Μια και η βδομάδα πέρασε
στον απόηχο της κηδείας του Τέως,
ταιριάζει σήμερα να βάλουμε
μια γελοιογραφία του Μποστ
- του Νίκου Σαραντάκου
Ήδη πριν από τη μεταπολίτευση, από το 1973, ο Μποστ είχε ξαναρχίσει συνεργασία με τον Ταχυδρόμο, η οποία συνεχίστηκε μετά τη μεταπολίτευση, τουλάχιστον έως την άνοιξη του 1975. Παράλληλα, από την επανέκδοση της Αυγής και μετά, άρχισε να γράφει στην Αυγή εβδομαδιαία στήλη με ευτράπελο σχολιασμό της επικαιρότητας, με τον γενικό τίτλο Καλειδοσκόπιο -μικρά κείμενα, χωρίς όμως γελοιογραφίες.
Θα παρουσιάσουμε σήμερα ένα σκίτσο, που δημοσιεύτηκε στον Ταχυδρόμο στις 12 Δεκεμβρίου 1974, δηλαδή αμέσως μετά από το δημοψήφισμα της 9ης Δεκεμβρίου που έδωσε πλειοψηφία 69% στην αβασίλευτη δημοκρατία.
Δυστυχώς, το έχω φωτογραφίσει πρόχειρα από το άλμπουμ που εξέδωσε ο Καστανιώτης με τα Σκίτσα 73-74, διότι είναι σε σχήμα μεγάλο, άβολο για σκανάρισμα. Όμως ο Στάζιμπο έκανε τα μαγικά του κι έτσι σουλουπώθηκε η εικόνα.
Ο Μποστ παρουσιάζει την πριγκίπισσα Αλεξία, την πρωτότοκη κόρη του βασιλικού ζεύγους, να τηλεφωνεί από το Λονδίνο στη γιαγιά της, τη βασιλομήτορα Φρειδερίκη, στην Ινδία.
Η Φρειδερίκη είχε κρατηθεί μακριά από την επικαιρότητα. Άλλωστε βρισκόταν στην Ινδία, όπου, όπως έλεγαν, σπούδαζε ανατολική φιλοσοφία και είχε μυηθεί στον βουδισμό.
Αλλά βέβαια η Φρειδερίκη αποτελούσε και ένα από τα μεγάλα ατού της αντιμοναρχικής παράταξης, η οποία εκμεταλλεύτηκε την απέχθεια που έτρεφε ο ελληνικός λαός για τη βασιλομήτορα και συνεχώς αναφεροταν, στην προεκλογική προπαγάνδα, στη μισητή βασίλισσα-μητέρα. Κυκλοφόρησαν μάλιστα και αφίσες με τη φωτογραφία της και το αναγγελτικό ΕΡΧΟΜΑΙ! Μια τέτοια αφίσα σκιτσάρει και ο Μποστ στη γελοιογραφία του.
Επίσης είχαν κυκλοφορήσει τρικάκια και για την Αλεξία («Έρχεται η Αλεξία, ετοιμάστε την προίκα της!»)
Στο σκίτσο του, ο Μποστ βάζει την Αλεξία να παραπονιέται ότι τις τελευταίες μέρες εντελώς ξαφνικά εξαφανίστηκε η οικιακή βοηθός τους, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν οι βασιλόπαιδες να σερβίρουν τους καλεσμένους -μάλιστα ο Νικόλαος τρυπούσε τις ελιές «με έν κιουρντάν» (εδώ ο Μποστ χρησιμοποιεί την πολίτικη λέξη για τις οδοντογλυφίδες, που είναι γαλλικό δάνειο, cure-dent, όπως και η αντίστοιχη τουρκική λέξη).
Επίσης, η Αλεξία παραπονιέται ότι σταμάτησε να έρχεται και η δασκάλα που τους έκανε μαθήματα ελληνικών, πράγμα περίεργο αφού δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός για τις διακοπές.
Η Φρειδερίκη, φιλοσοφικά, της λέει πως είναι μάταιο να μάθει καλά τα ελληνικά, αφού κι ο γιος της «με τρεις επιστολάς προς γέροντα τελείας» (τις επιστολές προς Γ. Παπανδρέου το 1965) και δύο ομιλίες απταίστους στην τηλεόραση (πριν από το δημοψήφισμα) κατάφερε να χάσει τόσα ανάκτορα και τόσες τιμές. Οπότε, τι σημασία έχει η ευγλωττία -εξού και ο τίτλος «Το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»
Στο βάθος, ένας βραχμάνος παρουσιάζει στον Γεχούντι Μενουχίν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Ο Μενουχίν είχε κάνει δηλώσεις υπέρ του βασιλιά με αποτέλεσμα να γίνει στόχος χλεύης της αντιβασιλικής παράταξης -Γεχούντι,παίξε την τρόμπα, έγραφε ένα πλακάτ σε μια συγκέντρωση. Οι παλιοί θα θυμούνται ότι «Τα φοβερά ντοκουμέντα» ήταν ο τίτλος μιας σειράς τόμων των εκδόσεων Φελτρινέλι που κυκλοφορούσε μεταφρασμένη στα ελληνικά περί το 1973-4.
