Ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου,
Κωνσταντίνος ο Α΄, επισκέπτεται το Αγρίνιο
«Πυρετώδης εργασία καταβάλλεται
προς όσον οίον τε τελειότερον ευπρεπισμόν της πόλεως
επί τη υποδοχή της Α.Μ. του Διαδόχου»
του Λευτέρη Τηλιγάδα
Από τα μέσα Απριλίου του 1901, ο διάδοχος του ελληνικού θρόνου, Κωνσταντίνος ο Α΄ (πρωτότοκος γιος του Γεωργίου Γκλύξμπουργκ και της Μεγάλης Δούκισσας της Ρωσίας Όλγας Κωνσταντίνος, την οποία, ο Γεώργιος, νυμφεύθηκε στις 27 Οκτωβρίου 1867 του Γρηγοριανού ημερολογίου), είχε ξεκινήσει μια μεγάλη περιοδεία σε όλα τα στρατόπεδα της χώρας, στο πλαίσιο της αναμόρφωσης της στρατιωτικής δομής του ελληνικού στρατού, μετά τον ατυχή πόλεμο του 1897 και την οικτρή κατάληξή του, για την οποία είχε κατηγορηθεί από μεγάλο μέρος των αξιωματικών, αφού ως αρχιστράτηγος είχε την τελική ευθύνη των επιχειρήσεων.
Την περιοδεία του αυτή ο Κωνσταντίνος την είχε ξεκινήσει από τη Λάρισα στις αρχές του Απρίλη μαζί με την σύζυγό του, Σοφία της Πρωσίας, με την οποία είχε ήδη τρία παιδιά: τον Γεώργιο Β΄, τον Αλέξανδρο Α΄ και την Ελένη[1]. Αφού επιθεώρησε τα μεγάλα στρατόπεδα της Θεσσαλίας και της Μαγνησίας πέρασε στην Πελοπόννησο για να φτάσει τέλος Απριλίου στα βορειοδυτικά σύνορα της χώρας που εκείνη την εποχή ήταν λίγο έξω από την Άρτα. Από κει κατέβηκε στο Αγρίνιο.
«Πυρετώδης εργασία καταβάλλεται προς όσον οίον τε τελειότερον ευπρεπισμόν της πόλεως επί τη υποδοχή της Α.Μ. του Διαδόχου, ο οποίος ως γνωστόν εν τω δρομολογίω Του περιέλαβε και την πόλιν του Αγρινίου», αναφέρει η εφημερίδα «Σκριπ»[2].
Οι κεντρικότεροι δρόμοι της πόλης είχαν στολιστεί με σημαίες, μυρτιές και ανθοσυνθέσεις («Πέντε χιλιάδες μυρτοστόλιστοι στύλοι, ανά 20 βήματα έκαστος»). Κατασκευάστηκαν επίσης συνολικά τέσσερις (4) μεγάλες αψίδες με έξοδα του Δήμου, από τις οποίες αυτή που βρισκόταν στην είσοδο της πόλης έφερε την παρακάτω επιγραφή: «Τον προαιώνιον πόθον του Έθνους εγκαρδίως υποδέχεται το Αγρίνιον». Στολίστηκαν ιδιαίτερα τα καταστήματα και κατασκευάστηκαν πολλοί τεχνητοί κήποι «αντίκρυ του Μεγάρου χήρας Παπαφώτη», στο οποίο θα έμενε ο διάδοχος και το οποίο είχε επίσης χρησιμοποιηθεί ως κατοικία του Βασιλιά Γεωργίου και της Βασίλισσας Όλγας κατά την επίσκεψη τους παλιότερα στην πόλη.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα της επίσκεψης, ο διάδοχος θα έφτανε στην πόλη στις 4:00 το απόγευμα και ο Γιώργος Μπαϊμπάς, Δήμαρχος Αγρινίου εκείνη την εποχή, θα τον υποδεχόταν στην είσοδο της πόλης με σύσσωμο το Δημοτικό Συμβούλιο και όλες τις αρχές του τόπου. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο το πρόγευμα που θα δινόταν στη θέση Γιαννιού, πέρα από τα όρια του Δήμου, θα περιελάμβανε μπακλαβά και «εξαισία γαλακτόπητα (διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου πλην του πολυτονικού) διά την οποία φημίζεται το Αγρίνιον», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά το ρεπορτάζ[3].
«Υψηλότατε, ο λαός του Αγρινίου ευγνωμονών, διότι ευηρεστήθητε να αποδεχθήτε ευμενώς την παράκλησιν ημών και μας ηξιώσατε της Υψηλής Τιμής να επισκεφθήτε την πόλης μας γηθοσύνως[4] υποδέχεται Υμάς και υποβάλη δι’ εμού βαθυσεβάστως το καλώς ήλθατε. Ζήτω ο διάδοχος. Ζήτω ο Βασιλεύς».
Στο ξωκλήσι του Αγίου Κωνσταντίνου, το οποίο απείχε δύο χιλιόμετρα περίπου από το κέντρο της πόλης και σε χρόνο 20 λεπτά της ώρας, ο διάδοχος έφτασε στις 4:00΄ το απόγευμα «περιστοιχούμενος από υπρετετρακοσίους ευσταλείς εφίππους άνδρας εκδραμόντας επίτηδες εις προϋπάντησιν της Α. Υ. (Αυτού Υψηλότητος), μέχρι του Αχελώου». Εκεί τον υποδέχθηκε ο Δήμαρχος του Αγρινίου, Γιώργος Μπαϊμπάς, με ολόκληρο το Δημοτικό Συμβούλιο και τις υπόλοιπες αρχές του τόπου. «Πίλοι και χείρες υψούνται απειράριθμοι εις τον αέρα και ζητωκραυγαί ουρανομήκεις ηκούοντο διαρκώς καθ’ όλην την ατελειώτον γραμμήν του πλήθους». Στο σημείο αυτό ο Γεώργιος Μπαϊμπάς χαιρέτισε τον διάδοχο με τα παρακάτω λόγια:
Ακολούθησε η παρουσίαση στον διάδοχο των επισήμων: Πρώτοι χαιρέτησαν οι βουλευτές Σκαλτσοδήμος και Αναγνωστόπουλος, ακολούθησε ο Ειρηνοδίκης, Λαγκαδάς, ο Ταμίας της Επαρχίας, Αντόρος, ο Έφορος, Πέτσας, ο διευθυντής του τηλεγραφείου, Ψιλόπουλος, ο διευθυντής του Καπνοκοπτηρίου, Χριστοδουλιάς και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου. Στη συνέχεια ο διάδοχος κατευθύνθηκε προς την Μητρόπολη.
«Η άμαξα του Διαδόχου μόλις ηδύνατο να προχωρήση εκ του συνωστισμού. Εχρειάσθη ολόκληρος ώρα διά να φθάση μέχρις της Ζωοδόχου Πηγής ένθα εψάλη δοξολογία. Η Α.Υ. ερραίνετο καθ’ όλην την οδόν. Από της αψίδος δε της μεγάλης πλατείας δέκα ωραία κοράσια, λευκά ενδεδυμένα, επλημμύρισαν την άμαξαν του Υψηλοτάτου διά ροδοπετάλων. Το θέμα αληθώς ήτο γραφικώτατον και συγκινητικώτατον, Πλειστάκις ο διάδοχος εξεδήλωσεν τον ενθουσιασμόν του. Ως ανάκτορον εχρησίμευσεν η οικία της χήρας κ. Παπαφώτη[5] βασιλικώτατα ευπρεπισθείσα».
Από το μπαλκόνι αυτού του σπιτιού ο Κωνσταντίνος χαιρέτισε το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο με τα παρακάτω λόγια:
«Σας ευχαριστώ εξ όλης καρδίας δια την λαμπράν και πρωτοφανή υποδοχήν, την οποίαν μου εκάματε. Αισθάνομαι ότι αυτή η υποδοχή δεν αφορά τόσον το άτομόν μου, όσον το έργον το οποίον ανέλαβον, ο δε ενθουσιασμός σας αυτός δεν δύναται ή να μ’ ενθαρρύνη σπουδαίως δια να εργασθώ μετά μεγαλυτέρας έτι επιμέλειας και αφοσιώσεως εις την κατάρτησιν του στρατού, του εργαλείου τούτου, δι’ ου μόνου το Έθνος θα δυνηθή να πραγματοποιήση το ιδανικόν του. Ζήτω ο στρατός».
Ο χαιρετισμός αυτός προκάλεσε αρκετά ζωηρή εντύπωση και προκάλεσε ατελείωτες ζητωκραυγές υπέρ του στρατού και της βασιλικής Οικογένειας. Λίγο μετά τις 7:00΄ ο διάδοχος έκανε βόλτα με την άμαξα μέσα στην πόλη και ακολούθησε λαμπαδηφορία στους κεντρικούς δρόμους με ενετικούς φανούς, στην οποία πάνω από χίλιοι Αγρινιώτες ζητωκραύγαζαν υπέρ του διαδόχου και της Βασιλικής οικογένειας.
1. Ο Γεώργιος Β΄ έζησε από το 1890 έως το 1947. Βασιλιάς έγινε στις 27 Σεπτεμβρίου 1922 έως τις 25 Μαρτίου 1924, οπότε και καθαιρέθηκε και από τις 3 Νοεμβρίου 1935 έως την 1η Απριλίου 1947 που απεβίωσε. Ο Αλέξανδρος Α΄ έζησε από το 1893 έως το 1920. Βασιλιάς έγινε στις 11 Ιουνίου 1917 μετά την αναγκαστική παραίτηση του Κωνσταντίνου Α’ ως γερμανόφιλου και κάτω από τις ασφυκτικές πιέσεις των δυνάμεων της Αντάντ (Entente Cordiale, Εγκάρδια Συνεννόηση: Ονομάστηκε έτσι η συμμαχία Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας, η οποία έθεσε τέλος σε οκτώ αιώνες αγγλογαλλικού ανταγωνισμού και έθεσε τις βάσεις για την αγγλογαλλική συνεργασία κατά τον 20ό αιώνα) και παρέμεινε στο θρόνο έως τις 25 Οκτωβρίου 1920. Η Ελένη έζησε από το 1896 έως το 1982, ήταν πριγκίπισσα της Ελλάδας και παντρεύτηκε τον Κάρολο Β΄ των Χοεντσόλερν – Ζιγκμαρίνγκεν βασιλιά της Ρουμανίας. | 2. ΣΚΡΙΠ, Τετάρτη 2/5/1901, Έτος 6ο, Αρ. Φύλ. 2049, σελ. 2 | 3. ΕΜΠΡΟΣ, Πέμπτη 3/5/1901, Έτος 5ο, Αρ. Φύλ. 1619, σελ. 1. | 4. Γηθοσύνως: Με χαρά | 5. Η οικία Παπαφώτη, εικονίζεται στην φωτογραφία της ανάρτησης, στην κατάσταση που διασώζονταν τη δεκαετία του 70. Η θέση της ήταν στη γωνία Χαρίλαου Τρικούπη και Μακρή, εκεί που βρίσκεται σήμερα η μικρή πλατεία με την προτομή του αντιπτεράρχου Βασίλη Παναγόπουλου.
Φωτογραφία: Η οικία Παπαφώτη
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Μαρτυρίες
