Καλεντάρι της 18ης Μαρτίου
1903: Θάνατος του Ανδρέα Σκαλτσοδήμου
18 Μαρτίου 1903
Το «ιδιαίτερον τηλεγράφημα» προς το ΕΜΠΡΟΣ[1] εκείνης της μέρας ανέφερε: «Η θλιβερά είδησις του θανάτου του λαοπρόβλητου βουλευτού μας Ανδρέα Σκαλτσοδήμου εβύθισεν εις άφατον λύπην άπασαν την επαρχίαν. Ιδιαιτέρως η πόλις ης ήτο το σέμνωμα απαρηγορήτως θρηνεί την απώλειαν του μεγάλου τέκνου της. Άπαντα τα καταστήματα εκλείσθησαν διασκευασθέντα πενθίμως. Οι κώδωνες ηχούσι πενθίμως προσκαλούντες μεγίστην συγκίνησιν. Εις όλα τα πρόσωπα ζωγραφίζεται κατήφεια και λύπη. Αδύνατος καθίσταται πάσα περιγραφή απεικονίζουσα έστω και πόρρωθεν το μέγεθος της συγκινήσεως εν τη πόλη».
Ο Αντρέας Σκαλτσοδήμος, όπως αναφέρει ο Θόδωρος Θωμόπουλος στην ιστορική του μελέτη «Αγρίνιο – Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα»[2], ήταν γιός του Βασίλη Σκαλτσοδήμου και εγγονός του πρωτοπαλίκαρου του Οδυσσέα Ανδρούτσου, Δήμου Σκαλτσά.
Το 1836 ο πατέρας του Αντρέα Σκαλτσοδήμου, Βασίλης, φτάνει στο Αγρίνιο επικεφαλής στρατιωτικού διωκτικού σώματος για να καταδιώξει και να εξαλείψει τη ληστεία. «Ο Βασίλης, έντιμος και γενναίος αξιωματικός απέσπασε την εμπιστοσύνη της τοπικής αρχοντοσύνης», γράφει ο Κώστας Τριανταφυλλίδης[3], «γι’ αυτό και ο πρώτος των Σταϊκαίων της Βελάουοτας, ο Γιαννάκης, του έδωσε γυναίκα τη θυγατέρα του Μαριώσα ή Μαριγώ». Στην πραγματικότητα, και πέρα από αυτή την τόσο «ρομαντική» αναφορά των προθέσεων του Γιαννάκη Στάϊκου από τον αξιολογότατο Αγρινιώτη φιλόλογο, δεν ήταν σίγουρα μόνο ζήτημα «εμπιστοσύνης», αλλά λόγοι συμφέροντος, αφού με αυτό τον γάμο, ο Στάϊκος, προσεταιρίστηκε με αυτόν τον τρόπο τον πιο ισχυρό εκπρόσωπο εκείνη την εποχή του επίσημου ελληνικού κράτους στην περιοχή.
Ο Βασίλης Σκαλτσοδήμος και η Μαριγώ Στάϊκου εγκαταστάθηκαν στο αρχοντικό σπίτι τους, που βρισκόταν στην αρχή της σημερινής οδού Σκαλτσοδήμου, πρώτο σπίτι αριστερά, όπως ανεβαίνουμε από την πλατεία Ειρήνης προς τον Παιδικό Σταθμό)[4]. Από το γάμο αυτό απέκτησαν πέντε παιδιά.
Ο Αντρέας ακολούθησε από πολύ μικρός τα πολιτικά χνάρια τού πατέρα του και για πολύ μεγάλο διάστημα υπήρξε το πρωτοπαλίκαρο του Χαρίλαου Τρικούπη στην επαρχία της Τριχωνίας.
Εκλέχτηκε δήμαρχος Αγρινίου το 1885 και η θητεία του στο Δήμο κράτησε μέχρι το 1887. Διαδέχθηκε στη δημαρχία τον Μιχάλη Μπέλλο (Απρίλιος 1879 – Νοέμβριος 1885) και παρέδωσε στον Σπύρο Σπυρόπουλο – Καρακίτσο (Ιούλιος 1887 – Ιούνιος 1890).
Κατά τη διάρκεια της θητείας του προσπάθησε να εμπεδώσει τη δημόσια τάξη και ασφάλεια στην πόλη και το Δήμο.
Την ίδια χρονιά που τερματίστηκε η θητεία του στο Δήμο Αγρινίου(1887), εκλέχτηκε βουλευτής με το Νεωτεριστικόν Κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη.
Σύζυγος του Ανδρέα Σκαλτσοδήμου ήταν η Ελένη Τζωρτζοπούλου, αδελφή του βουλευτή Δημήτρη Τζωρτζόπουλου (Δες ΕΔΩ), από τον γάμο των οποίων όμως δεν υπήρξε απόγονος.
Ο Αντρέας Σκαλτσοδήμος πέθανε στις 18 Μαρτίου, το 1903
1.ΕΜΠΡΟΣ, 1903 3 19, Έτος Ζ’, Αρ. Φύλ. 2297, σελ. 2.| 2. Θόδωρος Θωμόπουλος, Αγρίνιο – Από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Αθήνα 1954, σελ. 138. | 3. Κώστα Τριανταφυλλίδη, Ευανθία Μπέλλου – Γκινοπούλου, περιοδικό: ΡΙΖΑ Αγρινιωτών, τεύχος 69, σελίδες 10-11 | 4. Κώστα Τριανταφυλλίδη, Ευανθία Μπέλλου – Γκινοπούλου, ό.π.: «Θυμάμαι το αρχοντικό των Σκαλτσοδημαίων. Ήταν στην αρχή της σημερινής ομώνυμης οδού, αριστερά. Το θυμάμαι, γιατί στην περίοδο της Γερμανοϊταλικής κατοχής είχα την τύχη, ως μαθητής της Β’ τάξεως του τότε Οκταταξίου Γυμνασίου, να παρακολουθήσω τα μαθήματα στα δαιδαλώδη και ετοιμόρροπα διαμερίσματα του».
Φωτογραφία ανάρτησης: Ανδρέας Σκαλτσοδήμος
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Ημερολόγιο Αγρινίου
