Ακύρωση
του απάνθρωπου πλαισίου των πλειστηριασμών
Προστασία με νόμο της Α’ κατοικίας
Διαγραφή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών
- του Άλεξ Κάντζιας – Ρόντε
Η πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου επιτρέπει πλέον στα Funds να προχωρούν με συνοπτικές διαδικασίες σε πλειστηριασμούς και κατασχέσεις κατοικιών, χωρίς οι ιδιοκτήτες τους να έχουν την οποιαδήποτε δυνατότητα Νομικής Άμυνας και προστασίας. Δίνεται έτσι η δυνατότητα στις τράπεζες και στα Funds να «αξιοποιήσουν» με συνοπτικές διαδικασίες τα 700.000 ακίνητα εκτιμώμενης αξίας 45 δις ευρώ που έχουν περιέλθει στην κυριότητα τους. Αφού δηλαδή πρώτα εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι η χώρα δεν διαθέτει κρατική στεγαστική πολιτική και προγράμματα μαζικής κοινωνικής κατοικίας υπερχρεώνοντας τους δανειολήπτες έρχονται τώρα να ξεσπιτώσουν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Και αυτό ακόμα και σε περιπτώσεις που το ποσό του αρχικού δανείου έχει ήδη υπερκαλυφθεί ή το χρέος του δανειολήπτη είναι ιδιαίτερα χαμηλό. Καραμπινάτη δηλαδή κλοπή με την επίσημη σφραγίδα του κράτους στο όνομα της ελεύθερης αγοράς και της «ανάπτυξης».
Απέναντι σε αυτή την επίθεση χρειάζεται να ορθωθεί ένα μαζικό τείχος προστασίας της λαϊκής κατοικίας. Πλέον η μάχη μεταφέρεται από τα συμβολαιογραφικά γραφεία, τα δικαστήρια και τις έδρες των Funds στις γειτονιές, ώστε να μπλοκαριστούν οι εξώσεις από την αγαστή συνεργασία δικαστικών επιμελητών, αστυνομίας και υπαλληλίσκων των ιδιωτικών ιδρυμάτων. Τα πρόσφατα παραδείγματα όπως πχ. η παλλαϊκή κινητοποίηση στου Ζωγράφου που απέτρεψε την έξωση της κα. Ιωάννας από το σπίτι της, οι κινητοποιήσεις στο Περιστέρι και στα Πατήσια δείχνουν ότι η μαζική παρουσία ανθρώπων μπορεί να μπει ανάχωμα και να σώσει ένα σπίτι.
Για να μπορέσει όμως να επιτευχθεί κάτι τέτοιο θα πρέπει να οικοδομηθούν καταρχάς σχέσεις εμπιστοσύνης με τους ίδιους τους δανειολήπτες, θα πρέπει το κίνημα να χαρτογραφήσει τα σπίτια που κινδυνεύουν και να είναι σε ετοιμότητα να κινητοποιηθεί όταν αυτό χρειαστεί. Ιδιαίτερα οι τοπικές αγωνιστικές πρωτοβουλίες και οι ριζοσπαστικές, ανυπότακτες, αντικαπιταλιστικές δημοτικές παρατάξεις θα πρέπει να κινηθούν στην κατεύθυνση συγκρότησης τοπικών ενωτικών πρωτοβουλιών που θα χωράνε όλους τους δημοκρατικούς πολίτες που θέλουν να συμβάλουν στην προστασία της λαϊκής κατοικίας και όλες τις πολιτικές δυνάμεις που κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, επιδιώκοντας την συσπείρωση τους έστω και κατά την κρίσιμη ώρα της μάχης. Η γειτονιά θα πρέπει να ξέρει ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι έτοιμοι να βάλουν τα σώματα τους μπροστά από τις εξώπορτες και να προστατέψουν το γείτονα και ακόμα και όσοι δεν θα το κάνουν οι ίδιοι θα πρέπει να γίνουν τα μάτια, τα αυτιά και τα «χωνιά» του κινήματος που θα το ενημερώνουν και θα ενημερώνουν για την ύπαρξη και την δράση του.
Σε πιο κεντρικό επίπεδο θα πρέπει να στηριχθεί η Ενωτική Πρωτοβουλία κατά των Πλειστηριασμών που ήδη έχει πλούσια αγωνιστική παρουσία και να επιχειρηθεί η διεύρυνση της. Χρειάζεται να πιεστούν τα κόμματα, οι βουλευτές, οι δημοτικές παρατάξεις και οι δημοτικοί σύμβουλοι ώστε όχι μόνο να πάρουν θέση (και να εκτεθούν αν χρειαστεί) αλλά και να αναλάβουν και στην πράξη τις ευθύνες που τους αναλογούν ως εκπρόσωπων του λαού.
Χρειάζεται όμως η μάχη να δοθεί και σε ιδεολογικό επίπεδο. Η διάρρηξη του κοινωνικού ιστού, οι επιπτώσεις της υποχώρησης των συλλογικών αναπαραστάσεων και πρακτικών, της οικονομικής κρίσης και της στροφής στον επιβιωτισμό έχουν καλλιεργήσει σε μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντιδραστικά χαρακτηριστικά, με αποτέλεσμα πολλοί να βλέπουν την ευθύνη αποκλειστικά στο άτομο και όχι στις εφαρμοζόμενες πολιτικές. Να θεωρούν ότι ο καθένας παλεύει μόνος του και πως η αλληλεγγύη είναι, στην καλύτερη, καλοπιστία από την οποία τρέφονται οι τεμπέληδες, οι αποτυχημένοι, οι «καπάτσοι».
Εμείς θα πρέπει να συνεχίσουμε να επιμένουμε πως χωρίς αλληλεγγύη και συλλογικότητα καμία κοινωνία δεν μπορεί να επιβιώσει και να ευημερήσει. Πως κάθε κοινωνία θα πρέπει να εγγυάται στα μέλη της μια συγκεκριμένη ποιότητα ζωής και δικαιωμάτων. Πως στην εποχή μας, με τέτοιο κοινωνικό και υλικό πλούτο, δεν νοείται άνθρωπος να μένει χωρίς σπίτι, ρεύμα, νερό και θέρμανση! Είναι πλέον θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και δεν τα διαπραγματευόμαστε!
Θα πρέπει λοιπόν να παλέψουμε για:
• Ακύρωση του απάνθρωπου πλαισίου των πλειστηριασμών
• Προστασία με νόμο της Α’ κατοικίας
• Διαγραφή των χρεών των λαϊκών νοικοκυριών
• Δημιουργία ενός μαζικού προγράμματος ποιοτικής κοινωνικής κατοικίας για την στέγαση των λαικών στρωμάτων.
• Περιορισμό της ιδιωτικής εκμετάλλευσης της στέγης και ιδίως της βραχυχρόνιας μίσθωσης
