Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Ελληνικής Διασποράς


.

Μαρία Αργυροπούλου

Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης
της Ελληνικής Διασποράς

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Ελληνικής Διασποράς
διαθέτει μια πραγματικά τεράστια συλλογή έργων τέχνης,
μια από τις ελάχιστες στη χώρα μας


Παραφράζοντας τo απόσπασμα από το κείμενο «Όλοι ζούμε στην Πόλη» του Jim Morrison (από το βιβλίο του The Lors | Notes on Vision) και στοχεύοντας στην απόδοση μιας εικόνας του εγχειρήματος, αναφέρουμε: …Όμως σ’ αυτόν το βρώμικο δακτύλιο που μόλις βγει ο ήλιος περικλείνει τη βιομηχανική περιοχή, υπάρχει η μόνη πραγματική ζωή του πλήθους στον πλανήτη μας, η μόνη ζωή του δρόμου, η ζωή της τέχνης, η ζωή των ανθρώπων της Διασποράς. Ανθρώπων που τελετουργούν υπό την καθοδήγηση και την έμπνευση του δημιουργού ενός μουσείου σύγχρονης τέχνης, του Ιδρύματος «Ελληνική Διασπορά». Ενός συλλέκτη, που όπως λέει και ο ίδιος, στόχος του δεν είναι η συλλογή έργων τέχνης, αλλά η συλλογή των ιστοριών των Ελλήνων καλλιτεχνών που, συχνά επηρεασμένοι από το μοναδικό πολιτιστικό τους υπόβαθρο και τις χώρες στις οποίες διέμεναν, συνέβαλαν στη διαμόρφωση τόσο των ελληνικών όσο και των παγκόσμιων καλλιτεχνικών ρευμάτων. Η βαθιά γνώση των Ελλήνων καλλιτεχνών της διασποράς αποτυπώνεται με κινηματογραφικό τρόπο στην σελίδα
του Ιδρύματος ΕΔΩ.

Το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Ελληνικής Διασποράς διαθέτει μια πραγματικά τεράστια συλλογή έργων τέχνης, μια από τις ελάχιστες στη χώρα μας. Αποτελεί έναν από τους πιο σημαντικούς πολιτιστικούς και τουριστικούς πόρους της πόλης της Πάτρας –δίπλα στην Πανεπιστημιούπολη– και προσφέρει μια επισκόπηση της σύγχρονης τέχνης, παρουσιάζοντας την εξελισσόμενη πορεία της ίδιας της ιστορίας της. Συνάμα, το Ίδρυμα, μέσα από καινοτόμες δράσεις και συνεργασίες, γεφυρώνει την παράδοση και την καθημερινότητα, δίνοντας βήμα σε εκείνους που θέλουν να πειραματιστούν, να εκφραστούν και να ανακαλύψουν νέους τρόπους για να απεικονίσουν τις φανταστικές εικόνες τους.

Μια τέτοια δράση είναι και το εγχείρημα που έχει να κάνει με σημειωτικές κατασκευές που ξεκινούν από τον πηλό και στην πορεία ενσωματώνουν found objects. Την ίδια στγμή, η παραδοσιακή τέχνη της κεραμικής παίρνει μορφές μέσα από την αξιοποίηση νέων τεχνολογιών (3d printing). Μια πενταμελής ομάδα δοκιμάζει, αναζητά, δημιουργεί νέες φόρμες με μεικτές τεχνικές. Ανάμεσά τους και δύο φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών από το Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής και από το Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών. Ένα πάντρεμα τέχνης και τεχνολογίας, που εμπλουτίζεται κάποιες φορές από αντικείμενα που αμφισβητούνται από την παραδοσιακή αντίληψη για την καλλιτεχνική παραγωγή και που, ταυτόχρονα, αυτά τα ίδια διευρύνουν τις δυνατότητες των υλικών της σύνθεσης. Είναι απορρίμματα ή κάποιες φορές καθημερινά χρηστικά αντικείμενα που, μέσα από την ενσωμάτωσή τους στο έργο τέχνης, αποκτούν νέο νόημα εξυμνώντας τις αισθητικές δυνατότητες του συνηθισμένου, αυτού που χρησιμοποιείται καθημερινά ή αυτού που έχει χάσει τη χρηστική του αξία. Έτσι, το έργο οδηγεί στην επανεξέταση της σχέσης τέχνης και ζωής. Όλο το εγχείρημα μπορεί να θυμίζει μια ντανταϊστική προσπάθεια ενάντια στους καθιερωμένους κανόνες της τέχνης, με τη χρήση αντισυμβατικών υλικών ή μια υπερρεαλιστική προσέγγιση για την εξερεύνηση εικόνων του ασυνείδητου και του παράλογου ή ακόμα μια pop art προσέγγιση που θέλει να μας θυμίσει τους όρους και τα όρια της καθημερινότητάς μας, που στο βωμό της κατανάλωσης μοιάζουν δυσδιάκριτα ή και ανύπαρκτα.

Σε κάθε περίπτωση, η εννοιολογική ανατροπή των πραγμάτων και ο πιθανός προβληματισμός που προκύπτει στις φόρμες που δημιουργούνται μας θυμίζει τις σκέψεις του Kandinsky: Περνούσε έτσι βαθμιαία στην τέχνη ολοένα πλησιέστερα στο προσκήνιο το στοιχείο του αφηρημένου, το οποίο κρυβόταν χθες ακόμα ντροπαλό και σχεδόν αόρατο πίσω από τις καθαρά ματεριαλιστικές τάσεις. Και αυτή η ανάπτυξη και η εν τέλει υπεροχή του αφηρημένου είναι φυσική. Είναι φυσικό επειδή όσο περισσότερο οπισθοχωρεί η οργανική φόρμα, τόσο περισσότερο περνά το αφηρημένο αυτό από μόνο του στο προσκήνιο και κερδίζει σε απήχηση (Kandinsky W., Για το πνευματικό στη τέχνη, Νεφέλη, 1981, σ. 87).

 

Κλικ ΕΔΩ για την πηγή
—————————————————————————–
https://www.upatras.gr