21 Ιανουαρίου 2024
Είναι η 21η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Υπολείπονται 345 ημέρες για τη λήξη του. 🌅 Ανατολή ήλιου: 07:37 - Δύση ήλιου: 17:35 Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 58 λεπτά 🌔 Σελήνη 10.7 ημερών Χρόνια πολλά στους: Αγνή, Αγνούλα, Ευγένιο, Ευγένη, Μάξιμο, Μάξιμη, Μάξιμα, Νεόφυτο, Νεοφυτία, Νεοφύτη, Πάτροκλο, Πατρόκλειο, Πατροκλέα, Πατροκλή, Πατρόκλεια, Πατροκλά, Πάτρα, Πατρούλα
Γεγονότα
1525 – Ιδρύεται στη Ζυρίχη το κίνημα των Ελβετών Αναβαπτιστών, όταν μία ομάδα πιστών βαπτίζει ο ένας τον άλλο, σπάζοντας μία παράδοση χιλίων ετών ένωσης κράτους-εκκλησίας. Οι Αναβαπτιστές είναι τα μέλη μιας Χριστιανικής Ομολογίας που εμφανίστηκε τον 15ο αιώνα στην Ευρώπη, ιδίως στη Γερμανία. Ανήκουν στη λεγόμενη Ριζοσπαστική Μεταρρύθμιση (Radical Reformation). Άλλη ομολογία που ανήκει στην κατηγορία αυτή (Ριζοσπαστική Μεταρρύθμιση) είναι και οι Φίλοι ή Κουάκεροι.
Οι γνωστότερες Ομολογίες Αναβαπτιστών είναι οι Μεννονίτες, οι Χουτερίτες, οι Αδελφοί (όχι όμως οι Πλυμούθιοι Αδελφοί) (Plymouth Brethren), οι Άμις κ.ά.
Μερικοί θεωρούν τις Ελεύθερες Εκκλησίες απογόνους της Αναβαπτιστικής κίνησης, επειδή βαπτίζουν τα μέλη τους σε ώριμη ηλικία ή αναβαπτίζουν όσους έρχονται σε αυτούς από Ομολογίες όπου βαπτίστηκαν ως νήπια π.χ. Ορθόδοξη Εκκλησία, Καθολική Εκκλησία, Καλβινιστές, Λουθηρανούς. Παρ’ όλα αυτά οι Αναβαπτιστές είχαν και άλλα δόγματα, γεγονός που τους διαφοροποιεί από τις υπόλοιπες Ομολογίες (π.χ. απέρριπταν την στράτευση). Κοινότητα Μεννονιτών υπήρχε στην Έδεσσα από το 1950 μέχρι το 1977.
1793 – Αφού κρίθηκε ένοχος για προδοσία, ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ της Γαλλίας εκτελείται στη γκιλοτίνα. Ο Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ γεννήθηκε στο παλάτι των Βερσαλλιών και ήταν γιος του δελφίνου Λουδοβίκου, μοναδικού υιού του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου ΙΕ΄ και της συζύγου του Μαρίας Λεζίνσκας. Μητέρα του ήταν η Μαρία Ιωσηφίνα της Σαξονίας. Ήταν επίσης αδελφός άλλων δύο μετέπειτα βασιλέων, του Λουδοβίκου ΙΗ΄ και του Καρόλου Ι΄, και πατέρας του Λουδοβίκου ΙΖ΄ που πέθανε στην φυλακή το 1795.
Ο πατέρας του πέθανε σε ηλικία 35 ετών πριν τον βασιλιά παππού του. Η μητέρα του Μαρία Ιωσηφίνα της Σαξονίας (1731 – 1767) ήταν κόρη του Φρειδερίκου Αυγούστου Β΄ εκλέκτορα της Σαξονίας και βασιλιά της Πολωνίας.
Ήταν ο μεγαλύτερος από 8 παιδιά, εκ των οποίων τα τρία πέθαναν σε βρεφική ηλικία. Οι γονείς του τον παραμέλησαν αφού λάτρευαν τον άλλον τους γιο Λουδοβίκο της Βουργουνδίας που πέθανε το 1761 σε ηλικία 10 ετών. Δυνατό και υγιές παιδί, είχε μεγάλο ενδιαφέρον για την Αγγλική ιστορία και αστρονομία. Ο πρόωρος θάνατος του πατέρα του έφερε τεράστια κατάθλιψη στην μητέρα του, που πέθανε και αυτή λίγο αργότερα από την λύπη της. Τότε σε ηλικία 11 ετών ορίστηκε δελφίνος και διάδοχος του Γαλλικού θρόνου. Ο παππούς του, βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΕ΄ της Γαλλίας, απέτυχε να προετοιμάσει τον εγγονό του στον πολύ δύσκολο ρόλο του βασιλιά της Γαλλίας. Μετά τον θάνατο και τις μητέρας του τέθηκε αυτός και τα υπόλοιπα αδέλφια του υπό την φροντίδα των άγαμων θείων τους: Αδελαΐδας, Βικτωρίας, Σοφίας και Λουίζας Μαρίας.
1976 – Λαμβάνει χώρα η πρώτη εμπορική πτήση με επιβάτες του υπερηχητικού αεροπλάνου Concorde. Το Κονκόρντ (Concorde) ήταν ένα γαλλοβρετανικό υπερηχητικό επιβατηγό αεροσκάφος που εκτελούσε πτήσεις μέχρι το 2003. Ήταν το ένα από τους δύο τύπους υπερηχητικών επιβατηγών αεροπλάνων που έχουν κατασκευαστεί μέχρι σήμερα (το άλλο ήταν το Tupolev Tu-144), αλλά και το μόνο που εντάχθηκε σε δρομολογημένες πτήσεις.
Το Κονκόρντ αποτέλεσε για μισό αιώνα το καύχημα της αγγλο-γαλλικής αεροναυπηγικής συνεργασίας, πετούσε με ταχύτητα Μαχ 2,02 (= 2,02 φορές την ταχύτητα του ήχου) σε μέγιστο ύψος 60.000 πόδια (18,3 χιλιόμετρα).
Η πτήση που πραγματοποίησε το κονκόρντ έγινε στις 2 Μαρτίου 1969 και έλαβε μέρος στην πρώτη του παρουσίαση στις 21 Ιανουαρίου 1976.Αποσύρθηκε μόνιμα στις 26 Νοεμβρίου 2003.
1996 – Στην Ελλάδα σχηματίζεται κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Σημίτη. Ο Κώστας Σημίτης (Πειραιάς, 23 Ιουνίου 1936) είναι Έλληνας καθηγητής πανεπιστημίου και πολιτικός. Διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. (30 Ιουνίου 1996 – 8 Φεβρουαρίου 2004) και επίσης πρωθυπουργός της ελληνικής δημοκρατίας (18 Ιανουαρίου 1996 – 10 Μαρτίου 2004), ο μακροβιότερος πρωθυπουργός συνεχούς πρωθυπουργικής θητείας.
Μετά την πτώση της Χούντας το 1974, υπήρξε από τους ιδρυτές του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.) και ανέλαβε αρκετές υπουργικές θέσεις, όταν το κόμμα του ανέλαβε την εξουσία, υπηρετώντας στα υπουργεία Γεωργίας (1981-85), Εθνικής Οικονομίας (1985-87), Παιδείας και Θρησκευμάτων (1989-90), Βιομηχανίας, Ενέργειας, Έρευνας, Τεχνολογίας και Εμπορίου (1993-95). Στις 18 Ιανουαρίου του 1996 διαδέχτηκε τον Ανδρέα Παπανδρέου στην πρωθυπουργία μετά από ψηφοφορία της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Στις 30 Ιουνίου 1996, λίγες μέρες μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης εξελέγη πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στο 4ο Συνέδριο του κόμματος. Επανεξελέγη πρωθυπουργός μετά τη νίκη του στις εκλογές του Σεπτεμβρίου 1996 και του Απριλίου 2000.
Ως πρωθυπουργός προώθησε μία μετριοπαθή εξωτερική πολιτική ταυτόχρονα με τη σταδιακή ιδιωτικοποίηση του μεγάλου ελληνικού δημόσιου τομέα, στοχεύοντας σε μία οικονομική σταθερότητα σύμφωνα με τις πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης[4]. Η δεύτερη θητεία του συνοδεύτηκε από την εφαρμογή μέτρων λιτότητας, με στόχο τη μείωση του πληθωρισμού και του εθνικού χρέους, καθώς και από προσπάθειες επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών για το Κυπριακό πρόβλημα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής[4]. Μεταξύ των σημαντικότερων επιτυχιών της θεωρείται η ένταξη της Ελλάδας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση το 2001.
2018 – Διοργανώνεται συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη για τη μη χρήση του όρου «Μακεδονία» από την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Συμμετείχαν 90.000 άτομα σύμφωνα με την αστυνομία ή γύρω στις 400.000 κατά τους διοργανωτές.
Μεγάλα και πολλά συλλαλητήρια διοργανώθηκαν σε όλη τη χώρα με τους συμμετέχοντες να αντιτίθενται για την χρήση του όρου «Μακεδονία» ως μέρος της ονοματολογίας για την ΠΓΔΜ. Οι λόγοι που διοργανώθηκαν τα συλλαλητήρια ήταν επειδή, στην συμφωνία των Πρεσπών, αναγνωρίζεται η «Μακεδονική» ιθαγένεια, η «μακεδονική» γλώσσα και περιέχεται ο όρος «Μακεδονία» στην νέα ονοματολογία. Κάποιοι λόγοι ακόμη, ήταν πως παρακινεί αλυτρωτικές ενέργειες από την μεριά των Σλαβομακεδόνων για την ελληνική Μακεδονία (ονοματίζοντας την ως «Μακεδονία του Αιγαίου») βλέποντας την ως το «κατεχόμενο» τμήμα της χώρας τους, και για την αναγνώριση «μακεδονικής» μειονότητας. Ένας ακόμη λόγος ήταν και η απόκρυψη από κομμάτια της ελληνικής ιστορίας στα σχολικά βιβλία της Ελλάδας που σχετίζονται με την Μακεδονία.
Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν σε διεθνή ΜΜΕ και διαρροές από την Ελληνική κυβέρνηση, υπήρξε έντονη εμπλοκή της Ρωσίας. Τον Ιούλιο του 2018 η Αθήνα απέλασε δύο διπλωμάτες και απαγόρευσε την είσοδο σε δύο ακόμη Ρώσους υπηκόους λόγω ανησυχιών πως διοργάνωσαν συλλαλητήρια στην Ελλάδα εναντίον της συμφωνίας της Ελλάδας για την Μακεδονία, αλλά και γιατί επιχείρησαν να προσφέρουν χρήματα σε Έλληνες κρατικούς αξιωματούχους και θρησκευτικούς παράγοντες.
Επίσης, ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, Ζόραν Ζάεφ, έκανε λόγο ότι η κυβέρνησή του έλαβε αναφορές ότι «Έλληνες επιχειρηματίες» που «διάκεινται ευνοϊκά προς τις ρωσικές θέσεις» δωροδόκησαν πολίτες με υψηλά ποσά που ξεκινούσαν από τα 13.000 και άγγιζαν τα 21.000 δολάρια, ώστε να «διαπράξουν βίαιες ενέργειες» ενόψει του Δημοψηφίσματος της 30 Σεπτεμβρίου 2018, με το οποίο θα αποφασιστεί εάν η χώρα θα ενταχθεί στη συμφωνία του ΝΑΤΟ.
Γεννήσεις
1763 – Αυγουστίνος Ροβεσπιέρος, Γάλλος επαναστάτης: Γεννήθηκε στο Αράς και ήταν το μικρότερο από τα 5 παιδιά του δικηγόρου Μαξιμιανού Βαρθολομαίου Φραγκίσκου ντε Ρομπεσπιέρ και της Ζακλίν Μαργκρίτ Καρό, κόρης ζυθοποιού. Η μητέρα του πέθανε όταν εκείνος ήταν μόλις ενός έτους και ο πατέρας εγκατέλειψε την οικογένεια και πήγε στη Βαυαρία, όπου πέθανε το 1777. Τον Αυγουστίνο τον μεγάλωσε μία θεία του και τον σπούδασε δικηγόρο. Αργότερα έγινε εισαγγελέας στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ήταν θερμός οπαδός των ριζοσπαστικών αλλαγών όπως και ο Μαξιμιλιανός, κατά την περίοδο της Επανάστασης.
Το 1791 διορίστηκε διοικητής του διαμερίσματος (département) του Πα ντε Καλέ. Το Σεπτέμβριο του 1792 εξελέγη μέλος της Συμβατικής Συνέλευσης και προσχώρησε στην πτέρυγα των Ορεινών και στη Λέσχη των Ιακωβίνων.
Το 1794 έγινε στρατιωτικός απεσταλμένος (Député-en-Mission) του στρατού της Ιταλίας και χρησιμοποίησε την επιρροή του με σκοπό να προωθήσει την καριέρα του Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη, μετά την ανάγνωση ενός φυλλαδίου του Ναπολέοντα, που ήταν υπέρ των Ιακωβίνων και είχε τίτλο Le souper de Beaucaire.
Έπειτα από την πτώση του Μαξιμιλιανού Ροβεσπιέρου στη διάρκεια του πραξικοπήματος της 9ης Θερμιδόρ (27 Ιουλίου 1794), όσοι συνδέονταν με το Μαξιμιλιανό υπέστησαν διώξεις στα πλαίσια ενός κυνηγιού μαγισσών. Η σχέση του Ναπολέοντα με τον Αυγουστίνο είχε ως αποτέλεσμα να φυλακιστεί ο Βοναπάρτης στο Φρούριο Καρέ στις 6 Αυγούστου 1794 για να αθωωθεί δύο εβδομάδες αργότερα.
Ο Αυγουστίνος υπήρξε ένα από τα 5 πιο διάσημα θύματα της “9ης Θερμιδόρ”. Απαίτησε στη Συμβατική Εθνοσυνέλευση να συλληφθεί μαζί με τον αδερφό του λέγοντας: “Είμαι το ίδιο ένοχος με εκείνον. Έχουμε τις ίδιες αρετές, θέλω να έχω την ίδια τύχη με εκείνον. Επίσης ζητώ να μου απαγγελθούν κατηγορίες”. Κατέφυγε στο Οτέλ ντε Βιλ των Παρισίων και επεχείρησε να δραπετεύσει πέφτοντας από ένα παράθυρο. Απέτυχε ωστόσο και έσπασε και τα δύο του πόδια. Στις 10 Θερμιδόρ (28 Ιουλίου) οδηγήθηκε στη λαιμητόμο την ίδια ημέρα με τον αδερφό του.
1921 – Αλέξης Δαμιανός (21 Ιανουαρίου 1921 – 4 Μαΐου 2006). Ήταν Έλληνας σκηνοθέτης του θεάτρου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 1921 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Ιδρυτής του «Πειραματικού Θεάτρου» και του Θεάτρου “Πορεία”, όπου σκηνοθέτησε πολλά θεατρικά έργα. Είχε σκηνοθετήσει τρεις ταινίες μεγάλου μήκους που είναι σημαντικότατες για τον ελληνικό κινηματογράφο. Απεβίωσε στις 4 Μαΐου 2006. «Τα επιτεύγματά μας δεν έχουν τόση σημασία. Σημασία έχει η μάχη του καθενός μας. Πήραμε τη συνταγή την ξένη και προσπαθήσαμε να την εφαρμόσουμε εδώ. Και γίναμε γελοίοι. Και την γελοιότητα αυτή την κάναμε αποδεκτή. Από έναν λαό που τραγουδούσε τα δημοτικά τραγούδια, ένα λαό τόσο ερωτικό που πάλλεται, που τρέχει σαν το νεράκι. Ολες αυτές τις μνήμες για την καταγωγή πρέπει να τις ξυπνήσουμε. Η λήθη που υπάρχει δεν μπορεί να πάει παραπέρα. Πρέπει να φτάσουμε στην Αλήθεια που σημαίνει μη Λήθη, το στερητικό Α και τη Λήθη. Να φτάσουμε στην ομολογία, στη ταπείνωση. Και ν’ αγαπάμε, όποιος δεν αγαπά εκείνος χάνει». (Αλέξης Δαμιανός- Παρασκήνιο 1995) Πηγή: Protagon.gr
1922 – Τέλι Σαβάλας, Αμερικανός ηθοποιός. Γεννήθηκε ως Αριστοτέλης Σαβάλας στο Γκάρντεν Σίτυ της Νέας Υόρκης και ήταν το δεύτερο παιδί από τα πέντε του Νίκου και της Χριστίνας Τσαβαλά, ελλήνων μεταναστών, με καταγωγή από την Λακωνία. Ο Νίκος Σαβάλας διατηρούσε εστιατόριο στην Νέα Υόρκη. Ο Αριστοτέλης ξεκίνησε να δουλεύει, όταν ήταν 8 χρονών ως εφημεριδοπώλης και λούστρος. Όταν μπήκε στο γυμνάσιο μιλούσε μόνο ελληνικά. Αποφοίτησε το 1942.
Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισε να εργάζεται για το υπουργείο Εξωτερικών μεταδίδοντας τη σειρά “Your Voice of America” και μετά για το τηλεοπτικό κανάλι ABC News. Αυτό ήταν και το ξεκίνημά του στον χώρο τής ψυχαγωγίας. Η καριέρα του ως ηθοποιού άρχισε αργότερα, μετά τα 35 του.
Ο Σαβάλας παντρεύτηκε τρεις φορές. Το 1948 μετά τον θάνατο του πατέρα του από καρκίνο, παντρεύτηκε την συμμαθήτριά του στο κολλέγιο, Κάθριν Νικολαίδης και απέκτησε την πρώτη του κόρη, την Κριστίνα το 1950. Το 1957, η Κάθριν υπέβαλε αίτηση διαζυγίου. Μετά τον χωρισμό του και την επιστροφή στο σπίτι τής μητέρας του, ο Σαβάλας θα γνωρίσει την δασκάλα στο Κέντρο Θεάτρου του Γκάρντεν Σίτυ, την Μέριλιν Γκαρντέρ. Θα παντρευτούν το 1960 και θα κάνουν δύο κόρες. Την Πηνελόπη το 1961 και την Candace, το 1963. Θα πάρουν διαζύγιο το 1974. Τον Ιανουάριο του 1969, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Majesty’s Secret Service, ο Σαβάλας θα γνωρίσει την ηθοποιό Σάλυ Άνταμς, με την οποία θα αποκτήσει τον γιό του, Νικόλας Σαβάλας, το 1973. Ο Σαβάλας και η Σάλυ Άνταμς δεν θα παντρευτούν και θα μείνουν μαζί μέχρι το Δεκέμβριο τού 1978. Κατά την διάρκεια τής τελευταίας σεζόν του Κότζακ θα γνωρίσει την Τζούλι Χοβλάντ, μια ταξιδιωτική πράκτορα από την Μινεσότα. Θα παντρευτούν το 1984 και θα κάνουν δύο παιδιά, τον Κριστιάν και την Αριάνα και θα μείνουν μαζί μέχρι τον θάνατό του, το 1994.
1943 – Δημήτρης Πουλικάκος, Έλληνας ηθοποιός και τραγουδοποιός. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 21 Ιανουαρίου του 1943, επί της οδού Πατησίων, από σχετικά εύπορη αστική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φημισμένος καρδιολόγος της εποχής και η μητέρα του επίσης γιατρός (μικροβιολόγος-βιοχημικός). Η αδελφή του πατέρα του ήταν σύζυγος του πολιτικού Παναγιώτη Κανελλόπουλου.
Ο Δημήτρης Πουλικάκος συμμετείχε στην έκδοση του περιοδικού Πάλι μαζί με τους Νάνο Βαλαωρίτη, Παναγιώτη Κουτρουμπούση, Μαντώ Αραβαντινού, Κώστα Ταχτσή, Ανδρέα Εμπειρίκο, Γιώργο Μακρή κ.α., με δικά του κείμενα καθώς και μεταφράσεις. Για πολλά χρόνια έκανε ραδιοφωνικές εκπομπές, αυτοαποκαλούμενος “Θείος Νώντας” (έτσι τον αποκαλούσε και ο Παύλος Σιδηρόπουλος, τον οποίο ο ίδιος αποκαλούσε ανηψιό), σε διάφορους σταθμούς (ποτέ δεν χρησιμοποίησε το πραγματικό του όνομα σαν ραδιοφωνικός παραγωγός).
Υπήρξε μέλος του συγκροτήματος MGC, το οποίο οφείλει το όνομά του στον ηθοποιό Ντίνο Ηλιόπουλο, και αρχηγός του ροκ συγκροτήματος Εξαδάκτυλος και των Αχ-Βαχ (στους οποίους έπαιζαν εκτός των άλλων, μπάσο-φωνητικά ο Σταμάτης Σπανουδάκης και πλήκτρα ο Άλεξ Σπυρόπουλος, γνωστός από το αγγλικό συγκρότημα των δεκαετιών 1960-1970 Nirvana). Συνεργάσθηκε ως συνθέτης, εκτελεστής, παραγωγός και μουσικός με πολλούς άλλους Έλληνες rockers και συγκροτήματα (Θανάσης Γκαϊφύλλιας, Βλάσσης Μπονάτσος, Σταύρος Λογαρίδης, κ.ά.).
Έγινε γνωστός με τις εμφανίσεις του σε ταινίες και τηλεοπτικές σειρές από τη δεκαετία του 1970 έως και τη δεκαετία του 1990. Κυριότερες εμφανίσεις: Οι τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας (1978), Άρπα Κόλλα (1982), Ο δράκουλας των Εξαρχείων (1983), Βίος και Πολιτεία (1987), Made In Greece (1987), Το μετέωρο βήμα του πελαργού (1991), Θηλυκή Εταιρεία (1999), Σαπουνόπετρα (1995) κ.α. Οι κυριότερες τηλεοπτικές του εμφανίσεις είναι στις σειρές Οι Αυθαίρετοι (1989), Δύο Ξένοι (1997), Επτά Θανάσιμες Πεθερές (2008) κ.ά.
Θάνατοι
1924 – Βλαντιμίρ Λένιν (Влади́мир Ильи́ч Улья́нов[1], 22 Απριλίου 1870 – 21 Ιανουαρίου 1924), γνωστός με το ψευδώνυμο Λένιν (Ле́нин)[2], ήταν Ρώσος κομμουνιστής επαναστάτης, πολιτικός και πολιτικός θεωρητικός. Ήταν ηγέτης της Ρωσικής Επανάστασης και επικεφαλής της Ε.Σ.Σ.Δ. (1922-1924), ηγέτης της Κομμουνιστικής Διεθνούς και του μπολσεβικικού κόμματος.
«Λένιν» ήταν ένα από τα επαναστατικά ψευδώνυμα του Βλαντίμιρ Ουλιάνοφ. Λέγεται ότι επέλεξε αυτό το όνομα για να παρουσιάσει την αντίθεσή του με το Γκεόργκι Πλεχάνοφ που χρησιμοποιούσε το ψευδώνυμο Βόλγκιν, παρμένο από τον ποταμό Βόλγα. Έτσι, ο Ουλιάνοφ επέλεξε τον ποταμό Λένα, ο οποίος είναι μακρύτερος και ρέει στην αντίθετη κατεύθυνση, μιας και διαφωνούσαν σε ορισμένα θέματα οικονομικής κυρίως φύσης. Εντούτοις, ο Πλεχάνοφ εμφανίζεται να έχει σημαντική επιρροή επάνω στο Λένιν εκείνη την περίοδο της ζωής του, γι’ αυτό και αμφισβητείται η ακρίβεια της παραπάνω πληροφορίας. Υπάρχουν διάφορες άλλες θεωρίες για την προέλευση του ψευδώνυμου, αν και ο ίδιος δε φαίνεται να δήλωσε ποτέ ακριβώς και γιατί το επέλεξε.
1950 – Τζορτζ Όργουελ (αγγλικά: Eric Arthur Blair, 25 Ιουνίου 1903 – 21 Ιανουαρίου 1950), γνωστός περισσότερο με το συγγραφικό του ψευδώνυμο Τζωρτζ Όργουελ, ήταν Βρετανός συγγραφέας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Το έργο του χαρακτηρίζεται από ξεκάθαρο πεζό λόγο, συνειδητότητα των κοινωνικών ανισοτήτων, αντίθεση στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και αφοσίωση στο δημοκρατικό σοσιαλισμό.
Συχνά ταξινομείται ως ένας από Άγγλους συγγραφείς του 20ου αιώνα με τη μεγαλύτερη επιρροή και ως ένας από τους πιο σημαντικούς χρονικογράφους της Αγγλικής κουλτούρας της γενιάς του. Ο Όργουελ έγραψε κριτικές λογοτεχνίας, ποίηση, μυθιστορήματα και πολεμικές ανταποκρίσεις. Είναι διάσημος για το δυστοπικό μυθιστόρημα 1984 (1949) και την αλληγορική νουβέλα Η Φάρμα των Ζώων (1945). Το βιβλίο του Φόρος Τιμής στην Καταλωνία (1938), είναι μία καταγραφή των εμπειριών του από τον Ισπανικό Εμφύλιο και είναι ευρέως αναγνωρισμένο, όπως και τα πολυάριθμα δοκίμιά του πάνω σε θέματα πολιτικής, λογοτεχνίας, γλώσσας και πολιτιστικά. Το 2008, οι Times, τον κατέταξαν ως δεύτερο στη λίστα με τους “50 κορυφαίους Βρετανούς συγγραφείς από το 1945”.
Το έργο του Όργουελ συνεχίζει να επηρεάζει τη μαζική και πολιτική κουλτούρα και ο όρος Οργουελικός, περιγραφικός ολοκληρωτικών και απολυταρχικών πρακτικών, εντάχθηκε στο λεξιλόγιο μαζί με αρκετούς από τους νεολογισμούς του, συμπεριλαμβανομένων των ακόλουθων: Ψυχρός πόλεμος, Μεγάλος Αδελφός, Αστυνομία Σκέψης, Δωμάτιο 101, Διπλή σκέψη και Έγκλημα σκέψης.
1984 – Γιάννης Σκαρίμπας, ήταν γόνος ιστορικής οικογένειας από την Αγία Ευθυμία της Φωκίδας, αφού ο πατέρας του, Ευθύμιος Σκαρίμπας, ήταν απόγονος αγωνιστών της Επανάστασης του 1821. Ξεκίνησε τις εγκύκλιες σπουδές του στο σχολαρχείο του Αιγίου και τις ολοκλήρωσε στην Πάτρα στο Α’ Γυμνάσιο Πατρών. Υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό, την περίοδο του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στο μακεδονικό μέτωπο, ως ανθυπασπιστής στο 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, όπου διακρίθηκε, τραυματίστηκε στο σβέρκο και παρασημοφορήθηκε. Διορίστηκε τελωνοσταθμάρχης στην Ερέτρια (πρώην Νέα Ψαρά) και το 1915 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα, για να εργαστεί εκεί ως εκτελωνιστής, ενώ παράλληλα γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τότε παντρεύτηκε με την Ελένη Κεφαλινίτη και απέκτησαν πέντε παιδιά. Μετά το γάμο του και μέχρι το 1922 αποσπάστηκε στο τελωνείο της Ερέτριας. Στα γράμματα εμφανίστηκε κατά τη δεκαετία του 1910 με ποιήματα και πεζά που δημοσίευσε σε διάφορα περιοδικά της Αθήνας και στις εφημερίδες Εύριπος και Εύβοια της Χαλκίδας, χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Κάλλις Εσπερινός. Η πρώτη του επίσημη εμφάνιση με το πραγματικό του όνομα έγινε το 1929, όταν έλαβε το Α΄ βραβείο διηγήματος για το πεζό Ο καπετάν Σουρμελής ο Στουραΐτης, το οποίο δημοσίευσε στο περιοδικό Ελληνικά Γράμματα του Κωστή Μπαστιά. Ο Γιάννης Σκαρίμπας ήταν ό σημαντικότερος εκπρόσωπος του υπερρεαλισμού στην Ελλάδα γιατί τόσο το εικονοκλαστικό του ύφος όσο και ή ιδιόρρυθμη γλώσσα πού χρησιμοποίησε στα έργα του,προκάλεσε αίσθηση για την εποχή εκείνη. Βραβεύθηκε με το Πρώτο Κρατικό Βραβείο λογοτεχνίας το 1976 (βλ. Βικιθήκη) για το αντιπολεμικό μυθιστόρημά του του, Φυγή προς τα εμπρός.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
