.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
31 Δεκεμβρίου 2024
Είναι η 366η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Είναι η τελευταία ημέρα του έτους. Με το καλό ο νέος χρόνος
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:40 – Δύση ήλιου: 17:15 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 35 λεπτά
🌑 Σελήνη 0.5 ημέρας
Χρόνια πολλά στις: Μελανία, Μέλανυ, Μελανή και Μαύρη
Γεγονότα
2019 – Το κέντρο της Γουχάν παραδέχτηκε ότι υπήρχε ένα σύμπλεγμα άγνωστης πνευμονίας στην αγορά θαλασσινών Χουανάν. Μετέπειτα προκάλεσε την πανδημία κορωνοϊού.
Η πανδημία του κορονοϊού (COVID-19) είναι πανδημία που προκλήθηκε από τον κορονοϊό SARS-CoV-2 και αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά στην πόλη Ουχάν, πρωτεύουσα της επαρχίας Χουπέι της Κίνας, τον Δεκέμβριο του 2019. Οι απόπειρες περιορισμού της νόσου απέτυχαν, με αποτέλεσμα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να ανακοινώσει ότι αποτελεί Έκτακτη Ανάγκη Δημόσιας Υγείας Διεθνούς Ενδιαφέροντος στις 30 Ιανουαρίου 2020 και στις 11 Μαρτίου ότι αποτελεί πανδημία. Η κατάσταση έκτακτη ανάγκης άρθηκε στις 5 Μαΐου 2023. Η πανδημία COVID-19 έχει προκαλέσει πάνω από 6 εκατομμύρια θανάτους σε πάνω από 570 εκατομμύρια μολύνσεις, γεγονός που την καθιστά μία από τις πιο θανατηφόρες στην ιστορία.
Η Γουχάν είναι η πρωτεύουσα της επαρχίας Χουμπέι και είναι η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη στην Κεντρική Κίνα. Βρίσκεται στα ανατολικά της κοιλάδας Τσιανγκχάν, στις όχθες των ποταμών Γιανγκτσέ και Χαν. Η Ουχάν είναι γνωστή ως λεωφόρος που οδηγεί τις εννέα επαρχίες και είναι σημαντικός συγκοινωνιακός κόμβος, με δεκάδες δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και σιδηροδρόμων. Αναγνωρίζεται ως το πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό, εκπαιδευτικό και συγκοινωνιακό κέντρο της κεντρικής Κίνας.
Η πόλη έχει πληθυσμό 9.785.392 ατόμων (σύμφωνα με την απογραφή του 2010), με 6.177.000 από τους κατοίκους να μένουν στην αστική περιοχή.
Γεννήσεις
1938 – Ντίνα (Κωνσταντίνα) Κώνστα | Ελληνίδα ηθοποιός που είχε πρωταγωνιστήσει σε πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές και θεατρικές παραστάσεις.
Γεννήθηκε στη Σάμο στις 31 Δεκεμβρίου 1938. Μεγάλωσε σε ένα πολύ μικρό χωριό, τους Σπαθαραίους. Σε μία από τις τελευταίες τις συνεντεύξεις πριν λίγα χρόνια, η Ντίνα Κώνστα είχε δηλώσει: «Το κέρδος για μένα είναι ότι έκανα αυτό που ήθελα, δεν έπληξα στη ζωή μου με γάμους και παιδιά. Τα έβλεπα όλα αυτά ως εφιάλτη. Τους έβλεπα να παντρεύονται κι έλεγα πού πάτε;» Γι’ αυτό σιχαινόμουν τους γάμους, τις συμβάσεις και ήθελα να είμαι ελεύθερη. Εγώ δεν ήθελα να δίνω λογαριασμό σε κανέναν. Πρέπει να σου πω ότι έγινα ηθοποιός γιατί δεν θα μπορούσα να ζω μια φυσιολογική ζωή. Θέλω να ζω τις ζωές των άλλων, που λένε. Πάντα μου φαίνονται πιο ενδιαφέρουσες από τη δική μας. Έζησα πολύ δύσκολες στιγμές αλλά και πολύ σπουδαίες. Τι μετράει; Οι σπουδαίες στιγμές».
Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή Κωστή Μιχαηλίδη, ενώ την ίδια εποχή εργαζόταν σε εταιρεία χρωμάτων για να πληρώσει τις σπουδές της. Σπούδασε υποκριτική εν αγνοία των γονιών της και είχε καθηγήτρια τη Μαίρη Αρώνη. Πρωτοεμφανίστηκε στην Ελεύθερη Σκηνή το 1965. Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές. Μερικοί από τους πιο χαρακτηριστικούς ρόλους που υποδύθηκε ήταν στις σειρές Τρεις Χάριτες, και Το σόι μας.
Έγινε ευρέως γνωστή με το ρόλο της Γιολάντας Ραγιά στη σειρά Το δις εξαμαρτείν και της Ντένης Μαρκορά στη σειρά Δύο ξένοι.
Η Ντίνα Κώνστα είχε εκφράσει ανοιχτά και τις πολιτικές της απόψεις. Μάλιστα είχε θέσει υποψηφιότητα με τον Συνασπισμό στις Ευρωεκλογές του 1999, στις βουλευτικές εκλογές του 2000, και στις βουλευτικές εκλογές του 2004.
Δεν παντρεύτηκε ποτέ, επειδή δεν της άρεσε η δέσμευση του γάμου. Είχε δηλώσει πως έγινε ηθοποιός επειδή ήταν αυτοκαταστροφικό άτομο. Απεβίωσε από επιπλοκές άνοιας στις 3 Ιουλίου 2022, σε ηλικία 83 ετών. Η σορός της αποτεφρώθηκε χωρίς τελετή.
1949 – Θέμης Ανδρεάδης | Έλληνας τραγουδιστής Γεννήθηκε στην Καλλιθέα στις 31 Δεκεμβρίου 1949. Το 1965 άρχισε να ασχολείται με την μουσική, μαθαίνοντας κλασσική κιθάρα με δάσκαλο τον Νότη Μαυρουδή. Ο Μαυρουδής του γνώρισε τις μπουάτ του Νέου Κύματος. Επηρεαζόμενος από αυτό το κλίμα, άρχισε το 1966 να μελοποιεί ποιήματα από Ποιητικές Ανθολογίες παράλληλα με στίχους φίλων και δικούς του και να τραγουδά συνθέσεις του στις μπουάτ, μαζί με τραγούδια γνωστών συνθετών.
Το 1971 ο συνθέτης Γιάννης Μαρκόπουλος τον επιλέγει και τραγουδά για δύο χρόνια στη ιστορική μπουάτ ‘Λήδρα’ στην Πλάκα, μαζί με το Νίκο Ξυλούρη, συμμετέχοντας και σε πολλές εκδηλώσεις και συναυλίες του συνθέτη.
Το 1972 μπαίνει στη δισκογραφία, ερμηνεύοντας τα πρώτα τραγούδια του σε μουσική Μαρκόπουλου όπως ‘Του άντρα του πολλά βαρύ’ στίχοι Ε. Θαλασσινού , ” ο Ταρζάν” σε στίχους του συνθέτη, ‘Όχι δεν πρέπει” σε στίχους του ποιητή Γιώργου Χρονά και ”Που πάτε λοιπόν” σε στίχους Γιώργου Σκούρτη.
Το 1973 γνωρίζεται με τον στιχουργό και γελοιογράφο Γιάννη Λογοθέτη γνωστό και ως ΛοΓο και σε συνεργασία με τον συνθέτη Γιάννη Κιουρκτσόγλου, γράφοντας και ο ίδιος τις μουσικές, ξεκινούν δισκογραφικά ένα είδος τραγουδιού που έμελλε, σε συνδυασμό και με την σκηνική του παρουσία, να έχει τεράστια επιτυχία και να ονομαστεί – καταγραφεί ως Σατιρικό τραγούδι.
Ακολούθησε μεγάλη δισκογραφία με σατιρικά άλμπουμς στις δισκογραφικές εταιρείες Columbia & Minos έως το 1981. Ακολούθως έκανε στροφή στην καριέρα του με ανεξάρτητες παραγωγές και έντεχνα ακούσματα, γράφοντας ο ίδιος μουσικές, συνεργαζόμενος με στιχουργούς όπως τον Μάνο Ελευθερίου, τον Λάζαρο Μπίκα, τον Μίνω Αμαριώτη (ψευδώνυμο του ποιητή Μαν. Αναγνωστάκη) και τον ποιητή Γιάννη Ευθυμιάδη.
Θάνατοι
1877 – Γκυστάβ Κουρμπέ | Γάλλος ζωγράφος. Μια από τις επιβλητικότερες μορφές της Γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα. Θεωρείται από τους πρωτεργάτες του Ρεαλισμού. Συνέβαλε επίσης στη μετέπειτα εξάπλωση του Ιμπρεσιονισμού, καθώς υποστήριξε την δημιουργική ελευθερία του καλλιτέχνη, τάχθηκε υπέρ της αυτονομίας του και προώθησε τις εκθέσεις τους. Στους πίνακές του φιλοτέχνησε μια σειρά από εντυπωσιακά έργα, με εικόνες και από την αγροτική ζωή, πράγμα που τον χαρακτήρισε κι ως επαναστατική μορφή, ειδικά όταν πήρε μέρος στη Γαλλική Κομμούνα του 1871. Με το τέλος της Κομμούνας συνελήφθη, δημεύτηκαν οι πίνακές του κι έπειτα εξορίστηκε και πέθανε στην Ελβετία.
Γεννήθηκε στο μικρό αγροτικό χωριό Ορνάν (Ornans), κοντά στην Μπεζανσόν του Νομού Φρανς-Κοντέ (Franche-Compté) το 1819, από εύπορους αγρότες και πήρε τη βασική του εκπαίδευση εκεί. Το 1837 ξεκινά νομικές σπουδές στο Βασιλικό Κολέγιο της Μπεζανσόν και δύο χρόνια μετά πηγαίνει στο Παρίσι να σπουδάσει ζωγραφική. Βελτιώνει την τεχνική του φιλοτεχνώντας αντίγραφα γνωστών έργων. Το 1847 αποκτά γιο με τη Βιρζινί Μπινέ. Δύο χρόνια μετά εκθέτει τρεις μεγάλους πίνακες στο Σαλόν. Το έργο Ενταφιασμός Στο Ορνάν ήταν αυτό που τον ανέδειξε. Το 1855 διοργανώνει τη δική του έκθεση με τίτλο Ρεαλισμός και χωρίζει με τη Βιρζινί.
Δείτε περισσότερα από Γκυστάβ Κουρμπέ στο link που ακολουθεί:
Κατάλογος έργων του Γκυστάβ Κουρμπέ
Το 1865 εκδίδεται το βιβλίο Η Προέλευση Της Τέχνης και Ο Κοινωνικός Προορισμός Αυτής που συνέγραψε με τον Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν. Τέσσερα χρόνια αργότερα κερδίζει δυο διακρίσεις από τον Βασιλικό Οίκο της Βαυαρίας. Το 1871, μετά τη Γαλλική Κομμούνα, κατηγορείται πως κατέστρεψε την Στήλη της Πλας Βαντόμ και καταδικάζεται σε εξάμηνη φυλάκιση. Τον επόμενο χρόνο πεθαίνει ο γιος του και το 1873 του ζητούν να πληρώσει για την ανακατασκευή της Στήλης, αλλά, φοβούμενος τη χρεωκοπία, εγκαταλείπει τη Γαλλία και καταφεύγει στην Ελβετία. Πεθαίνει εκεί εξόριστος το 1877, σε ηλικία 58 ετών.
1988 – Νικόλας Κάλας | Έλληνας ποιητής. Χρησιμοποιούσε επίσης τα ψευδώνυμα Μ. Σπιέρος και N.Calas στα θεωρητικά και κριτικά του κείμενα. Είναι ένας από τους πρώτους ποιητές που χρησιμοποίησαν ελεύθερο στίχο στην δεκαετία του ’30.
Γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1907 και ήταν γιος του Ιωάννη Καλαμάρη, εισοδηματία, και της Ρόζας Καρατζά. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά ενώ ήταν απευθείας απόγονος του Γεώργιου Κουντουριώτη και του Μάρκου Μπότσαρη.[εκκρεμεί παραπομπή] Εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία και σπούδασε στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Την περίοδο αυτή, δηλαδή μεταξύ 1924 με 1927 υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Το 1933 εξέδωσε ως Νικήτας Ράντος την πρώτη του συλλογή, Ποιήματα, και το 1934 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου εντάχθηκε στην υπερρεαλιστική ομάδα. Στα προλεγόμενα ενός τρίτου μανιφέστου του υπερρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν τον κατέταξε στα «πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά» μυαλά της εποχής.
Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939, όταν έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για έναν χρόνο, και μετά μετέβη στην Νέα Υόρκη. Στην δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α., όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1988.
Εκτός από το ποιητικό του έργο μετέφρασε Τ. Σ. Έλιοτ και Λουί Αραγκόν και συνεργάστηκε με ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπου δημοσίευε θεωρητικά κείμενα και δοκίμια. Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης για την συλλογή του Οδός Νικήτα Ράντου, που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλαος Κάλας. Υπήρξε πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, που ασπάστηκε τον τροτσκισμό, χωρίς δογματισμούς.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
H 31η Δεκεμβρίου μέσα στα χρόνια
