.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
3 Ιανουαρίου 2025
Είναι η 3η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 362 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:41 – Δύση ήλιου: 17:18 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 37 λεπτά
🌒 Σελήνη 3.6 ημερών
Χρόνια πολλά στις Γενοβέφα και Γενεβιέβη
Γεγονότα
1496 – Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι δοκιμάζει ανεπιτυχώς να πετάξει με ιπτάμενη μηχανή.
Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι ή ντα Βίντσι, ή Λεονάρντο, ήταν Ιταλός πολυμαθής της Ύστερης Αναγέννησης που θεωρείται κατά κοινή ομολογία ένας από τους σπουδαιότερους ζωγράφους όλων των εποχών παρά το περιορισμένο πλήθος των σωζόμενων έργων του.
Η «Μόνα Λίζα» είναι το διασημότερο ζωγραφικό έργο του Λεονάρντο και το πιο διάσημο πορτραίτο στην ιστορία, ενώ ο «Μυστικός Δείπνος» του είναι ο πλέον ανατυπωμένος θρησκευτικός πίνακας· το σχέδιο του που έγινε γνωστό ως «Ο Βιτρουβιανός Άνθρωπος» συνιστά διάσημο πολιτιστικό σύμβολο.
Μία από τις πιο διάσημες εφευρέσεις του στην πτητική μηχανική, γνωστή και ως «ornithopter» αποδεικνύει τον ενθουσιασμό του για μια πιθανή πτήση. Ο σχεδιασμός αυτής της εφεύρεσης είναι σαφώς εμπνευσμένος από την πτήση των φτερωτών ζώων.
Στην πραγματικότητα, στις σημειώσεις του, αναφέρει τις νυχτερίδες, τους κομήτες και τα πουλιά ως πηγές έμπνευσης. Τα δύο πτερύγια της συσκευής έχουν συμβουλές που συνήθως συνδέονται με το φτερωτό πλάσμα. Η πτητική μηχανή του Λεονάρντο Ντα Βίντσι είχε άνοιγμα πτερυγίων που ξεπερνούσε τα 33 πόδια και ο σκελετός της, όπως αναφέρεται, ήταν από πεύκο καλυμμένο με ακατέργαστο μετάξι, για να δημιουργεί μια ελαφριά αλλά ανθεκτική μεμβράνη.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Λεονάρντο ντα Βίτσι | Το Ορνιθόπτερο
1521 – Ο Πάπας Λέων Ι΄ αφορίζει τον Μαρτίνο Λούθηρο με την παπική βούλα Decet Romanum Pontificem. Ο Μαρτίνος Λούθηρος ήταν Γερμανός μοναχός, ιερέας, καθηγητής, θεολόγος, ηγέτης της εκκλησιαστικής μεταρρύθμισης του 16ου αιώνα στην Γερμανία και ιδρυτής χριστιανικού δόγματος και της άσκησής του.
Στις 31 Οκτωβρίου 1517 και ενώ είχε ήδη εκφράσει την αντίθεσή του σε σχέση με τις πρακτικές της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας στους φοιτητές του, θυροκόλλησε στην εξώπορτα του Μητροπολιτικού Ναού της Βιτεμβέργης στα λατινικά τις 95 Θέσεις του, οι οποίες αποτέλεσαν μια ανοιχτή πλέον επίθεση εναντίον του Παπισμού. Σύντομα ο Λούθηρος κλήθηκε σε απολογία στην Αυγούστα, ενώπιον του επιτετραμμένου του Πάπα στην Γερμανία. Εκεί αρνήθηκε να ανακαλέσει και φυγαδεύτηκε νύχτα από φίλους του.
Το 1520 ο πάπας Λέων Ι΄ εξέδωσε την βούλα Exsurge Domine καταδικάζοντας ως αιρετικές 41 από τις 95 Θέσεις του Λούθηρου, τον οποίο κάλεσε να αποκηρύξει δημόσια τις Θέσεις του μέσα σε 60 μέρες, ενώ οι απανταχού πιστοί διατάχθηκαν να κάψουν όλα τα βιβλία του, ώστε να μην αφοριστούν, συλληφθούν και τιμωρηθούν ως αμετανόητοι αιρετικοί.
Αντιδρώντας στην είδηση πως στα πανεπιστήμια του Παρισίου και της Κολωνίας κάηκαν τα βιβλία του, στις 10 Δεκεμβρίου ο Λούθηρος έκαψε δημόσια την παπική βούλα και απάντησε γράφοντας το βιβλίο Ενάντια στην Βλάσφημη Βούλα του Αντίχριστου.
Στις 3 Ιανουαρίου 1521, ο Λέων Ι’ εκδίδει δεύτερη Βούλα, με την οποία ο Λούθηρος αφορίζεται.
Γεννήσεις
1939 – Νίκος Αλέφαντος | Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου. Γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου του 1939 στην Αθήνα και μεγάλωσε στα Εξάρχεια. Η καταγωγή του ήταν από την Ακράτα. Αγωνιζόταν στη θέση του αριστερού μέσου ή αριστερού ακραίου επιθετικού, και σε μικρή ηλικία ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στον Αστέρα Εξαρχείων.
Στη συνέχεια μετακινήθηκε στον ΠΑΟ Ρουφ, στον Παναθηναϊκό όπου έπαιξε μόλις μία φορά με την πρώτη ομάδα σε ηλικία 17 ετών, στην ΑΕ Χαλανδρίου, στον Ολυμπιακό Πειραιώς (μετέχοντας σε έναν αγώνα πρωταθλήματος), Ατρόμητο Πειραιώς (Καμινίων), Ολυμπιακός Χαλκίδας (για τον οποίο σημείωσε τέρμα σε βάρος του αντίστοιχου του Πειραιά, όταν το 1963 επέστρεψε ως αντίπαλος στο Καραϊσκάκη), Παναιγιάλειο, Πανελευσινιακό και Βύζαντα Μεγάρων, όπου το 1969 τερμάτισε την καριέρα του.
Ο Αστέρας Εξαρχείων ήταν η πρώτη ομάδα που ανέλαβε ως προπονητής το 1969. Εργάσθηκε σε αρκετούς ελληνικούς συλλόγους, με αποκορύφωμα τον Ολυμπιακό Πειραιώς στον οποίο διορίστηκε τρεις φορές (τέλη 1983, 1994 και 2004), αλλά και στους ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, ΟΦΗ, ΑΕ Λάρισας, Ηρακλή, Πανιώνιο και Εθνικό Πειραιώς. Στην Α’ Εθνική προπόνησε και τους Καστοριά, Παναχαϊκή, Ιωνικό, Δόξα Δράμας, Κόρινθο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Προοδευτική και Εθνικό Αστέρα.
Ο Γιώργος Μητσικώστας πραγματοποιούσε συχνά μιμήσεις του Νίκου Αλέφαντου. Το 1986 το λαϊκό μουσικό σχήμα Τα παιδιά από την Πάτρα κυκλοφόρησε δίσκο στον οποίο περιεχόταν τραγούδι για τον Νίκο Αλέφαντο με τίτλο «Ο Αλέφαντος» (Όταν με κατηγορούν), όπου περιλαμβάνεται ως στίχος η, διάσημη πλέον, επευφημία «Γεια σου ρε Αλέφαντε, είσαι παλικάρι». Αφορμή για τη δημιουργία του τραγουδιού ήταν μια διαμάχη του Νίκου Αλέφαντου με τον πρόεδρο του Παναθηναϊκού Γιώργο Βαρδινογιάννη το 1981, η οποία εκφράστηκε με ανταλλαγή επιστολών μέσω Τύπου. Από την τηλεοπτική περίοδο 2011–12 συμμετείχε σε εβδομαδιαία αθλητική εκπομπή ιδιωτικού αθηναϊκού καναλιού (ΑRΤ TV), με παρουσιαστή τον Γιάννη Καρατζαφέρη, στην οποία έπαιρνε μέρος και ο Κωστής Ραπτόπουλος.
1957 – Γιάννης Διακογιάννης του Ελευθερίου | Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1957, με καταγωγή από τη Σύμη. Ξεκίνησε το 1980 απ’ την εφημερίδα «Το Βήμα». Στη συνέχεια απ’ το Νοέμβριο του 1981 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1987 διατέλεσε υπεύθυνος του Γραφείου της εφημερίδας «Τα Νέα» στη Δυτική Ελλάδα με έδρα την Πάτρα. Το 1987 επέστρεψε στην Αθήνα και πέρασε διαδοχικά απ’ το ελεύθερο, το κοινοβουλευτικό και το πολιτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Τα Νέα». Τακτικό μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου και Ιονίων Νήσων, γράφτηκε στη συνέχεια στην Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ).
Ως ανταποκριτής των «Νέων» ταξίδεψε σχεδόν σε 100 χώρες σε Ευρώπη, Αφρική, Ασία, Βόρεια, Κεντρική και Νότια Αμερική. Κάλυψε για «Τα Νέα» τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία και στη Μέση Ανατολή (Αφγανιστάν και Ιράκ). Ως εκπρόσωπος του Ιδρύματος Μαραγκοπούλου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μίλησε στον ΟΗΕ και κατήγγειλε την προσπάθεια διάλυσης της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οργανισμού.
Για τις ανταποκρίσεις του και τα καθημερινά του ρεπορτάζ, τιμήθηκε πολλές διακρίσεις, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγονται και τα βραβεία του Ιδρύματος Μπότση, του Ιδρύματος Ελένη Βλάχου, της ΕΣΗΕΑ και της Πανελλήνιας Ένωσης Ημερησίων Εφημερίδων Επαρχιακού Τύπου. Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στο ξεκίνημα του φεστιβάλ της Πάτρας το 1986 και υπήρξε ο εμπνευστής και ο δημιουργός από το 1995 μέχρι το 2002 του φεστιβάλ της Σύμης, γενέτειρα του πατέρα του. Έφυγε από τη ζωή στις 16 Δεκεμβρίου 2006, σε ηλικία 49 ετών.
Υπήρξε συγγραφέας βιβλίων, τα έσοδα των οποίων διέθεσε για πολιτικούς και κοινωνικούς σκοπούς. Το 1986 εκδόθηκε το έργο του «Στα Σύνορα της Φωτιάς», ένα οδοιπορικό στις χώρες της Κεντρικής Αμερικής με συνεντεύξεις που πήρε, μεταξύ άλλων, από τον ηγέτη των Σαντινίστας της Νικαράγουα, Ντανιέλ Ορτέγκα, την Ορτένσια Αλλιέντε, κόρη του δολοφονημένου προέδρου της Χιλής Σαλβαδόρ Αλλιέντε, και τον Ερνέστο Γκεβάρα, πατέρα του Τσε Γκεβάρα. Τα έσοδα της έκδοσης τα πρόσφερε για την ανάπτυξη της παιδείας στη Νικαράγουα, την περίοδο που στην εξουσία βρισκόταν το επαναστατικό κίνημα των Σαντινίστας.
Θάνατοι
1964 – Μήτσος Μυράτ | Έλληνας ηθοποιός. Θεωρείται από τους σημαντικότερους της γενιάς του. Γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν μέλος πολύτεκνης οικογένειας. Σε μικρή ηλικία αποφάσισε να ακολουθήσει την υποκριτική παρά τις αντιρρήσεις των συγγενών του. Κατόπιν μετέβη για σπουδές της δραματικής τέχνης στο Παρίσι. Το επίθετο του ήταν Mουράτης και το άλλαξε όταν ασχολήθηκε με το θέατρο σε Mυράτ, όπως τον αποκαλούσαν οι Άγγλοι συμμαθητές του στο σχολείο. Άλλωστε “Mουράτης” σε συντομία “Mουράτ” ακουγόταν πολύ τουρκικό γι’ αυτόν.
Όταν ο Βασιλιάς Γεώργιος Α΄ εξήγγειλε την απόφασή του για δημιουργία της Βασιλικής Θεατρικής Σχολής, ο Μυράτ εγκατέλειψε τη Γαλλική πρωτεύουσα και έγινε δεκτός μεταξύ των πρώτων μαθητών της νεοσυσταθείσας σχολής, η οποία όμως διαλύθηκε σύντομα. Ενώ ο Μυράτ ήταν έτοιμος να επιστρέψει στη Σμύρνη, λήφθηκε η απόφαση περί ιδρύσεως της Νέας Σκηνής από τον Χρηστομάνο. Στον νέο αυτό θεατρικό οργανισμό ο Μυράτ εργάστηκε μέχρι της διαλύσεώς του. Στη συνέχεια συνεργάστηκε επί 26 χρόνια με την πρωταγωνίστρια της Νεοελληνικής Σκηνής, Μαρίκα Κοτοπούλη.
Ο Μήτσος Μυράτ υπήρξε μία από τις κύριες μορφές του Νεοελληνικού Θεάτρου κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα αποδίδοντας με εξαιρετική επιτυχία ρόλους του διεθνούς δραματολογίου. Ενσάρκωσε επί σκηνής το Συρανό ντε Μπερζεράκ στο ομώνυμο έργο του Εντμόν Ροστάν, τον Τέσμαν στο «Εντα Γκάμπλερ», τον Κόμη Αλμαβίβα στους Γάμους του Φίγκαρο κλπ. Παντρεύτηκε την σημαντική ερμηνεύτρια του Θεάτρου Κυβέλη με την οποία απέκτησε τον Αλέξανδρο Μυράτ 1905, μετέπειτα αρχιτέκτονα, και μια κόρη, τη Μιράντα 1906, μετέπειτα ηθοποιό. Το 1908 μετά τη διάλυση του γάμου του παντρεύεται ξανά, αυτή τη φορά τη Χρυσούλα Κοτοπούλη (αδελφή της Μαρίκας), με την οποία απέκτησε τον Δημήτρη και τη Ρίτα Μυράτ.
Υπήρξε ο πρώτος ενεργός Έλληνας ηθοποιός που κυκλοφόρησε αυτοβιογραφία: έργα του αυτού του είδους είναι τα βιβλία του «Η ζωή μου» (Πυρσός, 1928 / Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2016) και «Ο Μυράτ κι εγώ» (εκδ. 1950). Πέθανε στην Αθήνα το 1964.
2022- Κοσμάς | Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας. Ο Μητροπολίτης Κοσμάς, κατά κόσμον Κωνσταντίνος Παπαχρήστος, γεννήθηκε στην Σκουτεσιάδα Αιτωλοακαρνανίας το 1945. Μετά από τις γυμνασιακές του σπουδές, αποφοίτησε από το Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου το 1971 και από τη Θεολογική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1976. Το 1974 χειροτονήθηκε διάκονος, λαμβάνοντας το όνομα Κοσμάς, και στη συνέχεια πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας Θεόκλητο.
Yπηρέτησε ως Ιεροκήρυκας της Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας για περισσότερα από 30 χρόνια. Στις 5 Οκτωβρίου 2005 εξελέγη Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος και κατά τη διάρκεια της αρχιερατείας του ίδρυσε εκκλησιαστικό βιβλιοπωλείο στην πόλη του Μεσολογγίου, σχολές αγιογραφίας στο Μεσολόγγι και το Αγρίνιο, καθώς και κοινωνικό παντοπωλείο σε συνεργασία με τον Δήμο Αγρινίου. Ενίσχυσε την λειτουργία των Σχολών Βυζαντινής Μουσικής στο Μεσολόγγι και στο Αγρίνιο με παραρτήματα στις κωμοπόλεις της Μητρόπολης.
Το 2021, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος τον παρέπεμψε σε εκκλησιαστικό ανακριτή για την κατηγορία της απείθειας προς τις αποφάσεις της σχετικά με τον εορτασμό του Πάσχα 2021 και τα μέτρα πρόληψης της COVID-19. Ο Μητροπολίτης, ανεμβολίαστος, διαγνώστηκε θετικός στον κορωνοϊό στις 18 Νοεμβρίου 2021 και αρχικά παρέμεινε σπίτι του. Παρά την αρχική του άρνηση να νοσηλευτεί, τελικά συμφώνησε, διασωληνώθηκε και εισήχθη στο Νοσοκομείο Αγρινίου την 1η Δεκεμβρίου. Ωστόσο η κατάστασή του επιδεινώθηκε και εμφάνισε δύσπνοια σε συνδυασμό με χαμηλό κορεσμό. Τα ξημερώματα της 2ας Δεκεμβρίου διακομίστηκε διασωληνωμένος στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» στην Αθήνα, όπου παρέμεινε νοσηλευόμενος.
Απεβίωσε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός σε ηλικία 77 ετών, στις 3 Ιανουαρίου 2022 έπειτα από επιπλοκές της COVID-19. Κηδεύτηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Σπυρίδωνος Μεσολογγίου, στις 4 Ιανουαρίου 2022 και ετάφη στην Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 3η Ιανουαρίου
