17 Ιανουαρίου 2024
Είναι η 17η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Yπολείπονται 349 ημέρες για τη λήξη του. 🌅 Ανατολή ήλιου: 07:39 - Δύση ήλιου: 17:30 Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 52 λεπτά 🌓 Σελήνη 6.6 ημερών Χρόνια πολλά στους: Αντώνιο, Αντώνη, Τόνη, Νάκο, Αντώνα, Αντωνάκο, Αντωνάκη, Τόνυ, Αντωνία, Αντωνούλα, Τόνια, Θεοδόσιο, Θεοδόση, Δόσιο, Δόση.
Γεγονότα
1817 – Ο Ιωάννης Καποδίστριας γίνεται ελβετός πολίτης, σε αναγνώριση της συμβολής του στη δημιουργία του ομοσπονδιακού συστήματος της Ελβετίας.
Το 1808 ο Ιωάννης Καποδίστριας πηγαίνει στην Αγία Πετρούπολη, έχοντας λάβει ήδη από τον τσάρο Αλέξανδρο το παράσημο του Ιππότη του Τάγματος της Αγίας Άννας, ανταποκρινόμενος στην πρόσκληση του Ρώσου υπουργού Εξωτερικών κόμη Ρομαντζόφ. Έκτοτε, θα ακολουθήσουν ανοδική πορεία στο διπλωματικό σώμα της Ρωσίας, με αποκορύφωμα την τοποθέτησή του ως υπουργού Εξωτερικών της χώρας το 1816. Το 1822 αποσύρεται από το διπλωματικό σώμα λόγω διαφωνίας με τον τσάρο Αλέξανδρο για το ελληνικό ζήτημα και εγκαθίσταται στην Ελβετία, όπου σήμερα τιμάται ως εθνικός ευεργέτης.
Η παρουσία του εκεί αποδείχτηκε καθοριστική για την ανεξαρτητοποίηση της Ελβετίας από τη Γαλλία του Ναπολέοντα, αφού συνέβαλε καθοριστικά στη διαμόρφωση της Ελβετικής Συνομοσπονδίας και στη ουδετερότητά της. Επιπρόσθετα, ήταν καταλυτικός ο ρόλος του στη διαμόρφωση του νέου ελβετικού Συντάγματος, γι’ αυτό κάθε χρόνο κατατίθενται στεφάνια στο σπίτι του στην παλιά πόλη της Γενεύης, ενώ του έχει αποδοθεί ο τιμητικός τίτλος του επίτιμου πολίτη της Γενεύης και του Βο (Λωζάνη).
Στην Ελβετία ο Ιωάννης Καποδίστριας θα δραστηριοποιηθεί έντονα όσον αφορά το θέμα της διάδοσης του φιλελληνισμού στην Ευρώπη αλλά και την οικονομική στήριξη του απελευθερωτικού Αγώνα.
1824 – Οι πολιτικές αντιθέσεις μεταξύ των επαναστατημένων Ελλήνων εκφράζονται με την παρουσία δύο κυβερνήσεων: Η μία έχει την έδρα της στην Τρίπολη υπό τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη και η άλλη στο Κρανίδι υπό τον Γεώργιο Κουντουριώτη.
Η επανάσταση είχε φτάσει σε κρίσιμη καμπή. Στις 10 Νοεμβρίου το βουλευτικό σώμα (β.σ.) μετακινήθηκε επίσημα από τη Σαλαμίνα στο Άργος ενώ είχε φροντίσει να εξασφαλίσει και στρατιωτική υποστήριξη. Μια εβδομάδα μετά, οξύνοντας την κατάσταση, κάλεσε εγγράφως τα μέλη του εκτελεστικού σώματος (ε.σ.) να προσέλθουν κι αυτά στο Άργος, προκειμένου να απαγγελθούν κατηγορίες εναντίον τους για κατάχρηση εξουσίας. Με σοβαρές κατηγορίες παραπέμπονταν ενώπιον 9μελούς επιτροπής τόσο το μέλος του ε.σ. Ανδρέας Μεταξάς (φιλικά προσκείμενο στην παράταξη Κολοκοτρώνη, τον οποίο και καθαιρεί πραξικοπηματικά το β.σ.) όσο και ο Υπουργός των Οικονομικών Χαρ. Περούκας. Επίσης, σε 7μελή επιτροπή, κλήθηκαν έντεκα παραστάτες (βουλευτές) του Ναυπλίου, οι οποίοι πρόσκεινταν στο ε.σ., ως «λιποτακτήσαντες». Αντιδρώντας, το ε.σ. έκρινε όλες τις ανωτέρω ενέργειες και παραπομπές σαν αυθαίρετες και άκυρες λόγω έλλειψης απαρτίας των μελών του β.σ., καθώς μόνο το 1/3 των μελών έδινε το «παρών» στις συνεδριάσεις και τις σχετικές ψηφοφορίες και ως εκ τούτων τις θεώρησε παράνομες. Στις 26 ή 28 Νοεμβρίου έφτασαν απ’ το Ναύπλιο στο Άργος οι Πάνος Κολοκοτρώνης, Νικηταράς, Χατζηχρήστος και Τσόκρης, επικεφαλής ομάδας περίπου 200 ενόπλων, διέκοψαν τη συνεδρίαση του β.σ. και απαίτησαν από τα μέλη του να έρθουν σε συμβιβασμό με το ε.σ. ειδεμή οι ίδιοι απειλούσαν ότι θα καταλάμβαναν την Αρχή δια της δύναμης των όπλων τους και θα εγκαθίδρυαν στρατιωτική κυβέρνηση («γκοβέρνο μιλιτάρε». Οι στρατιωτικοί, ύστερα από έντονη λεκτική αντιπαράθεση και απειλές (ακόμη και ύβρεις) που απηύθυναν προς τους πολιτικούς, αρπάζουν εκ μέρους του ε.σ. τις σφραγίδες και τα πρακτικά των συνεδριάσεων, ενώ 23 από τους 40 βουλευτές κατέφυγαν στο Κρανίδι ζητώντας την προστασία των Υδραίων.
1893 – Οι αμερικανοί καλλιεργητές ζάχαρης καταλύουν τη μοναρχία στη Χαβάη, όταν εξαναγκάζουν σε παραίτηση τη βασίλισσα Λιλιουοαλάνι.
Η Λιλι’ουοκαλάνι ανέβηκε στο θρόνο στις 29 Ιανουαρίου 1891, εννέα μέρες μετά τον θάνατο του αδερφού της. Κατά τη διάρκεια της βασιλείας της προσπάθησε να παρουσιάσει ένα νέο σύνταγμα το οποίο θα επανέφερε τις εξουσίες της μοναρχίας και τα δικαιώματα ψήφου των οικονομικά ασθενέστερων. Εξαιτίας της προσπάθειας της αυτής να καταργήσει το υφιστάμενο σύνταγμα του 1887, φιλοαμερικάνικα στοιχεία της Χαβάης ανέτρεψαν τη μοναρχία στις 17 Ιανουαρίου 1893. Η ανατροπή υποβοηθήθηκε από την εισβολή αμερικανικών ναυτικών δυνάμεων, οι οποίες κατέστησαν τη μοναρχία ανίκανη να αυτοπροστατευτεί.
Το πραξικόπημα εγκαθίδρυσε τη Δημοκρατία της Χαβάης, αλλά ουσιαστικά ο απώτερος στόχος ήταν η προσάρτηση των νησιών στις ΗΠΑ. Μετά από μια αποτυχημένη εξέγερση για την επαναφορά της μοναρχίας, η ολιγαρχική κυβέρνηση έθεσε την πρώην βασίλισσα σε κατ’οίκον περιορισμό εντός του Παλατιού Ιολάνι. Στις 24 Ιανουαρίου 1895 η Λιλιουοκαλάνι υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από τον θρόνο, θέτοντας επίσημα τέλος στην μοναρχία. Ακολούθησαν και άλλες απόπειρες για την επαναφορά της μοναρχίας αλλά και ως αντίσταση στην προσάρτηση από τις ΗΠΑ, αλλά με το ξέσπασμα του Ισπανο-Αμερικάνικου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσάρτησαν τη Χαβάη. Η Λιλιουοκαλάνι έζησε το υπόλοιπο της ζωής της ως ιδιώτης και πέθανε στην κατοικία της, στο Ουάσιγκτον Πλέις, στη Χονολουλού στις 11 Νοεμβρίου 1917.
1929 – Ο Ποπάι κάνει το ντεμπούτο του σε δεύτερο ρόλο, σε μία σειρά κόμικς που δημοσιεύει η εφημερίδα της Νέας Υόρκης «Evening Journal». Γρήγορα, η φιγούρα του γίνεται δημοφιλής, με αποτέλεσμα το 1933 οι άνθρωποι των Fleischer Studios να προσαρμόζουν το κόμικς Thimble Theatre πάνω στην φιγούρα του Ποπάι με μεγάλη επιτυχία, ώστε τα επόμενα χρόνια να αποτελεί τον κύριο χαρακτήρα των κόμικς.
Επίσης το 1933 η Paramount Pictures σε συμφωνία με τα Fleischer Studios κυκλοφόρησε την πρώτη σειρά κινουμένων σχεδίων, με ήρωα το ατίθασο ναυτάκι με τη πίπα που τρώει σπανάκι για να αποκτήσει την μαγική του δύναμη. Την χαρακτηριστική φωνή του ντουμπλάρει ο τότε γνωστός ηθοποιός William “Billy” Costello με μεγάλη επιτυχία (αργότερα αντικαταστάθηκε από τον ηθοποιό Jack Mercer). Οι μικρού μήκους ταινίες βρίσκουν στο κοινό μεγαλύτερη απήχηση απ ότι τα κόμικς, με αποτέλεσμα οι δημοσκοπήσεις να τον θεωρήσουν σαν τον καλύτερο χαρακτήρα κινουμένων σχεδίων του Χόλιγουντ το 1938.
Το πασίγνωστο μουσικό θέμα “I’m Popeye The Sailor Man” των ταινιών, το συνέθεσε ο Sammy Lerner το 1933 και έμεινε πάντα συνδεδεμένο με την φιγούρα του Ποπάι. Είναι παρόμοιο με το θέμα από το χορικό “Oh, Better Far to Live and Die” της πρώτης πράξης της κωμικής οπερέτας “The Pirates of Penzance”.
1970 – Οι Doors δίνουν σειρά συναυλιών στη Νέα Υόρκη. Το υλικό θα χρησιμοποιηθεί για το άλμπουμ τους «Absolutely Live». Το όνομά τους προέρχεται από το μυθιστόρημα “Οι Πύλες της Ενόρασης” (αγγλ. “The Doors of Perception”) του Άλντους Χάξλεϋ. Το συγκρότημα κυκλοφόρησε έξι επιτυχημένους στούντιο δίσκους μέχρι το 1971, όταν ο τραγουδιστής τους Τζιμ Μόρισον βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στο Παρίσι. Τα υπόλοιπα μέλη συνέχισαν ως τρίο μέχρι το 1973.
Μετά το θάνατο του Τζιμ Μόρισον, τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος συνέχισαν για ένα διάστημα δύο ετών με τους Κρίγκερ και Μανζάρεκ να αναλαμβάνουν τα φωνητικά. Τον Οκτώβριο του 1971, κυκλοφόρησαν το άλμπουμ “Other Voices” με πολύ μικρότερη επιτυχία σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους τους.
Ακολούθησε το “Full Circle” με έντονες τζαζ επιρροές το 1972, ενώ περιόδευαν συνεχώς με τον μπασίστα Τζακ Κόνραντ στη σύνθεση τους.[71] Τελικά, διαλύθηκαν το 1973, με επανενώσεις να πραγματοποιούνται κατά διαφορετικά διαστήματα. Η πρώτη εξ αυτών έγινε το 1978, με τα τρία μέλη του συγκροτήματος να συνθέτουν μουσική για ηχογραφημένα φωνητικά του Μόρισον στα οποία απήγγειλε την ποίηση του. Ο δίσκος κυκλοφόρησε με τον τίτλο “An American Prayer” και έγινε πλατινένιος.
1991 – Αρχίζει η επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου», κατά την οποία οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους επιτίθενται εναντίον του Ιράκ, που έχει καταλάβει και προσαρτήσει το Κουβέιτ. Το ίδιο βράδυ, το Ιράκ εκτοξεύει οκτώ πυραύλους Σκουντ εναντίον του Ισραήλ.
Στη σύγχρονη ιστορία έχει μείνει ως η «μητέρα όλων των μαχών». Τη νύχτα της 16ης προς 17η Ιανουαρίου 1991 άρχισε το σφυροκόπημα του Ιράκ από τις δυτικές δυνάμεις υπό τις ΗΠΑ. Τα ξημερώματα της 17ης Γενάρη 1991 ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, ανακοινώνει από την τηλεόραση την έναρξη της στρατιωτικής επιχείρησης στον Περσικό Κόλπο με την κωδική ονομασία «Καταιγίδα της ερήμου». Ήταν δίχως αμφιβολία η στιγμή που στιγμάτισε ανεξίτηλα τον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου, η «μητέρα όλων των μαχών», όπως την χαρακτήρισε ο ίδιος ο Σαντάμ Χουσεΐν. Ήταν αναμφίβολα η αρχή του τέλους για το καθεστώς του. Η Διεθνής Συμμαχία 34 χωρών υπό τη σκέπη των ΗΠΑ ξεκίνησε να βομβαρδίζει το βράδυ της 16ης προς τη 17η Ιανουαρίου 1991, πλήττοντας με «χειρουργική ακρίβεια» στόχους σε όλο το Ιράκ φτάνοντας μέχρι και την πρωτεύουσα Βαγδάτη, ως αντίποινα για την ιρακινή εισβολή στο Κουβέιτ που είχε ξεκινήσει τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς.
Ήταν η πρώτη φορά που σύσσωμος ο δυτικός κόσμος παρακολούθησε από τις τηλεοράσεις μέσω της ζωντανής μετάδοσης του CNN την έναρξη των συμμαχικών βομβαρδισμών, με τα πυρά των βαλλιστικών πυραύλων να φωτίζουν τον σκοτεινό ουρανό της Βαγδάτης.
Ήταν ο πρώτος μεγάλος «μιντιακός πόλεμος», όπως χαρακτηρίστηκε, που σημάδεψε όσο κανένας άλλος την τελευταία δεκαετία του 20ου αιώνα. Από την πλευρά του το Ιράκ δεν κατάφερε έκτοτε να σταθεί στα πόδια του.
Γεννήσεις
1798 – Αύγουστος Κοντ. Ο Ογκίστ Κοντ γεννήθηκε στο Μονπελιέ της Γαλλίας στις 19 Ιανουαρίου 1798. Το 1814 λόγω των εξαιρετικών σχολικών του επιδόσεων έγινε δεκτός στην École Polytechnique στο Παρίσι το 1814, το οποίο έκλεισε δύο χρόνια αργότερα με αποτέλεσμα την διακοπή των σπουδών του. Από το 1817 και μέχρι το 1824 διετέλεσε γραμματέας και συνεργάτης του φιλοσόφου Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν(Henri de Saint-Simon). Αυτό αποτέλεσε σημαντική ευκαιρία για τον Κοντ, καθώς ήρθε σε επαφή με την πολιτική και δημοσίευσε έναν σημαντικό αριθμό άρθρων που τον έκαναν δημοφιλή. Λίγο καιρό αργότερα, παντρεύτηκε με την Καρολίν Μασσίν. Το 1826 άρχισε να παραδίδει μαθήματα Θετικής Φιλοσοφίας τα οποία παρακολουθούσαν επιφανείς επιστήμονες της εποχής. Ωστόσο, διακόπηκαν απότομα ύστερα από ένα πρόβλημα υγείας που του παρουσιάστηκε και χρειάστηκε να νοσηλευτεί για κάποιο διάστημα στην κλινική του γιατρού Esquirol. Τα μαθήματα Θετικής Φιλοσοφίας ξεκινούν ξανά τον Ιανουάριο του 1829, σηματοδοτώντας την αρχή της δεύτερης περιόδου του Κοντ και είχαν διάρκεια 13 χρόνια. Στο διάστημα αυτό δημοσιεύθηκαν έξι τόμοι της σειράς “Μαθήματα Θετικής Φιλοσοφίας” (1830, 1835, 1838, 1839, 1841, 1842). Το 1832, πήρε στην École Polytechnique την θέση του επιμελητή στην ανάλυση και την μηχανική, και την επόμενη χρονιά επιδίωξε μια θέση στο Collège de France, χωρίς όμως επιτυχία. Το 1842 και μετά από δυο ανεπιτυχείς προσπάθειες για την θέση καθηγητή στην École Polytechnique, η δημοσίευση της τελευταίας έκδοσης των Μαθημάτων Θετικής Φιλοσοφίας, τον έφερε σε αντιπαράθεση με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Ακολούθησε μια μεταβατική περίοδος όπου εκδόθηκαν διάφορα έργα του (“Elementary Treatise on Analytic Geometry” το 1843, “Philosophical Treatise on Popular Astronomy” και “The Discourse on the Positive Spirit” το 1844). Στην συνέχεια επέστρεψε στο αρχικό ενδιαφέρον του, την πολιτική φιλοσοφία. Η φήμη και η αναγνώριση του, ως θετικιστής, εξαπλώνεται μετά τα άρθρα του φιλοσόφου Εμίλ Λιτρ (Emile Littre) στην “Le National”. To 1844, είναι η χρονιά που γνωρίζεται με την Clotilde de Vaux. Ο ίδιος ο Κοντ τοποθετεί σ’ αυτή την περίοδο την έναρξη της “δεύτερη καριέρας” του που χαρακτηρίζεται από μια “συνεχή κυριαρχία της καρδιάς”. Ξεκινά να γράφει το έργο του “Σύστημα Θετικής Πολιτικής” που είχε προαναγγείλει στο τέλος της σειράς των Μαθημάτων. Ο θάνατος της Clotilde, το 1846 τον έφερε σε επαφή με την λατρεία που τής είχε.
1860 – Άντον Τσέχοφ, ρώσος θεατρικός συγγραφέας. Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ (ρωσ. Анто́н Па́влович Че́хов, ΔΦΑ [ɐnˈton ˈpavləvʲɪtɕ ˈtɕexəf] (29 Ιανουαρίου 1860 – 15 Ιουλίου 1904) ήταν Ρώσος θεατρικός συγγραφέας και ένας από τους μεγαλύτερους διηγηματογράφους της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Σπούδασε και εργάστηκε ως γιατρός.
Γεννήθηκε στις 29 Ιανουαρίου 1860 (17 Ιανουαρίου με το παλαιό ημερολόγιο) στην κωμόπολη Ταγκανρόγκ, στη νότια Ρωσία. Πέθανε στις 15 Ιουλίου 1904 (2 Ιουλίου με το παλαιό ημερολόγιο) στη γερμανική πόλη Μπάντενβάιλερ και τάφηκε στη Μόσχα στις 22 Ιουλίου 1904. Θεωρείται από τις πιο σημαντικές μορφές της παγκόσμιας δραματουργίας και άσκησε μεγάλη επίδραση στη θεατρική λογοτεχνία του 20ού αιώνα. Στα έργα του αποτυπώνεται η διαρκής φθορά της καθημερινής ζωής. Οι ήρωές του είναι άνθρωποι της ανώτερης κυρίως τάξης, που «ξοδεύουν» τη ζωή τους μέσα στην πνιγηρή ατμόσφαιρα της ρώσικης επαρχίας.
1962 – Ο Τζιμ Κάρεϊ (Jim Carrey, 17 Ιανουαρίου 1962) είναι Καναδός ηθοποιός. Έγινε γνωστός το 1990 με την τηλεοπτική σειρά In Living Color. Οι πρώτοι του πρωταγωνιστικοί ρόλοι σε μεγάλες παραγωγές έγιναν το 1994 με τις ταινίες Ace Ventura: Ντετέκτιβ Ζώων (Αce Ventura: Pet Detective), Η Μάσκα (The Mask, 1994) και Ο Ηλίθιος και ο Πανηλίθιος (Dumb and Dumber, 1994). Το 1997 πρωταγωνίστησε στην κωμωδία Ο Ψευταράς (Liar Liar) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα α’ ανδρικού ρόλου. Αργότερα πρωταγωνίστησε στις καλλιτεχνικές επιτυχίες Ζωντανή Μετάδοση: The Truman Show (The Truman Show, 1998) και Άνθρωπος στο Φεγγάρι (Man on the Moon, 1999), κερδίζοντας δύο Χρυσές Σφαίρες α’ ανδρικού ρόλου.
Το 2000 πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο Κατεργάρης των Χριστουγέννων (How the Grinch Stole Christmas) και τρία χρόνια αργότερα στη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία Θεός για μια εβδομάδα (Bruce Almighty). Το 2004 πρωταγωνίστησε στην ταινία Η Αιώνια Λιακάδα Ενός Καθαρού Μυαλού (Eternal Sunshine of the Spotless Mind) για την οποία έλαβε υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα και BAFTA. Ακολούθησαν οι ταινίες Λέμονι Σνίκετ: Μια Σειρά Από Ατυχή Γεγονότα (Lemony Snicket’s A Series of Unfortunate Events, 2004), Όλα τα Λεφτά (Fun with Dick and Jane, 2005), Ναι σε Όλα (Yes Man, 2008) και Ο Κος Πόπερ και οι Πιγκουίνοι του (Mr. Popper’s Penguins, 2011).
Θάνατοι
395 – Θεοδόσιος ο Μέγας. Ο Θεοδόσιος Α΄ (Flavius Theodosius Augustus[1], 11 Ιανουαρίου 347 – 17 Ιανουαρίου 395), γνωστός και ως Μέγας Θεοδόσιος, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 379 έως το 395, ως ο τελευταίος αυτοκράτορας τόσο στο ανατολικό όσο και στο δυτικό ήμισυ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Αφού αποδέχθηκε το θρόνο, αγωνίστηκε εναντίον των Γότθων και άλλων βαρβάρων που εισέβαλαν στην αυτοκρατορία.
Βασίλευσε ως συναυτοκράτορας αρχικά με το Γρατιανό και Ουαλεντινιανό Β΄ μέχρι το 383, στη συνέχεια μόνο με τον Ουαλεντινιανό Β΄ και από το 392 και μετά με συναυτοκράτορα τον γιο του Αρκάδιο. Υπήρξε ικανότατος στρατιωτικός αλλά ουσιαστικά άσκησε τη διοίκηση της αυτοκρατορίας όσο ο Ουαλεντινιανός Β’ ήταν ανήλικος. Παντρεύτηκε αρχικά τη Φλασίλλα με την οποία απέκτησε τον Αρκάδιο, τον Ονώριο και την Αιλία Πουλχερία και αργότερα την αδερφή του Ουαλεντινιανού Γάλλα ή Γκάλλα, κόρη της Ιουστίνας από την οποία απέκτησε την Γάλλα Πλακιδία, ή Γκάλλα Πλακιντία.
1468 – Γεώργιος Καστριώτης, γνωστότερος ως Σκεντέρμπεης, εθνικός ήρωας των Αλβανών. Ο Καστριώτης ήταν γιος του Γκιόν Καστριότι (αλβανικά: Gjon Kastrioti / Γκιόν Καστριότι), που κατά ορισμένους ήταν Έλληνας[20][21], ή κατά άλλη άποψη γκέγκικης καταγωγής τιμαριούχου της Βόρειας Αλβανίας και της Βοϊσαβής (Vojsava / Βοϊσάβα), από τη σημαντική σερβική αρχοντική οικογένεια των Μπράνκοβιτς. Κατ’ άλλη άποψη ο Γεώργιος Καστριώτης καταγόταν από οικογένεια σλαβονική που συνδεόταν με γάμο με τον αλβανικό οίκο Θόπια. Για τον τόπο γέννησης του Σκεντέρμπεη έχουν διατυπωθεί πολλές θεωρίες. Κάποιες πηγές τον τοποθετούν στην Κρούγια (Krujë). Ωστόσο, κατά τον Αλβανό ιστορικό Κρίστο Φρασέρι (Kristo Frashëri), οι σημαντικότεροι βιογράφοι του τείνουν να τον τοποθετούν στον οικισμό Sinë, ο οποίος βρίσκεται στην περιοχή του σημερινού νομού Δίβρης (Dibër) της Αλβανίας και αποτελούσε τιμάριο του πατέρα του.
Στη νεότερη εποχή, οι Αλβανοί επέλεξαν ως σύμβολο τον Σκεντέρμπεη. Η επιλογή αυτή οφειλόταν στο ότι ο Καστριώτης ήταν μια καλά τεκμηριωμένη προσωπικότητα, του οποίου η μνήμη ήταν ζωντανή, κυρίως μεταξύ των Αρμπερέσων (δηλαδή της αλβανόφωνης μειονότητας της νότιας Ιταλίας). Έτσι ο Σκεντέρμπεης έγινε εθνικός ήρωας, παρόλο που οι Αλβανοί του Κοσόβου και των περισσότερων μερών του νότου δεν συμμετείχαν στους αγώνες του. Ενδεικτική είναι επίσης η αποτυχία του το 1455, να καταλάβει την πόλη του Μπερατίου. Άλλο πρόβλημα για τους Αλβανούς του 19ου αιώνα, η πλειοψηφία των οποίων ασπαζόταν τον Ισλαμισμό, ήταν η χριστιανική πίστη του Σκεντέρμπεη. Πράγματι, στα ποιήματά τους οι Αρμπερέσοι τον εγκωμίαζαν για τον αγώνα του όχι μόνο για την πατρίδα, αλλά και για τη χριστιανοσύνη. Έτσι, η θρησκευτική αυτή παράμετρος έπρεπε να αγνοηθεί. Τελικά, στην είσοδο του 20ού αιώνα, ο Σκεντέρμπεης έγινε «το εθνικό επιχείρημα που αποδείκνυε την πολιτισμική συγγένεια της Αλβανίας με την Ευρώπη», καθώς συμβόλιζε την ύστατη θυσία των Αλβανών στην υπεράσπιση της Ευρώπης από τις ασιατικές ορδές.
1848 – Πέτρος Μαυρομιχάλης, γνωστός και ως Πετρόμπεης, ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης (Αρεόπολη Μάνης, 1765 – Αθήνα, 17 Ιανουαρίου 1848) ήταν γόνος της ιστορικής μανιάτικης οικογένειας των Μαυρομιχαλαίων, έκτος και τελευταίος Μπέης της Μάνης, οπλαρχηγός του 1821, αναδειχθείς “αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων” και πρωθυπουργός της Ελλάδας από τη θέση του προέδρου του Εκτελεστικού Σώματος του ελληνικού κράτους. Σχεδόν πενήντα από τα μέλη της πολυάριθμης και μεγάλης επιρροής οικογένειάς του, έπεσαν στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Στην τελευταία περίοδο της ζωής του, ο Πετρόμπεης τιμήθηκε ιδιαίτερα από την Αντιβασιλεία. Διορίστηκε αντιπρόεδρος του νεοσύστατου Συμβουλίου της Επικρατείας και, μετά την αντιπολίτευση, γερουσιαστής. Επίσης, τιμήθηκε με τον βαθμό του Αντιστρατήγου. Ως ευγνωμοσύνη του έθνους, δωρίστηκε στην οικογένειά του ένα κτήμα στην Πελοπόννησο, το ονομαζόμενο «Λυκοβούνιο», που βρίσκεται στο Δαφνί Λακωνίας.
Πέθανε στην Αθήνα στις 17 Ιανουαρίου 1848. Στην κηδεία του εκφώνησαν λόγους ο Σπυρίδων Τρικούπης και ο Παναγιώτης Σούτσος.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
