...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
9 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 190η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 175 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:10 – Δύση ήλιου: 20:50 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 39 λεπτά
🌕 Σελήνη 13.3 ημερών |
Χρόνια πολλά στους: Παγκράτιο και Παγκρατία |
Γεγονότα
1877 – Αρχίζει το τουρνουά τένις του Γουίμπλεντον, που αργότερα θα αποκτήσει διεθνή φήμη, καθώς είναι μία από τις τέσσερις διοργανώσεις του Γκραν Σλαμ.
Το Τουρνουά του Γουίμπλεντον είναι το πιο παλιό στην ιστορία του τένις και αναμφισβήτητα αυτό με τη μεγαλύτερη αίγλη. Διεξάγεται κάθε χρόνο στο ομώνυμο προάστιο του Λονδίνου στα τέλη Ιουνίου ή αρχές Ιουλίου και διαρκεί δύο εβδομάδες. Είναι το τρίτο κατά σειρά της σειράς του γκραντ-σλάμ (Αυστραλιανό, Ρολάν Γκαρός, Γουίμπλεντον και Αμερικανικό), που περιλαμβάνει τα τέσσερα πιο διακεκριμένα τουρνουά τένις του κόσμου και το μόνο που γίνεται σε χόρτο.
Διεξήχθη για πρώτη φορά το 1877, με διοργανωτή τον Παναγγλικό Σύλλογο Τένις και Κρόκετ, σ’ ένα χώρο που βρισκόταν δίπλα στην οδό Γουόρπλ του Γουίμπλεντον. Τη χρονιά εκείνη έγινε μόνο το τουρνουά των ανδρών, στο οποίο συμμετείχαν 22 παίκτες. Ο πρώτος γύρος ξεκίνησε στις 9 Ιουλίου και ο τελικός έγινε στις 19 Ιουλίου, με αντιπάλους τον Σπένσερ Γκορ και τον Γουίλιαμ Μάρσαλ.
Έπειτα από αγώνα, που διήρκεσε μόλις 48 λεπτά, ο Γκορ επιβλήθηκε άνετα του Μάρσαλ με 3-0 σετ (6-1, 6-2, 6-4), ενώπιον 300 θεατών.
Το 1884 προστέθηκαν τα τουρνουά γυναικών, διπλού ανδρών και γυναικών, και από το 1913 το τουρνουά του μικτού. Το 1905 έγινε διεθνές, ενώ από το 1922 οι εγκαταστάσεις του μεταφέρθηκαν δίπλα στην οδό Τσερτς του Γουίμπλεντον, όπου παραμένουν έως σήμερα. Μέχρι το 1967 στο Γουίμπλεντον συμμετείχαν μόνο ερασιτέχνες τενίστες, ενώ από τον επόμενο χρόνο άνοιξε και στους επαγγελματίες.
1959 – Αρχίζει στο διαρκές στρατοδικείο Αθηνών η δίκη του Μανώλη Γλέζου για «αδικήματα στρεφόμενα κατά της ασφαλείας του κράτους».
Στις 22 Ιουλίου θα καταδικαστεί σε φυλάκιση πέντε ετών.
Το πρωί της 9ης Ιουλίου 1959, στο Τακτικό Στρατοδικείο Αθηνών ξεκινάει η δίκη για τα «αδικήματα στρεφόμενα κατά της ασφαλείας του κράτους» με κατηγορούμενους πολλά πολιτικά στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ) και της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ).
Ένας εκ των κατηγορουμένων ήταν και ο Μανώλης Γλέζος ο οποίος, κατά το δικαστήριο, παρείχε βοήθεια σε ομάδα που κατασκόπευε τη χώρα υπέρ της Σοβιετικής Ένωσης. Συγκεκριμένα, για κατασκοπεία κατηγορήθηκαν οι Γ. Τρικαλινός, Ε. Βουτσάς, Θ. Ευθυμιάδης, Α. Συγγελάκης και Α. Καρκαγιάννης, ενώ οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι, μαζί και ο Μανώλης Γλέζος, για το ότι ήρθαν σε επαφή, βοήθησαν και διευκόλυναν το έργο των πέντε.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
9 Ιουλίου: Η δίκη του Μανώλη Γλέζου για κατασκοπεία
Γεννήσεις
1935 – Μερσέντες Σόσα. Γεννήθηκε στο Σαν Μιγκέλ ντε Τουκουμάν, στην βορειοδυτική επαρχία Τουκουμάν, στις 9 Ιουλίου 1935.
Το 1950 κέρδισε σε έναν διαγωνισμό και μερικά χρόνια αργότερα ηχογράφησε το πρώτο της άλμπουμ, με τίτλο La Voz de la Zafra. Σύντομα άρχισε να ερμηνεύει σε φεστιβάλ και καθιερώθηκε ως εκπρόσωπος του κινήματος nueva canción (στην Αργεντινή ονομάστηκε nuevo cancionero). Ο πρώτος της δίσκος ήταν η συλλογή λαϊκών τραγουδιών, με τίτλο Canciones con Fundamento. Το 1967 η Σόσα έκανε περιοδείες στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, με μεγάλη επιτυχία.
Συνεργάστηκε με ισπανόφωνους και άλλους διεθνείς καλλιτέχνες. Το 1979 συνελήφθη από την στρατιωτική χούντα του Χόρχε Βιδέλα και απελευθερώθηκε μόνο έπειτα από διεθνή παρέμβαση.Αυτοεξορίστηκε στο Παρίσι και στη Μαδρίτη, καθώς η μουσική της απαγορεύτηκε στην ίδια της την πατρίδα. Ο δεύτερός της σύζυγος απεβίωσε το 1978. Το 1982 επέστρεψε στην Αργεντινή και από τη δεκαετία του 1990 πραγματοποίησε συναυλίες στο εξωτερικό, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και το Βατικανό. Η Σόσα ήταν πρέσβειρα καλής θέλησης της UNESCO για την Λατινική Αμερική και την Καραϊβική. Έχει συνεργαστεί και με Έλληνες ερμηνευτές όπως η Μαρία Φαραντούρη, η Νανά Μούσχουρη και ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Κέρδισε Βραβείο λάτιν Γκράμι για το καλύτερο άλμπουμ λαϊκής μουσικής το 2000 (“Misa Criolla”), το 2003 (“Acústico”) και το 2006 (“Corazón Libre”). Το άλμπουμ της Cantora 1 απέσπασε δύο βραβεία στα βραβεία Λάτιν Γκράμι του 2009, στην κατηγορία καλύτερο άλμπουμ και καλύτερη συσκευασία για ηχογράφημα.
Η Σόσα υπέφερε από αναπνευστικά προβλήματα και νοσηλεύτηκε στο Μπουένος Άιρες τον Σεπτέμβριο του 2009.[15] Απεβίωσε στις 4 Οκτωβρίου του 2009, από ασθένεια των νεφρών. Είχε έναν γιο από τον πρώτο της γάμο. Όταν πέθανε, η σορός της τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα στο κτήριο του εθνικού κογκρέσου και κηρύχθηκε από την κυβέρνηση της Αργεντινής τριήμερο εθνικό πένθος. Χιλιάδες ανθρώπων είχαν σχηματίσει ουρές κατά την περίοδο εκείνη, προκειμένου να προσκυνήσουν τη σορό.
Θάνατοι
2000 – Απόστολος Βακαλόπουλος γεννήθηκε στον Βόλο στις 11 Αυγούστου του 1909. Ο πατέρας του εγκαταστάθηκε μετά τη λήξη των δύο Βαλκανικών πολέμων με την οικογένειά του στη Θεσσαλονίκη το 1914. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.
Κατά τη διάρκεια των σπουδών του συμμετείχε ως βοηθός στις ανασκαφές που πραγματοποιούσε στην τοποθεσία Μικρό Έμβολο ο Κωνσταντίνος Ρωμαίος. Αργότερα ειδικεύτηκε στη βυζαντινή και νεοελληνική ιστορία με μεταπτυχιακές σπουδές στη Γερμανία.
Εργάσθηκε αρχικά ως καθηγητής στη Μέση εκπαίδευση διδάσκοντας ιστορία, αρχαία ελληνικά και νέα ελληνικά κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930. Σταδιοδρόμησε στην πανεπιστημιακή κοινότητα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης αναγορευθείς αρχικά Διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1939) με θέμα της διατριβής του Πρόσφυγες και προσφυγικόν ζήτημα κατά την Ελληνικήν Επανάστασιν του 1821 η οποία και βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών , άμισθος Υφηγητής της Ιστορίας της Νεωτέρας Ελλάδος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (1943), έκτακτος καθηγητής από το 1951 και τακτικός από το 1956 μέχρι την συνταξιοδότησή του το 1974.
Στη διάρκεια της Κατοχής συνεργάσθηκε ως ιστορικός με τους υπηρεσιακούς παράγοντες της Γενικής Διοικήσεως Βορρείου Ελλάδος για την απόκρουση των ξένων προπαγανδών (βουλγαρική,ιταλική, ρουμανική) στην περιοχή της Μακεδονίας δημοσιεύοντας εργασίες σχετικά με την ελληνικότητα της Δυτικής Μακεδονίας: Ο εκπολιτιστικός ρόλος του Νέου Ελληνισμού στη Ν.Α.Ευρώπη και Οι περιοχές Εορδαίας και Ελίμειας κατά τους νεωτέρους χρόνους. Διετέλεσε μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και πολλών άλλων επιστημονικών σωματείων, ενώ εκπροσώπησε την Ελλάδα σε πολλά διεθνή επιστημονικά συνέδρια.
Βραβεύσεις: Α’ βραβείο «Αριστείον Ιστορικών και κοινωνικών Επιστημών» Ακαδημίας Αθηνών, το 1970, που απονεμήθηκε για πρώτη φορά, – βραβείο Ζάππα, – διεθνές βραβείο Herder (1979).
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 9η Ιουλίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
