...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
|3 Δεκεμβρίου 2025 |
Είναι η 337η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 28 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:24 – Δύση ήλιου: 17:05 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 42 λεπτά
🌕 Σελήνη 13 ημερών
| Χρόνια πολλά στους: Γλυκέριο και Γλυκερό |
Γεγονότα
1907 – Αποχή από τα μαθήματα αποφασίζουν οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Αθηνών, διαμαρτυρόμενοι για το υποχρεωτικό του μαθήματος της Γυμναστικής («Γυμναστικά»). Πρόκειται για φοιτητική κινητοποίηση που πραγματοποιήθηκε στα τέλη του Νοέμβρη – αρχές Δεκέμβρη στα 1907. Οι αιτία ήταν η υποχρεωτική παρακολούθηση και εξέταση των φοιτητών του Πανεπιστημίου Αθηνών στο μάθημα της γυμναστικής, ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους στις πτυχιακές και διδακτορικές εξετάσεις. Αφορμή των γεγονότων αποτέλεσε η άσχημη συμπεριφορά του διευθυντή του Ακαδημαϊκού Γυμναστηρίου, απέναντι στους φοιτητές. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η αντιμετώπιση των κινητοποιήσεων από την πλευρά της κυβέρνησης αλλά και της Διοίκησης του Πανεπιστημίου, με πολλές ομοιότητες με το σήμερα…
Η φοιτητική κινητοποίηση δεν έφερε τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα. Η γυμναστική παρέμεινε υποχρεωτικό μάθημα, η σουηδική γυμναστική διατήρησε αλώβητη τη θέση της, όπως και ο διευθυντής του Ακαδημαϊκού Γυμναστηρίου. Οι φοιτητές που είχαν υποστεί την τιμωρία της Συγκλήτου με αποβολή από το Πανεπιστήμιο ενός ή δύο ετών, «αναλογιζόμενοι ότι η δικαία αύτη τιμωρία επιφέρει θλιβερώτατα διά την τύχην ημών αποτελέσματα», ζήτησαν με αναφορά τους προς την Πρυτανεία την «επιείκειαν και συγγνώμην» της Συγκλήτου(20).
Η Σύγκλητος αποδέχτηκε την αίτηση των φοιτητών και προέβη στη μείωση κατά το ήμυσι της αρχικής ποινής κάθε φοιτητή (Συνεδρία ΙΘ΄, 3/4/1908. Πρακτικά Συγκλήτου 1907–1909, σ.108–109), παρά την ύπαρξη αντίθετων φωνών, που υποστήριξαν την εμμονή της Συγκλήτου στις αρχικές της αποφάσεις, «εάν θέλη να ώσιν αύται σεβασταί και αποτελεσματικαί∙ άλλως», όπως σημειώνει ο Δημήτριος Πατσόπουλος, καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής, «διατρέχομεν τον κίνδυνον να καταστήσωμεν το Πανεπιστήμιον εστίαν συνεχών ταραχών» (Συνεδρία ΙΔ΄, 9/2/1908. Πρακτικά Συγκλήτου 1907–1909, σ.72).
1944 – Πέφτει η πρώτη σφαίρα στα Δεκεμβριανά. Τα Δεκεμβριανά, μία από τις σκοτεινότερες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, ξεκίνησαν στις 3 Δεκεμβρίου 1944, όταν η μεγάλη διαδήλωση του ΕΑΜ στο Σύνταγμα βάφτηκε στο αίμα. Οι πυροβολισμοί εναντίον των διαδηλωτών —με 28 έως 30 νεκρούς και περίπου 100-148 τραυματίες— αποτέλεσαν την απαρχή της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και των κυβερνητικών και βρετανικών δυνάμεων, που θα διαρκούσε έως τη Συμφωνία της Βάρκιζας (12 Φεβρουαρίου 1945). Για πολλούς ιστορικούς, τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν το προοίμιο του Εμφυλίου Πολέμου.
Μετά την αποχώρηση των γερμανικών δυνάμεων τον Οκτώβριο 1944, δημιουργήθηκε κενό εξουσίας. Το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, ισχυρό και οργανωμένο, διεκδικούσε καθοριστικό ρόλο στη μεταπολεμική Ελλάδα. Ο Γεώργιος Παπανδρέου, που έφθασε στην Αθήνα στις 18 Οκτωβρίου, σχημάτισε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας με τη συμμετοχή έξι υπουργών του ΕΑΜ. Κρίσιμο ζήτημα αποτέλεσε η αποστράτευση των αντιστασιακών οργανώσεων και η δημιουργία ενιαίου εθνικού στρατού. Στις 5 Νοεμβρίου ο Παπανδρέου, σε συνεργασία με τον Βρετανό στρατηγό Σκόμπι, ανακοίνωσε ότι ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ θα αποστρατεύονταν έως τις 10 Δεκεμβρίου. Οι διαπραγματεύσεις κατέρρευσαν στις 28 Νοεμβρίου, και στις 1 Δεκεμβρίου οι υπουργοί του ΕΑΜ αποχώρησαν από την κυβέρνηση.
Το ΕΑΜ κάλεσε σε μεγάλο συλλαλητήριο στις 3 Δεκεμβρίου, παρά την απαγόρευση. Πάνω από 100.000 άνθρωποι κατέκλυσαν το Σύνταγμα. Τα αίτια της πρώτης σφαίρας παραμένουν αμφιλεγόμενα: πιθανή βολή από το πλήθος, απρόκλητη πυροβολισμός της αστυνομίας ή βρετανική προβοκάτσια. Το 1958 ο Άγγελος Έβερτ παραδέχθηκε ότι διέταξε τη βίαιη διάλυση της διαδήλωσης, θεωρώντας πως απειλείτο η κρατική τάξη.
Γεννήσεις
1911 – Νίνο Ρότα. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους και πιο αναγνωρίσιμους συνθέτες της παγκόσμιας κινηματογραφικής μουσικής. Γεννημένος στο Μιλάνο σε οικογένεια με έντονη μουσική παράδοση, έδειξε από νωρίς το ταλέντο του στη σύνθεση. Σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών είχε ήδη παρουσιάσει δικά του έργα, ενώ αργότερα ολοκλήρωσε μουσικές σπουδές στο Ωδείο της Ρώμης και στο Curtis Institute της Φιλαδέλφειας.
Η διεθνής του φήμη οφείλεται κυρίως στις εμβληματικές συνεργασίες του με τον Φεντερίκο Φελίνι, με τον οποίο δημιούργησε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς καλλιτεχνικούς δεσμούς στην ιστορία του κινηματογράφου. Οι μουσικές του για τις ταινίες La Strada, La Dolce Vita, 8½, Amarcord και πολλές άλλες, δεν αποτέλεσαν απλώς συνοδεία εικόνων, αλλά αναπόσπαστο μέρος της φελινικής κινηματογραφικής γλώσσας — μελωδίες γεμάτες ονειρικότητα, λυρισμό και παιχνιδιάρικη μελαγχολία.
Πέρα από τον Φελίνι, συνεργάστηκε και με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Λουκίνο Βισκόντι και ο Φράνσις Φορντ Κόπολα. Ιδιαίτερα γνωστή είναι η μουσική του για τον Νονό (The Godfather), για την οποία κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Μουσικής το 1974 (μαζί με τον Καρμάιν Κόπολα για τη συνέχεια της ταινίας). Η υποβλητική του μελωδία για το “Love Theme” παραμένει μία από τις πιο αναγνωρίσιμες παγκοσμίως.
Παράλληλα με τον κινηματογράφο, ο Ρότα συνέθετε συμφωνικά έργα, όπερες και χορωδιακή μουσική, ενώ για δεκαετίες δίδαξε στο Ωδείο του Μπάρι. Η μουσική του ξεχωρίζει για τη θεατρικότητα, την ευαισθησία και την αίσθηση αφήγησης, στοιχεία που καθιστούν τον Νίνο Ρότα έναν από τους αδιαμφισβήτητα κορυφαίους συνθέτες του 20ού αιώνα.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Νίνο Ρότα | Οι συγχορδίες της μνήμης
Θάνατοι
1988 – Πάνος Γαβαλάς. Υπήρξε μία από τις πιο χαρακτηριστικές φωνές του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού, με σημαντική παρουσία από τα τέλη της δεκαετίας του 1950 έως και τα μέσα της δεκαετίας του 1970. Γεννημένος στην Αθήνα, ξεκίνησε να εργάζεται από μικρή ηλικία και ασχολήθηκε με το τραγούδι σχεδόν τυχαία, όμως γρήγορα ξεχώρισε για το ιδιαίτερο, μεταλλικό ύφος της φωνής του και την καθαρότητα της ερμηνείας του. Η άνοδος του ξεκίνησε τη δεκαετία του ’60, όταν καθιερώθηκε ως πρωταγωνιστής του λαϊκού πάλκου και συνεργάστηκε με κορυφαίους συνθέτες της εποχής.
Ο Γαβαλάς υπήρξε στενός συνεργάτης του Γιώργου Κατσαρού, με τον οποίο δημιούργησε μια σειρά από μεγάλες επιτυχίες που σημάδεψαν την ελληνική δισκογραφία. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Πες πως με ξέχασες», «Το Φεγγάρι Πάνωθε», «Η πιο μεγάλη ώρα», «Καράβια Αλήτες», καθώς και πολλά ακόμη που έμειναν κλασικά. Παράλληλα, συνεργάστηκε με τη Ρία Κούρτη, με την οποία αποτέλεσαν ένα από τα πιο αγαπημένα ντουέτα της λαϊκής σκηνής.
Η φωνή του χαρακτηριζόταν από εκφραστικότητα, στιβαρότητα και έναν ιδιαίτερο λυρισμό που ταίριαζε απόλυτα στο ύφος των λαϊκών και ερωτικών τραγουδιών της εποχής. Ήταν καλλιτέχνης που έδινε βαρύτητα στην καθαρή εκφορά του λόγου και στη συναισθηματική φόρτιση της ερμηνείας, στοιχεία που τον κατέστησαν ξεχωριστό.
Παρά την τεράστια επιτυχία του, η πορεία του γνώρισε δυσκολίες λόγω προβλημάτων υγείας, τα οποία τον ανάγκασαν σταδιακά να αποσυρθεί. Πέθανε το 1988, αφήνοντας πίσω του μια πλούσια και διαχρονική μουσική κληρονομιά. Σήμερα θεωρείται ένας από τους αυθεντικότερους εκπροσώπους του κλασικού λαϊκού τραγουδιού, με έργο που συνεχίζει να αγαπιέται και να ακούγεται.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 3η Δεκεμβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
