...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
28 Ιούνιου 2025 |
Είναι η 179η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 186 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:05 – Δύση ήλιου: 20:51 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 47 λεπτά
🌒 Σελήνη 3.2 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ανάργυρο, Ανάργυρη, Αναργυρούλα και Γερμανό. |
Γεγονότα
1963 – Αρχίζει να λειτουργεί η πρώτη υψικάμινος στην Ελλάδα στο εργοστάσιο της Χαλυβουργικής.
Η ιστορία της “Χαλυβουργικής” αρχίζει το 1925, όταν οι ιδρυτές της Θεόδωρος Αγγελόπουλος και τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης, ξεκίνησαν να ασκούν εμπόριο ειδών σιδήρου.
Το 1932 ιδρύουν εργοστάσιο ειδών συρματουργίας, στην οδό Πειραιώς 197, με την επωνυμία Ελληνικά Συρματουργεία Θ.Α. Αγγελόπουλος & Υιοί.
Μετά την απελευθέρωση αρχίζει νέα επιχειρηματική δραστηριοποίηση με την σύσταση Ανωνύμου Εταιρείας, που είναι από τότε γνωστή ως ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ A.E.. Το 1951 οι δραστηριότητες μεταφέρονται στην Ελευσίνα και το 1953 αρχίζει η λειτουργία ηλεκτρικών κλιβάνων των 20 τόνων.
Το 1961 θεμελιώνεται η πρώτη υψικάμινος στη χώρα μας. Δύο χρόνια αργότερα αποπερατώνεται η εγκατάσταση της πρώτης και ταυτόχρονα ξεκινάει και η κατασκευή της δεύτερης υψικαμίνου.
1969 – Ξεσπούν επεισόδια μεταξύ αστυνομίας και ομοφυλοφίλων στο μπαρ «Stonewall» της Νέας Υόρκης.
Οι αντίδραση των θαμώνων θεωρήθηκε ορόσημο στην ιστορία του ομοφυλοφιλικού κινήματος και η 28η Ιουνίου καθιερώθηκε έκτοτε ως Παγκόσμια Ημέρα Ομοφυλόφιλης Υπερηφάνειας.
Το γκέι μπαρ «Stonewall Inn» ήταν πάντα ο εύκολος στόχος των αστυνομικών. Σχεδόν καθημερινά και «δι’ ασήμαντον αφορμήν», τα όργανα της τάξης χτυπούσαν ανελέητα ομοφυλόφιλους, τρανσέξουαλ και λεσβίες. Στις 28 Ιουνίου του 1969 η πρόφαση για την αστυνομική επίθεση ήταν η παράνομη πώληση αλκοόλ.
Ο υπερβολικός ζήλος των αστυνομικών δεν άργησε να εκδηλωθεί και τα κλομπ «έπιασαν πάλι δουλειά». Οι θαμώνες όμως είχαν ανεχθεί πολλά και έτσι πέρασαν στην επίθεση. Χτύπησαν και κυνήγησαν τους αστυνομικούς, έσπασαν και αναποδογύρισαν τα περιπολικά και βροντοφώναζαν για πρώτη φορά το σύνθημα gay power (η δύναμη των ομοφυλόφιλων). Στο πλευρό τους στάθηκαν χιλιάδες πολίτες που δεν ήταν ομοφυλόφιλοι, αλλά είχαν κουραστεί από την ανεξέλεγκτη αστυνομική βία και την καταπίεση των γκέι. Έτσι, τα επεισόδια γιγαντώθηκαν και η ένταση μεταφέρθηκε για πολλές ημέρες σε αρκετούς δρόμους της μεγαλούπολης. Για πρώτη φορά οι αστυνομικοί έβρισκαν αντίσταση και η κοινωνία μάθαινε τις αυθαιρεσίες τους εναντίον των γκέι.
Η εξέγερση έδωσε την αφορμή για την καλύτερη οργάνωση των γκέι και λεσβιών, που μέχρι τότε ζούσαν σε «κοινωνικές κατακόμβες». Ένα μήνα μετά τις ταραχές του Stonewall Inn, οι ακτιβιστές σχημάτισαν το Ομοφυλοφιλικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και άρχισαν τον συστηματικό αγώνα με διαδηλώσεις και πορείες. Οι ομοφυλόφιλοι, έστω και ένας μικρός αριθμός, έβρισκε το θάρρος να βγει ανοικτά στην κοινωνία.
Τα αιτήματά τους ήταν να ανακληθεί ο νόμος περί σοδομισμού και να θεσπιστεί νέος για την προστασία τους από ομοφοβικές επιθέσεις στους εργασιακούς χώρους. Το παράδειγμά τους ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι σχεδόν σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, δημιουργώντας ουσιαστικά το πρώτο γκέι κίνημα. Σε ανάμνηση των γεγονότων του μπαρ «Stonewall», την επόμενη χρονιά, γκέι, λεσβίες και τρανσέξουαλ πραγματοποίησαν διαδήλωση στη Νέα Υόρκη, η οποία θεωρείται ως σήμερα η πρώτη παρέλαση με την ονομασία «gay pride»..
Γεννήσεις
1912 – Αμαλία Φλέμιγκ, σύζυγος και επιστημονική συνεργάτιδα του μεγάλου βρετανού επιστήμονα Αλεξάντερ Φλέμιγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη. Η ίδια εξελέγη και βουλευτής με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 28 Ιουνίου του 1912 και ήταν κόρη του γνωστού δερματολόγου της Πόλης Χαρίλαου Κουτσούρη. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ, και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι (όπου και εργάσθηκε στο Νοσοκομείο Necker), και στο Λονδίνο. Στη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση.
Το 1945, με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου, πήγε στο Λονδίνο όπου εργάστηκε στο Wright Fleming Institute δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του Ευαγγελισμού. Το 1953 παντρεύτηκε τον Φλέμινγκ αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο δύο χρόνια καθώς ο Φλέμινγκ πέθανε το 1955. Αν και δεν τον χρησιμοποιούσε, είχε τον τίτλο της Λαίδης, καθώς ο Φλέμινγκ ήταν Ιππότης (Σερ).
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση. Συνελήφθη τον Αύγουστο του 1971 με την κατηγορία ότι σχεδίαζε την απόδραση του Αλέκου Παναγούλη. Ύστερα από ανάκριση 25 ημερών, κατά τις οποίες βασανίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών. Η δικτατορία, φοβούμενη τον αντίκτυπο που θα είχε στη διεθνή κοινότητα η φυλάκισή της, την άφησε ελεύθερη και την απέλασε, ενώ της αφαίρεσε και την ελληνική ιθαγένεια. Επέστρεψε στο Λονδίνο από όπου ξαναγύρισε μετά την πτώση της δικτατορίας. Κατέθεσε ως μάρτυρας στη δίκη των βασανιστών της ΕΑΤ-ΕΣΑ, όπου αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη χρήση παραισθησιογόνων και άλλων ουσιών κατά τη διάρκεια ανακρίσεων στην περίοδο της χούντας.
Εξελέγη βουλευτής Επικρατείας το 1977 και βουλευτής Α’ Αθηνών το 1981 και το 1985 με το ΠΑΣΟΚ. Δεν δίστασε όμως να διαφωνήσει δημόσια με τον Ανδρέα Παπανδρέου για τις διαγραφές στελεχών της Δημοκρατικής Άμυνας και του ΠΑΚ από το ΠΑΣΟΚ.
Επιπροσθέτως, η Αμαλία Φλέμινγκ διετέλεσε αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων (ΣΕΕ) και τιμήθηκε με το παράσημο Ευποιίας (1965). Παράλληλα, ανέπτυξε δραστηριότητα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των γυναικών και την ειρήνη: Διεθνής Αμνηστία (πρώτη πρόεδρος του ελληνικού τμήματος), Δημοκρατική Μέριμνα, Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Επιτροπή για τον Επαναπατρισμό των Πολιτικών Προσφύγων, Επιτροπή για την απελευθέρωση του Τουρκικού λαού και τη Δημοκρατία.
Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 1986, χωρίς να προλάβει να δει τη δημιουργία του Ιδρύματος Βασικής Βιοϊατρικής Έρευνας “Αλέξανδρος Φλέμινγκ”, το οποίο ιδρύθηκε χρόνια αργότερα στη Βάρη και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα του είδους του στον κόσμο.
Θάνατοι
1985 – Λάμπρος Κωνσταντάρας, έλληνας ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. Ο Κωνσταντάρας γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι στις 13 Μαρτίου 1913, σε οικογένεια με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη και ρίζες από τη Σινώπη του Πόντου.
Αδερφή του ήταν η Αλεξάνδρα Κωνσταντάρα- Κωνσταντοπούλου και η επίσης ηθοποιός και κατά πολύ μικρότερή του Μήτση Κωνσταντάρα, που πέθανε από καρδιά , έξι μήνες αργότερα, στον ύπνο της.
Από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τον αθλάητισμό, ήταν αθλητής της ΑΕΚ, τερματοφύλακας στην Β΄ ομάδα την περίοδο 1929-30 και αθλητής στίβου σε άλματα και αγωνίσματα δρόμου ταχύτητας. Το 1930 κατατάχθηκε, μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς τη δική του θέληση, στη Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας.
Γλύτωσε το Ναυτοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 τον έστειλαν -σχεδόν με το ζόρι- στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στη συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε σταδιακά τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπρσος σε θεατρική παράσταση, τον πήρε στη Δραματική Σχολή του, που λειτουργούσε στο παρισινό θέατρο “Ατενέ” (Théâtre de l’Athénée), την οποία ο Κωνσταντάρας τελείωσε αριστούχος και ο Ζουβέ τον προώθησε. Το καλοκαίρι του 1938 ο Κωνσταντάρας επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 28η Ιουνίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.