.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 14 Φεβρουαρίου 2025 –
Είναι η 45η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο
Υπολείπονται 320 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:15 – Δύση ήλιου: 18:02 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 47 λεπτά
🌕 Σελήνη 16.5 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Βαλεντίνο, Βαλεντίωνα, Βαλεντίνη και Βαλεντίνα
| Γεγονότα
1989 – Ο ηγέτης του Ιράν, Αγιατολάχ Χομεϊνί, εκδίδει φετφά και προσφέρει τρία εκατομμύρια δολάρια σε όποιον του φέρει την κεφαλή του Σαλμάν Ρούσντι επί πίνακι. Αιτία, το βιβλίο του «Σατανικοί Στίχοι», που ξεσήκωσε «θύελλα» στο μουσουλμανικό κόσμο.
Οι «Σατανικοί Στίχοι» κυκλοφόρησαν τον Σεπτέμβριο του 1988 και ήταν το τέταρτο βιβλίο του Σαλμάν Ρούσντι. Είναι ένα μυθιστόρημα με πολλές θρησκευτικές αναφορές για τον Προφήτη και το Κοράνι. Ούτε που το φανταζόταν ότι η έκδοση του βιβλίου αυτού θα του άλλαζε τόσο δραματικά τη ζωή. Όταν, όμως, πρόκειται για το Ισλάμ, όλα μπορούν να συμβούν… Η έκδοση προκαλεί σάλο στις τάξεις των μουσουλμάνων, επειδή θεωρούν το βιβλίο βλάσφημο για τον Μωάμεθ. Αμέσως απαγορεύεται σε όλες τις μουσουλμανικές χώρες, ενώ αντίτυπά του καίγονται στην Αγγλία και τις ΗΠΑ.
Η «φετφά» είναι ένα δεσμευτικό διάταγμα, με το οποίο κάθε καλός μουσουλμάνος έχει το ιερό καθήκον να σκοτώσει όχι μόνο τον βλάσφημο Ρούσντι, αλλά και όποιον ενεπλάκη στην έκδοση των «Σατανικών Στίχων». Η θανατική διαταγή συνοδεύεται και από επικήρυξη 3 εκατομμυρίων δολαρίων, που προσέφερε ένας ιρανός επιχειρηματίας.
Από εκείνη τη στιγμή, ο Ρούσντι ζει με το φάσμα του θανάτου. Εξαφανίζεται από προσώπου γης για να αποφύγει τους διώκτες του, που δολοφονούν, εν τω μεταξύ, τον ιάπωνα μεταφραστή του Χιτόσι Ιγκαράσι και τραυματίζουν σοβαρά τον νορβηγό εκδότη του Γουίλιαμ Νάιγκααρντ και τον ιταλό μεταφραστή του Έτορε Καπριόλο. Ο αιγύπτιος νομπελίστας Ναγκίμπ Μαχφούζ τον υπερασπίζεται, κατηγορώντας τον Χομεϊνί για «διανοητική τρομοκρατία». Όμως, αργότερα, θα αλλάξει γνώμη και θα πει ότι «ο Ρούσντι δεν έχει το δικαίωμα να προσβάλλει τα ιερά και τα όσια του Ισλάμ».
| Γεννήσεις
1944 – Άλαν Πάρκερ | Βρετανός κινηματογραφιστής. Ξεκίνησε την καριέρα του ως συγγραφέας και σκηνοθέτης τηλεοπτικών διαφημίσεων. Μετά από περίπου δέκα χρόνια ως σκηνοθέτης διαφημίσεων, πολλές από τις οποίες κέρδισαν βραβεία δημιουργικότητας, ξεκίνησε να εργάζεται ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης ταινιών.
Ο Πάρκερ ήταν γνωστός επειδή χρησιμοποιούσε ευρεία ποικιλία κινηματογραφικών στυλ και ασχολιόταν με διάφορα κινηματογραφικά είδη. Σκηνοθέτησε μιούζικαλ, όπως τα Bugsy Malone (1976), Fame (1980), Pink Floyd – The Wall (1982), The Commitments (1991) και Evita (1996); δρaματικές ταινίες βασισμένες σε πραγματική ιστορία, όπως τα Το Εξπρές του Μεσονυχτίου (1978), Ο Μισσισσιπής καίγεται (1988), Come See the Paradise (1990) και Angela’s Ashes (1999); οικογενειακές δραματικές ταινίες, όπως το Shoot the Moon (1982), θρίλερ και ταινίες τρόμου όπως τα Δαιμονισμένος άγγελος (1987) και The Life of David Gale (2003).
Οι ταινίες του απέσπασαν δεκαεννέα βραβεία BAFTA, δέκα Χρυσές Σφαίρες και έξι Όσκαρ. Η ταινία Birdy επιλέχθηκε ως μια από τις Δέκα Καλύτερες Ταινίες του 1984 και κέρδισε το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών το 1985. Ο Πάρκερ έγινε αξιωματικός του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας για τις υπηρεσίες του στην βρετανική βιομηχανία του σινεμά και έγινε ιππότης του Τάγματος το 2002. Ήταν ενεργός τόσο στον βρετανικό κινηματογράφο όσο και στον αμερικανικό κινηματογράφο ενώ παράλληλα έδινε διαλέξεις σε σχολές κινηματογράφου. Το 2013 έλαβε το BAFTA Academy Fellowship Award, την υψηλότερη τιμή που η βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου μπορεί να δώσει σε έναν κινηματογραφιστή. Ο Πάρκερ δώρισε το προσωπικό του αρχείο στο Εθνικό Αρχείο του Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου το 2015.
| Θάνατοι
1991 – Παυσανίας Κατσώτας | Έλληνας πολιτικός. Διετέλεσε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας με το Εθνικόν Ενωτικόν Κόμμα (1946), το Κόμμα Φιλελευθέρων (1950) και με την Ένωση Κέντρου (1961, 63, 64), υπουργός Δημοσίας Τάξεως (1945), Εσωτερικών (1950) , Γενικός Διοικητής Βορείου Ελλάδας (1951), υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας (20/2/1964-5/6/64) και Δήμαρχος Αθηναίων (1954-59).
Γεννήθηκε στα Σταμνά Αιτωλοακαρνανίας το 1896. Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1916 ως ανθυπολοχαγός του πεζικού. Αποστρατεύτηκε το 1929 κατόπιν αίτησής του. Ανακλήθηκε το 1940 με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη και συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 όπου και ανέλαβε διοικητής συντάγματος. Μετά την γερμανική εισβολή και κατάρρευση του μετώπου διέφυγε στην Αίγυπτο και συμμετείχε στην ανασυγκρότηση των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Εκεί έλαβε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν ως διοικητής της 1ης ελληνικής ταξιαρχίας.
Μετά την απελευθέρωση, διετέλεσε Στρατιωτικός Διοικητής Αθηνών αντικαθιστώντας τον Παναγιώτη Σπηλιωτόπουλο, από τις 25 Οκτωβρίου του 1944, ενώ το 1945 ανέλαβε παράλληλα και υπουργός Δημόσιας Τάξης. Αποστρατεύθηκε κατόπιν αίτησής του το 1946. Τον ίδιο χρόνο ασχολήθηκε με την πολιτική και εκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας. Το 1949 ανακλήθηκε και πάλι στην ενέργεια και ανέλαβε στρατιωτικός διοικητής της Στερεάς Ελλάδας. Αποστρατεύθηκε το 1950 με τον βαθμό του υποστράτηγου και τον ίδιο χρόνο επανεκλέχθηκε βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας. Διορίσθηκε υπουργός Εσωτερικών και τον επόμενο χρόνο, το 1951, ανέλαβε υπουργός γενικός διοικητής της Βόρειας Ελλάδας. Στις δημοτικές εκλογές του 1954 εκλέχθηκε δήμαρχος Αθηναίων. Το 1956 δημιούργησε δικό του κόμμα, το Προοδευτικόν Εργατοτεχνικόν Κόμμα και το 1961 συντάχθηκε με τον Γεώργιο Παπανδρέου στην Ένωση Κέντρου, ως μέλος της οποίας διορίστηκε υπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας. Τέλος μετά τη μεταπολίτευση, το 1977, πολιτεύθηκε για τελευταία φορά με το κόμμα της Εθνικής Παρατάξεως. Πέθανε το 1991 σε ηλικία 95 ετών.
Ο Παυσανίας Κατσώτας είχε τιμηθεί από τον τότε Βασιλέα Γεώργιο Β΄ και τον τότε Βασιλέα Παύλο με τον Ανώτερο ταξιάρχη του Γεωργίου, και του Φοίνικα μετά ξιφών, το χρυσό αριστείο ανδρείας δύο φορές και τον πολεμικό Σταυρό τέσσερις φορές καθώς και με πολλά συμμαχικά. Είναι ο συντάκτης της αυτοβιογραφίας του με τίτλο “Η δεκαετία 1940-1950”, η οποία ασχολείται με την πολιτική περίοδο από το 1940 έως και το 1950[2]. Ο Παυσανίας Κατσώτας αναπαύεται στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.
Γιος του είναι ο Σπυρίδων Κατσώτας και δισέγγονός του ο Παυσανίας Παπαγεωργίου.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 0η Ι…………
