27 Μαρτίου 2023
Είναι η 87η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 279 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:17 – Δύση ήλιου: 18:43
Διάρκεια ημέρας: 12 ώρες 27 λεπτά
🌖 Σελήνη 16.7 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Φιλητό, Φιλήτα, Φιλήτη, Λυδία, Λύδα,
Μακεδόνιο, Μακεδόνα, Μακεδόνη, Μακεδονία και Ματρώνα
Γεγονότα
1821 – Ο Αθανάσιος Διάκος, μετά από δοξολογία στη Μονή του Οσίου Λουκά, κηρύσσει την Επανάσταση στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα. Ελληνικές δυνάμεις, με επικεφαλής τον αρματολό Πανουργιά, ελευθερώνουν την πρωτεύουσα της Φωκίδας, Σάλωνα (Άμφισσα). Οπλαρχηγός (κλέφτης και εν-συνεχεία αρματολός Στερεάς) της επαρχίας Σαλώνων ήταν ο Πανουργιάς, ο οποίος, μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, όταν πολιορκήθηκε ο Αλής (1820) και ειδοποιημένος από επιστολή του Παπαφλέσσα, έφυγε από τα Ιωάννινα (όπου ήταν έγκλειστος επί 3ετία) και ήλθε στα Σάλωνα. Στις 24 Μαρτίου, όταν έμαθε ότι επαναστάτησε η Αχαΐα, ο Πανουργιάς βρισκόταν μαζί με τους 60 αρματολούς του (άριστα εκπαιδευμένους και πειθαρχημένος, με εμφάνιση τακτικού στρατιωτικού σώματος) στην Μονή του Προφήτη Ηλία, μιάμιση ώρα έξω από τα Σάλωνα. Εκεί κάλεσε τους προεστούς της πόλης και των χωριών και έκανε γενική συνέλευση στο Γαλαξείδι, στην οποία ομόφωνα αποφασίστηκε να επιτεθούν στους Τούρκους. Στη συνάντηση εκείνη, κατόπιν πρόσκλησης του Ι. Παπαδιαμαντόπουλου (απεσταλμένου του Π.Π. Γερμανού), προσήλθαν, μεταξύ άλλων, οι Οδυσσέας Ανδρούτσος, Γιάννης Γκούρας και Κόντος, ο Δεσπότης Ησαΐας Σαλώνων κ.α. Ο Πανουργιάς έλαβε, επί αποδείξει του, 14.000 γρόσια με σκοπό να καλύψει τα έξοδα της στρατολόγησης μαχητών. Διέταξε τον γαμπρό του και υποπλαρχηγό Θανάση Μανίκα να στρατολογήσει στα Βλαχοχώρια όλους όσους μπορούσαν να κρατήσουν όπλο. Έστειλε και τον εξάδερφό του, Γιάννη Γκούρα στον Άγιο Γεώργιο να στρατολογήσει και αυτός και να συνεννοηθεί με τους κατοίκους του Γαλαξειδίου.
Αφού συνεννοήθηκαν, ξεκίνησαν την νύχτα της 26ης Μαρτίου, ξημερώθηκαν στα Σάλωνα και πολιόρκησαν το φρούριο υπό την αρχηγία του Πανουργιά. Οι Τούρκοι που είχαν υποπτευθεί την εξέγερση των Ελλήνων είχαν προλάβει και κλείστηκαν στο φρούριο με όλα τα γυναικόπαιδα, και με τους πρόσφυγες από τη Βοστίτσα που είχαν καταφύγει εκεί από την Πελοπόννησο. Μεταξύ αυτών ήταν και 600 ένοπλοι.
Οι Τούρκοι ήταν δυνατοί, αλλά και οι Έλληνες επιτέθηκαν με ορμή, ώστε κυρίευσαν την πρώτη κιόλας μέρα τα αποθέματα του νερού. Οι πολιορκημένοι αναγκάστηκαν από έλλειψη νερού να εξορμήσουν στις 8 Απριλίου με σκοπό να κυριεύσουν μια κοντινή πηγή, αλλά απέτυχαν και φονεύθηκαν 13, μεταξύ των οποίων και ο ανδρείος Χάιδας.
Μετά από στενότατη πολιορκία, οι Τούρκοι στερούμενοι τροφών και νερού αναγκάστηκαν μετά από 14 ημέρες στις 10 Απριλίου να παραδοθούν, αφού πρωτύτερα συμφώνησαν να μην τους πειράξουν. Βγήκαν και παρέδωσαν τα όπλα τους στον Πανουργιά που τα παρέλαβε καθιστός μπροστά στην Πύλη. Όσοι ήθελαν και ένοιωθαν ασφαλείς παρέμειναν στα σπίτια τους, ενώ οι άλλοι όλοι διασκορπίστηκαν στα χωριά.
Το φρούριο των Σαλώνων ήταν το πρώτο που κατέλαβαν οι Έλληνες στην Επανάσταση του 1821.
1941 – Η Ναυμαχία του Ταινάρου έλαβε χώρα μεταξύ της 27-29 Μαρτίου 1941. Ήταν μεγάλη ναυμαχία στην περιοχή του ακρωτηρίου Ταίναρου ανάμεσα στον βρετανικό και ιταλικό στόλο με επικεφαλής τον ναύαρχο Κάνιγκαμ και Γιακίνο αντιστοίχως.
Στην αναμέτρηση, όπου δεν εμφανίζονται ελληνικά πολεμικά πλοία εξαιτίας ασυνεννοησίας, οι Βρετανοί καταφέρνουν να πάρουν τελικά την νίκη αφού κατέστρεψαν τρία βαριά καταδρομικά και δύο αντιτορπιλικά του εχθρού, δίχως να έχουν απώλειες. Μετά την παρακολούθηση ιταλικών σημάτων από τους Άγγλους στο Μπλέτσλεϊ Παρκ, τα πλοία του Βασιλικού Ναυτικού και Βασιλικού Αυστραλιανού Ναυτικού παρεμπόδισαν ή προκάλεσαν σοβαρές ζημιές σε πολλά πλοία της ιταλικής Ρέτζια Μαρίνα υπό τον Αντιναύαρχο Ανγκέλο Ιακίνο. Οι αρχικές ενέργειες της μάχης είναι επίσης γνωστές στην Ιταλία ως Μάχη του Γκάουντο.
1970 – Αρχίζει η δίκη των μελών της «Δημοκρατικής Άμυνας». Η δίκη των μελών της Δημοκρατικής Αμυνας συνιστά γεγονός κομβικής σημασίας τόσο για την οργανωμένη αντίσταση ενάντια στη χούντα στο εσωτερικό όσο και για την εικόνα του καθεστώτος στο εξωτερικό λίγους μήνες μετά την αποχώρηση της χώρας από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Στην προσπάθειά της να εμφανίσει τα μέλη της οργάνωσης ως τρομοκράτες, η δικτατορία επέλεξε να δώσει δημοσιότητα στη δίκη, κάτι που επρόκειτο να αποδειχθεί οδυνηρή επιλογή για την ίδια.
Η Δημοκρατική Αμυνα συγκροτήθηκε λίγους μήνες μετά την επιβολή της δικτατορίας από κεντρογενείς προσωπικότητες του ευρύτερου ακαδημαϊκού χώρου και της διανόησης. Ανάμεσά τους ο Γεώργιος Μυλωνάς, ο Βασίλης Φίλιας, ο Σπύρος Πλασκοβίτης, ο Σάκης Καράγιωργας, ο Χρήστος Ροκόφυλλος, ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης και ο Νίκος Κωνσταντόπουλος. Αναφερόμενος στους λόγους που επέβαλαν τη σύσταση της Δημοκρατικής Αμυνας, ο Καράγιωργας σημείωσε κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας ότι αυτοί ήταν αφενός «η διά βιαίων μέσων κατάλυσις του δημοκρατικού πολιτεύματος της χώρας υπό μιας ολιγομελούς ομάδος αξιωματικών» και αφετέρου «το δικαίωμα αμύνης και αντιστάσεως κατά της επιβληθείσης δικτατορίας εις την χώραν». Εστιάζοντας στη διακίνηση ειδήσεων για την πληροφόρηση των πολιτών, αλλά και την οργάνωση δολιοφθορών, τα μέλη της επέμεναν στην ανάγκη υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υποστηρίζοντας με θέρμη ότι αυτή έπρεπε να είναι η τελευταία δικτατορία στην ελληνική Iστορία.
Γεννήσεις
1963 – Κουέντιν Ταραντίνο (Quentin Jerome Tarantino, 27 Μαρτίου 1963) είναι Αμερικανός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός του κινηματογράφου. Γεννήθηκε στο Νόξβιλ του Τενεσί. Έγινε γνωστός στην αρχή της δεκαετίας του ’90 ως ο μοντέρνος δημιουργός που με τις μη γραμμικές ιστορίες του, αξιομνημόνευτους διαλόγους και ωμή βία, έφερε νέες ιδέες στα συνηθισμένα αρχέτυπα των αμερικανικών ταινιών. Είναι ένας από τους πιο διάσημους νέους σκηνοθέτες, που βρίσκονταν πίσω από την επανάσταση του ανεξάρτητου κινηματογράφου της δεκαετίας του ’90, πασίγνωστος για την γρήγορη ομιλία του, τις γνώσεις του για όλες τις εξελίξεις στον χώρο του κινηματογράφου καθώς και για τις εγκυκλοπαιδικές του γνώσεις γύρω από τον κλασικό αλλά και πειραματικό κινηματογράφο.
Μία από τις πιο γνωστές ταινίες του είναι το Pulp Fiction, με τους Τζον Τραβόλτα, Ούμα Θέρμαν, Χάρβεϊ Καϊτέλ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Μπρους Γουίλις, Τιμ Ροθ, Ροζάννα Αρκέτ και Κρίστοφερ Γουόκεν, το οποίο βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών το 1994. Η ταινία προτάθηκε για επτά Όσκαρ, εκ των οποίων κέρδισε το Όσκαρ καλύτερου σεναρίου. Όπως και άλλοι διάσημοι σκηνοθέτες, ο Ταραντίνο εμφανίζεται σε μικρούς ρόλους σε κάποιες ταινίες του, με πιο χαρακτηριστικούς στο Pulp Fiction και το Reservoir Dogs. Ο Ταραντίνο έχει πει οτι θα σκηνοθετήσει μόνο δέκα ταινίες στην ζωή του πριν αποσυρθεί, και έχει μέχρι τώρα σκηνοθετήσει 9 (μη μετρώντας το ερασιτεχνικό My Best Friend’s Birthday και μετρώντας τις ταινίες Kill Bill ως μία).
Θάνατοι
1968 – Γιούρι Γκαγκάριν, σοβιετικός κοσμοναύτης, ο πρώτος άνθρωπος που τέθηκε σε τροχιά γύρω από τη Γη. Ο Γιούρι Αλεξέγιεβιτς Γκαγκάριν (Юрий Алексеевич Гагарин, 9 Μαρτίου 1934 – 27 Μαρτίου 1968) ήταν Σοβιετικός κοσμοναύτης που, στις 12 Απριλίου του 1961, έγινε ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα και μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Έγινε διάσημος και εξαιρετικά δημοφιλής παγκοσμίως, και του απονεμήθηκε ένας μεγάλος αριθμός μεταλλίων και βραβεύσεων, ανάμεσα τους και αυτό του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης η οποία ήταν και η ανώτατη διάκριση της χώρας. Η πτήση του με το Βοστόκ-1 ήταν η μοναδική στην οποία συμμετείχε, ωστόσο υπηρέτησε ως μέλος του αναπληρωματικού πληρώματος του Σογιούζ-1 και έπαιξε ρόλο στις διαστημικές προσπάθειες της Σοβιετικής Ένωσης. Αργότερα απέκτησε τη θέση του αναπληρωτή διευθυντή εκπαίδευσης στο κέντρο εκπαίδευσης κοσμοναυτών έξω από τη Μόσχα, το οποίο ονομάστηκε προς τιμή του.
Ο Γκαγκάριν πέθανε το 1968 όταν το αεροσκάφος MiG-15 που πετούσε κατά την διάρκεια εκπαίδευσης κατέπεσε από μηχανική βλάβη. Προς τιμή του έχει ιδρυθεί το βραβείο Γιούρι
2010 – Καίσαρ Αλεξόπουλος. Γεννήθηκε στην Πάτρα, στις 10 Νοεμβρίου 1909 όπου τελείωσε και το Α΄ Γυμνάσιο Πατρών. Σπούδασε στο Πολυτεχνείο της Ζυρίχης αρχικά μηχανολογία και κατόπιν Φυσική, τελειώνοντας το διδακτορικό του το 1935 υπό την επίβλεψη του Paul Scherrer και με τίτλο διατριβής “Zertrümmerungsversuche an Lithium, Bor und Deuterium”. Την ίδια χρονιά επέστρεψε στην Ελλάδα. Στον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο κατατάχτηκε στην Μοίρα αυτοκινήτων στην Πάτρα αλλά λόγω ότι ήταν χιονοδρόμος εντάχτηκε στο Τάγμα χιονοδρόμων και από εκεί μετατέθηκε στο εργοστάσιο λαμπτήρων στα Μεσόγεια.
Από το 1939 έως το 1974 κατείχε, ως τακτικός Καθηγητής, την έδρα της Πειραματικής Φυσικής στο Τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Υπήρξε, επίσης, Πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών κατά τα έτη 1970-72, θέση από την οποία παραιτήθηκε διαμαρτυρόμενος για τις επεμβάσεις του τότε καθεστώτος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Απεβίωσε στην Αθήνα στις 27 Μαρτίου 2010.
Αποτέλεσε μέλος της ομάδας ΒΑΝ μαζί με τους καθηγητές του Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτη Βαρώτσο και Κωνσταντίνο Νομικό.
Το 1963 έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας είχε την Προεδρία το 1979. Είχε τιμηθεί επίσης με το παράσημο «Τάγμα του Φοίνικος», ενώ κατείχε διευθυντικές θέσεις στο Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών και το Εθνικό Κέντρο Έρευνας Φυσικών Επιστημών (Ε.Κ.Ε.Φ.Ε.) «Δημόκριτος».
Το τετράτομο έργο του «Φυσική» καλύπτει όλους τους επιμέρους τομείς της Φυσικής επιστήμης και αποτελεί σημείο αναφοράς στην ελληνική βιβλιογραφία. Το βιβλίο τελικά ήταν πεντάτομο και οι τόμοι είχαν τους τίτλους: Μηχανική, Ηλεκτρισμος-Μαγνητισμός, Θερμότητα, Οπτική, Ατομική-Πυρηνική φυσική.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
