23 Απριλίου 2024
Είναι η 114η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 252 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:38 – Δύση ήλιου: 20:08
Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 31 λεπτά
🌕 Σελήνη 14.2 ημερών
Χρόνια πολλά στους:
Γεγονότα
1516 – Υιοθετείται από τους γερμανούς ζυθοποιούς ο Νόμος για την καθαρότητα της μπύρας («Reinheitsgebot»). Σύμφωνα με τον νόμο, τα συστατικά της μπύρας είναι: νερό, κριθάρι και λυκίσκος. «Με το παρόν κείμενο, νομοθετούμε, διατάσσουμε, εκφράζουμε και επιθυμούμε, μαζί με το Ιδιαίτερο Συμβούλιο, το οποίο από αυτή την ημέρα και στο εφεξής οπουδήποτε στην ηγεμονία της Βαυαρίας, στην ύπαιθρο χώρα, στις πόλεις και τις αγορές, οπουδήποτε δεν υφίσταται άλλο συγκεκριμένο διάταγμα, από την ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ έως την ημέρα του Αγίου Γεωργίου ένα μέτρο ή ένα κεφάλι μπύρας δεν θα πωλείται περισσότερο από ένα πφέννιχ σε χρήμα Μονάχου και από την ημέρα του Αγίου Γεωργίου έως την ημέρα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ ένα μέτρο δεν θα πωλείται περισσότερο από δύο πφέννιχ του ιδίου χρήματος, μηδέ ένα κεφάλι μπύρας περισσότερο από τρία χάλλερ. Οι παραβάτες αυτού του διατάγματος θα τιμωρούνται ως ορίζεται παρακάτω. Όποιος παράγει μπύρα άλλη εκτός από Maerzen, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, δεν μπορεί να πωλεί ή να σερβίρει το μέτρο ακριβότερα από ένα πφέννιχ. Ειδικότερα επιθυμούμε ότι από αυτή τη στιγμή και μετά, στην ύπαιθρο χώρα, στις πόλεις και τις αγορές, τίποτε δεν πρέπει να προστίθεται ή να χρησιμοποιείται στην μπύρα άλλο εκτός από κριθάρι, λυκίσκος και νερό. Όποιος εν γνώσει του παραβιάζει αυτόν τον νόμο, θα τιμωρείται αυστηρά από το δικαστήριο που έχει δικαιοδοσία σε αυτόν κατάσχοντας το βαρέλι του με την μπύρα, οποτεδήποτε κι αν συμβεί το παράπτωμα. Όταν ένας πανδοχέας αγοράζει μπύρα από ζυθοποιία στην ύπαιθρο χώρα, στις πόλεις και τις αγορές, στις προκαθορισθείσες πιο πάνω τιμές, του επιτρέπεται να την επαναπωλεί κατ’ ιδίαν στους ταπεινούς χωρικούς, κατά ένα χάλλερ επί πλέον επί της τιμής που καθορίστηκε πιο πάνω ανά μέτρο ή κεφάλι μπύρας.»
1821 – Η Μάχη της Αλαμάνας. Οι ελληνικές επαναστατικές δυνάμεις υπό τους Δυοβουνιώτη, Πανουργιά και Διάκο αντιμετωπίζουν στη γέφυρα της Αλαμάνας (περιοχή Θερμοπυλών) τις υπέρτερες οθωμανικές ορδές του Ομέρ Βρυώνη και του Κιοσέ Μεχμέτ και ηττώνται. Η μάχη της Αλαμάνας ήταν μια από τις πολεμικές εμπλοκές της Επανάστασης του ’21, με νικηφόρα έκβαση για τους Τούρκους και ήττα των Ελλήνων. Στη μάχη αυτή που έγινε στις 23 Απριλίου 1821 (ή στις 22, κατά μερικούς απομνημονευματογράφους)πληγώθηκε ο Αθανάσιος Διάκος και τελικά βρήκε ηρωικό θάνατο, αφού εκτελέστηκε βάναυσα από τον Οθωμανό διοικητή Ομέρ Βρυώνη.
1882 – Αρχίζουν οι εργασίες διάνοιξης του Ισθμού της Κορίνθου. Οι εργασίες διάνοιξης ξεκίνησαν στις 23 Απριλίου 1882. Η μελέτη του έργου έγινε από τον Ούγγρο Β. Gerfer, αρχιμηχανικό της διώρυγας Φραγκίσκου στην Ουγγαρία, και ελέγχθηκε από τον μηχανικό Daujats, αρχιμηχανικό της διώρυγας του Σουέζ. Για την τελική κατάληξη έγιναν μελέτες τριών χαράξεων. Ως η πιο σωστή και οικονομική, προκρίθηκε η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρωνας. Υστερα, όμως, από 8 χρόνια, η εταιρεία αυτή διέκοψε τις εργασίες της -εξαιτίας της εξάντλησης όλων των κεφαλαίων της- και τελικά διαλύθηκε.
Τη συνέχιση του έργου ανέλαβε ελληνική εταιρεία με την επωνυμία «Εταιρεία της Διώρυγας της Κορίνθου» υπό τον Ανδρέα Συγγρό, που ανέθεσε την εκτέλεση των εργασιών στην εργοληπτική εταιρεία του Α. Μάτσα, η οποία και αποπεράτωσε το έργο. Αυτό το οικονομικό τόλμημα, αυτός ο τεχνικός άθλος, με τη χρησιμοποίηση 2.500 εργατών και των τελειότερων μηχανικών μέσων της εποχής, ολοκληρώθηκε μετά 11 χρόνια. Τα εγκαίνια έγιναν με ιδιαίτερη μεγαλοπρέπεια στις 25 Ιουλίου 1893, από το πρωθυπουργό Σωτήριο Σωτηρόπουλο.
1960 – Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής θεμελιώνει το φράγμα του Νέστου. Το Φράγμα Θησαυρού είναι λιθόρριπτο φράγμα στον ποταμό Νέστο στην περιφερειακή ενότητα Δράμας στο βορειοανατολικό τμήμα της Ελλάδας. Βρίσκεται 21 χιλιόμετρα βόρεια του Νικηφόρου και 21 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της πόλης της Δράμας. Το φράγμα ύψους 172 μέτρων είναι το ψηλότερο στην Ελλάδα. Κατασκευάστηκε μεταξύ του 1986 και του 1996. Ο σκοπός του φράγματος είναι η άρδευση και η παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Οι δεξαμενές του βοηθούν στην άρδευση 200.000 στρεμμάτων και ο ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός του έχει εγκατεστημένη χωρητικότητα 384 μεγαβάτ. Ο ηλεκτροπαραγωγικός σταθμός είναι υδροηλεκτρικού υδραντλητικού τύπου που επιτρέπει όχι μόνο την παραγωγή ενέργειας, αλλά οι στρόβιλοι μπορούν να αντιστρέψουν και να αντλήσουν νερό πίσω στη δεξαμενή. Η παραγωγή ενέργειας συμβαίνει σε περιόδους υψηλής ζήτησης και η άντληση κατά τη διάρκεια περιόδων με χαμηλή ζήτηση, όπως τη νύχτα.
Γεννήσεις
1889 – Βασίλης Ρώτας. Γεννήθηκε στις 23 Απριλίου/5 Μαΐου του 1889 στο Χιλιομόδι Κορινθίας. Φοίτησε στο γυμνάσιο της Κορίνθου και αποφοίτησε από το Α΄ Βαρβάκειο Γυμνάσιο Αθηνών. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών (1906-1910). Το 1910 φοίτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Κέρκυρας. Πολέμησε στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913) σαν ανθυπολοχαγός, στις μάχες Κιλκίς, Ναλμπάγκιοϊ, Τζουμαγιά, Ουράνοβο, Σέτε Βρατς, Στενά της Κρέσνας, Σιμιτλί. Στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, στα 1916, υπηρετούσε ως αξιωματικός στο Δ΄ Σώμα Στρατού, στην Καβάλα. Ολόκληρο το Δ΄ Σώμα Στρατού μεταφέρθηκε στο (Γκέρλιτς) της Πολωνίας, σε μια ιδιότυπη αιχμαλωσία, μέχρι το 1919. Πήρε μέρος στην Μικρασιατική Εκστρατεία και για δύο χρόνια (1921-1922) υπηρέτησε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην ελληνική πρεσβεία του Βερολίνου. Το 1920 παντρεύτηκε την παιδική του φίλη Κατερίνη Γιαννακοπούλου, με την οποία απέκτησαν τρία παιδιά: τον Ρένο (γιατρό) (1922-2012), την Μαρούλα (ηθοποιό) (1925-1996) και τον Νικηφόρο (συνθέτη) (1929-2004). Αποστρατεύτηκε στα 1926 με το βαθμό του συνταγματάρχη και από τότε αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία, τη μετάφραση και το θέατρο. Στη διάρκεια της Κατοχής εντάχθηκε στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση[1]. Από το τέλος της δεκαετίας του ’40 συντρόφισσά του ήταν η συγγραφέας Βούλα Δαμιανάκου (1922-2016), με την οποία έζησε από το 1954 στη Ν. Μάκρη Αττικής. Ο Β. Ρώτας πέθανε το 1977 στην Αθήνα σε ηλικία 88 ετών.
1905 – Κώστας Περρίκος, έλληνας αξιωματικός της Αεροπορίας και αντιστασιακός κατά τη διάρκεια της Κατοχής. (Θαν. 4/2/1943) Ο Κώστας Περρίκος (23 Απριλίου 1905 – 4 Φεβρουαρίου 1943) ήταν Έλληνας αξιωματικός της Πολεμικής Αεροπορίας και αρχηγός της αντιστασιακής οργάνωσης ΠΕΑΝ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Γεννήθηκε στην Καλλιμασιά της Χίου, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο και εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου αποφοίτησε από το Γυμνάσιο. Το 1925 επέστρεψε στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τη στρατιωτική του θητεία, ενώ τον επόμενο χρόνο εγγράφηκε στη Στρατιωτική Σχολή Αεροπορίας στο Σέδες Θεσσαλονίκης όπου και αποφοίτησε με τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Ήταν παντρεμένος με την Μαρία Δεληγιώργη και είχε αποκτήσει τρία παιδιά. Αποτάχθηκε από την Πολεμική Αεροπορία, επειδή με σειρά άρθρων του στην εφημερίδα Εστία είχε ασκήσει κριτική στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία, αν και είχε αθωωθεί δικαστικά, καθώς και για συμμετοχή στο κίνημα του 1935.
1916 – Γιάννης Μόραλης, έλληνας εικαστικός, ένας από τους μεγαλύτερους έλληνες ζωγράφους της λεγόμενης γενιάς του ’30, με πλήθος διακρίσεων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Ο Γιάννης Μόραλης γεννήθηκε στην Άρτα, δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά του Κωνσταντίνου Ι. Μόραλη και της Βασιλικής, το γένος Αναστασίου Μιχάλη. Η οικογένεια το 1922 εγκαταστάθηκε στην Πρέβεζα, όπου ο Κωνσταντίνος Μόραλης υπηρέτησε ως γυμνασιάρχης[9]. Από το 1927 εγκαθίστανται μόνιμα στην Αθήνα, στο Παγκράτι. Την ίδια χρονιά ο νεαρός Μόραλης, που έχει πάρει την απόφαση να γίνει ζωγράφος, αρχίζει να παρακολουθεί το “κυριακάτικο μάθημα” στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Εκεί γνωρίζει τον Νίκο Νικολάου. Το 1931 είναι η χρονιά κατά την οποία προετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στην ΑΣΚΤ κοντά στο μετέπειτα γαμπρό του, ζωγράφο Γιάννη Γεωργόπουλο. Επιτυγχάνει και εγγράφεται στο προπαρασκευαστικό τμήμα με καθηγητή τον Δημήτριο Γερανιώτη. Γνωρίζεται τότε με τον Γιάννη Τσαρούχη και τον Χρήστο Καπράλο και ξανασυναντά τον Νικολάου. Ο Μόραλης είναι μεταξύ των σπουδαστών που ο Κωνσταντίνος Παρθένης επιλέγει για το εργαστήριό του.
Θάνατοι
1616 – Γουίλιαμ Σέξπιρ, (αγγλικά: William Shakespeare, ΔΦΑ: /ˈʃeɪkspɪə/[12] /ˈʃeɪkspɪɹ/, Απρίλιος 1564 – 3 Μαΐου 1616) γνώστος παλαιότερα στην ελληνική βιβλιογραφία ως Σαιξπήρος, Σαικσπείρος, ή Σακεσπήρος ήταν Άγγλος ποιητής και θεατρικός συγγραφέας. Θεωρείται ευρέως ως ο σημαντικότερος συγγραφέας που έγραψε στην αγγλική γλώσσα και ένας από τους σημαντικότερους δραματουργούς παγκοσμίως. Συχνά αποκαλείται εθνικός ποιητής της Αγγλίας και «Βάρδος του Έιβον». Τα σωζόμενα έργα του, συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων συνεργασιών, αποτελούνται από περίπου 38 θεατρικά έργα, 154 σονέτα, δύο μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα και πολλά άλλα ποιήματα. Τα έργα του έχουν μεταφραστεί στις περισσότερες γλώσσες του κόσμου και ερμηνεύονται περισσότερο συχνά από τα έργα οποιουδήποτε άλλου θεατρικού συγγραφέα.
Δεν έχουν σωθεί παρά λίγες καταγραφές για την ιδιωτική ζωή του Σαίξπηρ και έχουν σημειωθεί σημαντικές εικασίες για ζητήματα όπως η εξωτερική του εμφάνιση, η σεξουαλικότητά του, οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις και κατά πόσον τα έργα που του αποδίδονται είναι γραμμένα από άλλους.
Ο Σαίξπηρ έγραψε τα περισσότερα από τα γνωστά έργα του μεταξύ του 1589 και του 1613 και κατάφερε να χειριστεί με απόλυτη δεξιοτεχνία τόσο την κωμωδία όσο και το δράμα και την τραγωδία. Τα έργα του διαπνέονται από μία βαθειά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και παραμένουν επίκαιρα. Η επίδρασή του, ειδικότερα στην αγγλική λογοτεχνία, θεωρείται τεράστια. Οι Ρομαντικοί αναγνώρισαν την ιδιοφυΐα του και οι Βικτωριανοί τον λάτρεψαν κατά τρόπο που ο Τζορτζ Μπέρναρντ Σω αποκάλεσε «βαρδολατρεία».
1998 – Κωνσταντίνος Καραμανλής, [Κιούπκιοϊ (σημερινή Πρώτη Σερρών), 8 Μαρτίου 1907 – Αθήνα, 23 Απριλίου 1998] ήταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας και δύο φορές Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Άσκησε αρχικά τη δικηγορία και πολιτεύθηκε από τη δεκαετία του 1930 ως υποψήφιος του Λαϊκού Κόμματος. Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου διετέλεσε υπουργός διαφόρων υπουργείων, μεταξύ των οποίων υπουργός μεταφορών, θέση από την οποία ήταν υπεύθυνος για την κατάργηση του δικτύου του τραμ. Αργότερα, εντάχθηκε στον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξανδρου Παπάγου και μετά το θάνατό του Παπάγου ορίστηκε το 1955 πρωθυπουργός από τον βασιλιά Παύλο.
Κατά την πρώτη του πρωθυπουργία, την οκταετία 1955-1963, εφάρμοσε ένα πρόγραμμα ταχείας εκβιομηχάνισης, επένδυσης σε έργα υποδομής και βελτίωσης της γεωργικής παραγωγής, το οποίο οδήγησε από τις αρχές της δεκαετίας του 1950 στο Ελληνικό οικονομικό θαύμα. Εφάρμοσε ακόμη την παραχώρηση πλήρους δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες.[3] Ταυτόχρονα πρωτοστάτησε στην αποφυλάκιση εγκληματιών πολέμου (Υπόθεση Μέρτεν) και στη σύναψη δανείου Ελλάδος από τη Γερμανία, καθώς και σε πολιτικές παρεμβάσεις στην Εκκλησία για την εκλογή Αρχιεπισκόπου Αθηνών. Στο εξωτερικό συνομολόγησε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, με τις οποίες η Κύπρος έγινε ανεξάρτητο κράτος. Μετά την ανάδειξη της ΕΔΑ ως αξιωματικής αντιπολίτευσης το 1958 σύστησε κρατικές επιτροπές που συντόνισαν την κρατική και παρακρατική δράση εναντίον της αριστεράς και μέσω αυτών ενέκρινε την εφαρμογή του Σχεδίου «Περικλής» για τον περιορισμό των εκλογικών επιδόσεών της στις εκλογές του 1961 με νοθεία.
Μετά από σύγκρουσή του με το παλάτι παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία το 1963 και μετοίκησε στο Παρίσι, όπου παρέμεινε μέχρι το 1974. Τον Ιούλιο του 1974 κλήθηκε από την ηγεσία της στρατιωτικής δικτατορίας να αναλάβει την πολιτική διακυβέρνηση της χώρας και σχημάτισε κυβέρνηση εθνικής ενότητας πολιτικών προσώπων. Ίδρυσε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και οργάνωσε το Νοέμβριο τις πρώτες εκλογές του 1974, στις οποίες η ΝΔ απέσπασε άνω του 50% των ψήφων. Κατά τη δεύτερη πρωθυπουργική θητεία του, από το 1974 ως το 1980, αναγνωρίζεται για την επιτυχή αποκατάσταση της Δημοκρατίας και για την εγκαθίδρυση της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας, με την οποία τερματίστηκε η πολιτική αστάθεια περίπου μισού αιώνα. Υπήρξε αφοσιωμένος φιλοευρωπαϊστής και του αποδίδεται η ένταξη της Ελλάδας στις Ευρωπαϊκές Οικογένειες. Το 1978 του απονεμήθηκε το Βραβείο Καρλομάγνος.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
