.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 22 Μαρτίου 2025 –
Είναι η 81η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 284 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:25 – Δύση ήλιου: 18:38 – Διάρκεια ημέρας: 12 ώρες 14 λεπτά
🌗 Σελήνη 22.1 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Δρόσο, Δροσίδα, Δροσούλα, Δροσία,
Δρόσω, Δροσοσταλία και Δροσοσταλίδα
| Γεγονότα
1821 – Οι επαναστάτες μπαίνουν στην Πάτρα. Στις 22 Μαρτίου 1821 μπαίνουν στην Πάτρα. Ο Ι. Παπαδιαμαντόπουλος και ο Ανδρέας Λόντος υψώνουν επαναστατική σημαία (κόκκινη με μαύρο σταυρό στη μέση).
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός κατασκευάζει ξύλινο σταυρό, τον οποίο τοποθετεί στην Πλατεία Αγίου Γεωργίου. Στο σταυρό αυτό ορκίζονται οι επαναστάτες. Την ίδια ημέρα, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες καταλαμβάνει τους λόφους της Καλαμάτας προς τη Σπάρτη.
Ο Παπαφλέσσας με τον Αναγνωσταρά και τον Σταματελόπουλο «πιάνουν» την άλλη πλευρά. Η πόλη βρίσκεται σε ελληνικό κλοιό. Τότε μόνο ο αγάς της πόλης κατανοεί τι συμβαίνει.
Είναι αργά για να διαφύγει στην Τριπολιτσά, καθώς η Καλαμάτα είναι ολόγυρα αποκλεισμένη και αποφασίζει να αντιτάξει άμυνα με τους Τούρκους της πόλης. Το επόμενο πρωί, οι επαναστάτες θα εισέλθουν στην πόλη και ο Ηλίας Μαυρομιχάλης θα ζητήσει από τον Αρναούτογλου να παραδοθεί, τονίζοντάς του το μάταιο της προσπάθειάς του.
1945 – Ιδρύεται στο Κάιρο της Αιγύπτου ο Αραβικός Σύνδεσμος. Η δημιουργία του Συνδέσμου αποτελούσε παλιά απραγματοποίητη επιθυμία του αραβικού κόσμου, που ατένιζε το ένδοξο παρελθόν κατά το οποίο είχε κυριαρχήσει επί σημαντικού μέρους του τότε γνωστού κόσμου και τη διέβλεπε ως μοναδικό τρόπο και οδό της συνένωσής του για διασφάλιση της αυτοκυριαρχίας και διεκδίκησης διαφόρων φυλετικών, εθνικών και θρησκευτικών συμφερόντων.
Η σύμπηξη του Συνδέσμου επιταχύνθηκε μετά τις αξιώσεις που ήγειραν οι Εβραίοι επί της Παλαιστίνης, αξιώσεις που έτυχαν και υποστήριξης από τις Μεγάλες Δυνάμεις και που άρχισαν να πραγματοποιούνται με γοργό ρυθμό από τα τελευταία ήδη έτη του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και μάλιστα αμέσως μετά τη λήξη του. Πριν όμως οι Άραβες της Εγγύς Ανατολής και Βορείου Αφρικής αντιμετωπίσουν το Εβραϊκό ζήτημα, είχαν αντιμετωπίσει το Ανατολικό ζήτημα δηλαδή την απαλλαγή τους από τον τουρκικό ζυγό που κράτησε περίπου 400 χρόνια.
Όπως ήταν φυσικό η επιθυμία αυτή ήταν ζωηρότερη μεταξύ των χριστιανών Αράβων του Λιβάνου και της Συρίας, για τους οποίους οι Τούρκοι δεν ήταν μόνο αλλόφυλοι αλλά και αλλόθρησκοι. Οι πρώτες ελπίδες πραγματοποίησης του ονείρου αυτού γεννήθηκαν με την άφιξη του Ναπολέοντα Α΄ Βοναπάρτη στην Αίγυπτο. Τις κατάλληλες όμως συνθήκες εκπλήρωσης αυτών των πόθων έφεραν ο Α΄ Βαλκανικός Πόλεμος και στη συνέχεια ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, οι οποίοι και οδήγησαν στην κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και στον περιορισμό του τουρκικού κράτους στα εδάφη της Μικράς Ασίας και της Ανατολίας. Έτσι, με τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα διάφορα σημερινά αραβικά κράτη εμφανίζονται με διαφορετικές συνθήκες, τα περισσότερα ως κράτη «κατ’ εντολή», ενώ η Αίγυπτος προσπαθεί ν’ απαλλαγεί από την αγγλική επικυριαρχία.
Η ανακάλυψη μεγάλων κοιτασμάτων πετρελαίου ακριβώς στο τέλος του Μεγάλου Πολέμου έπαιξε σημαντικό ρόλο στη νεότερη αλλά και σύγχρονη διαμόρφωση των τυχών των αραβικών χωρών. Οι δε διενέξεις των Μεγάλων Δυνάμεων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο έδωσαν νέα ευκαιρία στους Άραβες προς επιτυχή επιδίωξη των στόχων τους.
Η πρωτοβουλία του τότε βασιλιά της Αιγύπτου Φαρούκ για τη σύμπηξη του Αραβικού Συνδέσμου βρήκε προθυμότατους όλους τους ηγεμόνες και πολιτικούς ηγέτες των αραβικών χωρών, που το 1943 είχαν απελευθερωθεί και βρέθηκαν ανεξάρτητες. Έτσι, το 1944 υπογράφεται στην Αλεξάνδρεια το γνωστό Πρωτόκολλο Αλεξανδρείας, το οποίο θα αποτελέσει τον πρόδρομο του Αραβικού Συνδέσμου. Τελικά, ένα χρόνο μετά, στις 22 Μαρτίου του 1945, μέσα σε μεγαλοπρεπή τελετή στο Κάιρο υπογράφεται η σχετική συμφωνία (*)
Το κυριότερο σημείο της Συμφωνίας αυτής είναι το ακόλουθο (στη δημοτική):
« Τα συμβαλλόμενα κράτη συμφωνούν να συσφίξουν τις σχέσεις και τους παντοειδείς δεσμούς τους και να τους σταθεροποιήσουν με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό της ανεξαρτησίας και των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων και τον συντονισμό των προσπαθειών για το καλό («επ’ αγαθώ») όλου του αραβικού κόσμου.»
Γεννήσεις
1950 – Γκόραν Μπρέγκοβιτς | Σέρβος-Κροάτης μουσικός και συνθέτης, γεννημένος και μεγαλωμένος στη Βοσνία Ερζεγοβίνη και από τους πιο γνωστούς της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ειδικεύεται κυρίως στο βαλκανικό και τσιγγάνικο είδος μουσικής. Ο Μπρέγκοβιτς γεννήθηκε στο Σαράγεβο της Βοσνίας από πατέρα Κροάτη και μητέρα Σέρβα. Λόγω της τριπλής καταγωγής του, ακόμα και σήμερα ανήκει στην κατηγορία ανθρώπων που δηλώνουν Γιουγκοσλάβοι στην εθνικότητα. Ο πατέρας του ήταν στρατιωτικός. Οι γονείς του χώρισαν σε πολύ μικρή ηλικία, έτσι ο Γκόραν έζησε και μεγάλωσε με τη μητέρα του στη γενέτειρά του.
Από μικρή ηλικία, ο Μπρέγκοβιτς ασχολήθηκε με τη μουσική, συγκεκριμένα με το βιολί. Εξαιτίας της φαινομενικής έλλειψης ταλέντου του όμως, χρειάστηκε να αλλάξει αρκετές φορές μουσικά σχολεία. Στην εφηβεία ζήτησε από τη μητέρα του να γραφτεί σε μουσική ακαδημία, όμως εκείνη τον απέτρεψε, ισχυριζόμενη ότι εκεί φοιτούν κυρίως ομοφυλόφιλοι. Όταν, μερικά χρόνια αργότερα, η μητέρα του χρειάστηκε να μετακομίσει στις ακτές τις Αδριατικής, έφηβος ακόμα χρειάστηκε να επιβιώσει μόνος του, παίζοντας μουσική σε μπαρ και κάνοντας διάφορες άλλες μικροδουλειές.
Η πρώτη επαγγελματική επαφή του Μπρέγκοβιτς με τη μουσική ήταν μέσω του συγκροτήματος Kodeksi, το οποίο αργότερα εμπλουτίστηκε με νέα μέλη και μετονομάστηκε σε Bijelo Dugme (Λευκό Κουμπί). Το συγκρότημα αυτό από το Σαράγεβο έμελλε να γίνει ένα από τα πιο γνωστά της Γιουγκοσλαβίας. Όταν το συγκρότημα άρχισε να διαλύεται, εκείνος στράφηκε στη σύνθεση μουσικής για ταινίες. Το στυλ του επηρεάστηκε έντονα από τη μουσική των Ρομά, ενώ διατήρησε και πολλά από τα στοιχεία της παραδοσιακής μουσικής της περιοχής. Τις πιο γνωστές δουλειές του αποτελούν η μουσική για τις ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα Ο Καιρός των Τσιγγάνων, Arizona Dream και Underground, καθώς και για το Βασίλισσα Μαργκό του Πατρίκ Σερό, ωστόσο έχει γράψει μουσική για πάνω από 30 ταινίες.
Πιο πρόσφατα, ο Μπρέγκοβιτς συνεργάστηκε με διάφορους γνωστούς καλλιτέχνες των Βαλκανίων, ανάμεσα στους οποίους η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Στέλιος Ρόκκος, οι Ελένη και Σουζάνα Βουγιουκλή, αλλά και η μεγάλη Τουρκάλα τραγουδίστρια Σεζέν Ακσού. Το 2005, συμμετείχε σε μια σειρά συναυλιών για τον εορτασμό της σύντομης επανένωσης των Bijelo Dugme. Στις συναυλίες, που έλαβαν χώρα σε διάφορες πόλεις της πρώην Γιουγκοσλαβίας, προσήλθαν χιλιάδες θαυμαστών.
Ο Μπρέγκοβιτς είναι παντρεμένος και έχει τρεις κόρες. Κουμπάρος του είναι ο γνωστός Σερβοβόσνιος σκηνοθέτης Εμίρ Κουστουρίτσα. Το 2008, υπέστη ένα σοβαρό ατύχημα, καθώς έπεσε από ένα δέντρο κινδυνεύοντας να παραμείνει παράλυτος. Ωστόσο, ανάρρωσε γρήγορα και επέστρεψε στις προγραμματισμένες συναυλίες του. Μοιράζει τη ζωή του ανάμεσα στις κύριες κατοικίες του στο Βελιγράδι και το Παρίσι και κυρίως στην ιδιαίτερη πατρίδα του στο Σαράγεβο. Στην πρώτη σεζόν, ο Σουρεαλιστής έγινε παρωδία με το όνομα Μπόραν Γέγκοβιτς και στη δεύτερη σεζόν, ως πρόεδρος του Ομοσπονδιακού Εκτελεστικού Συμβουλίου, δέχθηκε τον Bruce Springsteen ως Αμερικανό σκέιτερ.
Θάνατοι
1985 – Σπύρος Βασιλείου | Έλληνας ζωγράφος. Γεννήθηκε το 1903 στο Γαλαξίδι. Σπούδασε στην Αθήνα με υποτροφία, στη Σχολή Καλών Τεχνών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου, από το 1921 έως το 1926 έχοντας ως δασκάλους τους Καλούδη και Λύτρα. Άρχισε να παρουσιάζει τα έργα του σε εκθέσεις αμέσως μετά την αποφοίτησή του (το 1926 εκθέτει στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Αθηνών μαζί με τους Πολύκλειτο Ρέγκο, Σπύρο Κόκκινο και Αντώνη Πολυκανδριώτη, στην «Έκθεση των Τεσσάρων» όπως την αποκάλεσαν). Ο Βασιλείου έκανε την πρώτη ατομική έκθεσή του το 1929 στην γκαλερί Στρατηγοπούλου.
Το 1930 απέσπασε το Μπενάκειο Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τα σχέδια των τοιχογραφιών του ναού του Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι. Με τα χρήματα του βραβείου κάνει το πρώτο του ταξίδι στην Ευρώπη, όπου είχε την ευκαιρία να επισκεφτεί μουσεία και συλλογές. Η αγιογράφηση του Αγίου Διονυσίου πραγματοποιήθηκε μεταξύ 1936 και 1939. Υπήρξε μέλος τον καλλιτεχνικών ομάδων Τέχνη και Στάθμη και του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος, συμμετείχε σε διεθνείς εκθέσεις, στην Μπιενάλε της Βενετίας (1934, 1964), στην Αλεξάνδρεια το 1957 και στο Σάο Πάολο το 1959 ενώ έργα του παρουσιάστηκαν στο Ντιτρόιτ το 1955 (με την αφορμή της εικονογράφησης του ναού του Αγίου Κωνσταντίνου στο Ντιτρόιτ) και το 1960 στο Μουσείο Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη (για το έργο του “Φώτα και Σκιές” συγκεκριμένα, απέσπασε τότε το βραβείο Guggenheim του ελληνικού τμήματος της AICA).
Έργα του Βασιλείου βρίσκονται σε πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα ευρισκόμενα στην Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλέξανδρου Σούτζου Αρχειοθετήθηκε 2014-04-14 στο Wayback Machine. έργα του αντιπροσωπεύουν τις διαφορετικές δεκαετίες της δουλειάς του. Στην Εθνική Πινακοθήκη ο Βασιλείου πραγματοποίησε αναδρομική έκθεση το 1975 και παρουσίασε ένα βασισμένο στο έργο του πολυθέαμα το 1983. Ο Σπύρος Βασιλείου δίδαξε στην Παπαστράτειο Σχολή και αργότερα στο Αθηναϊκό Τεχνολογικό Ινστιτούτο. Ήταν μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (ΕΕΤΕ).
Ο Βασιλείου κινήθηκε πάνω στον άξονα του αιτήματος της επιστροφής στις ρίζες της ελληνικής τέχνης, προκειμένου να συναντήσει τάσεις των κινημάτων του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, με τον τρόπο που προσλαμβάνονταν από την καλλιτεχνική ζωή στην Αθήνα. Τα έργα του, τα οποία απεικονίζουν το φυσικό και αστικό τοπίο καθώς και σκηνές της κοινωνικής ζωής, προσεγγίζουν και περιγράφουν την καθημερινότητα με λυρική και ονειρική διάθεση συνδυάζοντας το λόγιο με το λαϊκό στοιχείο και την παράδοση με τον νεωτερισμό. Έχει ενδιαφέρον ο τρόπος κατά τον οποίο στη ζωγραφική του αποτυπώνεται η εξέλιξη του αθηναϊκού τοπίου από τη μεσοπολεμική περίοδο στις δεκαετίες της αντιπαροχής.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 22η Μαρτίου
