...
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1949 – Ο βρετανός συγγραφέας Τζορτζ Όργουελ εκδίδει το εμβληματικό μυθιστόρημά του «1984» (πρωτότυπος αγγλ. τίτλος: Nineteen Eighty-Four, εκδιδόμενο συχνά ως 1984). Θεωρείται βιβλίο-σταθμός του 20ού αιώνα στην πολιτική σκέψη.
Ο Όργουελ έγραψε το βιβλίο το 1948 (από αναριθμητισμό αυτού του έτους προέρχεται και ο τίτλος του έργου) και το εξέδωσε το 1949. Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχει επηρεάσει σημαντικά τον παγκόσμιο πολιτισμό.
Χαρακτηριστική είναι η αναφορά στον Μεγάλο Αδελφό, τον (ανύπαρκτο) πολιτικό ηγέτη της χώρας, «Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ» (Big Brother is watching you).
Ο Μεγάλος Αδελφός αποτελεί σήμερα έκφραση που υποδηλώνει καθεστώς παρακολούθησης. Περιγράφει την ιστορία ενός ανθρώπου, του Γουίνστον Σμιθ, στον εφιαλτικό κόσμο της Ωκεανίας, μιας χώρας που βρίσκεται κάτω από ένα δυστοπικό απολυταρχικό καθεστώς, στο οποίο όλοι οι κάτοικοι βρίσκονται υπό συνεχή παρακολούθηση.
1995 – Η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα ανακοινώνει την αγορά του πίνακα «Ο Άγιος Πέτρος» του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο).
Τα 290 εκατομμύρια δραχμές για την αγορά του έργου συγκεντρώθηκαν από προσφορές ιδρυμάτων, καλλιτεχνών και πολιτών. Ο « Αγιος Πέτρος» του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, ένα από τα σημαντικότερα έργα του μεγάλου Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, κοσμεί πλέον την Εθνική Πινακοθήκη. Ένα πολύτιμο απόκτημα, ένα έργο τέχνης που έχει για τους Ελληνες τεράστια ιστορική και συναισθηματική αξία.
Το Ιδρυμα Λίλιαν Βουδούρη, πιστό στη βούληση του ιδρυτή του για συμβολή στην πνευματική καλλιέργεια και στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, συνέβαλε αποφασιστικά στη συγκέντρωση του ποσού που απαιτούνταν για την αγορά του πίνακα, προσφέροντας το ένα τρίτο των χρημάτων, δηλαδή 294.000€.
Το ποσό δόθηκε τον Ιούνιο του 1995 στον Πρόεδρο της Εθνικής Πινακοθήκης κ. Απ. Μπότσο και στη Διευθύντρια της Πινακοθήκης κ. Μαρίνα Λαμπράκη- Πλάκα. Ο Δομίνικος Θεοτοκόπουλος ( «Ελ Γκρέκο») γεννήθηκε το 1541 στον Χάνδακα ( το σημερινό Ηράκλειο ) της Κρήτης και πέθανε το 1612 στο Τολέδο.
Η τέχνη του είναι ένα αμάλγαμα βυζαντινής και ενετικής τέχνης, ωστόσο δημιούργησε τη δική του μοναδική τεχνοτροπία, που αποτέλεσε πρότυπο για τις επόμενες γενιές καλλιτεχνών. Ο « Αγιος Πέτρος» είναι από τα σημαντικότερα έργα του ζωγράφου.
2000 – Η τρομοκρατική οργάνωση «17 Νοέμβρη» δολοφονεί τον στρατιωτικό ακόλουθο της Μ. Βρετανίας στην Αθήνα, ταξίαρχο Στίβεν Σόντερς.
Ο Στήβεν Σόντερς,ήταν Άγγλος στρατιωτικός και διπλωμάτης. Έλαβε τον βαθμό του ταξιάρχου και υπηρέτησε μεταξύ άλλων ως στρατιωτικός ακόλουθος της Πρεσβείας του Ηνωμένου Βασιλείου στην Αθήνα.
Στις 8 Ιουνίου 2000 στο Ψυχικό δύο μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη, πάνω σε μια μοτοσικλέτα, πλησίασαν το αυτοκίνητο του Σόντερς και τον πυροβόλησαν τέσσερις φορές πλήττοντας την κοιλιακή χώρα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός όπου χειρουργήθηκε χωρίς να καταφέρει να επιβιώσει.
Υπήρξε το τελευταίο θύμα μέχρι την εξάρθρωση της οργάνωσης το 2002.Η οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης, τονίζοντας ότι προχώρησε στο χτύπημα λόγω του ρόλου του Βρετανού στρατιωτικού στο Κόσοβο, καθώς και λόγω της αγγλικής πολιτικής κατά την επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999.
Το σχολείο της “Αγίας Αικατερίνης” της βρετανικής πρεσβείας στην Ελλάδα, απονέμει βραβείο αριστείας σε μαθητές του σχολείου προς τιμήν του διπλωμάτη με την ονομασία “Stephen Saunders Award for Good Citizenship”.
Γεννήσεις
1810 – Ρόμπερτ Σούμαν – Γεννήθηκε στις 8 Ιουνίου 1810 στο Τσβίκαου της Σαξωνίας. Μεγάλωσε σε καλλιεργημένο περιβάλλον και από νωρίς ήρθε σε επαφή με την μουσική. Ο πατέρας του τον ενίσχυε στις προσπάθειές του να αποκτήσει αξιόλογη μουσική εκπαίδευση και είχε προσπαθήσει (αποτυχημένα) να του εξασφαλίσει μαθήματα με τον συνθέτη Καρλ Μαρία φον Βέμπερ. Έπειτα απ’ αυτό ο Σούμαν στράφηκε προς τη λογοτεχνία: Διηύθυνε μια φιλολογική εταιρεία και αποπειράθηκε να γράψει ποίηση, μυθιστορήματα, και τραγωδίες. Βέβαια το ενδιαφέρον του για τη μουσική δεν είχε μειωθεί, αντιθέτως, διεύρυνε συνεχώς τις γνώσεις του και “ανακάλυπτε” συνεχώς διάφορα έργα και είδη.
Καθοριστική για την εξέλιξή του ήταν η χρονιά 1828: τότε εγκαταστάθηκε στη Λειψία για να σπουδάσει νομικά, επιθυμία της μητέρας του. Στην πόλη αυτή, όπου τον Μάιο του 1723 μετακόμισε και εργάστηκε ως Κάντορας Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, υπήρχε αξιόλογη μουσική παράδοση και πλούσια δραστηριότητα. Εκεί άρχισε να παίρνει μαθήματα πιάνου από τον διάσημο δάσκαλο Φρίντριχ Βικ (Wieck) και τότε άρχισε να συνθέτει και τα πρώτα του έργα για πιάνο. Θα μπορούσε μάλιστα να κάνει αξιόλογη καριέρα ως πιανίστας, αν μια μέθοδος που είχε επινοήσει ο ίδιος για να δυναμώσει τα δάκτυλά του δεν του προκαλούσε παράλυση στο δεξί χέρι.
Το 1830 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο και αφοσιώθηκε στη μουσική. Συνεργαζόταν μάλιστα με το πιο γνωστό μουσικό περιοδικό της εποχής, το Allgemeine Musikalische Zeitung στο οποίο έγραψε μια ενθουσιώδη κριτική για τον συνομήλικό του νεαρό και άγνωστο ακόμα Φρεντερίκ Σοπέν. Όμως τα πολύ συντηρητικά αισθητικά κριτήρια του εκδότη του περιοδικού δεν ταίριαζαν με τις ιδέες και τις αντιλήψεις του Σούμαν και έτσι σύντομα επήλθε η ρήξη. Το 1834 ο Σούμαν ίδρυσε το Neue Zeitschrift für Musik, ένα περιοδικό που υπερασπιζόταν τους νέους συνθέτες αλλά και τους μεγάλους δασκάλους του παρελθόντος, έχοντας μεταξύ των συνεργατών του τον Βικ και τον Φέλιξ Μέντελσον. Ο ίδιος διηύθυνε το περιοδικό και έγραφε κριτικές υπογράφοντας συχνά με τα ψευδώνυμα Ευσέβιος και Φλορεστάν, δύο φανταστικά πρόσωπα που αντιπροσώπευαν τους δύο αντίθετους πόλους του ανήσυχου χαρακτήρα του.
Στο σπίτι του δασκάλου του γνώρισε την κόρη του Κλάρα, εξαιρετικά ταλαντούχα πιανίστρια και συνθέτρια. Οι δύο νέοι ερωτεύτηκαν σύντομα, ο πατέρας της όμως ήταν κατά της σχέσης τους γιατί πίστευε ότι θα ήταν εμπόδιο στη μουσική καριέρα της. Το ζευγάρι παντρεύτηκε τελικά, χωρίς την άδειά του, το 1840.
Τα χρόνια ως το 1845 ήταν τα πιο παραγωγικά: συνέθεσε πολλά έργα, έκανε πολλές περιοδείες μαζί με τη σύζυγό του, βασική ερμηνεύτρια των έργων του, κερδίζοντας συνεχώς φήμη. Από το 1845 όμως η δραστηριότητά του περιοριζόταν σταδιακά, ενώ παράλληλα εμφανίστηκε και πρόβλημα ψυχασθένειας. (Η ψυχολογία του είχε διαταραχθεί ήδη από τη νεότητά του, όταν πέθανε ο πατέρας του, και το πρόβλημα ήταν μάλλον κληρονομικό, αφού και η αδερφή του Αιμιλία υπέφερε από παρόμοια πάθηση).
Η ασθένειά του τον οδήγησε σε μια απόπειρα αυτοκτονίας το 1854. Από τότε νοσηλευόταν σε νευρολογική κλινική και τελικά πέθανε στις 29 Ιουλίου 1856.
Θάνατοι
1859 – Γουόλτερ Χαντ – Το 1834 εφηύρε την πρώτη ραπτομηχανή στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τότε όμως υπήρχε οικονομική κρίση και κανείς δεν ενδιαφερόταν για μία μηχανή που θα στερούσε δουλειά από ανθρώπους. Έτσι, δεν φρόντισε να κατοχυρώσει την ευρεσιτεχνία του. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Ιλάιας Χάου εφηύρε και κατοχύρωσε μια παρόμοια μηχανή και απέκτησε πλούτη πέρα από τα πιο απίθανα όνειρά του.
Ο Χαντ κατοχύρωσε επίσης την πρώτη πένα και την πρώτη επαναληπτική καραμπίνα, αλλά δεν κατάφερε να τα κάνει λειτουργικά προϊόντα. Άλλοι που τα κατάφεραν αργότερα έδρεψαν αστρονομικά κέρδη.
Όμως, το πιο εκπληκτικό μέρος της ιστορίας του Χαντ είναι άλλο. Ένα απόγευμα του 1849 άρχισε να παίζει με ένα κομμάτι σύρμα. Σε λιγότερο από τέσσερις ώρες το έστριψε έτσι ώστε να φτιάξει ένα είδος βελόνας, με ελατήριο στη μία άκρη και κούμπωμα στη άλλη: την παραμάνα ασφαλείας. Ήταν μια ιδέα εκατομμυρίων δολαρίων. Ο Χαντ έτρεξε και την κατοχύρωσε, αλλά πλούσιος δεν έγινε και πάλι. Έχοντας απελπιστική ανάγκη για λίγα χρήματα ξεπούλησε αμέσως τα δικαιώματα της ευρεσιτεχνίας του. Μόνο για 100 δολάρια!
Ο Γουόλτερ Χαντ απέκτησε περισσότερα από 25 διπλώματα ευρεσιτεχνιών, αλλά δεν έκανε ποτέ εκείνη την εξαιρετική εφεύρεση που θα χάριζε οικονομική ασφάλεια στην οικογένειά του. Πέθανε σε ηλικία 63 χρόνων πάνω στον πάγκο εργασίας του, ενώ προσπαθούσε να κατασκευάσει ένα νέο είδος καταδυτικού εξοπλισμού.
1962 – Στέλιος Σπεράντσας – Γεννήθηκε το 1888 στη Σμύρνη όπου και ανατράφηκε. Σπούδασε στην Ευαγγελική Σχολή της γενέτειράς του και στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου σπούδασε ιατρική (αναγορεύτηκε διδάκτορας το 1915).
Στη συνέχεια υπηρέτησε για επτά χρόνια στις ένοπλες δυνάμεις ως ακτινολόγος. Το 1922 διορίστηκε διευθυντής του ακτινολογικού στα κρατικά αντιφυματικά ιατρεία ενώ μετά την απόκτηση του πτυχίου οδοντιατρικής κατά το 1932 μετέβη στο Παρίσι όπου ειδικεύτηκε στην ορθοδοντική.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα εξελέγη το 1933 ως ο πρώτος καθηγητής του τμήματος ορθοδοντικής του Πανεπιστημίου Αθηνών όπου δίδαξε μέχρι το 1952. Απεβίωσε το βράδυ της 6ης Ιουνίου του 1962 μετά από χρόνια και επώδυνη ασθένεια.
Υπήρξε συνεργάτης εφημερίδων και περιοδικών της Σμύρνης όπως η «Αρμονία», ο «Αριστοτέλης» και η «Νέα Σμύρνη».
Το 1946 ήταν ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών ενώ διετέλεσε συνεργάτης και μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Μικρασιατικά Χρονικά». Σύμφωνα με τα αρχεία της ελληνικής Μασονικής Στοάς ο Σπεράντζας ήταν ελευθεροτέκτονας.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
