...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»|
20 Μαΐου 2025
|Είναι η 140η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 225 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:10 – Δύση ήλιου: 20:32 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 22 λεπτά
🌗 Σελήνη 22 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Θαλλελαίος, Θαλής, Λυδία και Λήδα|
Γεγονότα
1609 – Εκδίδονται στο Λονδίνο τα Σονέτα του Γουίλιαμ Σαίξπιρ, τα τελευταία μη δραματικά έργα του Σαίξπηρ που εκδόθηκαν. Οι μελετητές δεν είναι βέβαιοι για το πότε γράφτηκε το καθένα από τα 154 σονέτα, αλλά τα στοιχεία δείχνουν ότι ο Σαίξπηρ έγραφε σονέτα σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του για ένα ιδιωτικό αναγνωστικό κοινό.
Σύμφωνα με κάποιους αναλυτές ο Σαίξπηρ σχεδίαζε να εκδώσει δύο αντίθετες σειρές: μία για την ανεξέλεγκτη επιθυμία για μία παντρεμένη γυναίκα και μία για την πολύπλοκη αγάπη για ένα νεαρό άντρα. Παραμένει ασαφές αν τα στοιχεία αυτά αντιπροσωπεύουν πραγματικά άτομα ή αν το συγγραφικό “εγώ” με το οποίο απευθύνεται σ’ αυτούς αντιπροσωπεύει τον ίδιο τον Σαίξπηρ. Πάντως η έκδοση του 1609 αφιερώθηκε σε κάποιον κύριο “W. H.”, ο οποίος πιστώνεται ως “ο μόνος γεννήτορας” των ποιημάτων.
Δεν είναι γνωστό αν αυτό γράφτηκε από τον ίδιο τον Σαίξπηρ ή από τον εκδότη, του οποίου τα αρχικά εμφανίζονται στο κάτω μέρος της σελίδας όπου γράφτηκε η αφιέρωση. Επίσης δεν είναι γνωστό ούτε ποιος ήτανε ο κύριος W. H., παρά τις πολυάριθμες θεωρίες, ούτε αν ο Σαίξπηρ είχε δώσει την άδεια του για τη δημοσίευση των σονέτων. Οι κριτικοί επαινούν τα Σονέτα ως μία βαθιά περισυλλογή σχετικά με τη φύση του έρωτα, το ερωτικό πάθος, το θάνατο και το χρόνο.
“Τα 154 σονέτα είναι σπουδαία λυρικά ποιήματα, αριστοτεχνικοί πειραματισμοί στο είδος, τη δομή και τη γλώσσα. Το ύφος είναι υψηλό, με έντονη μεταφορικότητα, ύφος κεκοσμημένo. Ο βηματισμός τους γοργός, σαν τον ακατάβλητο χρόνο που τρέχει μες στους στίχους, “never-resting Time”. Αλληλουχίες εικόνων, γραμματικά, συντακτικά και ρητορικά τεχνάσματα, στριφνά και διπλά νοήματα, τονισμοί της φωνής και λεπτοί υπαινιγμοί, νεολογισμοί, αιφνίδιες μετατοπίσεις από το πάθος στην ειρωνεία, λεξιλόγιο διαφορετικό σε κάθε σονέτο (νομικό, οικονομικό, ιατρικό, θεολογικό), όλα αποκαλύπτουν τη σκληρή εργασία και βεβαιώνουν πως κανένας σχολιασμός δεν μπορεί να συλλάβει τον ρητορικό και εκφραστικό ίλιγγο των ποιημάτων, τα τόσα επιτεύγματα στο χειρισμό της γλώσσας.”
1894 – Οι ελληνικές αρχές λαμβάνουν έγγραφο από τη «Διεθνή Υπηρεσία Διώξεως των Αναρχικών», με το οποίο τους ζητείται κατάλογος και φωτογραφίες ελλήνων αναρχικών. Το γεγονός σχετίζεται με τη δράση που είχαν αναπτύξει κάποιοι Έλληνες στο διεθνές επαναστατικό κίνημα, όπως ο Πλωτίνος Ροδοκανάτης, ο δικηγόρος Παύλος Αργυριάδης και η Μαρία Πανταζή.
Ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης (ισπανικά: Plotino C. Rhodakanaty, γεν. Αθήνα 1828 – θαν. μετά το 1885 σε άγνωστη τοποθεσία) ήταν Έλληνας (ή κατά άλλους Μεξικανός) ουτοπικός σοσιαλιστής και αναρχικός, γιατρός, ομοιοπαθητικός, φιλόσοφος, αγροτιστής, εκπαιδευτικός, εκδότης και από τους ιδρυτές της εκκλησίας των Μορμόνων στο Μεξικό. Είναι γνωστός ως ο πατέρας του αναρχισμού στο Μεξικό.
Ο Παύλος Αργυριάδης (πραγματικό όνομα: Παναγιώτης Αργυριάδης, Καστοριά, 15 Αυγούστου 1849 – Παρίσι; 19 Νοεμβρίου 1901· όνομα με οποίο πολιτογραφήθηκε Γάλλος το 1880: Paul Argyriadès) ήταν Έλληνας, δικηγόρος, δημοσιογράφος σοσιαλιστής και αναρχικός διανοούμενος του 19ου αιώνα, που είχε δράση στη Γαλλία.
Το 1864 ο έμπορος και επαναστάτης Δαούδογλου εγκαθίσταται στη Νάπολι. Εκεί γνωρίζει την ελληνίδα Μαρία Πανταζή, η οποία εργαζόταν ως ιερόδουλη. Και την νυμφεύεται. Εντάσσονται στο τμήμα της Πρώτης Διεθνούς στη Νάπολι, όπου το 1865 εγκαθίσταται και ο Μπακούνιν. Ο Εμμανουήλ Δαούδογλου, ήταν γεννημένος στη Σμύρνη, όπου γνώρισε τις αναρχικές ιδέες από Ιταλούς πολιτικούς πρόσφυγες. Στο Παρίσι έρχεται σε επαφή με τον Πλωτίνο Ροδοκανάτη και μαζί οργανώνουν μια ομάδα αναρχικών και σοσιαλιστών, μια μικρή «Διεθνή Ταξιαρχία» που συμμετέχει στην επανάσταση ενάντια στον Όθωνα στην Αθήνα το 1862.
Το 1867 0 Εμμανουήλ και η Μαρία Πανταζή – Δαούδογλου επιστρέφουν στην Αθήνα όπου επιχειρούν να συγκροτήσουν αναρχική ομάδα. Το 1870 ο Εμμανουήλ πεθαίνει κατά τη διάρκεια καυγά στη Δημοκρατική Λέσχη, που είχε οργανωθεί από τον Ιταλό αναρχικό Τσιπριάνι. Η Μαρία Πανταζή αμέσως εγκαθίσταται στο Παρίσι. Το 1871 συμμετέχει ενεργά στην υπόθεση της Παρισινής Κομμούνας μέσα από ένοπλη αναρχική ομάδα. Μετά την πτώση της Κομούνας συλλαμβάνεται και εκτελείται με χιλιάδες άλλους από τους αντεπαναστάτες Βερσαλιέρους.
Ίσως η Μαρία Πανταζή να υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα που συμμετείχε στην Α΄ Διεθνή και στο αναρχικό κίνημα, η μόνη ελληνίδα που έδωσε τη ζωή της στην μεγάλη μάχη της Κομούνας.
Γεννήσεις
1996 – Έγκλημα χωρίς προηγούμενο στη Θάσο από τον 24χρονο φοιτητή Νομικής Θεόφιλο Σεχίδη. Σκοτώνει με άγριο τρόπο τους γονείς, το θείο, την αδερφή και τη γιαγιά του. Το έγκλημα θα αποκαλυφθεί στις 9 Αυγούστου.
Ο πρώτος του φόνος ήταν αυτός του 58χρονου θείου του, τον οποίο αρχικά έσπρωξε από γκρεμό, έπειτα από λογομαχία διότι πίστευε ότι ήθελε να τον σκοτώσει. Έπειτα, έκοψε το κεφάλι του “για να μην βασανίζεται άλλο”. Έπειτα, πυροβόλησε τον 55χρονο πατέρα του, Δημήτρη, επειδή ο δεύτερος κρατούσε μαχαίρι, φοβούμενος ότι ήθελε να τον δολοφονήσει.
Έκοψε την καρωτίδα αρτηρία του. Στη συνέχεια, σκότωσε την 48χρονη μητέρα του, Μαρία, αποκεφαλίζοντάς τη χρησιμοποιώντας δύο μαχαίρια, καθώς και αυτή κρατούσε μαχαίρι, και έπειτα την 27χρονη αδερφή του, Έμμυ (Ερμιόνη) Σεχίδη, με τον ίδιο τρόπο. Ο Σεχίδης αφαίρεσε τους εγκεφάλους των θυμάτων και τους διατήρησε στο ψυγείο, για “μεταγενέστερη μελέτη”.
Την επόμενη ημέρα, η 75χρονη γιαγιά του Σεχίδη, Ερμιόνη, πήγε στο σπίτι της οικογένειας και εκείνος την σκότωσε επίσης με τον παραπάνω τρόπο. Ισχυρίστηκε ότι εκείνη ήθελε να τον τραυματίσει με ένα μαχαίρι. Την επόμενη μέρα, τεμάχισε όλα τα πτώματα με αλυσοπρίονα, εκτός από αυτό του θείου του, τα τοποθέτησε σε σακούλες σκουπιδιών και τα πέταξε στη χωματερή της Καβάλας.
Τα εγκλήματα άρχισαν να ερευνώνται, έπειτα από καταγγελία στην βελγική αστυνομία από την Ελένη Σεχίδη, η οποία κατοικούσε στο Βέλγιο και ήταν σύζυγος του θείου του Θεόφιλου Σεχίδη, για εξαφάνιση των μελών της οικογένειας Σεχίδη αλλά και του ίδιου. Όταν η αστυνομία δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει επαρκή στοιχεία ώστε να συνεχίσει την έρευνα, η Σεχίδη ταξίδευσε στη Θάσο για να βρει τον σύζυγό της. Ο ίδιος, προσποιούνταν ότι δεν γνώριζε που βρίσκονται οι συγγενείς του και ότι τους έψαχνε και αυτός.
Θάνατοι
2019 – Νίκι Λάουντα. Ο Αντρέας Νίκολαους «Νίκι» Λάουντα (γερμ.: Andreas Nikolaus “Niki” Lauda, 22 Φεβρουαρίου 1949 – 20 Μαΐου 2019) ήταν Αυστριακός πρώην οδηγός αγώνων και τρεις φορές πρωταθλητής Φόρμουλα 1 (1975, 1977 και 1984).
Όταν αποσύρθηκε από την ενεργό δράση ίδρυσε και διηύθυνε δυο αεροπορικές εταιρείες. Ο Λάουντα τραυματίστηκε πολύ σοβαρά σε ατύχημα στη διάρκεια του γερμανικού γκραν-πρι στο Νίρμπουργκρινγκ το 1976, όταν η Ferrari που οδηγούσε χτύπησε στα προστατευτικά κιγκλιδώματα και τυλίχτηκε στις φλόγες. Κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του εξαιτίας της εισπνοής τοξικών αερίων και των σοβαρών εγκαυμάτων που υπέστη.
Αντίθετα όμως σε κάθε πρόβλεψη, κατάφερε να αναρρώσει και σε έξι μόλις εβδομάδες επέστρεψε στους αγώνες, λαμβάνοντας μέρος στο ιταλικό γκραν-πρι και κατακτώντας την τέταρτη θέση. Τα σημάδια του τραυματισμού του και των υποχρεωτικών πλαστικών επεμβάσεων στις οποίες υπεβλήθη μετά το ατύχημα είναι εμφανή στο κεφάλι του. Ο ίδιος έχει δηλώσει στο παρελθόν πως, ενώ θα μπορούσε να διορθώσει περισσότερο την αισθητική του προσώπου του, δεν το έκανε ποτέ έτσι ώστε να αποτελεί ζωντανό παράδειγμα των κινδύνων που διατρέχουν οι οδηγοί F1. Εξάλλου υπήρξε από τους πιο ενεργούς και δραστήριους οδηγούς με πολλές πρωτοβουλίες στον αγώνα για την αύξηση της ασφάλειας των οδηγών.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 20η Μαΐου
———————————————————————————————————————————————————–
Πηγές
https://www.sansimera.gr/ | https://el.wikipedia.org/
————————————————————————————–
