18 Απριλίου 2023
Είναι η 109η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 257 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:44 – Δύση ήλιου: 20:04
Διάρκεια ημέρας: 13 ώρες 19 λεπτά
🌔 Σελήνη 9.7 ημερών
Χρόνια πολλά στον Ήφαιστο
Γεγονότα
1821 – Οι Σάμιοι υπό τον Λυκούργο Λογοθέτη εξεγείρονται και νικούν τους Τούρκους. Με το ξέσπασμα της επανάστασης η Σάμος είναι σε αναβρασμό, ο Κωσταντής Λαχανάς στις 18/4/1821 θα δώσει το πρώτο χτύπημα. Η αντίδραση των κοτζαμπάσηδων είναι μνημειώδης: Με μηνύματά τους ζητούν από τον τοπάρχη της Ασίας Ελέζογλου από τον πασά της Ρόδου χίλιους στρατιώτες και ναυτικό ενώ συγκροτούν σώμα 100 μισθοφόρων για να φυλάει τον μουσελίμη (αρμοστή) Αχμέτ Σελαχόρ! Πατριώτες, όχι αστεία…
Δεν θα προφτάσουν, ο Λογοθέτης αποβιβάζεται στο νησί στις 24 Απριλίου. Στις 8 Μαΐου 1821 κηρύσσει επίσημα τη σαμιακή επανάσταση στο Καρλόβασι και στις 12 Μαΐου στη πόλη της Σάμου. Λεπτομέρεια σημαντική: Πριν κηρύξει την επανάσταση συνέταξε οργανικό νόµο και στρατιωτικό κανονισµό και τους έθεσε υπό την έγκριση του λαού. Μαρτυρίες μιλούν για συνέλευση 10.000 ατόμων. Όσο κι αν το νούμερο φαντάζει υπερβολικό, πρόκειται για μια απίστευτη, πάνδημη διαδικασία που δεν είναι «πυροτέχνημα», σε όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα στη Σάμο οι μεγάλες αποφάσεις θα λαμβάνονται από λαϊκές συνελεύσεις. Λίγο αργότερα, ιδρύει τον Στρατοπολιτικό Διοργανισμό της νήσου Σάμου, το αυτόνομο επαναστατικό πολίτευμα του νησιού, που αποτελεί θεσμική πλαισίωση της ιδεολογίας των καρμανιόλων. Ο ίδιος εκλέγεται Γενικός Διοικητής.
1906 – Καταστροφικός σεισμός, μεγέθους 7,8 Ρίχτερ, πλήττει το Σαν Φρανσίσκο. Οι νεκροί υπολογίζονται σε 3.000, ενώ οι άστεγοι σε 300.000. Η χειρότερη φυσική καταστροφή στην ιστορία των ΗΠΑ, που όμως έθεσε τις βάσεις της σύγχρονης Σεισμολογίας. Ο σεισμός και η επακολουθήσασα μεγάλη πυρκαϊά κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του Σαν Φρανσίσκο, της επονομαζόμενης και «Πύλης του Ειρηνικού». Στις αρχές του 20ου αιώνα η πόλη ήταν το οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο της αμερικανικής Δύσης.
Η ισχυρή σεισμική δόνηση εκδηλώθηκε στις 5:12 το πρωί της 18ης Απριλίου 1906 και διήρκεσε 48 δευτερόλεπτα. Το επίκεντρό της εντοπίστηκε στη θαλάσσια περιοχή του Σαν Φρανσίσκο, τρία χιλιόμετρα δυτικά της πόλης. Ήταν μεγέθους 7,8 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, ενώ άλλοι επιστήμονες ανεβάζουν το μέγεθός του στα 8,3 Ρίχτερ. Προκλήθηκε από το ρήγμα του Αγίου Ανδρέα, που αποτελεί και σήμερα τον φόβο και τον τρόμο των κατοίκων της Καλιφόρνιας.
Οι αρχές ανακοίνωσαν μόνο 375 θανάτους, φοβούμενες ότι η αποκάλυψη του ακριβούς αριθμού των θυμάτων θα έπληττε την εικόνα της πόλης, που εκείνη την εποχή ήταν η ταχύτερα αναπτυσσόμενη περιοχή των ΗΠΑ. Επιπλέον, εκατοντάδες θύματα στην περίφημη κινέζικη γειτονιά της «Τσάιναταουν» αγνοήθηκαν για ρατσιστικούς λόγους. Πολύ αργότερα, ερευνητές που μελέτησαν το ιστορικό του σεισμού, αλλά και τα αρχεία της πόλης, υπολόγισαν τον αριθμό των θυμάτων σε περίπου 3000.
Ο ισχυρός σεισμός μετέτρεψε σε ερείπια το 80% των κτιρίων του Σαν Φρανσίσκο. Σ’ αυτό συνέβαλε και η μεγάλη πυρκαϊά, που ακολούθησε και προκλήθηκε από τους σπασμένους σωλήνες του γκαζιού. Αποτέλεσμα, οι άστεγοι να πλησιάσουν τους 300.000, σε μια πόλη που αριθμούσε 410.000 ψυχές.
1932 – Η Ελλάδα κηρύσσει χρεοστάσιο. Ύστατη προσπάθεια από την κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου για τη διάσωση της δραχμής. Το 1932 η «μάχη της δραχμής» χάνεται οριστικά μετά την εθνική στάση πληρωμών. Η τέταρτη χρεοκοπία στη νεοελληνική Ιστορία είναι γεγονός (πρώτη το 1827, δεύτερη το 1843 και Τρίτη το 1893). Στις 18 Απριλίου εκείνης της χρονιάς η ελληνική κυβέρνηση, υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο, αποφασίζει να κηρύξει προσωρινό χρεοστάσιο και η αναστολή αποπληρωμής του ελληνικού εξωτερικού χρέους ξεκινάει από την 1η Μαΐου του ίδιου χρόνου. Η λέξη χρεοστάσιο (< χρέος + -στάσιον < ίσταμαι = στέκομαι) πρωτοεμφανίστηκε στη νεότερη Ελλάδα στην εφημερίδα «Αστυ» στις 23-24/6/1893 (Κουμανούδης Στέφανος, Συναγωγή νέων λέξεων υπό των λογίων πλασθεισών). Εξηγούσε ότι σημαίνει την αναστολή (μόνιμη ή προσωρινή) της αποπληρωμής των χρεών, τη διακοπή πληρωμών. Ο όρος, βέβαια, είναι γνωστός από την εποχή του Ιουστινιανού, όταν για πρώτη φορά χορήγησε στον οφειλέτη το δικαίωμα να ζητήσει από τον αυτοκράτορα ν’ ανασταλεί η υποχρέωση να πληρώσει τα χρέη του, για πέντε χρόνια. Αυτό γινόταν αν συμφωνούσε η πλειοψηφία από τους δανειστές κι ο οφειλέτης έδινε εγγύηση. Η κρίση τού 1932 πυροδοτήθηκε από το «Μεγάλο Κραχ» -τρία χρόνια πριν- και την τεράστια πτώση των τιμών στην παγκόσμια οικονομία. Περί τα μέσα Οκτωβρίου του 1929 η Γουόλ Στριτ στη Νέα Υόρκη άρχισε τους κλυδωνισμούς και οι αξίες των μετοχών υπέστησαν κάθετη πτώση στο χρηματιστήριο. Πρωθυπουργός εκείνης της περιόδου στην Ελλάδα ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που είχε επανέλθει στην εξουσία το 1928. Remaining Time-0:00 Fullscreen Mute Μολονότι η επίδραση του Κραχ στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δυσμενής, όσο σε κάποιες γειτονικές της χώρες, η οικονομία της αποδείχτηκε ευάλωτη, καθώς ήταν εξαρτημένη σε μεγάλο βαθμό από τις εξαγωγές προϊόντων «πολυτελείας», όπως ο καπνός, το ελαιόλαδο και οι σταφίδες, αλλά και από το εφοπλιστικό και μεταναστευτικό συνάλλαγμα. Είμαστε σε μια εποχή όπου το μεταναστευτικό και το ναυτιλιακό συνάλλαγμα εξισορροπούσαν το έλλειμμα του ελληνικού ισοζυγίου πληρωμών. Το διάγγελμα του Βενιζέλου Ο Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν καθησυχαστικός και σε μήνυμά του προς τους Ελληνες, στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, δήλωσε: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπικήν διαβεβαίωσιν ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσωμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επηκολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως».
1951 – Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία και οι τρεις χώρες της BENELUX (Βέλγιο, Ολλανδία και Λουξεμβούργο) υπογράφουν στο Παρίσι την ιδρυτική πράξη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ), που θα αποτελέσει τον προπομπό της ΕΟΚ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Συνθήκη περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ) υπογράφηκε στο Παρίσι από το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, το Λουξεμβούργο και τις Κάτω Χώρες. Τέθηκε σε ισχύ για περίοδο 50 ετών. Τα μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης επιλέχθηκαν μεταξύ των μελών των αντιστοίχων εθνικών κοινοβουλίων. Η Συνέλευση είχε το δικαίωμα διάλυσης της Ανωτάτης Αρχής (προδρόμου της σημερινής Επιτροπής).
Υπογραφή:Παρίσι (Γαλλία) 18 Απριλίου 1951 – Έναρξη ισχύος:23 Ιουλίου 1952 – Λήξη:23 Ιουλίου 2002
1988 – Επιχείρηση «Αλογάκι της Παναγίας». Ναυμαχία μεταξύ Αμερικανικού και Ιρανικού Ναυτικού στον Περσικό Κόλπο, κατά τη διάρκεια του Ιρανοϊρακινού Πολέμου (1980-1988). Διαρκεί μία ημέρα και είναι η μεγαλύτερη ναυμαχία από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι Ιρανοί χάνουν 2 πολεμικά και 6 περιπολικά σκάφη, ενώ οι Αμερικανοί ένα ελικόπτερο.
Στις 18 Απριλίου, ανήμερα της εορτής των Ενόπλων Δυνάμεων του Ιράν, μοίρα του αμερικανικού ναυτικού με επικεφαλής το αεροπλανοφόρο Enterprise έπληξε δύο πλατφόρμες άντλησης πετρελαίου εντός των χωρικών υδάτων του Ιράν (Sassan και Sirri). Στην επιχείρηση, που στέφθηκε από επιτυχία, πήραν μέρος δύο αντιτορπιλικά, δύο φρεγάτες, ένα καταδρομικό, ένα αποβατικό και πολεμικά αεροπλάνα. Οι Αμερικανοί πρώτα εξουδετέρωσαν τα αντιεροπορικά σοβιετικής κατασκευής και στη συνέχεια έδωσαν την ευκαιρία στο προσωπικό να διαφύγει από την πλατφόρμα.
Το Ιράν απάντησε στέλνοντας ταχύπλοα σκάφη να επιτεθούν σε αμερικανικούς στόχους στην περιοχή. Κατόρθωσαν να πλήξουν και να προξενήσουν ζημιές σ’ ένα αμερικανικό πλοίο συνοδείας, ένα εμπορικό με παναμαϊκή σημαία κι ένα αγγλικό τάνκερ. Αμέσως, από το Enterprise απονηώθηκαν δύο πολεμικά τύπου Α-6 Intruder, τα οποίο βομβάρδισαν τα ιρανικά ταχύπλοα, βυθίζοντας ένα και προκαλώντας ζημίες σε πολλά άλλα.
Η ναυμαχία άρχισε να κλιμακώνεται, όταν η ιρανική πυραυλάκατος Josan ήλθε αντιμέτωπη με το αμερικανικό αντιτορπιλλικό Wainwright. Ο πλοίαρχος του Wainwright ζήτησε από το Ιρανικό πλοίο να αποχωρήσει, αλλιώς θα διέταζε τη βύθισή του. Η απάντηση των Ιρανών ήταν η ρίψη ενός πυραύλου Harpoon. Οι Αμερικανοί ανταπέδωσαν τα πυρά, καταστρέφοντας αρχικά την υπερδομή του Josan και στη συνέχεια κατόρθωσαν να το βυθίσουν.
Κατά τη διάρκεια της ναυμαχίας, δύο ιρανικά F-4 έκαναν την εμφάνισή τους στον ουρανό. Το πρώτο αποχώρησε, όταν εγκλωβίστηκε από το ραντάρ του Wainwright, ενώ το δεύτερο δεν πρόλαβε να απομακρυνθεί, καθώς επλήγη από πύραυλο και λαβωμένο επεχείρησε να προσγειωθεί στην παραθαλάσσια πόλη Μπαντάρ Αμπάς.
Η ναυμαχία συνεχίσθηκε όταν στο θέατρο των επιχειρήσεων έκανε την εμφάνισή της η ιρανική φρεγάτα Sahand. Έγινε αντιληπτή από αεροπλάνο αναγνώρισης και δέχθηκε συντονισμένα πυρά, τόσο από αέρος όσο και από θαλάσσης. Έγινε παρανάλωμα του πυρός και αμέσως βυθίστηκε.
Αργά το απόγευμα μία άλλη ιρανική φρεγάτα, η Sabalan, εκτόξευσε ένα πύραυλο εδάφους – αέρους εναντίον αμερικανικών αεροπλάνων, τα οποία ανταπέδωσαν τα πυρά, με αποτέλεσμα το πλοίο να υποστεί σημαντικές ζημιές και να καταφύγει σε ιρανικό λιμάνι για επισκευές.
Αμέσως μετά δόθηκε εντολή στις αμερικανικές ναυτικές δυνάμεις να αποκλιμακώσουν την κατάσταση, για να δώσουν την ευκαιρία στο Ιράν να απεμπλακεί. Πράγματι, το βράδυ της ίδιας μέρας η ναυτική αντιπαράθεση σταμάτησε και η επιχείρηση «Αλογάκι της Παναγίας» έλαβε τέλος.
Οι απώλειες για τους Ιρανούς ανήλθαν σε 56 νεκρούς, 5 πλοία βυθισμένα, ένα πλοίο με σοβαρές ζημιές και δύο πλατφόρμες πετρελαίου κατεστραμμένες. Οι Αμερικανοί έχασαν ένα ελικόπτερο τύπου Cobra με το διμελές πλήρωμά του, το οποίο σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τους κατέπεσε και συνετρίβη λόγω μηχανικής βλάβης.
Η αμερικανική επίθεση εναντίον του Ιράν έπαιξε αποφασιστικό ρόλο, σύμφωνα με τους αναλυτές, στον τερματισμό του Ιρανο-Ιρακινού Πολέμου (20 Αυγούστου 1988). ΗΠΑ και Ιράν προσέφυγαν στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ζητώντας επανορθώσεις η μία από την άλλη, για παραβίαση της Συνθήκης Φιλίας που είχαν υπογράψει οι δύο χώρες το 1955. Το δικαστήριο με την απόφαση της 6ης Νοεμβρίου του 2003 απέρριψε και τις δύο προσφυγές, επειδή αμφότερες παραβίασαν τη Συνθήκη Φιλίας, αλλά και κανόνες του διεθνούς δικαίου.
1996 – Στις 18 Απριλίου 1996, η ισλαμική οργάνωση Γκαμά’α αλ Ισλαμίγια (“Ισλαμική Ομάδα”) εξαπέλυσε τρομοκρατική επίθεση στο Κάιρο, σκοτώνοντας 17 τουρίστες, όλους Έλληνες, και έναν Αιγύπτιο. Η επίθεση έξω από το ξενοδοχείο Europa του Καΐρου. Μέλη της οργάνωσης επιτέθηκαν με αυτόματα όπλα κατά των τουριστών την ώρα που επιβιβάζονταν σε πούλμαν με προορισμό την Αλεξάνδρεια. Οι ένοπλοι πυροβολούσαν ανενόχλητοι επί τρία λεπτά φωνάζοντας “ο Θεός είναι μεγάλος”. Μερικοί τουρίστες σώθηκαν καταφεύγοντας μέσα στο ξενοδοχείο ή στο πούλμαν. Αρκετοί όμως δεν μπόρεσαν να μετακινηθούν γρήγορα γιατί ήταν ηλικιωμένοι. Συνολικά σκοτώθηκαν 17 έλληνες τουρίστες και ένας αιγύπτιος ξεναγός. Η τρομοκρατική οργάνωση ανέλαβε την ευθύνη αναφέροντας ότι «Δεν υπάρχει τόπος για τους Εβραίους στη γη της μουσουλμανικής Αιγύπτου». Την ίδια μέρα διέμεναν στο ξενοδοχείο και Ισραηλινοί τουρίστες, καθώς και 150 Έλληνες. Η ισλαμιστική ομάδα ισχυρίστηκε αργότερα ότι οι αιγυπτιακές αρχές σκόπιμα άλλαξαν την ώρα αναχώρησης των Ισραηλινών για να τους προστατεύσουν, κάτι που όμως δεν αποδείχτηκε βάσιμο.
Γεννήσεις
1480 – Λουκρητία Βοργία, νόθα κόρη του Πάπα Αλέξανδρου 6ου, που φημολογείται ότι δηλητηρίασε τους τέσσερις συζύγους της. Υπήρξε προστάτιδα των τεχνών την εποχή της Αναγέννησης. Οι σύγχρονοι της Λουκρητίας χρονικογράφοι της απέδωσαν πλήθος κατηγοριών. Αντίθετα οι νεότεροι ιστοριοδίφες εξετάζοντας τα πολιτικά πάθη και τις θρησκευτικές έριδες της εποχής εκείνης στέκονται απέναντι από το πρόσωπό της με περισσότερο ίσως σεβασμό. Συγκεκριμένα ο Γρηγορόβιος καίτοι αναγνωρίζει τη Λουκρητία ως φιλήδονη γενικά, δεν δέχεται να είχε εγκληματική φύση, θεωρώντας πως όλα αυτά είναι κατηγορίες των εχθρών των Βοργιών. Βέβαια υπήρξαν και συγγραφείς που προσπάθησαν να την εξαγνίσουν από κάθε κατηγορία.
Κατά την ασφαλέστερη κρίση η Λουκρητία δεν ήταν τύπος ανήθικου ανθρώπου (immorale), αλλά μάλλον εξωηθική (amorale) που όμως μπορούσε να διακρίνει τα όρια μεταξύ της ηθικής και της ανηθικότητας. Όπως σημειώνει ο Γκέμπχαρτ (Gebhart).
«Όλα της ήταν φευγαλέα, ακαθόριστα, αμφίρροπα, άτολμα, τόσο στο πνεύμα όσο και στην έκφρασή της και προπάντων ο χαρακτήρας της. Κατέστη κοντά στον πατέρα της και τους φιλόδοξους αδελφούς της “ευμάλακτος κηρός”, “χαρίεσσα σκλάβα”, που όμως η εκπαίδευσή της δεν μόρφωσε την αιδώ, ούτε τον λεπτοφυή γυναικείο αυτοσεβασμό.
Έτσι ως γλυκύτατη γυνή προετοιμάστηκε να δεχτεί χωρίς αντιστάσεις τις σκανδαλωδέστερες περιπέτειες του Οίκου των Βοργίων τις οποίες κάποια ψυχική αναισθησία τις καθιστούσε λιγότερο οδυνηρές για την ίδια. Συνήθισε στο πόνο, (συνεχίζει ο Γκέμπχαρτ) όπως συνήθισε τα παράξενα θεάματα της παπικής αυλής».
Σε κάποια δε επιστολή της, λίγο πριν πεθάνει, προς τον Πάπα Λέοντα Ι΄ διαφαίνεται το παράπονο μιας πικραμένης ύπαρξης στην οποία το παρελθόν, της είχε αφήσει μάλλον μελαγχολικές παρά φρικιαστικές αναμνήσεις.
1927 – Σάμιουελ Χάντινγκτον, αμερικανός πολιτικός επιστήμονας. Κέρδισε παγκόσμια φήμη στις αρχές της δεκαετίας του ’90 με το βιβλίο του η «Σύγκρουση των Πολιτισμών», με το οποίο προσπάθησε να εξηγήσει τον μεταψυχροπολεμικό κόσμο με πολιτισμικούς όρους. (Θαν. 24/12/2008). Ο Χάντιγκτον γεννήθηκε στις 18 Απριλίου 1927 στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο του Γέιλ με διακρίσεις στην ηλικία των 18. Υπηρέτησε στον αμερικανικό στρατό και κατόπιν έκανε το μεταπτυχιακό του στο πανεπιστήμιο του Σικάγο και ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, όπου άρχισε να διδάσκει στην ηλικία των 23 ετών. Υπήρξε μέλος του Τμήματος Διακυβέρνησης του Χάρβαρντ από το 1950 έως τον θάνατό του.
Το πρώτο μείζον έργο του ήταν το Ο Στρατιώτης και το Κράτος: Η Θεωρία και Πολιτική των Πολιτικο-Στρατιωτικών Σχέσεων, έντονα αμφισβητήσιμο όταν εκδόθηκε το 1957. Σήμερα αντιθέτως θεωρείται το βιβλίο που φέρεται ότι άσκησε τη μέγιστη επίδραση στις αμερικανικές πολιτικο-στρατιωτικές σχέσεις. Στη δεκαετία του 1960 έγινε διάσημος δημοσιεύοντας το Πολιτική Τάξη σε Κοινωνίες που αλλάζουν, έργο που αμφισβήτησε τη συμβατική άποψη των θεωρητικών του μοντερνισμού ότι η οικονομική και κοινωνική πρόοδος μπορούν να παράγουν σταθερές δημοκρατίες σε πρόσφατα απο-αποικισμένες χώρες. Υπήρξε επίσης συν-συγγραφέας του Κρίση της Δημοκρατίας: Περί της Δυνατότητας Διακυβέρνησης των Δημοκρατιών, μια αναφορά που εκδόθηκε από την Τριμερή Επιτροπή το 1976. Κατά τη διάρκεια του 1977 και του 1978, ήταν ο Συντονιστής του σχεδιασμού Ασφαλείας για το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας στον Λευκό Οίκο. Ο Χάντιγκτον πέθανε στις 24 Δεκεμβρίου 2008 σε ηλικία 81 ετών στο Μάρθας Βίνεγιαρντ (Martha’s Vineyard) της Μασαχουσέτης.
1983 – Νατάσσα Μποφίλιου. Ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στα εκπαιδευτήρια Δούκα και σπούδασε στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ του οποίου είναι απόφοιτη. Έχει πτυχίο πιάνου και θεωρίας από το Ελληνικό Ωδείο, επιπλέον αποφοίτησε από το Ωδείο Φίλιππος Νάκας. Η πορεία της στο τραγούδι ξεκίνησε με τη συμμετοχή της στις συναυλίες του Χρόνη Αηδονίδη. Το 2004 συμμετείχε στην δεύτερη ακρόαση νέων ερμηνευτών που πραγματοποίησε η δισκογραφική εταιρεία Μικρή Άρκτος του Παρασκευά Καρασούλου, όπου διακρίθηκε και ακολούθως συμμετείχε με δύο τραγούδια στο άλμπουμ “Δεύτερη Ακρόαση της Μικρής Άρκτου”.
Θάνατοι
1941 – Αλέξανδρος Κορυζής, έλληνας πρωθυπουργός, που αυτοκτόνησε υπό το βάρος της διαγραφόμενης γερμανικής εισβολής στην Ελλάδα. (Γεν. 1885). Ήταν γιος του Γεωργίου Κορυζή, παλαίμαχου πολιτικού που διετέλεσε βουλευτής Τροιζηνίας και δήμαρχος Πόρου, εγγονός του Σταματίου Κοριζή (1815-1898), πληρεξούσιου βουλευτή Τροιζηνίας και δισέγγονος του Γεωργίου Κοριζή, αγωνιστή του 1821. Η μητέρα του, Αικατερίνη, το γένος Αθανασίου Μισυρλή, κατάγονταν από την Πύλο και ήταν ανιψιά του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου. Ο Κοριζής πέρασε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στον Πόρο. Στα επτά του χρόνια έμεινε ορφανός από μητέρα, γεγονός που είχε αρνητική επίδραση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του.
Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1901-1905) και σε πολύ νεαρή ηλικία διορίστηκε το 1903 στη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, όπου σημείωσε ταχεία άνοδο στην ιεραρχία, υπηρετώντας κυρίως στην Επιθεώρηση και στο τμήμα Οργάνωσης. Από το 1915 συνέβαλε στην οργάνωση κλάδου αγροτικής πίστης στην Εθνική Τράπεζα, από την απόσπαση του οποίου προήλθε αργότερα η Αγροτική Τράπεζα (1929) της οποίας διετέλεσε πρώτος πρόεδρος του διοικητικού της Συμβουλίου.
Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913, αρχικά ως έφεδρος ανθυπολοχαγός του πυροβολικού, και στη συνέχεια, αποφοιτώντας της σχετικής σχολής, έφεδρος υπολοχαγός πυροβολικού, όταν και στο τέλος, (1914), παρασημοφορήθηκε με τον Αργυρό Σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος και με άλλα αναμνηστικά μετάλλια από τον Βασιλέα Κωνσταντίνο Α΄.
Μετά τη λήξη των πολέμων ανέλαβε τμηματάρχης της ΕΤΕ και το 1919 γενικός επιθεωρητής. Από τη θέση αυτή, επί κυβερνήσεως Ε. Βενιζέλου, υπήρξε οικονομικός σύμβουλος του Υπάτου Αρμοστή στη Σμύρνη, Α. Στεργιάδη, την περίοδο 1919-1920 ιδρύοντας παράλληλα το υποκατάστημα της ΕΤΕ Σμύρνης. Αργότερα συνέβαλε στην ίδρυση του Αυτόνομου Σταφιδικού Οργανισμού, (ΑΣΟ), του οποίου διετέλεσε πρώτος πρόεδρος (1925-28).
Στις 12 Μαΐου του 1928 ανέλαβε υποδιοικητής της ΕΤΕ μετά την παραίτηση του Εμμ. Τσουδερού προκειμένου εκείνος εκλεγεί και διορισθεί υποδιοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος. Την εποχή εκείνη κατ΄ εντολή της τότε κυβέρνησης ο Α. Κοριζής συνέταξε το σχέδιο νόμου για τη δημιουργία του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου που αποτέλεσε στην ουσία και τον πρώτο συντονιστικό οικονομικό δημόσιο φορέα της Ελλάδας στην οικονομική πολιτική.
1955 – Άλμπερτ Αϊνστάιν, γερμανός φυσικός, «πατέρας» της θεωρίας της σχετικότητας. Βραβεύτηκε με Νόμπελ Φυσικής το 1921 για τις εργασίες του στο φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Γεννήθηκε στο Ουλμ (Ulm) της Γερμανίας. Σπούδασε στo ETH Ζυρίχης (Πολυτεχνική Ακαδημία της Ζυρίχης) στην Ελβετία όπου ολοκλήρωσε με επιτυχία τέσσερα χρόνια σπουδών στη Φυσική. Μετά την αποφοίτησή του, το 1900, πήρε την ελβετική υπηκοότητα, εργάστηκε για δύο μήνες ως καθηγητής μαθηματικών και, το 1902, προσλήφθηκε ως εξεταστής στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη. Το 1921 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ «για τlol συμβολή του υολο στη θεωρητική φυσική, και για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου». Το 1940 πολιτογραφήθηκε Αμερικανός. Το 1952 του προτάθηκε η προεδρία του νεοσύστατου τότε κράτους του Ισραήλ, την οποία αρνήθηκε για διάφορους λόγους. Απεβίωσε στο Πρίνστον του Νιού Τζέρσεϊ στις 18 Απριλίου του 1955.
1991 – Αγαμέμνων Κουτσόγιωργας (10 Μαΐου 1922 – 18 Απριλίου 1991) ήταν Έλληνας δικηγόρος, αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων και πολιτικός. Ανήκε στη μεταπολεμική γενιά φιλελεύθερων κεντρογενών πολιτικών που διεκδικούσαν τον πλήρη εκδημοκρατισμό της Ελλάδας και τον περιορισμό των ξένων επιρροών προς την χώρα. Είχε ξεχωρίσει για την οξύτητα στις συγκρούσεις του με την αντιπολίτευση κατά τη δεκαετία του 1980 και χαρακτηριστική έχει μείνει η φράση του στη Βουλή «δεν δικαιούστε διά να ομιλείτε», την οποία απηύθυνε στον τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, σχετικά με τα γεγονότα της Αποστασίας εναντίον της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου το 1965. Συνέβαλε αποφασιστικά κατά γενική ομολογία στην εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1985 ως εκφραστής, εκπρόσωπος αλλά και εμπνευστής της στρατηγικής της πόλωσης και της έντονης αντιπαράθεσης με το αντίπαλο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
