.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 15 Φεβρουαρίου 2025 –
Είναι η 46η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 319 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:14 – Δύση ήλιου: 18:03 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 49 λεπτά
🌖 Σελήνη 17.4 ημερών.
Χρόνια πολλά στους: Ευσέβιο, Ευσεβή, Ευσεβεία, Σέβη, Ευσεβούλα και Σεβούλα
| Γεγονότα
1951 – Ο βουλευτής του Λαϊκού Κόμματος και τέως Υπουργός Μεταφορών Πάνος Χατζηπάνος καταδικάζεται από το Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο) σε 2 μήνες φυλάκιση με τριετή αναστολή για απιστία κατά του Δημοσίου, σχετικά με σκάνδαλο μεταφοράς των καυσίμων.
Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1949 κι ενώ η Ελλάδα βίωνε την τελική φάση του Εμφυλίου Πολέμου με τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού στον Γράμμο και το Βίτσι κατά των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού, η αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Μεταφορών προκήρυξε μειοδοτικό διαγωνισμό για τη μεταφορά καυσίμων ανά την επικράτεια.
Επικεφαλής του Υπουργείου Μεταφορών ήταν ο Πάνος (Παναγιώτης) Χατζηπάνος, 62 ετών, στέλεχος του Λαϊκού Κόμματος (της «Νέας Δημοκρατίας» της εποχής), που εκλεγόταν βουλευτής Ευβοίας συνεχώς από το 1926. Πρωθυπουργός, ο βετεράνος τραπεζίτης Αλέξανδρος Διομήδης, που ανήκε στον φιλελεύθερο πολιτικό χώρο και προΐστατο κυβέρνησης συνασπισμού, την οποία αποτελούσαν πολιτικοί του Λαϊκού Κόμματος υπό τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και Φιλελευθέρων με αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Ο Χατζηπάνος, εκτός από την πολιτική, ασχολούνταν και με τα γράμματα. Έγραψε την ιστορική μελέτη Φραγκοκρατία εν Ευβοία, το ενθύμημα Ιστορία του Ελληνικού Ελευθεροτεκτονισμού (Μασόνος ο ίδιος) και τα θεατρικά έργα Ήταν Μοιραίο, Αγριολούλουδο και Τ’ Αγκάθια.
Ανάμεσα στους μειοδότες του διαγωνισμού για τη μεταφορά των καυσίμων στη Θήβα, το Αγρίνιο, την Πάτρα και την Τρίπολη ήταν και ο Βασίλειος Γ. Σκόπας, υπάλληλος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου (Απόφαση 77.408/30.7.1949). Ο ίδιος δεν είχε βυτιοφόρο, αλλά συνεταιρίστηκε με τον αυτοκινητιστή Γεώργιο Πρεπέ. Στην ετερόρρυθμο εταιρεία που συνέστησε Σκόπας και Σία με συμβολαιογραφικό έγγραφο στις 17 Σεπτεμβρίου 1949, ομόρρυθμοι εταίροι ήταν ο ίδιος και η Όλγα Κυριαζοπούλου και ετερόρρυθμος εταίρος ο Γεώργιος Πρεπές. Σκοπός της εταιρείας ήταν η μεταφορά δια ξηράς και θαλάσσης προσώπων και πραγμάτων.
Στις 3 Ιανουαρίου κι ενώ ο ηγέτης των Λαϊκών, Κωνσταντίνος Τσαλδάρης βρισκόταν σε προεκλογική περιοδεία, ο Σοφοκλής Βενιζέλος επισκέφθηκε τον Δημήτριο Μάξιμο και του ζήτησε να καλέσει τον Χατζηπάνο για να δώσει εξηγήσεις σχετικά με τη σύμβαση Σκόπα. Οι εφημερίδες (Το Βήμα, Τα Νέα κλπ) έγραφαν εκείνη την ημέρα ότι υπήρχε οσμή σκανδάλου στη σύμβαση Σκόπα, επειδή η συνεταίρος του Όλγα Κυριαζοπούλου ήταν στενή φίλη της γυναίκας του Τσαλδάρη, Ναντίν. Ο Τύπος ισχυριζόταν ότι ο σύζυγος της Όλγας Κυριαζοπούλου ήταν οικονομικός αξιωματικός του ναυτικού, αλλά και οικονομικός υπεύθυνος εφημερίδας προσκείμενης στον Τσαλδάρη.
Πράγματι, την επομένη, 4 Ιανουαρίου, ο Χατζηπάνος παρουσιάσθηκε ενώπιον του πρωθυπουργού και υποστήριξε ότι η όλη διαδικασία ήταν καθόλα νόμιμη και δεν υπήρχε κανένα σκοτεινό σημείο. Ο Διομήδης πείστηκε και εξέδωσε επίσημη ανακοίνωση, με την οποία επεσήμανε ότι «ουδεμία ένδειξις προκύπτει περί οιασδήποτε εις βάρος του Δημοσίου ζημίας, προστατευθέντων των συμφερόντων του Δημοσίου». Δεν πέρασε ένα εικοσιτετράωρο και στις 5 Ιανουαρίου οι Φιλελεύθεροι υπουργοί παραιτήθηκαν και η κυβέρνηση Διομήδους έπεσε. Ο Βενιζέλος επικαλέστηκε ως λόγο παραίτησης το γεγονός ότι ο Τσαλδάρης είχε ήδη αρχίσει τον προεκλογικό αγώνα και ότι θα έπρεπε να διοριστεί υπηρεσιακή κυβέρνηση για την πραγματοποίηση εκλογών. Πολιτικοί παρατηρητές υποστήριζαν ότι στόχος των αποκαλύψεων για τον Χατζηπάνο ήταν η πολιτική φθορά του Τσαλδάρη και του Λαϊκού Κόμματος. Ο Κορίνθιος πολιτικός δεν ήταν αρεστός ούτε στους Αμερικανούς, που προωθούσαν τη λύση Παπάγου ως ηγέτη της Δεξιάς.
Οι εκλογές διεξήχθησαν στις 5 Μαρτίου 1950 από την υπηρεσιακή κυβέρνηση του Τζον Θεοτόκη, με το σύστημα της απλής αναλογικής. Το Λαϊκό Κόμμα αναδείχθηκε πρώτο χωρίς αυτοδυναμία, αλλά ουσιαστικός νικητής ήταν το Κέντρο, με τους τρεις πολιτικούς σχηματισμούς του (Κόμμα Φιλελευθέρων, ΕΠΕΚ, Δημοκρατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου). Μετά από διαβουλεύσεις, την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Σοφοκλής Βενιζέλος (23 Μαρτίου), που δεν ήταν αρεστός στους Αμερικανούς και στις 16 Απριλίου ο Νικόλαος Πλαστήρας.
Μία από τις πρώτες ενέργειες της νέας Βουλής ήταν η σύσταση προανακριτικής επιτροπής, για να διερευνήσει τις κατηγορίες κατά του Χατζηπάνου. Τελικά, με απόφασή της στις 21 Ιουλίου 1950, τον παρέπεμψε στο Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο), με την κατηγορία της απιστίας κατά του Δημοσίου. Η πλειοψηφία της Βουλής θεώρησε ότι ο Χατζηπάνος ανέθεσε απευθείας και όχι με μειοδοτικό διαγωνισμό τη μεταφορά πετρελαίου στον Σκόπα, με αποτέλεσμα να ζημιωθεί το Δημόσιο, του οποίου το συμφέρον είχε ταχθεί να προασπίζει ο Υπουργός.
Η δίκη στο Ειδικό Δικαστήριο άρχισε στις 11 Ιανουαρίου 1951, με προεδρεύοντα τον αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Χρήστο Σταυρόπουλο. Στις 15 Φεβρουαρίου 1951 το Ειδικό Δικαστήριο κήρυξε τον Πάνο Χατζηπάνο ένοχο απιστίας κατά του Δημοσίου άνευ ιδιοτελείας και τον καταδίκασε σε φυλάκιση δύο μηνών με τριετή αναστολή. Το δικαστήριο έκρινε ότι ο Χατζηπάνος με την απ’ ευθείας ανάθεση ζημίωσε το Δημόσιο, δεν αποδείχθηκε όμως ότι αποκόμισε ο ίδιος προσωπικό όφελος από αυτήν. Οι συγκατηγορούμενοί του Όλγα Κυριαζοπούλου και Βασίλειος Σκόπας κηρύχθηκαν ένοχοι για ηθική αυτουργία και συνέργεια στην απιστία του Χατζηπάνου, επειδή τον έπεισαν και τον βοήθησαν να τη διαπράξει αντίστοιχα, και καταδικάστηκαν σε φυλάκιση δύο μηνών η πρώτη κι ενός μηνός ο δεύτερος με τριετή αναστολή.
1991 – Η Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία και η Πολωνία υπογράφουν τη Συνθήκη του Βίσεγκραντ για τη φιλελευθεροποίηση των αγορών τους. Η ομάδα Βίσεγκραντ, γνωστή και ως χώρες του Βίσεγκραντ, είναι μια συμμαχία η οποία απαρτίζεται από τέσσερα κράτη της Κεντρικής Ευρώπης, την Τσεχία, την Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Σλοβακία, με σκοπό την προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσής τους, καθώς και την υποστήριξη της στρατιωτικής, οικονομικής και ενεργειακής μεταξύ τους συνεργασίας. Έχουν συχνά κοινές γραμμές πλεύσης στην πολιτική, ενώ εμπλέκονται ως αρωγοί και σε πολιτιστικά, επιστημονικά και τουριστικά θέματα.
Η διαδικασία που οδήγησε στη δημιουργία της ομάδας, ξεκίνησε από μια σύνοδο κορυφής των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων της Τσεχοσλοβακίας, της Ουγγαρίας και της Πολωνίας που πραγματοποιήθηκε στην ουγγρική καστροπολιτεία του Βίσεγκραντ, στις 15 Φεβρουαρίου του 1991 (δεν πρέπει να συγχέεται με το Βίσεχραντ, ένα κάστρο δίπλα στον ποταμό Μολδάβα στην Πράγα, την πρωτεύουσα της Τσεχίας, ή με την πόλη Βίσεγκραντ στη νοτιοανατολική Βοσνία και Ερζεγοβίνη). Η Τσεχία και η Σλοβακία έγιναν μέλη της συμμαχίας μετά τη διάλυση της ενωμένης Τσεχοσλοβακίας την 1η Ιανουαρίου 1993. Τα τέσσερα μέλη της Ομάδας Βίσεγκραντ εντάχθηκαν όλα στην Ευρωπαϊκή Ένωση την 1η Μαΐου του 2004.
Η ονομασία της ομάδας, όπως και ο τόπος της συνάντησης που επιλέχθηκε, προέρχεται από τη συνεδρίαση των ηγετών της Βοημίας (Τσεχία), της Πολωνίας και της Ουγγαρίας στο Βίσεγκραντ το 1335. Ο Κάρολος Α΄ της Ουγγαρίας, ο Κάζιμιρ Γ΄ της Πολωνίας και ο Ιωάννης της Βοημίας συμφώνησαν να δημιουργήσουν νέες οδούς για το εμπόριο (ως τελωνειακή ένωση) για να παρακάμψουν τους εμπορικούς δρόμους και τα προνόμια της Βιέννης και να αποκτήσουν ευκολότερη πρόσβαση σε άλλες ευρωπαϊκές αγορές. Επικυρώθηκε επίσης η αναγνώριση της κυριαρχίας της Τσεχίας επί του Δουκάτου της Σιλεσίας. Μια δεύτερη συνάντηση έλαβε χώρα στο 1339, όπου αποφασίστηκε ο διάδοχος του βασιλικού θρόνου της Πολωνίας σε περίπτωση που ο Κάζιμιρ Γ΄ θα πέθαινε χωρίς να έχει αρσενικό διάδοχο.
Το 1991 η συμμαχία αυτή αναβίωσε από την συμφωνία σε σύνοδο κορυφής των τότε αρχηγών της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Τσεχοσλοβακίας, στην γραφική ουγγρική πόλη Βίσεγκραντ, προχωρώντας σε περιφερειακή και πολιτική συνεργασία.
Οι σύγχρονες ονομασίες που χρησιμοποιούνται για την Ομάδα Βίσεγκραντ από τα κράτη μέλη της είναι στα τσεχικά Visegrádská čtyřka ή Visegrádská skupina, στα ουγγρικά Visegradi Együttműködés ή Visegradi négyek, στα [πολωνικά Grupa Wyszehradzka και στα σλοβακικά Vyšehradská skupina ή Vyšehradská štvorka. Σε ορισμένες περιπτώσεις αναφέρεται ως Τρίγωνο Βίσεγκραντ και αφορά την περίοδο κατά την οποία οι χώρες της συμμαχίας ήταν τρεις, όμως έχει χρησιμοποιηθεί και μετά τη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας το 1993.
| Γεννήσεις
1941 – Μπάμπης Τσετίνης | Έλληνας τραγουδιστής από τη Μακεδονία, ο οποίος θεωρείται ως ένας από τους γνησιότερους και αντιπροσωπευτικότερους εκπροσώπους του λαϊκού τραγουδιού. Γεννήθηκε στις 15 Φεβρουαρίου 1941 στη Δράμα και έζησε στη Θεσσαλονίκη μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Την ίδια περίοδο ανέβηκε για πρώτη φορά στο πάλκο.Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη δισκογραφία με το τραγούδι «Το κορίτσι μου χορεύει» του Βασίλη Καραπατάκη σε στίχους Χρήστου Κολοκοτρώνη.
Τα επόμενα χρόνια γνώρισε την επιτυχία με τραγούδια όπως «Ο Βρεγμένος Βροχή Δεν Φοβάται» Στίχοι: Ευάγγελος Ατραΐδης, Μουσική: Νίκος Μεϊμάρης, Φωνητικά: Λίτσα Διαμάντη, «Ίσως», «Μπορεί», «Αμφιβολία», «Κι ενώ το ήξερα» των Δερβενιώτη και Βίρβου, «Στο παλιό το μονοπάτι» του Βαρτάνη, «Ό,τι αρχίζει ωραίο» του Σπύρου Σκορδίλη, «Με ποιο δικαίωμα» των Βασιλειάδη-Πυθαγόρα, «Να χαρείς τα μάτια σου, καλέ», «Η φτωχολογιά θα ζήσει».
Συνεργάστηκε επίσης με τον Χρήστο Λεοντή, τον Γιώργο Κατσαρό, τον Μητσάκη, τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, στο πάλκο με τον Μάνο Παπαδάκη και την Καίτη Γκρέι και τη Λίτσα Διαμάντη. Ηχογράφησε γύρω στα 200 τραγούδια και εμφανιζόταν σε μαγαζιά ακόμα και τα τελευταία χρόνια της καριέρας του.
Τα τελευταία χρόνια υπέφερε από προβλήματα υγείας. Το 2005 έγινε συναυλία για οικονομική βοήθεια προς τον ασθενή τότε Τσετίνη. Πέθανε στις 29 Σεπτεμβρίου του 2007 σε ηλικία 66 ετών και κηδεύτηκε από το νεκροταφείο του Βύρωνα.
| Θάνατοι
Η Ντόλλυ (Αικατερίνη) Γουλανδρή, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1921 κι έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Αγγλία και την Αμερική. Ήταν κόρη του εφοπλιστή Ιωάννη Κουμάνταρου με καταγωγή από τη Σπάρτη και της Φλώρας Νομικού, γόνου εφοπλιστικής οικογένειας από τη Σαντορίνη. Διπλωματούχος νοσοκόμα, φοίτησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κολούμπια της Νέας Υόρκης. Το 1948 παντρεύτηκε τον Νίκο Γουλανδρή, εφοπλιστή κι εμβληματικό πρόεδρο του Ολυμπιακού Πειραιώς τη δεκαετία του ‘70, με τον οποίο απέκτησε ένα γιο, τον εφοπλιστή Πέτρο Ν. Γουλανδρή.
Από το 1960 ξεκίνησε με το σύζυγό της τη συλλογή αρχαίων αντικειμένων. Το 1962 η συλλογή απέκτησε νομική υπόσταση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο κι έτσι το 1978 πραγματοποιήθηκε η πρώτη έκθεση στο Μουσείο Μπενάκη, μετά την οποία πολλά μουσεία του εξωτερικού ενδιαφέρθηκαν να φιλοξενήσουν τα αντικείμενα κυκλαδικού πολιτισμού. Το ίδρυμα Γουλανδρή ιδρύθηκε το 1985, στο οποίο και δωρήθηκε η συλλογή Κυκλαδικής και Αρχαίας Ελληνικής Τέχνης. Τον ίδιο χρόνο ολοκληρώθηκε το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στο κτίριο της οδού Νεοφύτου Δούκα στην Αθήνα. Από το 1986 οπότε κι έγιναν τα εγκαίνια του μουσείου, η Ντόλλυ Γουλανδρή διετέλεσε πρόεδρος του Ιδρύματος.
Η Ντόλλυ Γουλανδρή πέθανε ύστερα από σύντομη ασθένεια στις 15 Φεβρουαρίου 2008, σε ηλικία 87 ετών.
Σήμερα, στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης εκτίθενται περισσότερα από 3.000 αντικείμενα Κυκλαδικής, Αρχαίας Ελληνικής και Κυπριακής τέχνης που εκτίθενται σε τέσσερις ορόφους στις αίθουσες του μουσείου, ενώ στο Μέγαρο Σταθάτου, επί της Βασιλίσσης Σοφίας, φιλοξενούνται περιοδικές εκθέσεις
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 15η Φεβρουαρίου
