14 Μαΐου 2024
Είναι η 135η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 231 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:15 – Δύση ήλιου: 20:27
Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 13 λεπτά
🌓 Σελήνη 6.4 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Αριστοτέλης, Τέλης, Θεράπων, Ισιδώρα,
Δώρα, Ισίδωρος, Σιδέρης
Γεγονότα
1796 – Ο άγγλος γιατρός Έντουαρντ Τζένερ παρουσιάζει το πρώτο εμβόλιο κατά της ευλογιάς. Το εμβόλιο κατά της ευλογιάς ήταν το πρώτο εμβόλιο που αναπτύχθηκε κατά μιας μεταδοτικής νόσου. Το 1796 ο Βρετανός γιατρός Έντουαρντ Τζένερ απέδειξε ότι μια μόλυνση από τον ήπιο ιό της ανεμευλογιάς προσέφερε ανοσία έναντι του θανατηφόρου ιού της ευλογιάς. Ένα φυσικό εμβόλιο χρησιμοποιήθηκε μέχρι την εμφάνιση του σύγχρονου εμβολίου της ευλογιάς τον 19ο αιώνα. Από το 1958 έως το 1977, ο ΠΟΥ διεξήγαγε μια παγκόσμια εκστρατεία εμβολιασμού που εξάλειψε την ευλογιά, καθιστώντας την ως την μοναδική ανθρώπινη ασθένεια που εξαλείφθηκε με εμβόλιο. Παρόλο που ο συνηθισμένος εμβολιασμός για την ευλογιά δεν εκτελείται πλέον στο ευρύ κοινό, το εμβόλιο εξακολουθεί να παράγεται για την προστασία από την βιοτρομοκρατία και τον βιολογικό πόλεμο.
Ο όρος λατινογενής όρος για το εμβόλιο σε διάφορες ευρωπαϊκές γλώσσες, λ.χ. αγγλ. vaccine, γαλλ. vaccin, προέρχεται από την λατινική λέξη που αναφέρεται στην αγελάδα, η οποία αντικατοπτρίζει την προέλευση του εμβολιασμού κατά της ευλογιάς. Στα ελληνικά το σχετικό σημασιολογικό δάνειο “δαμαλισμός” έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν αποκλειστικά για τον εμβολιασμό κατά της ευλογιάς. Ωστόσο, η ακριβής προέλευση του εμβολίου κατά της ευλογιάς παραμένει ασαφής.
1900 – Αρχίζουν οι Β’ Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι, με τη συμμετοχή 995 αθλητών και για πρώτη φορά αθλητριών, από 28 χώρες, που διαγωνίζονται σε 19 αθλήματα. Θα ολοκληρωθούν στις 28 Οκτωβρίου. Οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας διεξήχθησαν στη γαλλική πρωτεύουσα από τις 14 Μαΐου έως τις 28 Οκτωβρίου. Η μεγάλη διάρκειά τους οφείλεται στη σύνδεσή τους με την 3η Διεθνή Έκθεση των Παρισίων. Η εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν γεγονός, μόλις τέσσερα χρόνια μετά την αναβίωσή τους στην Αθήνα.
Η Ελλάδα επέμεινε στη μόνιμη τέλεση των αγώνων στην Αθήνα, όμως ο ατυχής πόλεμος με την Τουρκία το 1897 και τα συνακόλουθα οικονομικά προβλήματα (βρισκόμαστε στην εποχή του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν») ήταν μια επαρκής αιτία για τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να αναθέσει τους αγώνες στην πατρίδα του Βαρώνου Ντε Κουμπερτέν.
Ο γάλλος παράγοντας είχε μεγάλα σχέδια για τους αγώνες και δήλωνε ότι θα ξεπερνούσαν σε λάμψη τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Σκόπευε, μάλιστα, να κτίσει στην καρδιά του Παρισιού ένα πιστό αντίγραφο του αρχαίου σταδίου της Ολυμπίας. Τον προσγείωσε ανώμαλα ο επικεφαλής της Διεθνούς Έκθεσης, Αλφρέντ Πικάρ, που του τόνισε ότι ο αθλητισμός είναι «μια άχρηστη και γελοία δραστηριότητα για να δαπανηθούν τόσα πολλά χρήματα».
Η απόφαση των διοργανωτών να συνδέσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την Εμπορική Έκθεση αποδείχθηκε ατυχέστατη. Η οργάνωση ήταν χαοτική, οι αγώνες έχασαν το αθλητικό τους περιεχόμενο και οι θεατές σε πολλές περιπτώσεις αντιμετώπιζαν τους αθλητές ως ακροβάτες τσίρκου. «Είναι θαύμα που οι Ολυμπιακοί Αγώνες επέζησαν μετά από αυτό το φιάσκο» έλεγε αργότερα σε φίλους του ο Βαρώνος Ντε Κουμπερτέν.
Τελετή έναρξης δεν υπήρξε και οι αθλητικές δραστηριότητες ξεκίνησαν στις 20 Μαΐου στο Ποδηλατοδρόμιο της Βενσέν και σε άλλα σημεία των Παρισίων. Ως τις 28 Οκτωβρίου που ολοκληρώθηκαν, πήραν μέρος 997 αθλητές από 29 χώρες (Αργεντινή, Αϊτή, Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Βοημία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελβετία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Περσία (Ιράν), Ινδία, Ισπανία, Ιταλία, Καναδάς Κούβα, Λουξεμβούργο, Μεγάλη Βρετανία , Μεξικό, Νορβηγία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Περού, Ρουμανία, Ρωσία, Σουηδία), που διαγωνίσθηκαν σε 19 αθλήματα (Στίβος, Τοξοβολία, Γυμναστική, Κρίκετ, Κροκέ, Πελότα, Πόλο, Διελκυστίνδα, Ποδηλασία, Ιππασία, Ξιφασκία, Γκολφ, Κωπηλασία, Ποδόσφαιρο, Σκοποβολή, Κολύμβηση, Υδατοσφαίριση, Ράγκμπι, Τένις).
1928 – Ιδρύεται η Τράπεζα της Ελλάδας. Πρώτος διοικητής αναλαμβάνει ο Αλέξανδρος Διομήδης. Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι η κεντρική τράπεζα της χώρας και ιδρύθηκε το 1927 με βάση το Πρωτόκολλο της Γενεύης της 15ης Σεπτεμβρίου 1927, το οποίο προέβλεπε τη χορήγηση δανείου 9 εκατ. στερλινών στην Ελλάδα.ν Μέχρι τότε το εκδοτικό προνόμιο ανήκε στην Εθνική Τράπεζα, η οποία όμως ταυτόχρονα λειτουργούσε και ως εμπορική τράπεζα. Η Κοινωνία των Εθνών, η οποία μεσολάβησε ώστε να λάβει η Ελλάδα το δάνειο, θεωρούσε ότι το εκδοτικό προνόμιο είναι ασυμβίβαστο με την άσκηση εμπορικής δραστηριότητας. Αποφασίστηκε λοιπόν η Εθνική Τράπεζα να παραμείνει εμπορική και να παραιτηθεί από το εκδοτικό προνόμιο υπέρ της νεοσύστατης Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία άρχισε τις εργασίες της στις 14 Μαΐου 1928.
Η ίδρυσή της αποτέλεσε σημαντική μεταρρύθμιση στον ελληνικό χρηματοπιστωτικό τομέα και, παρά τις αρχικές δυσκολίες, η Τράπεζα της Ελλάδος εδραιώθηκε ως ρυθμιστής του τραπεζικού τοπίου και θεματοφύλακας της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Μετά την ανέγερση του κεντρικού καταστήματος στην οδό Πανεπιστημίου 21, η Τράπεζα δημιούργησε ευρύ δίκτυο υποκαταστημάτων σε όλη τη χώρα. Από τη διοίκησή της πέρασαν σημαντικοί οικονομολόγοι διεθνούς εμβέλειας, εκ των οποίων τέσσερις αναδείχθηκαν σε κρίσιμες στιγμές στο αξίωμα του πρωθυπουργού (Εμμανουήλ Τσουδερός, Αλέξανδρος Διομήδης, Ξενοφών Ζολώτας, Λουκάς Παπαδήμος) και ένας (Λουκάς Παπαδήμος) εξελέγη Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Με την ένταξη της Ελλάδος στη ζώνη του ευρώ, η Τράπεζα της Ελλάδος είναι πλέον μέλος του Ευρωσυστήματος, που αποτελείται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν ως νόμισμά τους το ευρώ. Από τη θέση αυτή, συμμετέχει στη χάραξη της νομισματικής πολιτικής για τη ζώνη του ευρώ και εποπτεύει το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.
1937 – Ο Ντιουκ Έλινγκτον και η μπάντα του ηχογραφούν το περίφημο «Caravan». Το ” Caravan ” είναι ένα αμερικανικό “χαρακτηριστικό” τζαζ τραγούδι, που συνέθεσαν οι Juan Tizol* και Duke Ellington, εμφανίστηκε για πρώτη φορά από τον Ellington το 1936 και ηχογραφήθηκε επίσημα στις 14 Μαΐου 1937. Ο Juan Tizol Martínez (22 Ιανουαρίου 1900 – 23 Απριλίου 1984) ήταν τρομπετίστας και συνθέτης από το Πουέρτο Ρίκο . Είναι γνωστός ως μέλος της μπάντας του Duke Ellington και ως συν-συγγραφέας των τζαζ προτύπων τραγουδιών ” Caravan “, “Pyramid” και ” Perdido ”
Ο Irving Mills είχε γράψει στίχους για το τραγούδι, αλλά σπάνια τραγουδήθηκαν.
Ο Γούντι Άλεν χρησιμοποίησε το τραγούδι σε δύο από τις ταινίες του, την Alice και το Sweet and Lowdown . Ο Steven Soderbergh χρησιμοποίησε τη version του Lyman στην ταινία του 2001, Ocean’s Eleven. Το τραγούδι εμφανίζεται συχνά στην ταινία Whiplash του 2014 ως σημαντικό στοιχείο πλοκής. Οι Mills Brothers ηχογράφησαν μια έκδοση a cappella στην οποία μιμούνταν όργανα με τις φωνές τους. Ο Τζόνι Μάθις ηχογράφησε το τραγούδι το 1956. Έχουν καταγραφεί περισσότερες από 350 εκδόσεις.
1955 – Η Τσεχοσλοβακία, η Ανατολική Γερμανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Ρουμανία, η Σοβιετική Ένωση, η Αλβανία και η Βουλγαρία δημιουργούν το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, ως αντίπαλο δέος του ΝΑΤΟ. Το Σύμφωνο της Βαρσοβίας (επίσημα Συνθήκη της Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Βοήθειας) ήταν μια στρατιωτική συμμαχία αμυντικού χαρακτήρα των κομμουνιστικών κρατών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Ιδρύθηκε στις 14 Μαΐου του 1955 και ένα μήνα μετά, στις 14 Ιουνίου, υπογράφηκε στη Βαρσοβία της Πολωνίας. Κύρια αφορμή του συμφώνου αυτού, όπως υποστήριξε η Σοβιετική Ένωση, θεωρώντας πιθανή απειλή από τη συμμαχία του NATO, ήταν η προ πενθημέρου της ίδρυσης, ένταξη της «επαναστρατιωτικοποιημένης» Δυτικής Γερμανίας στο NATO στις 9 Μαΐου του ίδιου έτους (1955), δια της επικύρωσης των Συνθηκών Ειρήνης του Παρισιού.
Η οργάνωση κατηγορήθηκε από τους δυτικούς ότι χρησιμοποιήθηκε «ντε φάκτο» ως εργαλείο για τον έλεγχο των χωρών που απελευθερώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο από τους Σοβιετικούς και με τρόπο ώστε να επεμβαίνει στρατιωτικά ενάντια σε οποιεσδήποτε προσπάθειες έκαναν τα άλλα κράτη για να απεμπολήσουν την πολιτική ηγεμονία των Κομμουνιστικών Κομμάτων τους. Το σύμφωνο διήρκεσε για όλο τον Ψυχρό Πόλεμο έως ότου ορισμένα κράτη-μέλη άρχισαν να αποσύρονται το 1989, μετά από την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού και τις πολιτικές αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση.
1968 – Η κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας, υπό την καθοδήγηση του Αλεξάντερ Ντούπτσεκ, ανακοινώνει μέτρα φιλελευθεροποίησης του κομμουνιστικού καθεστώτος. Είναι η αρχή της «Άνοιξης της Πράγας». Με τον όρο «Άνοιξη της Πράγας» χαρακτηρίζονται οι προσπάθειες του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας υπό την ηγεσία του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ (Alexander Dubček) να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού στη χώρα το 1968. Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες συνδιαμορφώθηκαν και ενισχύθηκαν από τη ραγδαία ανάπτυξη του κριτικού πνεύματος στην τσεχοσλοβακική κοινή γνώμη εκείνη την περίοδο.
Η Άνοιξη της Πράγας έμεινε στην ιστορία να συμβολίζει δύο ιστορικά φαινόμενα: το πείραμα της εγκαθίδρυσης ενός «σοσιαλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» στο μεταπολεμικό ανατολικό μπλοκ, αλλά και το γεγονός ότι καταπνίγηκε αυτό το πείραμα στις 21 Αυγούστου 1968 με την εισβολή των τανκς του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Τα γεγονότα εντάσσονται σε μια περίοδο γενικότερου αναβρασμού στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου, την περίοδο του Μάη του ’68 στη Γαλλία, των φοιτητικών διαδηλώσεων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και της Χούντας των Συνταγματαρχών στην Ελλάδα τον Απρίλη του ’67.
Γεννήσεις
1771 – Ρόμπερτ Όουεν. Ο Όουεν καταγόταν από φτωχή οικογένεια. Εκπαιδεύτηκε αρχικά στο επάγγελμα του υφασματεμπόρου και εργάστηκε στο Λονδίνο, προτού μεταφερθεί στο Μάντσεστερ και γίνει κατασκευαστής υφασμάτων. Στις αρχές του 19ου αιώνα απέκτησε πλούτο από τις επενδύσεις του και τελικά έγινε διευθυντής ενός μεγάλου υφαντουργείου στο Νιού Λάναρκ της Σκωτίας. Το 1824, ο Όουεν ταξίδεψε στην Αμερική και επένδυσε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του σε μια πειραματική σοσιαλιστική κοινότητα στην πόλη Νιού Χάρμονι της Ιντιάνα. Ο οικισμός είχε περίπου 1.000 κατοίκους και αποτελούσε πειραματικό πρότυπο της ουτοπικής, σοσιαλιστικής κοινωνίας που οραματιζόταν ο Όουεν. Η κοινότητα διαλύθηκε μετά από περίπου δύο χρόνια, ενώ παρόμοια κατάληξη είχαν και άλλες οουενιστικές κοινότητες που ίδρυσε.
Το 1828 ο Όουεν επέστρεψε στο Λονδίνο, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα. Συνέχισε να υποστηρίζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, πάίζοντας ηγετικό ρόλο στην ανάπτυξη της έννοιας της κοπερατίβας και του συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ επίσης υποστήριξε την ψήφιση νόμων κατά της παιδικής εργασίας και υπέρ της ίδρυσης ελεύθερων, μεικτών σχολείων αρρένων-θηλέων.
1969 – Κέιτ Μπλάνσετ. Η Κέιτ Μπλάνσετ τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας με την τρίτη της ταινία Oscar and Lucinda όπου πρωταγωνιστούσε δίπλα στον Ρέιφ Φάινς. Ο ρόλος όμως που την καθιέρωσε ήταν αυτός της βασίλισσας Ελισάβετ στη βιογραφική ταινία Elizabeth του Σεκάρ Καπούρ.
Συνέχισε με πολλούς διαφορετικούς ρόλους που της έχουν δώσει τον χαρακτηρισμό χαμαιλέων. Ανάμεσα σε αυτούς και ο ρόλος της Γκαλάντριελ, βασίλισσας των Ξωτικών στην πολύ επιτυχημένη τριλογία του Άρχοντα των Δαχτυλιδιών του Πίτερ Τζάκσον, εκείνος της Κάθριν Χέπμπορν στον Ιπτάμενο Κροίσο του Μάρτιν Σκορσέζε που της χάρισε το Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου, ο ρόλος της στην ταινία Ημερολόγιο Ενός Σκανδάλου (Notes on a Scandal, 2006) πλάι στη Τζούντι Ντεντς, η ερμηνεία της στην ταινία I’m Not There όπου υποδύθηκε τον Μπομπ Ντίλαν και ο ρόλος της στην ταινία του Γούντι Άλεν Θλιμμένη Τζάσμιν όπου ερμήνευσε μια μοντέρνα εκδοχή της πολυπαθούς ηρωίδας του Τένεσι Ουίλιαμς Μπλανς Ντυμπουά κατακτώντας το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Οι τολμηρές της επιλογές και το αναμφισβήτητο ταλέντο της την έχουν καθιερώσει ως μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της.
Χαρακτηριστικό είναι ότι σε μικρή σχετικά ηλικία, έχει τιμηθεί με πάνω από εκατόν είκοσι υποψηφιότητες για σημαντικά βραβεία και έχει κερδίσει τα περισσότερα. Θεωρείται συνεχίστρια της παράδοσης του κλασικού Χόλιγουντ και έχει κερδίσει επαίνους από όλους τους σκηνοθέτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί, ενώ διατηρεί φιλικές σχέσεις με τους περισσότερους συμπρωταγωνιστές της.
Θάνατοι
1879 – Επαμεινώνδας Δεληγεώργης. Γεννήθηκε στην Τρίπολη και σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πατέρας του ήταν ο Μήτρος Δεληγεώργης, αγωνιστής και φρούραρχος του Μεσολογγίου. Εκλέχτηκε το 1859 βουλευτής Μεσολογγίου αλλά δύο χρόνια αργότερα φυλακίστηκε από το καθεστώς του Όθωνα. Απελευθερώθηκε το 1862 και συνέχισε την πολιτική του σταδιοδρομία. Έγινε Υπουργός επί της Δημοσίας Εκπαιδεύσεως κατά την Προσωρινή Κυβέρνηση του 1862. Ήταν ιδρυτής και αρχηγός του κόμματος Εθνικό Κομιτάτο, με το οποίο εκλέχτηκε βουλευτής.
Δεν ήταν υπέρμαχος της Μεγάλης Ιδέας και πίστευε πως μια καλύτερη λύση για το Ανατολικό Ζήτημα θα ήταν η βελτίωση της κατάστασης των Ελλήνων που ζούσαν στις υπό Οθωμανικό ζυγό περιοχές της Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Θράκης και της Μικράς Ασίας, μέσω του εκδημοκρατισμού της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ο Δεληγεώργης ήταν το άτομο, το οποίο στις 10 Οκτωβρίου 1862, κήρυξε το τέλος της βασιλείας του Όθωνα και τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης.
Το 1865 διετέλεσε πρωθυπουργός ενώ μέχρι τον θάνατό του διετέλεσε υπουργός παιδείας, οικονομικών στην οικουμενική κυβέρνηση Κανάρη και υπουργός εξωτερικών. Συνολικά ο Δεληγεώργης χρημάτισε έξι φορές πρωθυπουργός (Οκτώβριος 1865, Νοέμβριος 1865, 1870, 1872, 1876, 1877), ενώ διατηρεί μέχρι και σήμερα τον τίτλο του νεότερου Έλληνα πρωθυπουργού, καθώς ανέλαβε πρώτη φορά την εξουσία σε ηλικία 36 ετών. Πέθανε στην Αθήνα το 1879. Αποκλήθηκε «ηγέτης της νεωτέρας γενιάς».
1998 – Φρανκ Σινάτρα (γεν . Δεκέμβριος 1915 στο Hoboken, New Jersey . † 14 Μάιος 1998 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια ) ήταν Αμερικανός τραγουδιστής, ηθοποιός και ψυχαγωγός . Τα παρατσούκλια του ήταν Ol’ Blue Eyes και, λόγω της χαρακτηριστικής φωνής του, The Voice . Θεωρούμενος ο καλλιτέχνης με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Λας Βέγκας, ο Σινάτρα ονομαζόταν μισοαστεία αλλά με σεβασμό Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου μεταξύ των συνομηλίκων του. Ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα στην εποχή του σουίνγκ τραγουδώντας στις ορχήστρες των Χάρι Τζέιμς και Τόμι Ντόρσεϊ . Με άλλους καλλιτέχνες όπως ο Ντιν Μάρτιν και ο Sammy Davis Jr., ανήκε στο λεγόμενο Rat Pack . Οι διεθνώς επιτυχημένες επιτυχίες του, συμπεριλαμβανομένων των Strangers in the Night, My Way και New York, New York, έφεραν στον Σινάτρα παγκόσμια φήμη. Τα άλμπουμ του έχουν πουλήσει περισσότερα από 150 εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Φρανκ Σινάτρα έλαβε το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου για την ταινία
Όσο υπάρχουν άνθρωποι και μια υποψηφιότητα καλύτερου ηθοποιού για το The Man With The Golden Arm . Έπαιξε επίσης σε άλλες ταινίες, συμπεριλαμβανομένου του μιούζικαλ High Society με την Grace Kelly . Τα βραβεία του περιλαμβάνουν πολλά Grammy, συμπεριλαμβανομένου του Προεδρικού Μετάλλου της Ελευθερίας (1985) και του Χρυσού Μετάλλου του Κογκρέσου, καθώς και σημαντικές ανθρωπιστικές διακρίσεις.
Ο Σινάτρα έχει παντρευτεί πολλές φορές και είναι πατέρας τριών παιδιών, Nancy, Frank jr. και την Τίνα . Ο πολυπράγμων καλλιτέχνης θεωρείται μια από τις πιο σημαίνουσες και γνωστές προσωπικότητες της ποπ μουσικής και μια εξαιρετική προσωπικότητα στο σόου μπίζνες του 20ού αιώνα.
2015 – Ρίλεϊ Κινγκ. O Ρίλεϊ Κινγκ (Riley B. King), όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Μπι Μπι Κινγκ (B.B. King), γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 1925 στη βαμβακοφυτεία Μπερκλέρ, κοντά στην πόλη Ίτα Μπένα της πολιτείας του Μισισιπή. Έζησε και μεγάλωσε με τη γιαγιά του στο Δέλτα του Μισισιπή, γαλουχημένος από την εκκλησιαστική μουσική των μαύρων (γκόσπελ και σπιρίτσουαλ).
Στα 12 χρόνια του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα και στα 18 του άρχισε να δουλεύει ως οδηγός τρακτέρ, ενώ στις ελεύθερες ώρες του έπαιζε κιθάρα σε κλαμπ της περιοχής. Στο Μέμφις του Τενεσί, όπου μετακόμισε, δούλεψε για κάμποσο καιρό ως ντισκ-τζόκεϊ, αρχικά με το όνομα Beal Streat Blues Boy, το οποίο αργότερα περιόρισε σε Blues Boy και τελικά σε Β.Β.
Το 1949 ηχογράφησε ένα 45άρι με το τραγούδι «Three Ο’ Clock in the Morning», που ήταν η απαρχή μιας μεγάλης καριέρας, η οποία κράτησε περισσότερα από 60 χρόνια. Τη δεκαετία του ‘50 αναδείχθηκε σ’ ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα της R&B μουσικής, με σπουδαία τραγούδια, όπως τα: «You Know I Love You», «Woke Up This Morning», «Please Love Me», «When My Heart Beats like a Hammer», «Whole Lotta Love, «You Upset Me Baby», «Every Day I Have the Blues», «Sneakin Around», «Ten Long Years, Bad Luck», «Sweet Little Angel», «On My Word of Honor» και «Please Accept My Love».
Η φήμη του απογειώθηκε το 1969, όταν άνοιγε τις συναυλίες των Rolling Stones. Η επιτυχία τον ακολούθησε και τη δεκαετία του ‘70, ενώ από το 1951 έως και το 1985 εμφανίστηκε 74 φορές στον πίνακα επιτυχιών του Billboard για την R&B. Τις επόμενες δεκαετίες ηχογραφούσε ολοένα και λιγότερα νέα τραγούδια, καθώς είχε επιλέξει να αφιερωθεί σε εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες και κυρίως στις συναυλίες. Το 1988 συνεργάστηκε με τους U2 στο άλμπουμ «Rattle and Hum» με το σινγκλ «When Love Comes To Town». Το 1997 κυκλοφόρησε το άλμπουμ «Deuces Wild» με τη συμμετοχή πλειάδας σπουδαίων ονομάτων της σύγχρονης μουσικής (Βαν Μόρισον, Έρικ Κλάπτον, Μπόνι Ράιτ, Rolling Stones, Dr. John, Τζο Κόκερ, Τρέισι Τσάπμαν κ.ά.) και τον επόμενο χρόνο το βραβευμένο με Γκράμι και ιδιαίτερα επιτυχημένο εμπορικά «Blues On The Bayou», φόρο τιμής στον τραγουδιστή και σαξοφωνίστα Λούις Τζόρνταν. Το 2000 συνεργάστηκε με τον κιθαρίστα Έρικ Κλάπτον στην ηχογράφηση του «Riding With the King».
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
