Κινηματογραφική Λέσχη | Close, του Λούκας Ντοντ


...

Κινηματογραφική Λέσχη
Δήμου Αγρινίου

Άνεσις | Χαρ. Τρικούπη 33 – Αγρίνιο | τηλ.: 26410 44345


Close, του Λούκας Ντοντ

Την Τρίτη 1 Απριλίου 2024
στον Δημοτικό κινηματογράφο Άνεσις

Μετά το «Κορίτσι», ο Λούκας Ντοντ
μάς χαρίζει μία ταινία ενηλικίωσης – τρυφερή και σκληρή,
ποιητική αλλά εμβριθής, αρωματισμένη από τον ανθό της εφηβείας,
αλλά πληγωμένη από το αγκάθι του.
Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής, Κάννες 2022.

Ώρα προβολής: 9:30, το βράδυ

Γενική είσοδος: 3 ευρώ

 

 

Βέλγιο, 2022, Εγχρωμο | Παραγωγή: Μικέλ Ντοντ
Σκηνοθεσία: Λούκας Ντοντ | Σενάριο: Λούκας Ντοντ, Αντζελο Ντίτζενς
Φωτογραφία: Φρανκ βαν ντεν Ιντεν | Μοντάζ: Αλέν Ντεσοβάζ
Μουσική: Βαλεντίν Χαντζάτζ
Πρωταγωνιστούν: Ιντεν Νταμπρίν, Γκουστάβ Ντε Βελ, Εμιλί Ντεκέν, Λεά Ντρακέρ
Διάρκεια: 104 λεπτά | Γλώσσα: Γαλλικά
Υπότιτλοι: Ελληνικά | Διανομή: Ama Films

Ο 12χρονος Λεό μεγαλώνει σε μία ευτυχισμένη οικογένεια ανθοκόμων. Οι γονείς, ο μεγάλος αδελφός, αλλά και ο ίδιος καμιά φορά, καλλιεργούν, φροντίζουν, μαζεύουν τα άνθη από τα τριαντάφυλλα, τα χρυσάνθεμα, τις πεόνιες που πακετάρουν και προμηθεύουν τα αρωματοποιία. Ο Λεό έχει κι έναν δεύτερο «αδελφό» – τον Ρεμί. Γείτονας, καλύτερος φίλος, κολλητός, soulmate. Μαζί παίζουν φανταστικούς πολέμους, μαζί τρέχουν ανέμελοι ανάμεσα στα πολύχρωμα χωράφια, μαζί πάνε βόλτες με τα ποδήλατα, μαζί κυλιούνται στα γρασίδια, μαζί γελάνε, μαζί κοιμούνται (καθώς οι γονείς θεωρούν και τα δύο παιδιά «δικά τους» και τα φιλοξενούν), μαζί ονειρεύονται τι θα γίνουν όταν μεγαλώσουν. Μαζί μεγαλώνουν. Μέχρι που η πρώτη μέρα στο γυμνάσιο τα αλλάζει όλα. «Είστε ζευγάρι;» τους ρωτά η παρέα των συμμαθητών. «Δεν το λέμε για κακό, αλλά είστε πάντα τόσο….”κοντά”».

Η αλήθεια είναι αυτή. Η οικειότητα της αβίαστης αγάπη, αλλά και η αθωότητα της προεφηβείας, που ακόμα δεν απαιτεί ξεκαθαρισμένο σεξουαλικό προσανατολισμό (για ορισμένα παιδιά τουλάχιστον), δεν περνάει από φίλτρα: οι δυο τους αγκαλιάζονται, αγγίζονται, επιτρέπουν στα χέρια και τα κορμιά τους ένα «μαζί» που γρήγορα θα πρέπει να απαντηθεί σε όσους αναρωτιούνται από απέναντι.

Ο Ρεμί δεν δίνει σημασία σε αυτή την κουβέντα, ο Λεό όμως τρομάζει. Τι εννοούν; Οτι είναι αδελφές; Από που κι ως που; Πώς τολμούν; Είναι; Τι σημαίνει αυτό; Οι ερωτήσεις τρέχουν σιωπηλά, αλλά επιθετικά στο πληγωμένο του βλέμμα – πιο γρήγορα από ό,τι το μυαλό μπορεί να απαντήσει. Δεν έχει ακόμα τα εργαλεία να απαντήσει. Οπότε, ενστικτωδώς, το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απαρνηθεί το «κοντά», να σπρώξει το φίλο του «μακριά». Δεν τον περιμένει να πάνε μαζί σχολείο, δεν κάθεται μαζί του στα διαλείμματα, προσπαθεί να κάνει παρέα με «τα αγόρια», γράφεται στην ομάδα χόκεϊ στον πάγο. Ο Ρεμί εισπράττει την απόρριψη και αντιδρά καταλυτικά. Κι ο Λεό μένει με το βάρος της προδοσίας του, τις ενοχές, την απώλεια της φιλίας τους. Αλλά κι όλες τις παραπάνω ερωτήσεις για την δική του ταυτότητα ακόμα αναπάντητες.

Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Close, του Λούκας Ντοντ