.
Λευτέρης Τηλιγάδας
κ. Ζαραλίκο, καλημέρα
Ο ήλιος ποτέ δεν έπαψε να βγαίνει στο Αγρίνιο
κ. Ζαραλίκο, καλημέρα
Τις τελευταίες μέρες στην πόλη μας και μετά την ανάρτησή σας στο προσωπικό σας profil στο twiter, που αφορά στη συνεργασία σας με το Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Αγρινίου, στην οποία αναφέρετε ότι: «το ΔΗΠΕΘΕ Αγρινίου μας ζήτησε να πούμε ένα ευγενικό ψέμα και να ακυρώσουμε την παράσταση, που και το ίδιο έχει ανακοινώσει, την Κυριακή 9 Μαρτίου γιατί δέχτηκαν οι υπάλληλοι πιέσεις από την εκκλησία», αρκετοί συμπολίτες μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσής τους καθώς και ορισμένοι συντάκτες διαδικτυακών μέσων ενημέρωσης που έχουν την έδρα τους στην περιοχή μας αλλά και στην πρωτεύουσα της χώρας σχολίασαν, με δηκτικό και καθόλου κολακευτικό λόγο για τον παραπάνω δημοτικό πολιτιστικό οργανισμό του Αγρινίου, το γεγονός που κοινοποιήσατε στο πανελλήνιο. Ενδεικτικός είναι ο σχολιασμός της Eφημερίδας των Συντακτών.
Κα η ανακοίνωσή σας καταλήγει: «Δεν ήθελαν να μας πουν τι είδους πιέσεις. Βγαίνει ακόμα ο ήλιος στο Αγρίνιο;».
Αρχικά, κ. Ζαραλίκο, να σας ενημερώσω ότι ο ήλιος ποτέ δεν έπαψε να βγαίνει στο Αγρίνιο. Πάντα έβγαινε. Ανεξάρτητα όμως και πέρα από το γεγονός ότι ορισμένοι αρέσκονται στο να «καλλιεργούν» και να «απλώνουν» τις «συννεφιές» που έχει ανάγκη ο δημόσιος βίος τους, για να καταφέρουν να κρύψουν τα «σκοτάδια» που τους «πιέζουν», οι Αγρινιώτες έχουν μάθει να αναγνωρίζουν τα σημάδια της φοβικότητας του τοπικού πολιτικού προσωπικού (ευτυχώς όχι του συνόλου του) απέναντι στις λογοκριτικές επιταγές όχι θεοσεβούμενων ανθρώπων, αλλά θεοφοβούμενων.
Όχι, δεν ευθύνεται η Εκκλησία (με το «Ε» κεφαλαίο) για το κόψιμο της παράστασής σας. Ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του ΔηΠεΘε που επιτρέπουν σε τρίτους να αποφασίζουν τι θα «ανέβει» και τι θα «κατέβει» στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Αγρινίου.
Περίμενα με αγωνία την απάντηση από τη διοίκηση του ΔηΠεΘε στην ανάρτησή σας , ελπίζοντας πρώτ’ απ’ όλα ότι αυτή η απάντηση θα υπερασπιστεί τους υπαλλήλους του Θεάτρου, τους οποίους, σύμφωνα με όσα αναφέρετε, η διοίκηση του θεάτρου εργαλειοποίησε για να σας «κόψει». Με αυτό όμως κανένας δεν ασχολήθηκε. Το μόνο που έκανε το δελτίο τύπου του Θεάτρου ήταν να επιχειρήσει, «να πετάξει την μπάλα στην εξέδρα». «Πριν ολοκληρωθεί και υπογραφεί το Συμφωνητικό για την παραχώρηση της αίθουσας του ΔηΠεΘε Αγρινίου», μας είπε το ΔηΠεθε, «διαπιστώθηκαν διάφορες αστοχίες, όπως το ότι η παραγωγή ξεκίνησε την ηλεκτρονική προπώληση πριν την οριστική συμφωνία» (Δείτε ΕΔΩ). Αυτό όμως δεν είναι απάντηση στην προσβλητική για τον θεσμό, κατά την εκτίμησή μου, ανάρτησή σας· είναι «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».
Και εμένα με ενόχλησε η αφίσα του Θεάτρου, όχι όμως για τους ίδιους λόγους που ενόχλησε τη Διοίκησή του. Με ενόχλησε για παράδειγμα η επιπολαιότητα με την οποία τοποθετήθηκε στην αφίσα το λογότυπο του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου, λες και η παραγωγή είναι δική του ή συμπαραγωγή του. Πώς είναι δυνατόν το σήμα το Δημοτικού Περιφερειακού θεάτρου Αγρινίου να μπαίνει στην αφίσα κάθε καλλιτεχνικού σχήματος που ενοικιάζει την αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου Αγρινίου για την παράστασή του, χωρίς το ίδιο να έχει τον απόλυτο ή έστω τον μερικό έλεγχο της παραγωγής του; Πότε θα καταλάβουν άραγε, όλοι αυτοί που διοικούν το θέατρο, ότι άλλο πράγμα είναι ο οργανισμός του ΔηΠεΘε που στεγάζεται στη Δ. Βότση 11 στο Αγρίνιο και άλλο πράγμα είναι η αίθουσα του Δημοτικού Θεάτρου που του έχει παραχωρηθεί, για να ανεβάζει τις παραστάσεις του και να ενισχύει τα έσοδά του από την ενοικίασή της.
Καθόλου με άλλα λόγια δεν με ενόχλησε ο «σταυρωμένος υπάλληλος» της ελληνικής κοινωνίας που απεικονίζεται στην αφίσα και «σταυρώνεται» καθημερινά για ένα μισθό της πείνας. Γιατί όποιος σ’ αυτή την αφίσα βλέπει τον ιδρυτή της χριστιανικής θρησκείας δεν είναι, κατά την αντίληψή μου, θεοσεβούμενος· είναι θεοφοβούμενος και απέχει πολύ από την πραγματική ουσία του δόγματος στο οποίο πιστεύει.
Ακόμα περισσότερο με ενόχλησε το γεγονός ότι τα μέλη του Δ.Σ., εξ όσων αντιλαμβάνομαι, αν και αποφασίζουν για το ποια παράσταση θα «ανέβει» ή θα «κατέβει», αγνοούν παντελώς τη σχέση ανάμεσα στο «σημαινόμενο και το σημαίνον» των στοιχείων μιας απεικόνισης που αφορά στην τέχνη.
Εκτός βέβαια και εάν δεν αποφασίζουν αυτοί αλλά άλλοι. Αλλά τότε ποιος ο λόγος της ύπαρξής τους στη στελέχωση αυτού του οργάνου; Θα θιχτεί άραγε κανείς τους από τις όποιες «πιέσεις» τρίτων που τους επιβάλλονται ως αποφάσεις;
Ο μόνος που εξαιρείται από αυτή τη διαχείριση είναι το μέλος του ΔΣ του ΔηΠεΘε, κ. Δημήτρης Χριστοδουλόπουλος, ο οποίος με επιστολή του (Δείτε ΕΔΩ) στον τοπικό τύπο, αμέσως μετά την ανακοίνωση του ΔηΠεΘε, δρομολόγησε την αυριανή συνεδρίαση του Δ.Σ. του Θεάτρου, το αποτέλεσμα της οποίας και αναμένω με ενδιαφέρον.
Όπως καταλαβαίνετε, κ. Ζαραλίκο, το θέμα το «άνοιξα» όσο το «ανοίξατε» εσείς με την ανάρτησή σας και το ΔηΠεΘε, με το δελτίο τύπου που εξέδωσε. Καθόλου δεν χρησιμοποίησα όσα έμαθα από ανεπίσημες πηγές ή μου «ψιθύρισαν» οι διάφορες «φήμες» που έφτασαν στα αυτιά μου, παρά το γεγονός ότι έχω την αίσθηση ότι εμπεριέχουν μεγάλη δόση αλήθειας, αν όχι όλη την αλήθεια. Και το κάνω αυτό, γιατί εκείνο που με ενδιαφέρει δεν είναι να αναπαράγω «φήμες» για έναν οργανισμό που μαζί και με άλλους συντοπίτες μου δουλέψαμε πολύ στο ξεκίνημα του, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, για να στηθεί και να μεγαλώσει, αλλά για να γίνει αυτή η αβελτηρία αφορμή να ξαναποκτήσει το ΔηΠεθε την παλιά του αίγλη.
Για την ώρα, ως μέλος της παράταξης των τελευταίων αυτοδιοικητικών εκλογών «Ανυπότακτο Αγρίνιο» προσυπογράφω το δελτίο τύπου που εκδόθηκε απ’ αυτή (Δείτε ΕΔΩ) και ενώνω τη φωνή μου με όλους εκείνους που σας καλούν να έρθετε στην πόλη μας, να δώσετε την παράστασή σας. Και την άλλη μέρα όλοι μαζί να απολαύσουμε μια παρόμοια με τη σημερινή αγρινιώτικη λιακάδα.
Υ.Γ.1. Οι μόνες δημοτικές αρχές, οι οποίες δεν χρεώθηκαν ποτέ «λογοκρισία» από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα ήταν οι δημαρχίες του Στέλιου Τσιτσιμελή και του Γιάννη Βαϊνά, οι οποίες δημιούργησαν ένα θέατρο από το μηδέν και το οδήγησαν στο να κατακτήσει μια σημαντική θέση ανάμεσα στους πολιτιστικούς οργανισμούς της χώρας. Σημαντική σε αυτή την πορεία του θεάτρου υπήρξε και η δημαρχία του Θύμιου Σώκου, ο οποίος όμως «χρεώθηκε» το κόψιμο της ταινίας «Κώδικας ντα Βίτσι» το 2006. Ανέλαβε όμως ευθαρσώς με τοποθέτηση του στο Δημοτικό Συμβούλιο και την πολιτική και τη διαχειριστική ευθύνη της «λογοκρισίας», λέγοντας στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, όχι ένα «ευγενικό ψέμα» αλλά μια «σοβαρή» και αρκετά πολιτική «αλήθεια». Είπε: «Η εταιρία μας ζήτησε να υπογράψουμε ένα “αποικιοκρατικό” συμβόλαιο». Άλλους τους έπεισε και άλλους όχι. Προσωπικά εμένα όχι! Ακολούθησε το «κόψιμο» της παράστασης «Άντρες έτοιμοι για όλα» επί δημαρχίας Παύλου Μοσχολιού για να φτάσουμε σήμερα να ασχολούμαστε με παρόμοια γεγονότα.
Υ.Γ.2. Δεν σου έγραψα νωρίτερα, γιατί άλλα ήταν τα σημαντικά των προηγούμενων ημερών.
