-
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1967 – Κυκλοφορεί το αριστουργηματικό άλμπουμ των Beatles «Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band».
Έχουν χυθεί τόνοι μελάνι για να εξυμνηθεί και να αναλυθεί το Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band που κυκλοφόρησε πριν από μισό αιώνα, την πρώτη μέρα αυτού που έμελλε να χαρακτηριστεί ως «Το Καλοκαίρι της Αγάπης». Ήταν ο δίσκος που βούτηξε για τα καλά τους Beatles στην ψυχεδέλεια και τα ινδικά σιτάρ και τους εκτόξευσε από ποπ μπάντα σε art rock θίασο.
Το εξώφυλλο του δίσκου σχεδιάστηκε από τους Peter Blake και Jann Haworth και σε αυτό εικονίζεται η μπάντα με τις χαρακτηριστικές Sgt. Pepper’s στολές σε ένα κολάζ με μερικές από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ποπ κουλτούρας και όχι μόνο.
Η λίστα απαρτίζεται από τους (πάρτε βαθιά ανάσα): Sri Yukteswar Giri, Aleister Crowley, Mae West, Lenny Bruce, Karlheinz Stockhausen, W. C. Fields, Carl Jung, Edgar Allan Poe, Fred Astaire, Richard Merkin, The Vargas Girl (του καλλιτέχνη Alberto Vargas), Huntz Hall, Simon Rodia, Bob Dylan, Aubrey Beardsley, Sir Robert Peel, Aldous Huxley, Dylan Thomas, Terry Southern, Dion DiMucci, Tony Curtis, Wallace Berman, Tommy Handley, Marilyn Monroe, William S. Burroughs, Sri Mahavatar Babaji, Stan Laurel, Richard Lindner, Oliver Hardy, Karl Marx, H. G. Wells, Sri Paramahansa Yogananda, James Joyce, Stuart Sutcliffe (πρώην μέλος των Beatles), Max Miller, A “Petty Girl” (του καλλιτέχνη George Petty), Marlon Brando, Tom Mix, Oscar Wilde, Tyrone Power, Larry Bell, David Livingstone, Johnny Weissmuller, Stephen Crane, Issy Bonn, George Bernard Shaw, H. C. Westermann, Albert Stubbins, Sri Lahiri Mahasaya, Lewis Carroll, T. E. Lawrence, Shirley Temple, Albert Einstein, Bette Davis, Bobby Breen, Marlene Dietrich, Shirley Temple (για δεύτερη φορά, ένα κέρινο ομοίωμα της Diana Dors, αλλά και οι ίδιοι οι Beatles στις κέρινες εκδοχές τους με τα σακάκια των πρώτων χρόνων της καριέρας τους.
1973 – Η χούντα των συνταγματαρχών προχωρεί στην κατάργηση της μοναρχίας στην Ελλάδα και στην εγκαθίδρυση Προεδρικής Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας, με Συντακτική Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου.
Στη Συντακτική Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου (1 Ιουνίου 1973), με την οποία αναγγέλθηκε η πολιτειακή μεταβολή, αναφέρεται τέλος ότι έμβλημα της Ελληνικής Πολιτείας θα είναι αντί του βασιλικού θυρεού «ο αναγεννώμενος εκ της τέφρας του Φοίνιξ».
Προσωρινός Πρόεδρος της Δημοκρατίας μέχρι τη διενέργεια δημοψηφίσματος ορίστηκε ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, που διατηρούσε και το αξίωμα του πρωθυπουργού. Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε διάγγελμά του, ο ισχυρός άνδρας του καθεστώτος Γεώργιος Παπαδόπουλος ανέφερε ότι ο : «αυτοεξόριστος Βασιλεύς επεδόθη εν τω εξωτερικώ εις δραστηριότητας μαρτυρούσας ασυγχώρητον δι’ ενήλικον άτομον ανωριμότητα» και ότι «συμπεριφέρθη ως κομματάρχης τυχοδιωκτών, χρεωκόπων, συνοδοιπόρων, δολιοφθορέων και δολοφόνων ακόμη». Για το λόγο αυτό, «κατέστη έκδηλος η αντίθεσις της μεγάλης μερίδος του Λαού προς το πολίτευμα της βασιλευομένης δημοκρατίας», του οποίου η διατήρηση «εγκυμονεί κινδύνους εις βάρος της εσωτερικής γαλήνης και της εθνικής ενότητος».
1998 – Ιδρύεται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με έδρα τη Φραγκφούρτη. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ., αγγλικά: European Central Bank, E.C.B.) είναι η κεντρική τράπεζα για το ευρώ και διαχειρίζεται τη νομισματική πολιτική της Ευρωζώνης, η οποία συγκροτείται από 19 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες νομισματικές ζώνες στον κόσμο.
Είναι μία από τις σημαντικότερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου και ένα από τα επτά θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), που αναφέρονται στη συνθήκη για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ).
Οι ιδιοκτήτες και οι μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι οι κεντρικές τράπεζες των 27 κρατών-μελών της ΕΕ. Το μοντέλο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στηρίζεται σε αυτό της γερμανικής Bundesbank και της επίσης γερμανικής Landesbanken.
Η Ε.Κ.Τ. διευθύνεται από ένα συμβούλιο με επικεφαλής τον πρόεδρο. Συμμετέχουν επίσης αντιπρόσωποι από τις κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών μέσω του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών.
Γεννήσεις
1265 – Ντάντε Αλιγκιέρι. Ο Δάντης γεννήθηκε στη Φλωρεντία και καταγόταν από αρχοντική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Alighiero di Bellincione και μητέρα του η Donna Bella degli Abati, η οποία πέθανε όταν ο Δάντης ήταν περίπου πέντε ετών. Η ακριβής ημερομηνία γέννησής του δεν είναι γνωστή, ωστόσο ο ίδιος αναφέρει στα γραπτά του πως γεννήθηκε στον αστερισμό των Διδύμων και επομένως η γέννησή του τοποθετείται από τα μέσα Μαΐου μέχρι τα μέσα Ιουνίου του 1265.
Σε ηλικία μόλις εννέα ετών, ο Δάντης γνώρισε τη Βεατρίκη Πορτινάρι, ένα χρόνο μικρότερη και κόρη του πλούσιου άρχοντα Folco Portinari. Η Βεατρίκη αποτέλεσε τον πρώτο πλατωνικό έρωτα του Δάντη, ο οποίος, όμως, είχε άδοξη κατάληξη με τον θάνατο της Βεατρίκης το 1290. Το γεγονός αυτό φαίνεται πως αποτέλεσε και την αφορμή να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά ο Δάντης στη Λατινική λογοτεχνία, τη φιλοσοφία και τις επιστήμες. Μεταγενέστερα, η Βεατρίκη παρουσιάζεται ως κεντρικός χαρακτήρας στη Θεία Κωμωδία.
Το 1296 νυμφεύθηκε την Γκέμμα, από την οικονομικά ισχυρή οικογένεια των Ντονάτι. Είναι αξιοσημείωτο πως ο ίδιος ο Δάντης δεν αναφέρει στα γραπτά του τίποτα σχετικά με την Γκέμμα. Πιστεύεται πως μαζί απέκτησαν τρία παιδιά (τον Jacopo, τον Pietro και την Antonia). Τα νεανικά χρόνια του Δάντη επηρεάστηκαν άμεσα από τις πολιτικές καταστάσεις. Την εποχή εκείνη, η Φλωρεντία, όπως και ολόκληρη η Ιταλία, ήταν διχασμένη ανάμεσα σε δύο μεγάλα κόμματα, τους Γουέλφους και τους Γιβελίνους. Οι Γουέλφοι βρίσκονταν περισσότερο με το μέρος του Πάπα ενώ οι Γιβελίνοι με του αυτοκράτορα. Από το 1289 ο Δάντης έλαβε μέρος σε πολέμους εναντίον των Γιβελίνων. Το 1292, το κόμμα των Γουέλφων ήρθε στην εξουσία και εκδίωξε από τα δημόσια αξιώματα τους αντιπάλους τους.
Ωστόσο ξέσπασαν έντονες διαμάχες μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να διασπαστούν στους Μαύρους, που υποστήριζαν πως δεν έπρεπε να δοθούν πολλά προνόμια στον λαό και στους Άσπρους Γουέλφους, τους δημοκρατικούς. Ο Δάντης πήρε το μέρος των Άσπρων, ωστόσο η πλευρά των Μαύρων επικράτησε με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε εξορία και επιπλέον στο να πληρώσει πέντε χιλιάδες φλωρίνια εντός τριών ημερών. Μετά από αδυναμία του Δάντη να πληρώσει αυτό το ποσό, μια νέα καταδικαστική απόφαση όρισε πως έπρεπε να καεί ζωντανός, όπου και αν συλληφθεί.
1926 – Μέριλιν Μονρόε, αμερικανίδα ηθοποιός. Νόρμα Τζιν Μόρτενσον ήταν το όνομα με το οποίο τη δήλωσε η μητέρα της στο ληξιαρχείο από το όνομα ενός περιστασιακού συντρόφου της, ο οποίος είχε σκοτωθεί σε δυστύχημα.
Νόθο παιδί της Γκλάντυς Περλ Μπαίηκερ και άγνωστου πατέρα, πέρασε άσχημη παιδική ηλικία: η μητέρα της νοσηλεύτηκε αρκετές φορές σε ψυχιατρικά ιδρύματα, ενώ η ίδια φιλοξενήθηκε ως ψυχοπαίδι σε διάφορες οικογένειες.
Εννέα ετών μπήκε σε ορφανοτροφείο, στα έντεκά της έμενε σε μια φίλη της μητέρας της και σε ηλικία δεκαέξι ετών εγκατέλειψε το σχολείο για να παντρευτεί έναν νεαρό εργάτη. Κατά την περίοδο του πολέμου εργάστηκε σε εργοστάσιο κατασκευής αλεξιπτώτων. Σε ηλικία είκοσι ετών ήταν ήδη παντρεμένη και διαζευγμένη. Αλλά ήταν μία πολύ όμορφη νεαρή γυναίκα με αισθησιακό σώμα που εξέπεμπε έντονο ερωτισμό.
Πρώτος ο φωτογράφος του στρατού Ντ. Κόνοβερ ανακάλυψε αυτή τη σχεδόν μυστικιστική, σαγηνευτική σχέση που είχε με τον φακό, την έκανε από καστανή ξανθιά και της άνοιξε το δρόμο για την 20th Century Fox. Τα πρώτα χρόνια δεν ήταν ρόδινα, καθώς ξεκίνησε ως μοντέλο – κομπάρσος. Οι πρώτες της επιτυχίες ως ηθοποιού ήρθαν το 1950 με τις ταινίες Η ζούγκλα της ασφάλτου του Τζον Χιούστον και Όλα για την Εύα με τη Μπέτι Ντέιβις. Την ίδια περίοδο προκλήθηκε σκάνδαλο όταν και γνωστοποιήθηκε ότι παλιότερα είχε ποζάρει γυμνή για το περιοδικό «Playboy».
Η πλευρά της αθώας και σεξουαλικής καλλονής εκφράστηκε με τον πειστικότερο τρόπο στο Οι άντρες προτιμούν τις ξανθές (1953) δίπλα στην Τζέιν Ράσελ. Το 1955 πρωταγωνίστησε στην ταινία Επτά χρόνια φαγούρα. Ο δεύτερος σύζυγός της ήταν ο παίκτης του μπέιζμπολ Τζο ντι Μάτζιο με τον οποίο και χώρισε μετά από εννεάμηνη συμβίωση. Ήθελε να παίξει σε σοβαρούς ρόλους γι’ αυτό και φοίτησε στο Άκτορς Στούντιο της Νέας Υόρκης. Το 1956 έπαιξε στην ταινία Στάση του λεωφορείου για την οποία προτάθηκε για χρυσή σφαίρα. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τον συγγραφέα Άρθουρ Μίλερ. Είχε συνεργαστεί με τον Σερ Λόρενς Ολίβιε. Το 1959 συμπρωταγωνίστησε μαζί με τον Τζακ Λέμον και τον Τόνι Κέρτις στην ταινία Μερικοί το προτιμούν καυτό, όπου και θριάμβευσε.
Η ταινία του Τζον Χιούστον Οι αταίριαστοι αποδείχθηκε προφητική για την πρωταγωνίστρια Μέριλιν Μονρόε. Το σενάριο υπέγραψε ο Άρθουρ Μίλερ, ο οποίος το έγραψε ειδικά για την Μέριλιν. Η ταινία γυρίστηκε το 1960 και προβλήθηκε το 1961 όταν το ζευγάρι είχε χωρίσει. “Πρόκειται”, όπως έλεγε ο συγγραφέας, “για την αδυναμία των ανθρώπων να συνάψουν μεταξύ τους σχέσεις σταθερές και ασφαλείς. Πρόκειται για την τραγωδία του χωρισμού”. Τον Ιανουάριο του 1961 η 35χρονη τότε σταρ υπέβαλε αίτηση διαζυγίου στο δικαστήριο του Χουάρεθ στο Μεξικό εναντίον του συζύγου της Άρθουρ Μίλερ λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων. Αργότερα εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική. Το 1962 απολύθηκε από την εταιρεία 20th Century Fox, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Κάτι πρέπει να δώσεις, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, λόγω της ασυνέπειας, των αργοποριών και των ιδιοτροπιών της. Η αποζημίωσή της ήταν 200.000 δολάρια.
Θάνατοι
1960 – Αρμάνδος Δελλαπατρίδης, ήταν προσωπικότητα της μεσοπολεμικής Αθήνας. Γεννήθηκε το 1885 στο Αδραμύττιο της Μικράς Ασίας.
Το πραγματικό του όνομα ήταν Τηλέμαχος Νταλάκας.
Στα μέσα της δεκαετίας του ’20 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, ερχόμενος από την Μυτιλήνη όπου είχε καταφύγει μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, όπου εργαζόταν ως υπάλληλος συμβολαιογραφείου.
Στην Αθήνα άρχισε να βγάζει πολιτικού περιεχομένου λόγους σε πλατείες, προκαλώντας τη χλεύη των κατοίκων της πρωτεύουσας, ενώ είχε νοσηλευτεί σε δημόσιο ψυχιατρείο.
Δήλωνε αρχηγός του «Α’ Αναμορφωτικού Κόμματος» ή «Κόμματος των Κυανολεύκων». Απεβίωσε την 1η Ιουνίου 1960, ενώ νοσηλευόταν στο Λαϊκό Νοσοκομείο στην Αθήνα.
1981 – Χρηστάκης, Χρήστος Σύρπος το πραγματικό όνομά του, λαϊκός τραγουδιστής. Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1924 αλλά μεγάλωσε στη Δράμα, όπου άσκησε το επάγγελμα του υδραυλικού.
Στον χώρο του τραγουδιού μπήκε με την προτροπή και την βοήθεια του ρεμπέτη Κώστα Καπλάνη. Το διάστημα 1950-1967 τραγουδούσε ως δεύτερη φωνή και έπαιζε κιθάρα και μπαγλαμαδάκι δίπλα σε μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού (Πόλυ Πάνου, Γιώτα Λύδια κ.ά.). Έκανε μεγάλη επιτυχία μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1960 με το «Να χαρείς τα μάτια σου καλέ» των Στ. Ζαφειρίου-Π. Γαβαλά. Στη συνέχεια, με τη χαρακτηριστική παράξενη “κοφτή” ερμηνεία του, αναβίωσε το «Έμαθα πως είσαι μάγκας», «Η γάτα» και θα συνεχίσει δυναμικά με το «Πουλί» («Θα ζήσω ελεύθερο πουλί»), «Στις ταβέρνες τριγυρνάς”, «Η Κικίτσα», «Παίζουν τα μπαγλαμαδάκια» κ.ά. Έκανε πάταγο στα κέντρα και αποκλήθηκε ο “Έλλην Τζόνι Χαλιντέι”.
Μετά τη Μεταπολίτευση περιέπεσε σε αφάνεια, καθώς τα μουσικά γούστα είχαν αλλάξει. Ο Χρηστάκης τραγουδούσε για τα προς το ζην σε ένα λαϊκό κέντρο της Καβάλας, όταν υπέστη εγκεφαλικό. Πέθανε την 1η Ιουνίου του 1981 στο ΙΚΑ της Θεσσαλονίκης και κηδεύτηκε στην Καβάλα. Η σορός του βρίσκεται στο Α΄ Νεκροταφείο Δράμας.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
