Ἐν Ἀγρινίῳ τῇ 17ῃ Ιανουαρίου | 1952: θάνατος του Ανδρέα Παναγόπουλου


.

Aγρινιώτικο καλαντάρι

17 Ιανουαρίου

– 1952: θάνατος Ανδρέα Παναγόπουλου | 1982: Οι εργαζόμενοι του Αγρινίου
διαδηλώνουν ενάντια στην  μονοπαραταξιακή διοίκηση του Εργατικού Κέντρου –


17 Ιανουαρίου 1952

Θάνατος Ανδρέα Παναγόπουλου

Εκλέχθηκε δήμαρχος της πόλης για τρεις θητείες το 1925 έως 1934 και από το 1951 έως το 1952 που πέθανε. Ο Ανδρέας Παναγόπουλος υπήρξε ίσως ο σημαντικότερος δήμαρχος του Αγρινίου, ο οποίος μεταμόρφωσε και χαρακτήρισε με τις επιλογές του την πορεία της πόλης κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1883 και ήταν γιος του Αναστάση Παναγόπουλου, εμπόρου της πόλης, με καταγωγή από τα Καλάβρυτα. Φοίτησε στο γνωστό εκείνη την εποχή Εκπαιδευτήριο Βλάχου της Κέρκυρας και από νωρίς ανέπτυξε έντονη επιχειρηματική, φιλανθρωπική και πολιτιστική δράση. Ασχολήθηκε με το εμπόριο καπνού και ανέδειξε την εταιρεία Αδελφοί Παναγόπουλου σε έναν από τους κυριότερους εξαγωγείς καπνού στην Ελλάδα. Εκλέχθηκε δήμαρχος της πόλης για τρεις θητείες το 1925 έως 1934 και από το 1951 έως το 1952 που πέθανε.

Ανάμεσα στα έργα που υλοποίησε ήταν η συμπλήρωση της ρυμοτομίας της πόλης, η ασφαλτόστρωση των κεντρικών δρόμων, η κατασκευή σύγχρονου υδραγωγείου το 1930, η χρηματοδότηση των ανασκαφών για τον εντοπισμό του αρχαίου Αγρινίου, η οικοδόμηση της δημοτικής αγοράς το 1932 ενώ επί των ημερών του ηλεκτροφωτίστηκε για πρώτη φορά η πόλη. Για τη δράση του γενικά σαν δημοτικός άρχοντας παρασημοφορήθηκε και ήταν ένας από τους πέντε ιδρυτές της Ένωσης Δήμων και Κοινοτήτων της Ελλάδας.

Διετέλεσε και βουλευτής μετά το 1935 και πριν από τη γερμανική κατοχή. Το όνομά του έχει δοθεί σε κεντρικό δρόμο της πόλης και στην πλατεία με το σιντριβάνι, που βρίσκεται μπροστά από το δημαρχείο. Εκεί υπάρχει ακόμα το διατηρητέο αρχοντικό της οικογένειάς του και η προτομή του.

17 Ιανουαρίου 1984

Ένα δίστηλο ρεπορτάζ στην 5η σελίδα του Ριζοσπάστη (φύλλο 20.1.1982) μας πληροφορεί ότι, την Τρίτη, 17 Ιανουαρίου 1984 πραγματοποιήθηκε στο Αγρίνιο, «μία μεγαλειώδη συγκέντρωση στο Εργατικό Κέντρο Αγρινίου», σύμφωνα με τη εφημερίδα, με «αγωνιστική πορεία στους κεντρικούς δρόμους της πόλης», όπου «εκατοντάδες εργαζόμενοι του Αγρινίου διατράνωσαν τη θέλησή τους για να μην περάσουν τα σκοτεινά σχέδια ματαίωσης το επικείμενου συνεδρίου του Εργατικού Κέντρου, που πρέπει να γίνει ως στις 13 Φλεβάρη, σχέδια που, όπως κατήγγειλε ο συνδικαλιστής Γιάννης Ποσοτίδης στη συγκέντρωση, μεθοδεύονται από την δεξιά διοίκηση του Εργατικού Κέντρου και άλλους παραταξιακούς κύκλους ενάντια στον εκδημοκρατισμό και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

»Οι εργαζόμενοι του Αγρινίου», συνεχίζει το ρεπορτάζ, «είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν με κάθε τρόπο στο πραγματοποίηση του συνεδρίου.

»Όπως τονίζεται εξάλλου και στο ψήφισμα που εγκρίθηκε στη συγκέντρωση, οι εργαζόμενοι του Αγρινίου καλούν τη σημερινή δεξιά διοίκηση του Εργατικού Κέντρου να πάρει σοβαρά υπόψη της την απόφαση της συγκέντρωσης, για πραγματοποίηση του συνεδρίου. Στο ψήφισμα», καταλήγει το ρεπορτάζ, «εκφράστηκε και η αντίθεση των εργαζομένων του Αγρινίου στο μονοπαραταξιακό διορισμό της διοίκησης της ΓΣΕΕ σαν πρόκληση της εκφρασμένης θέλησης της εργατικής τάξης.»

 

Ριζοσπάστης 20.1.1982, σελ. 5

 

Φωτογραφία: Εγκαίνια της προτομής του Αντρέα Παναγόπουλου
στο σιντριβάνι, απέναντι από το δημαρχείο
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για  να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν