.
| Aγρινιώτικο καλαντάρι Οκτωβρίου |
– 1929: Η δίκη των συλληφθέντων κατά την εξέγερση της 10ης Οκτωβρίου
1960: Ενδοεκκλησιαστικές έριδες στο Αγρίνιο –
13 Μαρτίου 1929
Κατά τη διάρκεια της εξέγερσης των καπνεργατών στις 10 Οκτωβρίου 1929 στο Αγρίνιο και τα επεισόδια που εξελίχθηκαν μπροστά στην Εργατική Λέσχη αλλά και στις συνοικίες της πόλης, όπως μπορείτε να δείτε στο link που ακολουθεί (Καπνεργάτες στα οδοφράγματα | 6ο | Η εξέγερση του Οκτώβρη) η έφιππη χωροφυλακή συνέλαβε 54 από αυτούς που μετείχαν στα γεγονότα, μεταξύ των οποίων δεν ήταν μόνο καπνεργάτες, αλλά και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και επαγγελματίες της πόλης, όπως σοφέρ, αρτοποιοί, υποδηματοποιοί κ.ά. Και τους 54 συλληφθέντες τους παρέπεμψε σε δίκη η οποία πραγματοποιήθηκε στο Μεσολόγγι στις 13 Οκτωβρίου 1929.
Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Καπνεργάτες στα οδοφράγματα | 7ο | Η Δίκη – Ο αντίκτυπος
13 Οκτωβρίου 1960
Θεολογικός καυγάς στο Αγρίνιο. Μέλη της «Χριστιανικής Ένωσης Αγρινίου», η οποία διοικούνταν από το αρχιμανδρίτη Βενέδικτο Πετράκη (το 1959 αποχώρησε από την αδελφότητα των θεολόγων η «Ζωή» και μαζί με μεγάλο αριθμό σκληροπυρηνικών μελών της αδελφότητας ίδρυσαν την αδελφότητα του «Σωτήρα»), απαγόρευσαν στο χωριό Παπαδάτες της Μακρυνείας στον ιεροκήρυκα της Μητρόπολης Χριστόφορο Δασκάλου, να μπει στην αίθουσα συνεδριάσεων και διαλέξεων της Μητρόπολης. Παράλληλα διατυπώθηκαν έντονες διαμαρτυρίες, γιατί από το πρόγραμμα των κατηχητικών σχολείων της πόλης αποκλείσθηκαν οι θεολόγοι καθηγητές, εκτός από τον Κωστακιώτη.
Επίσης από το κύκλο της αδελφότητας θεολόγων, «Η Ζωή», διατυπώθηκαν έντονες διαμαρτυρίες, γιατί τα μέλη της «Χριστιανικής Ένωσης Αγρινίου» συκοφαντούν τους θεολόγους της «Ζωής» και ζητήθηκε η παρέμβαση της μητρόπολης. (ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, φύλ. 14 15.10.1960, Σελ. 4)
Φωτογραφία: Ο Βενέδικτος με τον Ηλία Ξένο μετέπειτα Ιερομόναχο Σπυρίδωνα τον Ιούλιο του 1961
(Πηγή: Ημερολόγιο 2019 της «Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας»)
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
