Ἐν Ἀγρινίῳ τῇ 12 Δεκεμβρίου | 1944: Ο Δήμος Αγρινίου για τα Δεκεμβριανά | 1948: Έλλειψη λαδιού


.

Aγρινιώτικο καλαντάρι

12 Δεκεμβρίου

– 1944: Απόφαση το Δημοτικού Συμβουλίου Αγρινίου για τα Δεκεμβριανά
1948 | Έλλειψη λαδιού στην αγορά του Αγρινίου –


12 Δεκεμβρίου 1944

Το Λαϊκό – ΕΑΜικό Δημοτικό Συμβούλιο Αγρινίου δεν μπορούσε να παραμείνει αμέτοχο σε αυτή κατάσταση. Σε έκτακτη συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου του 1944 τοποθετείται πάνω στις τραγικά γεγονότα των Αθηνών, καταγγέλλοντας την «αντεθνική», όπως την χαρακτηρίζει, «στάση της κυβέρνησης Παπανδρέου – Γλύξμπουργκ», καθώς και τη συνεργασία της «με δοσίλογους εθνοπροδότες», που «…βάφει τους δρόμους της ηρωικής πρωτεύουσας… στο αίμα αγωνιστών του λαού και της λευτεριάς…»

Διαβάστε περισσότερα στο link που ακολουθεί:
Ντοκουμέντο | Ψήφισμα δημοτικού συμβουλίου Αγρινίου για τα Δεκεμβριανά

12 Δεκεμβρίου 1948

Με προσωπική εργασία των κατοίκων ξεκίνησαν οι εργασίες της κατασκευής του δρόμου από την κάτω Χρυσοβίτσα μέχρι τη Ναύπακτο, μέσω Πλατάνου.

Εξ’ αιτίας της παρατεταμένης ανομβρίας και των παγετώνων εκείνων των ημερών η κτηνοτροφία της περιοχής υπέστη μεγάλη και σημαντική ζημιά στα αιγοπρόβατα, τα οποία δεν μπορούσαν να συντηρηθούν από την έλλειψη κτηνοτροφής στα λιβάδια. Ο κτηνοτροφικός συνεταιρισμός του Αγρινίου κατέθεσε στον έπαρχο Τριχωνίδας με το οποίο αφού παρουσίασε την κατάσταση ζητούσε τη λήψη μέτρων.

Η αγορά του Αγρινίου «στερείται ελαίου», αναφέρει η εφημερίδα ΣΚΡΙΠ, αφού σύμφωνα με όσα διαδίδονταν και είχαν γίνει κοινή πεποίθηση όλων, οι έμποροι το είχαν κρύψει, σκόπιμα, για να πετύχουν την ανατίμησή του, γεγονός που έφερε αγανάκτηση στις λαϊκές τάξεις. Όλοι περίμεναν ότι οι αρμόδιοι και ιδιαίτερα ο Εισαγγελέας της πόλης με την ιδιότητά του ως Προέδρου της Αγορανομικής Επιτροπής, θα πάρουν τα ενδεικνυόμενα μέτρα για την εξασφάλιση του λαδιού, δεδομένου ότι η έλλειψή του ήταν τεχνητή. (ΕΜΠΡΟΣ, 12/12/ 1948, Σελ. 4)

 

 

Φωτογραφία:
Έρευνα – Κείμενα: Λ. Τηλιγάδας
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για  να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν