Αντιοφικός καιρός: Η τοξικότητα του παραλογισμού

Ο αντιοφικός ορός είναι ένα φάρμακο πολύ τοξικό,
που αναδεικνύει την τοξικότητα του δημόσιου λόγου
και του παραλογισμού μας

• γράφει ο Λευτέρης Τηλιγάδας

Είναι τραγικό να «μένεις Ευρώπη», το 2022, και να αποτελεί ειδησεογραφικό γεγονός σε τοπικό αλλά και πανελλαδικό, αρκετές φορές, επίπεδο, το δάγκωμα μια οχιάς. Και γίνεται ακόμα πιο τραγικό όταν συνειδητοποιείς, ότι, ακόμα κι έτσι, κανείς δεν κουνιέται και τίποτα δεν αλλάζει, αφού η δημιουργία εντυπώσεων από τη μια και ο κρατικός «παραλογισμός» από την άλλη διατηρούν τη σύγχυση στο δημόσιο χώρο της υγείας.

Στη χώρα μας αρχικά, ένα μόνο είδος φιδιού είναι δηλητηριώδες: η οχιά.

Από την άλλη ο αντιοφικός ορός είναι ένα φάρμακο πολύ τοξικό και δεν χορηγείται αμέσως μετά από το δάγκωμα κάποιου φιδιού. Χορηγείται μόνο μετά από δάγκωμα οχιάς και μόνο αν υπάρχουν συγκεκριμένα κριτήρια απειλητικής για εξέλιξη της υγείας του ασθενή, αφού το ίδιο το αντίδοτο έχει σοβαρές επιπτώσεις στον οργανισμό. Για τους λόγους αυτούς, η επιστημονική κοινότητα έκρινε ότι ο αντιοφικός ορός θα χορηγείται: «μόνο μετά από σοβαρή ένδειξη εξέλιξης των επιπτώσεων στον ασθενή από το δηλητήριο και μόνο με στενή ιατρική παρακολούθηση σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ)».

Παρά το γεγονός αυτό όμως, εκτιμούμε, ότι είναι εντελώς παράλογο για ένα σύστημα υγείας να αφαιρεί από τα ράφια των νοσοκομειακών φαρμακείων της χώρας έναν ορό που μπορεί να σώσει με ελάχιστη ταλαιπωρία έναν άνθρωπο και να θεραπεύσει άμεσα την αγωνία των μελών της οικογένειας του, αφού, όπως όλοι γνωρίζουν, στην περίπτωση που το φίδι είναι οχιά, μέσα σε δύο ώρες θα πρέπει το νοσοκομείο να του χορηγήσει τον ορό, σύμφωνα με την Υπουργική Απόφαση (Υ. Α. Αρ. πρωτ. Δ1α/Γ.Π.οικ.59418/31-7-2018).

Αν το δάγκωμα γίνει φυσικά στον κάμπο του Αγρινίου, το δίωρο μέχρι να διαγνωστεί η κρισιμότητα της κατάστασης στο νοσοκομείο Αγρινίου και να παραγγελθεί η αποστολή του ορού από το νοσοκομείου του Ρίου, ίσως και να είναι αρκετό. Αν το δάγκωμα όμως έχει συμβεί στο Αυλάκι του Βάλτου ή στον Αγαλλιανό των Παρακαμπυλίων ή στο Άγιο Νικήτα της Λευκάδας ή σε μια απομακρυσμένη παραλία στην Κεφαλονιά, τότε… τότε «πιάσε τ’ αυγό και κούρευτο».

Κι όλα αυτά γιατί;

Για λόγους κόστους, λέει. Λες και το κόστος όλης αυτής της κινητικότητας του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, που πρέπει να «κινηθεί», για να σωθεί ο κάθε άτυχος συνάνθρωπος μας, που κατοικεί σε αυτές τις απομακρυσμένς περιοχές, είναι μικρότερο!

Ο παραλογισμός όμως δεν σταματάει εδώ· συνεχίζεται: αφού διαπιστωθεί αυτό το έλλειμμα και οι πολίτες «μπήξουν» τις φωνές, βγαίνει ο φαρμακοποιός του νοσοκομείου της περιοχής και λέει, ότι δεν φταίει αυτός… αλλά ο νόμος. Και ο βουλευτής, που με στεντόρια τη φωνή προέβη σε διαμαρτυρία για το παράλογο του πράγματος, όταν συνειδητοποιεί ότι, το παράλογο αυτό είναι νομοθέτημα της δικής του κυβέρνησης, βάζει τη «γλώσσα» που έβγαλε, στο οισοφάγο και ησυχάζει, αφήνοντας τα πράγματα ως έχουν.

Και τι θα μπορούσε, ίσως αναρωτηθείτε, να πράξει ένα φαρμακοποιός από το Αγρίνιο και ένας επαρχιώτης βουλευτής της σημερινής αντιπολίτευσης;

Πριν όμως ο φαρμακοποιός «την πει» δημόσια στο βουλευτή, να διερωτήθηκε άραγε, τί δεν έκανε ο ίδιος, όταν διάβασε την εγκύκλιο με την οποία «νομοθετήθηκε» η απουσία του αντιοφικού από το νοσοκομείο Αγρινίου. Έστειλε άραγε, μια διαμαρτυρία για την συγκεκριμένη έλλειψη στους παραπάνω απ’ αυτόν στη διοικητική ιεραρχία του συστήματος υγείας, επισημαίνοντάς τους ότι με αυτή τους την επιλογή βάζουν σε κίνδυνο τους κατοίκους μιας ολόκληρης επαρχίας που ζουν ανάμεσα σε φίδια και έχουν ως νοσοκομείο αναφοράς της δικής τους ζωής το νοσοκομείο Αγρινίου;

Τους κατέστησε υπεύθυνους για τον όποιο κίνδυνο προκύψει από την απόφασή τους;

Εξ όσων αντιλαμβανόμαστε, δεν το έκανε.

Αυτό που έκανε ήταν να κάτσει φρόνημα μέχρι να παρουσιαστεί το πρόβλημα. Κι όταν αυτό «έσκασε στα χέρια του», θίχτηκε προσωπικά από τα λόγια ενός βουλευτή, που δήλωσε ότι είναι απαράδεκτο το φαρμακείο ενός νοσοκομείο να μην έχει φάρμακα και βγήκε και υποστήριξε, ως αξιόπιστη μάλιστα δικαιολογία, ότι δεν ευθύνεται αυτός, αλλά ο νόμος.

Το άκουσε αυτό ο βουλευτής που θεωρούσε παράλογο το να μην υπάρχει αντιοφικός στα δευτεροβάθμια νοσοκομεία της χώρας και αντί να μαζέψει τους βουλευτές του κόμματος του και να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να αλλάξει η εγκύκλιος, «έκαστε φρόνημα» κι αυτός, αφήνοντας τα «νόμιμα» να καταρρακώνουν το φρόνημα όλων μας, εμπεδώνοντας ακόμα περισσότερο μέσα μας το αίσθημα της ανασφάλειας και της ανεπάρκειας των συστημάτων που μας περιβάλλουν.

Και «πάει σόι το βασίλειο», όπως λένε στο Αγρίνιο και στον κόσμο όλο. Και παραμένει το παράλογο, ως «νόμιμα τεκμηριωμένο» με την εγκυρότητα του επιστήμονα, που αποδέχεται τον παραλογισμό που «θεραπεύει» και του πολιτικού, που αποσιώπα τις ευθύνες που αναλογούν στη διαχείρηση της εξουσίας από τον κομματικό μηχανισμό που εξυπηρετεί.

 

 

Υ.Γ. Ούτε εδώ όμως σταματάει ο παραλογισμός. Ένας 55χρονος άνδρας από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας, εμφανίστηκε στο Κέντρο Υγείας της Αλεξάνδρειας, όπως αναδημοσίευσε πρόπερσι το krinilive.gr από το gnomi.news, κρατώντας στο χέρι ένα φίδι που νωρίτερα τον είχε δαγκώσει, όπως μπορείτε να δείτε και στην φωτογραφία της ανάρτησης. Ο 55χρονος έσπευσε στο πλησιέστερο νοσοκομείο (Κέντρο Υγείας Αλεξάδρειας), κρατώντας το φίδι μέσα σε σακούλα, προκειμένου οι γιατροί να διαπιστώσουν, αν επρόκειτο για δηλητηριώδες φίδι ή όχι. Δείτε ΕΔΩ περισσότερα.

---

AgrinioStories