Απίστευτα κι όμως… αγρινώτικα
«Για τα μούτρα σ’…»
- του Λ. Τηλιγάδα
17 Οκτωβρίου 1981. Αγρίνιο. Περιοχή Ντούτσαγα.
Η γιαγιά καθόταν στο μπαλκόνι και χάζευε τα αυτοκίνητα που περνούσαν στη Χαριλάου Τρικούπη.
Κάτω από το μπαλκόνι μία ομάδα πασοκτζήδων της γειτονιάς, όρθια και στο πόδι, κουβέντιαζε για πάνω από μια ώρα τα δεδομένα, τα γκάλοπ, τις δηλώσεις και όλα αυτά με τα οποία οι άνθρωποι «ζυμώνονταν» και «ζύμωναν» τα μυαλά τους, λίγο πριν φτάσουν στην κάλπη και ψηφίσουν, εκείνα τα χρόνια που δεν υπήρχε το FB, το Twiter, και το Messager, Μην κοιτάτε σήμερα που τα ήθη και τα έθιμα έχουν αλλάξει… Τότε γινόταν ο «πόλεμος των καφενείων και των δρόμων» και έπρεπε σε αυτό τον «πόλεμο» να είσαι ενημερωμένος «κάθετα» και «οριζόντια» και «σφαιρικά», για να την βγάλεις καθαρή.
– Άκουσες τι είπε ο Αντρέας…
– Και διάβασες τι έκανε ο Άκης…
– Κι είδες πως του την έφερε ο Λαλιώτης…
– Κι άκουσες αυτός…
– Κι είδες ο άλλος…
– Και διάβασες ο παραπέρα.
Αυτά ήταν εκείνη την εποχή τα σημαντικότερα ρήματα του λόγου: Άκουσες, είδες, διάβασες.
Κι αφού μίλησαν για όλα όσα είδαν άκουσαν και διάβασαν. Κι αφού τα ζητήματα αναλύθηκαν όλα, άρχισε σιγά-σιγά η παρέα των «ζυμωμένων» με τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ να διαλύεται. Έπαιρνε ο καθένας το δρόμο για το σπίτι του, περιμένοντας με αγωνία την επόμενη μέρα που ο Αντρέας είχε το ραντεβού με την ιστορία και στο οποίο είχαν βάλει στοίχημα να πάνε κι αυτοί.
Στο σημείο πια είχαν απομείνει μόνο τρεις: οι δύο πασοκτζήδες κάτω στο πεζοδρόμιο που συνέχιζαν τη συζήτηση και η γιαγιά πάνω στο μπαλκόνι που συνέχιζε να χαζεύει τα αυτοκίνητα που περνούσαν στη Χαριλάου Τρικούπη. Τα άκουγε όλα αυτά άθελα της και χωρίς να την ενδιαφέρουν καθόλου. Αυτή είχε κλείσει άλλωστε ως ψηφοφόρος τη μέρα που ο Καραμανλής έδιωξε το βασιλιά.
Ξαφνικά η προσοχή της καρφώθηκε επάνω τους.
– Άιντε.. κι αύριου μι τ’ νίκη, είπε ο ένας στον άλλον όταν αποφάσισαν να το διαλύσουν τα συντρόφια.
– Αύριου μι τ’ νίκη, του αντευχήθηκε κι ο άλλος
– Ναιαιαιαιαι…, πετάγεται η γιαγιά ψιλοαγριεμένημε τις παλάμες των χεριών να ακουμπάνε στη μέση ανάποδα και τα δάχτυλα προς τα πίσω.
Για τα μούτρα σ’ τ’ν έχουμι τ’ Νίκη. Μην ξαναπιάσ’τι στο στόμα σας τ’ν εγγόνα μου, παλιουκερατάδες, γιατί θα χ’τι να κάν’τι μαζί μ’!!!
Ιστορίες που έζησα ή μου αφηγήθηκαν
AgrinioStories
