.
Αφιερώματα ημερών ή εβδομάδων
Οι διεθνείς ημέρες είναι αφορμές για την εκπαίδευση του ευρύτερου κοινού σε θέματα που απασχολούν,
για την κινητοποίηση πολιτικής βούλησης και πόρων για την αντιμετώπιση παγκόσμιων προβλημάτων
και για τον εορτασμό και την ενίσχυση των επιτευγμάτων της ανθρωπότητας.
Η 11η Δεκεμβρίου ορίστηκε ως:
Παγκόσμια Ημέρα Βουνού
Παγκόσμια Ημέρα Βουνού
Η 11η Δεκεμβρίου καθιερώθηκε το 2003 από τα Ηνωμένα Έθνη ως Διεθνής Ημέρα Βουνού για να αναδείξει τον ζωτικό ρόλο που παίζει το βουνό στη ζωή των ανθρώπων και να υπενθυμίσει στη διεθνή κοινότητα την ευθύνη που έχει για τη διατήρησή του. Τα βουνά καλύπτουν το 1/5 της ξηράς και παρέχουν ζωή στο 1/10 του παγκοσμίου πληθυσμού. Η δασική αποψίλωση συμβάλλει στην οικολογική υποβάθμιση και την απώλεια της βιοποικιλότητας.
Δυστυχώς, τα βουνά απειλούνται από κλιματική αλλαγή ,υπερεκμετάλλευση και μόλυνση, αυξάνοντας τον κίνδυνο για τους ανθρώπους και τον πλανήτη.
Καθώς το παγκόσμιο κλίμα συνεχίζει να ζεσταίνεται, οι ορεινοί παγετώνες λιώνουν επηρεάζοντας τις προμήθειες γλυκού νερού κατάντη και οι ορεινοί άνθρωποι — μερικοί από τους φτωχότερους — του κόσμου αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερους αγώνες για να επιβιώσουν.
Οι απότομες πλαγιές σημαίνουν ότι η εκκαθάριση δασών για γεωργία, οικισμούς ή υποδομές μπορεί να προκαλέσει διάβρωση του εδάφους καθώς και απώλεια οικοτόπων. Η διάβρωση και η ρύπανση βλάπτουν την ποιότητα του νερού που ρέει κατάντη και την παραγωγικότητα του εδάφους. Στην πραγματικότητα, πάνω από 311 εκατομμύρια αγροτικοί ορεινοί άνθρωποι στις αναπτυσσόμενες χώρες ζουν σε περιοχές που εκτίθενται σε προοδευτική υποβάθμιση της γης, 178 εκατομμύρια από τους οποίους θεωρούνται ευάλωτοι στην επισιτιστική ανασφάλεια.
Αυτό το πρόβλημα μας επηρεάζει όλους. Πρέπει να μειώσουμε το αποτύπωμα άνθρακα και να φροντίσουμε αυτούς τους φυσικούς θησαυρούς.
Η Διεθνής Ημέρα Βουνού, που γιορτάζεται από το 2003 μέσω του FAO, ευαισθητοποιεί σχετικά με τη σημασία των βουνών για τη ζωή, υπογραμμίζει τις ευκαιρίες και τους περιορισμούς στην ανάπτυξη του βουνού και χτίζει συμμαχίες που θα φέρουν θετικές αλλαγές στους λαούς και τα περιβάλλοντα των βουνών σε όλο τον κόσμο.
Το πιο εκτεταμένο βουνό της Στερεάς Ελλάδας θεωρείται και δικαίως το όρος Παναιτωλικό. Το βουνό που γεννάει κάθε πρωί τον ήλιο για ολόκληρη την περιοχή του Αγρινίου φθάνει στα νότια μέχρι την λίμνη Τριχωνίδα και τον ποταμό Εύηνο, στα Βόρεια ο Κρικελοπόταμος το χωρίζει από τα βουνά Καλιακούδα και Χελιδόνα και στα Βορειονατολικά από την Οξυά, ενώ στα δυτικά οι πλαγιές του πέφτουν μέχρι τον κάμπο του Αγρινίου και τον Αχελώο.
Ο βασικός κορμός του απέραντου αυτού ορεινού συγκροτήματος, που σαν διάδημα στεφανώνει την Αιτωλία, ξεκινά από ανατολικά προς δυτικά με τις κορυφές Πλατανάκι (1.780 μ.), Δίκορφο (1.720 μ.), Τριανταφυλλιά (1.817 μ.), Τούμπα (1.680 μ.), Αραποκέφαλα (1.606 μ.) και ενώνεται στα δυτικά με ένα άλλο κλάδο που με κατεύθυνση από Βορρά προς Νότο έχει τις κορυφές Κούτουπας (1.793 μ.), Νεραϊδοβούνι (1.761 μ.), Καταβόθρα (1.752 μ.), Τσίνα (1.715 μ.), Κρημνίτσα (1.816 μ.), Κατελάνος ή Κυρά Βγένα (1.924 μ.), Ζυγός ή Βγένα (1.737 μ.), Κόκα (1.691 μ.), Ξάνθη ή Λάπατο (1.810 μ.), Γκιόρλα ή Γιόρλα (1.820 μ.) κ.ά.
Από τους δυο αυτούς βασικούς κλάδους σχηματίζονται και άλλοι σε πολλές κατευθύνσεις, έτσι ώστε συνολικά να εμφανίζεται μια ατέλειωτη σειρά κοιλάδων και χαραδρών, με ανέγγιχτη πολλές φορές ομορφιά, η οποία έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000. Στο βουνό υπάρχει πλήθος πεζοπορικών – ορειβατικών διαδρομών που προσφέρονται για επισκέψεις όλη τη διάρκεια του χρόνου. Υπάρχουν διαδρομές διαφόρων επιπέδων δυσκολίας και η ανάβαση σε πολλές κορυφές είναι σηματοδοτημένη από τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγρινίου.
Από το καταφύγιο του Παναιτωλικού ξεκινάει και η πορεία προς την ψηλότερη κορυφή του Παναιτωλικού, τον Κατελάνο. Πρόκειται για μια όμορφη διαδρομή σε ένα καλοσημαδεμένο (με κόκκινη μπογιά στα βράχια) μονοπάτι. Το καταφύγιο του Παναιτωλικού χτισμένο σε υψόμετρο 1.170 μέτρων στη θέση “Διασελάκι” στη νότια πλευρά του βουνού με φόντο την κορυφή Κόκα
Ακολουθώντας την πυκνή σήμανση (κόκκινα σημάδια στα δέντρα και τα βράχια) βγαίνουμε σε ποτίστρα-πηγή, στο σημείο που σβήνει ο δασικός δρόμος που ανεβαίνει από το χωριό Περιστέρι. Στη συνέχεια ανηφορίζουμε σε ελατόφυτη πλαγιά μέχρι να φτάσουμε τη βάση της ράχης της κορυφής Κόκα. Από εδώ η θέα προς τη λίμνη Τριχωνίδα είναι καθηλωτική. Ακολουθούν δύο μακρόσυρτες τραβέρσες. Η μία στην δεξιά πλαγιά της Κόκας (1.691 μ.) και η άλλη στην δεξιά πλαγιά του Ζυγού ή Βγένας (1.737 μ.)., ώσπου φτάνουμε στο διάσελο Ζυγού-Γκιόρλας, σε υψόμετρο 1.600 μέτρων περίπου.
———————————————————
https://www.un.org/ | https://www.sansimera.gr/
