Η υποκριτική
είναι μια οικογενειακή παράδοση
για τους Ρεντγκρέιβ αλλά, σαφώς, η Βανέσα
είναι αυτή που διακρίθηκε περισσότερο.
Και τα δύο αδέρφια της, η Λιν και ο Κόριν, ήταν επίσης ηθοποιοί. Καριέρα ηθοποιού ακολούθησαν και οι κόρες της, η Νατάσα Ρίτσαρντσον και η Τζόελι Ρίτσαρντσον. Ο πατέρας της, Μάικλ Ρεντγκρέιβ, και η μητέρα της, Ρέιτσελ Κέμπσον, ήταν πολύ δημοφιλείς ηθοποιοί στην εποχή τους. Και οι δύο παππούδες της Βανέσα ήταν επίσης ηθοποιοί. Η ζωή της διάσημης καλλιτεχνικής οικογένειας μόνο συμβατική δεν ήταν. Οι Ρεντγκρέιβ υπήρξαν πάντα ρηξικέλευθοι και πρωτοποριακοί. Ο πατέρας της ηθοποιού Μάικλ, αλλά και ο πρώτος της σύζυγος ήταν ανοιχτά αμφιφυλόφιλοι σε μια περίοδο που κάτι τέτοιο δεν ήταν κοινωνικά αποδεκτό.
Η Βανέσα γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο Τόνι Ρίτσαρντσον όταν ήταν ακόμα πολύ μικρή. Η μητέρα της τον είχε μαθητή εκείνη την εποχή. Η συνάντησή τους είχε μια βαθιά επίδραση στο ταξίδι της ηθοποιού προς την αυτογνωσία και την προσωπική και καλλιτεχνική εξέλιξη.
•Η Ρεντγκρέιβ πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της πρώιμης καριέρας της τελειοποιώντας την τέχνη της στη σκηνή. Εμφανιζόταν συχνά σε σεξπηρικά έργα που της έδωσαν τεράστια εμπειρία. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας της έχει ως στόχο να εναλλάσσει τον χρόνο της ανάμεσα στην κινηματογραφική οθόνη και τη θεατρική σκηνή. Έχει κρατήσει πρωταγωνιστικούς ρόλους σε περισσότερες από 35 παραγωγές στο ιστορικό West End του Λονδίνου.
Το 1958 έκανε το ντεμπούτο της στη μεγάλη οθόνη σε μια ταινία με τίτλο Behind The Mask, στην οποία πρωταγωνιστούσε ο πατέρας της. Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος ήρθε αρκετά αργότερα το 1966 στην κωμωδία Μόργκαν – Ο τρελός Εραστής. Αυτή η ερμηνεία τής χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου και το βραβείο Καλύτερης Ηθοποιού στο φεστιβάλ των Καννών. Το 1966 πρωταγωνίστησε ακόμα στην ταινία Blow-Up του Μικελάντζελο Αντονιόνι. Η Ρεντγκρέιβ πρωταγωνίστησε στο πολύ επιτυχημένο μιούζικαλ Κάμελοτ του Τζος Λόγκαν, σε μια από τις πιο καθοριστικές στιγμές της καριέρας της. Μετά το Κάμελοτ, πρωταγωνίστησε στο φιλμ Ο Πύργος των Εραστών στο πλευρό του Ιταλού ηθοποιού Φράνκο Νέρο, ο οποίος έγινε σύντροφός της μέχρι και σήμερα. Η δεύτερη υποψηφιότητα για Όσκαρ ήρθε για την ερμηνεία της ως Ισιδώρα Ντάνκαν στο φιλμ του 1968 Ισιδώρα.
Η Ρεντγκρέιβ έχει γνώμη και δε διστάζει να την εκφράζει χωρίς να φοβάται να διαφοροποιηθεί από τα κυρίαρχα μοντέλα σκέψης και να μιλήσει ενάντια στις αδικίες που υπάρχουν στον κόσμο μας. Ήταν αντίθετη με τον πόλεμο στο Βιετνάμ και τον πόλεμο στο Ιράκ και έβαλε υποψηφιότητα μια φορά ως μέλος του Τροτσκιστικού Εργατικού Επαναστατικού Κόμματος. Το 1978 κέρδισε ένα Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Τζούλια. Η ταινία αναφέρεται σε μία γυναίκα που δολοφονήθηκε από έναν Γερμανό Ναζί εξαιτίας της δράσης της εναντίον του φασισμού. Στη διάρκεια των γυρισμάτων η Ρεντγκρέιβ έκανε παράλληλα την αφήγηση και την παραγωγή στο ντοκιμαντέρ The Palestinian για το παλαιστινιακό ζήτημα και τις δραστηριότητες της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.
Η Ρεντγκρέιβ στην ευχαριστήρια ομιλία της για την παραλαβή του βραβείου Όσκαρ για την ταινία Τζούλια έκανε πολλά αιχμηρά σχόλια και μίλησε για «σιωνιστές χούλιγκαν» που διαμαρτυρήθηκαν για το ντοκιμαντέρ. Μόλις πρόφερε αυτά τα λόγια, αποδοκιμασίες ξέσπασαν από το κοινό. Πιστεύεται ότι αναφερόταν στα μέλη της οργάνωσης, του Jewish Defense League, που έκαναν διαμαρτυρία για την προβολή του ντοκιμαντέρ.
Αν και είναι ξεκάθαρο ότι η Ρεντγκρέιβ προσπαθούσε να είναι φιλοπαλαιστινιακή, πολλοί από το κοινό ερμήνευσαν τα λόγια της ως αντισημιτική ή αντι-ισραηλινή επίθεση. Μόλις η είδηση κυκλοφόρησε στις εφημερίδες την επόμενη μέρα, η φήμη της αμαυρώθηκε περαιτέρω. Μόνο λόγω του υποκριτικού της διαμετρήματος στη βιομηχανία του κινηματογράφου μπόρεσε να συνεχίσει να έχει επιτυχία στο Χόλιγουντ μετά από αυτόν τον διχαστικό λόγο. Αν και, αναμφίβολα, έχασε αρκετούς ρόλους ως συνέπεια των θέσεών της.
•Το ντοκιμαντέρ The Palestinian επρόκειτο να παρουσιαστεί στο Doheny Plaza στο Λος Άντζελες στις 15 Ιουνίου 1976, αλλά νωρίς εκείνο το πρωί μια βόμβα εξερράγη μπροστά από το θέατρο. Ένα μέλος του Jewish Defense League καταδικάστηκε αργότερα για την επίθεση. Ευτυχώς, η προβολή της ταινίας καθυστέρησε μόνο μία μέρα.
Η Ρεντγκρέιβ προκάλεσε αντιπαραθέσεις ακόμα μια φορά, όταν προσλήφθηκε από το CBS για να υποδυθεί την Φάνια Φένελον, μία πραγματική επιζήσασα ναζί στρατοπέδου συγκέντρωσης στην τηλεοπτική ταινία του 1980 Playing For Time. Προφανώς, ακόμη και η Φένελον δεν ήθελε καν να την υποδυθεί η Ρεντγκρέιβ. Ωστόσο, η ηθοποιός κέρδισε ένα Έμμυ για τον ρόλο και η σειρά ήταν ένα από πιο επιτυχημένα προγράμματα της χρονιάς.
Στη δεκαετία του 1980, η Ρεντγκρέιβ, επικεντρώθηκε στο να κάνει τηλεοπτικές ταινίες και μίνι σειρές υψηλού προϋπολογισμού αλλά βρήκε επίσης χρόνο για να κάνει θέατρο τόσο στη Νέα Υόρκη όσο και στο Λονδίνο. Το 1984 μήνυσε τη Συμφωνική Ορχήστρα της Βοστώνης για 5 εκατομμύρια δολάρια, επειδή έσπασε πρόωρα το συμβόλαιο μαζί της εξαιτίας των πολιτικών της απόψεων.
Στη δεκαετία του ’90, είχε μια σειρά από μικρούς ρόλους σε πολλές ταινίες όπως η Επιστροφή στο Χάουαρντς Έντ, Επικίνδυνη Αποστολή και Οι Αντάρτες του Μπρόντγουεϊ. Είχε επίσης δύο πρωταγωνιστικούς ρόλους σε ταινίες όπως το Ένας Μήνας στη Λίμνη το 1995 και Οι Αναμνήσεις της Κυρίας Ντάλογουεϊ το 1997.
Το 2003 κέρδισε το θεατρικό βραβείο Τόνι για την ερμηνεία της στο έργο του Ευγένιου Ο’Νηλ “Μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα”. Το ακολούθησε μια άλλη ερμηνεία υποψήφια για Τόνι στο «The Year of Magical Thinking» του 2007 και μια άλλη για τον «Σοφέρ της κυρίας Ντέιζι» το 2010.
Η Βανέσα εμπλέκεται πολύ πολιτικά. Εκλέχτηκε για να υπηρετήσει ως Πρέσβειρα Καλής Θέλησης της UNICEF στα μέσα της δεκαετίας του ’90 και αρνήθηκε την πρόσκληση να αποδεκτεί τον τίτλο ευγενείας “Dame” το 1999.
