«Του θεού η χάρη μας φυλάει απ΄ τα σουξέ»
έγραφε κάποτε ο Διονύσης, αλλά παρά το γεγονός,
ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβει ποτέ στον ίδιο,
εμάς μας συνέβει με τον Μάγκα που δεν πέθανε,
κι έχουμε να το λέμε. (Λ.Τ.)
Ο Μπιμπίλας, ο Μάγκας και η νεκρή δημοσιογραφία
«Ο πρόεδρος του ΣΕΗ Σπύρος Μπιμπίλας«, έγραψε το tvxs.gr «αποδείχθηκε τόσο ανεύθυνος, επιπόλαιος και αγχωμένος για δημοσιότητα που ανακοίνωσε το θάνατο του ζωντανού κλαρινίστα Γιώργου Μάγκα. Ο,τι και να πει κανείς», συνεχίζει, «για την ανοησία του Σπ. Μπιμπίλα είναι λίγο και καταλήγει θλιβερό επειδή λόγω θέσης διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην υπόθεση #metoo στο χώρο της υποκριτικής.
Από εκεί και πέρα, το πρόβλημα δεν είναι ο Μπιμπίλας αλλά τα ΜΜΕ που μετέδωσαν ως γεγονός τη μακάβρια ανακρίβεια του προέδρου του ΣΕΗ. Η ψεύτικη είδηση έκανε το γύρο του διαδικτύου χωρίς να μεσολαβήσει διασταύρωση. Ένας ηθοποιός είπε ότι πέθανε ένας μουσικός και μόνο γι αυτό ο θάνατός του αποτέλεσε για λίγες ώρες γεγονός!
Το απογοητευτικό συμπέρασμα είναι ότι η δημοσιογραφία περνά βαθύτατη κρίση και ο λόγος δεν είναι μόνο οι πιέσεις που ασκούνται από την κυβέρνηση.
Χαμηλές αμοιβές, εξοντωτικά ωράρια και έλλειψη προοπτικής, ειδικά στον ηλεκτρονικό τύπο, φέρνουν το θρίαμβο του copy-paste και την προσφορά ύλης που δεν είναι όχι απλώς προϊόν έρευνας αλλά ούτε καν συζήτησης με έστω μία «πηγή».
Έχει διαμορφωθεί ένα δημοσιογραφικό προλεταριάτο που υφίσταται εξουθενωτικές συνθήκες εργασίας και παράγει δήθεν ρεπορτάζ και δήθεν ενημέρωση.
Το «δωρεάν» του διαδικτύου από δύναμη γίνεται αδυναμία. Και το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο για τους δέκτες των fake news παρά για τους πομπούς.»
