Business and politics του Κυριάκου Μητσοτάκη
με μία επίσκεψη υψηλού συμβολισμού στο Dumfries House
- του Οδυσσέα Αρβανίτη
Η επίσημη αιτιολογία από το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι ο πρωθυπουργός ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση του πρίγκιπα Κάρολου προκειμένου, όπως ανακοινώθηκε, να πάρει ιδέες για την αξιοποίηση του «βασιλικού κτήματος» στο Τατόι. Το υψηλό επίπεδο του συμβολισμού παραπέμπει εκ των πραγμάτων σε άνοιγμα στο φιλοβασιλικό και εν μέρει στο ακροδεξιό ακροατήριο, σε μία συγκυρία που η ΝΔ αιμορραγεί στα δεξιά της. Επιχειρηματική αξιοποίηση και φλερτ με τους Γλύξμπουργκ δεν είναι ξένα πάντως στην οικογένεια Μητσοτάκη. Ήδη η αξιωματική αντιπολίτευση τον κατηγορεί για νέο “unfair” και του συνιστά «να σταματήσει να συμπεριφέρεται σαν αυλάρχης των Γλύξμπουργκ».
Άμεση και εξαιρετικά έντονη ήταν η αντίδραση της ΝΔ στις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ: «Χρειάζεται μεγάλο απόθεμα γελοιότητας για να προσπαθεί κάποιος να συνδέσει την αξιοποίηση του κτήματος Τατοϊου, ώστε να αποτελέσει έναν χώρο αναψυχής για τους πολίτες, με πολιτειακό θέμα που λύθηκε οριστικά με πρωτοβουλία του ιδρυτή της ΝΔ Κ. Καραμανλή το 1974. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι τα αποθέματα γελοιότητας που διαθέτει είναι ανεξάντλητα». Με την προσωπική του επίσκεψη είναι σαφές ότι ο πρωθυπουργός επιδιώκει κάτι περισσότερο από ιδέες για την αξιοποίηση του κτήματος του Τατοΐου- που είναι στο επίπεδο του γενικού γραμματέα υπουργείου. Το κτήμα στο Τατόι, άλλωστε έχει συνδεθεί με τον πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού όταν ενορχηστρώθηκε το 1991 «το μεγάλο ριφιφί» που το αποψίλωσε από την κινητή περιουσία υψηλής αξίας που ήταν και κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας.
Σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσεις ο πρωθυπουργός αξιοποιεί κάθε δυνατότητα ώστε να περιορίσει τις διαρροές στα δεξιά του. Φυσικά ακόμη και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να συμφωνεί με την επιστροφή της βασιλείας, ούτε και υπάρχει παρόμοιο ενδεχόμενο, αν και ο τέως -που δεν φημίζεται για την πολιτική οξυδέρκειά του- και η οικογένειά του δεν εγκατέλειψαν ποτέ την ιδέα, εξ ου και οι συχνές κοινωνικές εμφανίσεις τους με τους πριγκιπικούς τίτλους που ως έκπτωτοι δεν δικαιούνται. Σε κάθε περίπτωση ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξύνει την παλιά πληγή της σχέσης της οικογένειάς του με τους Γλύξμπουργκ.
Ξορκίζει την ακροδεξιά
Ενώ όμως ο Κυριάκος Μητσοτάκης φλερτάρει με τους νοσταλγούς της βασιλείας και με ένα τμήμα του ακροδεξιού κοινού, η ελληνική κυβέρνηση χαιρετίζει τη νίκη της δημοκρατίας στη Γαλλία και ξορκίζει τον κίνδυνο της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και στην Ελλάδα.
Μέχρι τότε το Μέγαρο Μαξίμου εξετάζει το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γαλλία και συμπεραίνει ότι «η Δημοκρατία και οι δυνάμεις του μεσαίου χώρου κατανίκησαν και ότι οι δημοκρατικές δυνάμεις παραμένουν πλειοψηφικές και ακμαίες». Προφανώς παραβλέπει ότι η νίκη της Λεπέν αποφεύχθηκε σε σημαντικό βαθμό λόγω της στάσης του Μελανσόν και της αριστεράς, που συνήθως το Μέγαρο Μαξίμου κατατάσσει στους “λαϊκιστές”. Παράλληλα το Μέγαρο Μαξίμου παραβλέπει τη νεοφιλελεύθερη πολιτική των πέντε ετών του προέδρου Μακρόν και την αιματηρή σύγκρουση με τα κίτρινα γιλέκα για να αποδώσει την άνοδο της ακροδεξιάς «στις τελευταίες επάλληλες κρίσεις τριών ετών, με αποκορύφωμα το κύμα ακρίβειας που πυροδότησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία».
Θέλοντας να επενδύσει στη νίκη Μακρόν το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέει ότι μία νίκη της Λεπέν θα σηματοδοτούσε όξυνση της πολιτικής του Βερολίνου, ενώ ο Μακρόν έχοντας πάρει τα μηνύματα θα επιδιώξει ευρωπαϊκή αντιμετώπιση στο θέμα της ενεργειακής ακρίβειας και του πληθωρισμού και περισσότερο ευέλικτες κοινωνικές πολιτικές. Καθώς δεν υπάρχει ενιαία στάση της ΕΕ, αλλά εθνικές πολιτικές, οι διαρροές της ελληνικής κυβέρνησης εκφράζουν περισσότερο ευσεβείς πόθους ή αναζήτηση άλλοθι για το εσωτερικό της χώρας. Σε κάθε περίπτωση η ελληνική κυβέρνηση προσδοκά περαιτέρω σύσφιξη των σχέσεων με τη Γαλλία.
