Θα διορθωθεί άραγε ποτέ αυτό το λάθος;

Δεν φταίει μόνο εκείνος, που κάνει το λάθος·
το ίδιο φταίχτης είναι και εκείνος, που ενώ το βλέπει, το διαιωνίζει.

• του Λευτέρη Τηλιγάδα

Γράφοντας την προηγούμενη εβδομάδα για τη σχολική στέγη, όπως μπορείτε να δείτε ΕΔΩ, θυμήθηκα την επιπολαιότητα με την οποία η τότε Δημοτική Αρχή της πόλης, αγνοώντας την εκπαιδευτική κοινότητα της περιοχής μας, παραχώρησε ένα ολόκληρο σχολείο στο «Πανεπιστήμιο της Δυτικής Ελλάδας». Ένα Πανεπιστήμιο, το οποίο κατά την εκτίμησή μου αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία και για τον τρόπο με τον οποίο ιδρύθηκε και για τον τρόπο με τον οποίο υποστηρίχτηκε από την πολιτεία που το ίδρυσε και για τον τρόπο με τον οποίο καταργήθηκε, όταν καταργήθηκε. Και μένω σ’ αυτό, γιατί αν προχωρήσω και σκεφτώ με ποιον τρόπο αυτό το ίδρυμα απέκτησε το κτιριακό του απόθεμα και πως αυτό «αρπάχτηκε» μέσα σε μια νύχτα από το Πανεπιστήμιο των Πατρών, μόνο απογοήτευση και θλίψη θα πλημμυρίσω για τον τρόπο που διαχρονικά οι δημοτικές αρχές διαχειρίστηκαν το συγκεκριμένο ζήτημα.

Αναφέρομαι στο γεγονός της απόφασης της Δημοτικής Επιτροπής Παιδείας του Δήμου Αγρινίου, στις 18 Ιουνίου του 2010, με την οποία το κτίριο στο οποίο στεγάζονταν το Μουσικό Σχολείο και μετέπειτα το 1ο Γυμνάσιο Αγρινίου, παραχωρήθηκε από το Δήμο Αγρινίου στο Τμήμα Διαχείρισης Πολιτισμικού Περιβάλλοντος και Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Ελλάδας.

Το Πανεπιστήμιο όμως αυτό, όπως είναι γνωστό σε όλους, καταργήθηκε. Ούτε η περιουσία του όμως καταργήθηκε ούτε το Τμήμα. Πέρασαν και τα δύο στο Πανεπιστήμιο Πατρών.

Με το πέρασμα του χρόνου καταργήθηκε και το Τμήμα και στη θέση του εγκαταστάθηκε (2019) το Τμήμα Ιστορίας – Αρχαιολογίας, το οποίο στο τέλος του ακαδημαϊκού έτους 2020 -2021 μεταφέρθηκε (έτσι λέγεται στους ακαδημαικούς κύκλους η «αρπαγή») στην Πανεπιστημιούπολη της Πάτρας. Το κτίριο όμως στο οποίο στεγαζόταν το Τμήμα έμεινε στον τόπο να ερημώνει μέσα στην εγκατάλειψη και την απαξίωση που του χάρισε το ακαδημαϊκό του παρόν, την ώρα που ο Δήμος είχε και έχει σημαντικές ελλείψεις στη σχολική στέγη.

Είναι γνωστό σε όλους ότι τα Γυμνάσια, τα Λύκεια και τα ΕΠΑ.Λ της Πόλης του Αγρινίου στεγάζονται σε «γερασμένα» κτίρια που δεν μπορούν από τη φύση τους να καλύψουν επαρκώς τις εκπαιδευτικές ανάγκες της περιοχής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Το γεγονός αυτό «πνίγει» την εκπαιδευτική κοινότητα, αφού και οι μαθητές και οι καθηγητές «στοιβάζονται» σε τμήματα των 30 ατόμων. Αντιλαμβάνεστε για ποια ποιότητα παρεχόμενης εκπαίδευσης μιλάμε.

Η πρόταση της εκπαιδευτικής κοινότητας του Αγρινίου, εκείνη την εποχή που έγινε η παραχώρηση, έτσι τουλάχιστον, όπως αυτή είχε εκφραστεί από την Β. ΕΛΜΕ, ήταν μετά την αποχώρηση από το συγκεκριμένο κτίριο του 1ου Γυμνασίου και την επιστροφή του στο ανακαινισμένο Παπαστράτειο, να μετακινηθεί εκεί το 5ο Λύκειο Αγρινίου. «Οι λόγοι είναι γνωστοί», σημείωνε στο δελτίο που είχε εκδώσει τότε η Β ΕΛΜΕ.  «Δεν υπάρχουν Γυμνάσια στην περιοχή αυτή, που να τροφοδοτούν με μαθητικό δυναμικό το 5ο Λύκειο, ενώ αρκετοί γονείς για τους δικούς τους λόγους μετεγγράφουν τα παιδιά τους με διάφορους τρόπους στα άλλα Λύκεια του Αγρινίου, με τα γνωστά προβλήματα (υπεράριθμων τμημάτων), ενώ το συγκεκριμένο Λύκειο με πληρότητα καθηγητών και μέσων να είναι σε φθίνουσα προοπτική.»

Αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζω κατά πόσο έχει βελτιωθεί η κατάσταση που περιγράφεται παραπάνω και αφορά το 5ο Λύκειο. Πολύ φοβάμαι όμως  ότι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα παραμένει η ίδια. Αυτό όμως που γνωρίζω είναι ότι δαπανούνται σημαντικά ποσά για τη μίσθωση ακατάλληλων κτιρίων μέσα στην πόλη του Αγρινίου και είναι τρομερή η σπατάλη για το ελληνικό δημόσιο να υπάρχουν σχολικές υποδομές που ερημώνουν ά-χρηστες.

Την ώρα που το Πανεπιστήμιο Πατρών αφαιρεί συνεχώς τμήματα από την πόλη, δεν καταλαβαίνω, γιατί ο Δήμος Αγρινίου έχει εγκαταλείψη στην τύχη του ένα παραδομένο άνευ όρων δικό του σχολικό κτίριο στον καιροσκοπισμό ενός ακαδημαϊκού ιδρύματος που δεν το χρησιμοποιεί. Γιατί δεν φταίει μόνο εκείνος, που κάνει το λάθος· το ίδιο φταίχτης είναι και εκείνος, που ενώ το βλέπει, το διαιωνίζει.

Έχει άραγε την αποφασιστικότητα και τη δύναμη η σημερινή η δημοτική αρχή Παπαναστασίου, να απαιτήσει από το Πανεπιστήμιο Πατρών την άρση της παραχώρησης του συγκεκριμένου κτιρίου, αφού η χρήση για την οποία του παραχωρήθηκε δεν υφίσταται και μάλιστα με δική του υπαιτιότητα;

Γιατί καλές οι βιώσιμες αστικές αναπλάσεις, οι χωρικές επενδύσεις και οι ασφαλτοστρώσεις των οδών και των αγυιών της τοπικής μας κοινωνίας αλλά πότε θα νοιαστούμε και για τα αδιέξοδα που την περιχαρακώνουν. Θα επιχειρήσουμε κάποια στιγμή να τα διαρρήξουμε ή καλά είμαστε κι έτσι;

AgrinioStories