Λευτέρης Τηλιγάδας
Τα Πετροχημικά από την Καβάλα στο Μεσολόγγι
Το καλοκαίρι του 1978, η κυβέρνηση αποφάσισε
την εγκατάσταση μιας μεγάλης βιομηχανίας πετροχημικών στη Δυτική Ελλάδα,
παρά τις αντιδράσεις και τις τεχνοκρατικές εισηγήσεις υπέρ της Βόρειας Ελλάδας
Το καλοκαίρι του 1978, η απόφαση της κυβέρνησης να ιδρυθεί η νέα βιομηχανική μονάδα πετροχημικών στο Μεσολόγγι, αντί της αρχικά προτεινόμενης Καβάλας, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις — κυρίως από φορείς της Βόρειας Ελλάδας. Το Υπουργείο Βορείου Ελλάδος, μέσω δηλώσεων του υπουργού Μακεδονίας Νικολάου Μάρτη, επιχείρησε να αιτιολογήσει την αλλαγή τοποθεσίας για την πρώτη μεγάλη μονάδα πετροχημικών της χώρας, από τη Νέα Καρβάλη Καβάλας, σε περιοχή του Μεσολόγγι.
Τις θέσεις του Υπουργείου δημοσίευσε η καθημερινή εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στο φύλλο της 2ας Αυγούστου 1977. Στο ίδιο δημοσίευμα περιλαμβανόταν και εκτενές ρεπορτάζ από τη συνέντευξη Τύπου του προέδρου της Κοινοπραξίας των ελληνικών τραπεζών ΕΛ.Ε.Β.Μ.Ε., η οποία είχε αναλάβει τη μελέτη και κατασκευή του έργου. Ο πρόεδρος αναφέρθηκε στα γεωοικονομικά δεδομένα που οδήγησαν στην απόφαση μεταφοράς της επένδυσης.
Η μονάδα αποτελούσε επένδυση ύψους 5 δισεκατομμυρίων δραχμών και, σύμφωνα με τις δηλώσεις του υπουργού, προοριζόταν για την επεξεργασία πετρελαϊκών παραγώγων όπως το αιθυλένιο και το πολυαιθυλένιο, με προοπτική ετήσιων εξαγωγικών εσόδων της τάξης των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Παράλληλα, η μονάδα θα κάλυπτε εσωτερικές ανάγκες και θα δημιουργούσε εκατοντάδες θέσεις εργασίας.
Η Κοινοπραξία των ελληνικών τραπεζών Ελληνική Εταιρεία Βιομηχανικών και Μεταλλευτικών Επενδύσεων Α.Ε. (ΕΛ.Ε.Β.Μ.Ε.), με επικεφαλής τον Κ. Γούστη, παρουσίασε στη συνέντευξη συγκριτικά στοιχεία που τεκμηρίωναν την τελική επιλογή του Μεσολογγίου.
Σύμφωνα με αυτή, το Μεσολόγγι διέθετε επαρκείς εκτάσεις, χαμηλό κόστος απαλλοτριώσεων, εγγύτητα σε πρώτες ύλες και καλύτερη σύνδεση με ενεργειακές υποδομές. Αντιθέτως, η Καβάλα αντιμετώπιζε χωροταξικά και κοινωνικά προβλήματα, καθώς οι κατάλληλες περιοχές γειτνίαζαν με οικιστικά σύνολα, ενώ και το κόστος εγκατάστασης ήταν σημαντικά υψηλότερο.
Η περιοχή του Μεσολογγίου βρισκόταν σε αναπτυξιακή υστέρηση, με υψηλά ποσοστά ανεργίας και υποαπασχόλησης, στοιχεία που βάρυναν υπέρ της επιλογής της. Παράλληλα, προσφερόταν και για την κατασκευή λιμένα, εξυπηρετώντας την ανάγκη για εισαγωγές και εξαγωγές.
Η απόφαση, όπως είχε γίνει γνωστό τότε, στηρίχθηκε σε τεχνοκρατικά κριτήρια και προηγήθηκαν εκτεταμένες μελέτες που αξιολόγησαν συνολικά επτά περιοχές. Ανάμεσα στις τρεις επικρατέστερες –Μεσολόγγι, Καβάλα και Χαλκίδα– επελέγη τελικά η Δυτική Ελλάδα, ως καταλληλότερη από τεχνική, οικονομική και κοινωνική άποψη.
Η κυβέρνηση τόνιζε τότε ότι η Καβάλα δεν εγκαταλείπεται αναπτυξιακά και πως προβλέπονταν για την περιοχή έργα μεταφορών, τουρισμού και ελαφράς βιομηχανίας. Το Μεσολόγγι, από την άλλη, είχε περιορισμένη βιομηχανική ανάπτυξη και θεωρήθηκε στρατηγική επιλογή στο πλαίσιο της αποκέντρωσης και της ισόρροπης περιφερειακής ανάπτυξης.
Η νέα μονάδα αναμενόταν να ξεκινήσει εργασίες μέχρι το τέλος του 1978 και να λειτουργήσει πλήρως ως το 1981. Επρόκειτο για μία από τις μεγαλύτερες βιομηχανικές επενδύσεις της εποχής, με στόχο όχι μόνο την οικονομική απόδοση αλλά και την κοινωνική αναζωογόνηση μιας περιοχής που μέχρι τότε παρέμενε στο περιθώριο της βιομηχανικής προόδου.
ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, αρ. φύλ. 19.743, σελ. 4
——————————————————————————————————————————————————————–
Πηγή: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, Τετάρτη, 2/8/1978, Αρ. Φύλ. 19.743, σελ. 4
Φωτογραφία: Ο Κ. Γούστης, Πρόεδρος ΕΛ.Ε.Β.Μ.Ε.
σε συνέντευξη προς τους εκπρόσωπους του ελληνικού και ξένου τύπου.
——————————————————————————————————-
Η μνήμη είναι μια δυνατότητα για να διευρύνουμε το μέλλον
και όχι για να το συρρικνώσουμε στο ήδη ξεπερασμένο παρελθόν
