Συνέβη 7 Ιανουαρίου στην Ελλάδα και τον κόσμο

7 Ιανουαρίου 2023

Είναι η 7η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 359 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:41 – Δύση ήλιου: 17:21 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 40 λεπτά
🌘 Σελήνη 25.2 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ιωάννη, Γιάννη, Τζανή, Γιάγκο, Ζαννέτο, Ζαν, Ιωάννα, Γιάννα, Γιαννούλα, Ζαννέτα, Ζανέτ, Πρόδρομο, Προδρομάκη και Μάκη.

Γεγονότα

1186 – Αποφασιστική νίκη κοντά στο Στρυμόνα επιτυγχάνει ο έλληνας στρατηγός Αλέξιος Βρανάς επί των Νορμανδών, οι οποίοι βάδιζαν κατά της Κωνσταντινούπολης, μετά την κατάληψη του Δυρραχίου και της Θεσσαλονίκης.
Η Μάχη του Δημητρίτζη διεξήχθη στην περιοχή της Σιντικής της Μακεδονίας, το έτος 1185 μεταξύ των δυνάμεων του Βυζαντινού στρατού και των Νορμανδών του Βασιλείου της Σικελίας, οι οποίοι είχαν πρόσφατα αλώσει την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, τη Θεσσαλονίκη. Η μάχη έληξε με τη Βυζαντινή νίκη, η οποία ήταν καθοριστική καθώς τερμάτισε οριστικά την Νορμανδική απειλή για την Αυτοκρατορία.

1826 – Στις 7 Ιανουαρίου (με το Παλιό Ιουλιανό Ημερολόγιο) ο Μιαούλης επικεφαλής στολίσκου σπάει τον ναυτικό αποκλεισμό και μεταφέρει τρόφιμα και πολεμοφόδια στους πολιορκημένους. Βρισκόμαστε στην Δεύτερη Πολιορκία της πόλης μετά την αποτυχημένη πρώτη προσπάθεια των Κιουταχή και Ομέρ Βρυώνη τρία χρόνια πριν. Ενισχυμένος από την σαρωτική νίκη του στο Πέτα, ο Κιουταχής αναλαμβάνει με εντολή του σουλτάνου δεύτερη εκστρατεία κατά της πόλης του Μεσολογγίου στις 15 Απριλίου 1825.
Η στιγμή δείχνει ιδανική για τους Τούρκους αφού οι Έλληνες είναι χωρισμένοι και βυθισμένοι στη δίνη ενός ακόμη εμφυλίου πολέμου ενώ ο Ιμπραήμ έχει αποβιβαστεί στον Μωριά με ισχυρό και καλογυμνασμένο στρατό. Η εντολή του σουλτάνου είναι να πέσει το Μεσολόγγι πριν φτάσει εκεί ο Ιμπραήμ.
Οι Μεσολογγίτες θα αντέξουν την πρώτη φάση της πολιορκίας μόνοι τους. Με ενέργειες του Υψηλάντη οι οχυρώσεις έχουν ενισχυθεί με πυροβόλα και πύργους, η τάφρος έχει βαθύνει, προμαχώνες δημιουργήθηκαν και η νησίδα Βασιλάδι στην είσοδο της λιμνοθάλασσας είχε μετατραπεί σε κανονικό φρούριο.
Η άφιξη όμως του Ιμπραήμ (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1825) έκανε την πολιορκία ασφυκτική. Η ενίσχυση του Μιαούλη θα αποδειχθεί σωτήρια αλλά τα αποτελέσματά της δεν θα έχουν συνέχεια. Σε αυτήν την φάση, οι πολιορκημένοι θα φάνε ό,τι βρούν από φύκια μέχρι ποντικούς και γάτες. Η έξοδος θα αποφασιστεί για τις αρχές Απριλίου 1826 (Σάββατο του Λαζάρου προς Κυριακή των Βαΐων).

1919 – Οι ελληνικές δυνάμεις άρχισαν να αποβιβάζονται στην Οδησσό τον Ιανουαρίου του 1919. Πρώτο αφίχθη το 34ο ΣΠ. Ακολούθησε το 7ο ΣΠ και το 1ο ΣΠ. Το 34ο ΣΠ, με την άφιξή του στην Οδησσό, τέθηκε υπό διοίκηση της Γαλλικής 156ης ΜΠ, υπό τον στρατηγό Μποριούς. Η πρώτη μονάδα που αποβιβάστηκε στην Οδησσό, την 7η Ιανουαρίου, ήταν το ΙΙ/34 Τάγμα. Το Ι/34 Τάγμα αποβιβάστηκε αργότερα και στάλθηκε στη Χερσώνα. Το ΙΙΙ/34 Τάγμα αφίχθη μόλις στις 6 Φεβρουαρίου στην Οδησσό και ανέλαβε την άμυνα της πόλης, αντικαθιστώντας το ΙΙ/34 Τάγμα που στάλθηκε στην Μπερεζόφκα.
Το μεσημέρι της 7ης Φεβρουαρίου ο διοικητής του 34ου ΣΠ, συνταγματάρχης Πέτρος Καρακασώνης, έλαβε διαταγή της 1ης ΟΜ, με την οποία συγκροτείτο μικτό απόσπασμα αποτελούμενο από το ΙΙ/34 Τάγματος (μείον Ουλαμού του 7ου Λόχου και ομάδος πολυβόλων), υπό τη διοίκηση του Ταγματάρχη Παναγιώτη Μακρή, ενός Τάγματος Ζουάβων του 1ου Γαλλικού Συντάγματος Μετόπισθεν Αφρικής, ενός ουλαμού γαλλικού ιππικού του 4ου Συντάγματος Κυνηγών Αφρικής, δύο ιλών Ρώσων εθελοντών, μιας γαλλικής πεδινής πυροβολαρχίας, ενός γαλλικού ουλαμού ορειβατικού πυροβολικού των 65mm, ενός γαλλικού ουλαμού ορειβατικού πυροβολικού των 75mm και πέντε αρμάτων μάχης τύπου FT-17.

1966 – Ο Μίκης Θεοδωράκης ανακοινώνει σε συνέντευξη Τύπου ότι άρχισε να μελοποιεί εννέα ποιήματα από τη «Ρωμιοσύνη» του Γιάννη Ρίτσου, με αφορμή τα επεισοδιακά γεγονότα του Πειραιά της 6ης Ιανουαρίου.
Ο δημοσιογράφος και στιχουργός Φώντας Λάδης στο βιβλίο του «Μίκης Θεοδωράκης: Το χρονικό μιας επανάστασης 1960-1967» (εκδ. Εξάντας) περιγράφει το σκηνικό: «Ένας υπαστυνόμος ούρλιαξε: “Ακούς εκεί να μην πάει κανένας στο βασιλιά και να ‘ρθουν όλοι στον Παπανδρέου και την ΕΔΑ!”.
Άρχισε η επίθεση της αστυνομίας. Έπεφταν με λύσσα σ’ όποιον έβρισκαν στο πέρασμά τους.
Ρίχτηκαν πάνω στο Μίκη. Τον τραυμάτισαν. Ένας αρχιφύλακας ούρλιαξε με τη σειρά του: “Θεοδωράκη Βούλγαρε!” Ο “Βούλγαρος” γύρισε στο σπίτι, τρέμοντας από οργή και συγκίνηση. “Έφτασε η ώρα της Ρωμιοσύνης!” σκέφτηκε.
Οι στίχοι τον περίμεναν και χάρη στην έξαψη της έμπνευσης καταφέρνει και μελοποιεί εννέα τραγούδια από τη «Ρωμιοσύνη». Τα τραγούδια αυτά που μελοποιήθηκαν στον απόηχο των Χριστουγέννων παρουσιάστηκαν πρώτη φορά, ως συνολικό έργου, στο θέατρο «Κεντρικόν» λίγο πριν το Πάσχα του 1966 Τραγούδια που απέδωσε εκπληκτικά ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης.

1977 – Οι λιμενικές αρχές εντοπίζουν και κατάσχουν 11 τόνους χασίς επί του υπό Κυπριακή σημαία Μ/S «Γκλόρια» στον Ισθμό της Κορίνθου. Το μότορσιπ «Γκλόρια» είχε αποπλεύσει από τη Βηρυτό και κατευθύνονταν προς το Άμστερνταμ. Το χασίς ήταν στο πίσω μέρος του καραβιού, σκεπασμένο με λινάτσες και η ποσότητα ήταν μία από τις μεγαλύτερες που θα εντοπίζονταν εκείνη την εποχή. Πλοίαρχος στο «Γκλόρια» ήταν ο Νίκος Ξανθόπουλος, επονομαζόμενος και «Κάπτεν Νικ» ο οποίος συνεργαζόταν για χρόνια με την αμερικανική Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών (DEA). Ο ίδιος είχε υπάρξει λαθρέμπορος τσιγάρων, ωστόσο λόγω ενός θανάτου στο φιλικό του περιβάλλον από υπερβολική δόση μορφίνης, έγινε πολέμιος κάθε είδους ναρκωτικών. Το 1964 άρχισε να συνεργάζεται με τις αμερικανικές αρχές, δίνοντας πληροφορίες.
Για να μην αποκαλυφθεί η δράση του, στήνονταν “επιχειρήσεις” σε συνεργασία με τις αρχές κάθε χώρας και τα εύσημα έπαιρναν οι εκάστοτε λιμενικοί. Οι εφημερίδες και τα Μέσα της εποχής μνημόνευαν το έργο των αρχών κάθε χώρας, δίχως να γνωρίζουν ότι πίσω από κάθε σύλληψη που αφορούσε το εμπόριο ναρκωτικών, βρισκόταν ο «Κάπτεν Νικ».

2015 – Στις 7 Ιανουαρίου 2015 ολιγομελής ομάδα ενόπλων επιτέθηκε στα γραφεία του σατιρικού περιοδικού Charlie Hebdo στο Παρίσι της Γαλλίας. Ο απολογισμός της επίθεσης ήταν 12 νεκροί (ανάμεσά τους δύο νεκροί αστυνομικοί) και επτά τραυματίες. Την επίθεση ακολούθησε ενεργοποίηση του αντιτρομοκρατικού σχεδίου Plan Vigipirate. Οι δράστες πραγματοποίησαν την επίθεση ανοίγοντας πυρ και κραυγάζοντας τη φράση “Αλλάχ Ακμπάρ”, δηλαδή ο Θεός είναι μεγάλος, στο όνομα του προφήτη του Ισλάμ.
Μεταξύ των νεκρών είναι οι σκιτσογράφοι Charb, Cabu, Tignous, και Wolinski, καθώς και ο οικονομολόγος Μπερνάρ Μαρίς. Η επίθεση είναι η πλέον πολύνεκρη στη Γαλλία μετά από αυτή στο τραίνο της γραμμής Στρασμπούρ-Παρίσι στις 18 Ιουνίου 1961 με 28 νεκρούς κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αλγερίας.
Ο πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Ολάντ χαρακτήρισε την επίθεση τρομοκρατική και πράξη ακραίας βαρβαρότητας. Από την πλευρά του το Ισλαμικό Κράτος χαρακτήρισε τους δύο τρομοκράτες ήρωες.

Γεννήσεις

1502 – Ο Πάπας Γρηγόριος ΙΓ΄ (Papa Gregorio XIII, 7 Ιανουαρίου 1502 – 10 Απριλίου 1585), κοσμικό όνομα Ούγος Μπονκομπάνι (Ugo Boncompagni), ήταν πάπας από το 1572 έως το 1585. Ήταν ο πάπας που στις 5 Οκτωβρίου του 1582 αποφάσισε να διορθώσει το ημερολόγιο, διατάζοντας η συγκεκριμένη ημερομηνία να ονομαστεί 15 Οκτωβρίου 1582. Το νέο αυτό Ημερολόγιο, το οποίο προς τιμήν του ονομάστηκε Γρηγοριανό, το υιοθέτησαν αμέσως οι Ρωμαιοκαθολικές χώρες, αλλά οι Ορθόδοξες και κάποιες Διαμαρτυρόμενες, για λόγους καθαρά θρησκευτικούς, αντέδρασαν. Στην Ελλάδα το νέο αυτό ημερολόγιο καθιερώθηκε με νόμο στις 16 Φεβρουαρίου του 1923 και η συγκεκριμένη ημερομηνία ονομάστηκε 1 Μαρτίου 1923, αλλά η Εκκλησία αντέδρασε, με αποτέλεσμα, όταν έφτασε η 25η Μαρτίου, να επέλθει σύγχυση και να χρειαστεί να χωριστεί η Εορτή της Εθνεγερσίας απ’ αυτή του Ευαγγελισμού. Μετά από πιέσεις της Πολιτείας όμως αναγκάστηκε κι αυτή να συμμορφωθεί και στις 10 Μαρτίου του 1924, που ονομάστηκε 23 Μαρτίου 1924, το εκκλησιαστικό Ημερολόγιο συνταυτίστηκε με το πολιτικό, χωρίς όμως τη μετακίνηση του Πασχαλίου Κύκλου, ο οποίος εξακολουθεί να εξαρτάται από το Ιουλιανό Ημερολόγιο.

1934 – Ο Τάσσος Παπαδόπουλος (7 Ιανουαρίου 1934 – 12 Δεκεμβρίου 2008) ήταν Ελληνοκύπριος πολιτικός ο οποίος χρημάτισε 5ος πρόεδρος της Κύπρου από το 2003 έως το 2008.
Σπούδασε νομικά στο King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Ήταν δικηγόρος και ασχολήθηκε με την πολιτική από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν παντρεμένος και είχε τέσσερα παιδιά. Η εκστρατεία του για το προεδρικό αξίωμα βασίστηκε στην πεποίθηση ότι μπορούσε να δώσει καλύτερη λύση από τον Γλαύκο Κληρίδη στο κυπριακό ζήτημα. Υποστηρίχθηκε από το ΔΗ.ΚΟ., που ήταν και το κόμμα από το οποίο προερχόταν, αλλά και από το Α.Κ.Ε.Λ. και το ΚΙ.ΣΟΣ.. Στις 29 Αυγούστου 2006, ο Παπαδόπουλος παραιτήθηκε από την προεδρία του Δημοκρατικού Κόμματος.

1985 – Ο Σερ Λούις Χάμιλτον ( Sir Lewis Carl Davidson Hamilton, 7 Ιανουαρίου 1985) είναι Βρετανός οδηγός της Φόρμουλα 1, ο οποίος αγωνίζεται σήμερα με την ομάδα της Mercedes AMG F1 Team (από την αγωνιστική περίοδο του 2013). Ο Χάμιλτον έχει κατακτήσει τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή στο πρωτάθλημα οδηγών 7 φορές, το 2008, το 2014, το 2015, το 2017, το 2018, το 2019 και το 2020 ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Μίχαελ Σουμάχερ. Επιπλέον, κατέχει το ρεκόρ με τις περισσότερες νίκες στην Φόρμουλα 1, οι οποίες είναι 102. Κατά την πρώτη του αγωνιστική περίοδο στη Φόρμουλα 1 πέτυχε πολυάριθμα ρεκόρ και τερμάτισε 2ος το 2007, πίσω από τον Κίμι Ραϊκόνεν με διαφορά μόλις ενός βαθμού. Το 2008 κατέκτησε το πρώτο του παγκόσμιο πρωτάθλημα με την ίδια οριακή διαφορά και 2ο το Φελίπε Μάσα. Έχει δηλώσει την επιθυμία του να παραμείνει στη Μακλάρεν για το σύνολο της καριέρας του στη Φόρμουλα Ένα.

Θάνατοι

1943 – Ο Νίκολα Τέσλα (σερβικά: Никола Тесла, Nikola Tesla, 10 Ιουλίου 1856 – 7 Ιανουαρίου 1943) ήταν Σερβο-αμερικανός εφευρέτης και μηχανικός. Ανακάλυψε και κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας το περιστρεφόμενο μαγνητικό πεδίο, τη βάση των περισσότερων μηχανών εναλλασσόμενου ρεύματος. Ανέπτυξε επίσης το τριφασικό σύστημα μετάδοσης της ηλεκτρικής ενέργειας. Το 1891 εφηύρε το πηνίο Τέσλα, ένα επαγωγικό πηνίο που χρησιμοποιείται ευρέως στην τεχνολογία ραδιοφώνου. Γεννήθηκε στο Σμίλιαν στην περιοχή Λίκα της σημερινής Κροατίας, το οποίο ανήκε στη Σερβική κοινότητα της Αυστριακής Αυτοκρατορίας. Πατέρας του ήταν ο ορθόδοξος ιερέας του χωριού Σμίλιαν, Μιλούτιν Τέσλα (1819-1879), μητέρα του ήταν η Γκεοργκίνα-Τζούκα Μάντιτς (1822-1892), κόρη ιερέα, ενώ και τα αδέρφια της ήταν μέλη του κλήρου της χώρας. Ο ένας ήταν ο Μητροπολίτης Νίκολα Μάντιτς και ο άλλος ο μοναχός Πέταρ Μάντιτς. Το όνομα Τέσλα δηλώνει το μικρό τσεκούρι με λεπίδα σε ορθή γωνία προς τη λαβή, ωστόσο, χρησιμοποιείται επίσης για να περιγράψει ένα άτομο με προεξέχοντα δόντια, ένα κοινό χαρακτηριστικό των μελών της οικογένειας Τέσλα.

1944 – Ναπολέων Λαπαθιώτης, έλληνας συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στην Αθήνα, τη νύχτα προς τα ξημερώματα της 31ης Οκτωβρίου 1888 σε ένα σπίτι της πλατείας Αγίων Θεοδώρων. Ο πατέρας του, Λεωνίδας Λαπαθιώτης (1854-1942), κυπριακής καταγωγής, ήταν μαθηματικός και ανώτατος στρατιωτικός, που διετέλεσε βουλευτής το 1903-1905 και έγινε υπουργός στρατιωτικών το 1909. Η μητέρα του, Βασιλική Παπαδοπούλου, ήταν ανιψιά του Χαρίλαου Τρικούπη. Άρχισε να γράφει ποιήματα από παιδί. Ένα πρωτόλειο έμμετρο δράμα του εκδόθηκε με φροντίδα του πατέρα του. Στα γράμματα εμφανίστηκε επίσημα το 1905, στο περιοδικό Νουμάς. Το 1907 μαζί με άλλους εννιά νεαρούς λογοτέχνες ίδρυσαν το περιοδικό Ηγησώ.
Αυτοκτόνησε στο σπίτι του με το πιστόλι του πατέρα του, στρατιωτικού, ο οποίος πέθανε στις αρχές της γερμανικής Κατοχής, περίπου τέσσερα χρόνια ύστερα από τη μητέρα του ποιητή, αφήνοντάς τον ορφανό, ηθικά και οικονομικά απροστάτευτο. Γιατί παρά τον ελευθεριάζοντα τρόπο διαβίωσής του και την ευφυΐα του, το ταλέντο του, τις σπουδές και τη γλωσσομάθειά του, «ο Λαπαθιώτης δεν κατάφερε ποτέ να ανεξαρτητοποιηθεί από τους γονείς του». Ο ίδιος φιλοξενούσε στο σπίτι του, κατά τα φαινόμενα εν γνώσει του πατέρα του, νεαρούς άντρες του υποκόσμου. «Ο ίδιος θεωρούσε την ομοφυλοφιλία ως μια φυσιολογική, αν όχι ανώτερη, πιο εξελιγμένη μορφή σεξουαλικότητας.» Κατά τον Δικταίο, «αυτό που κυρίως στάθηκε σαν ο μέγιστος συντελεστής της καταστροφής του ήταν τ’ ότι δεν τον απασχολούσαν οι βιοτικές μέριμνες. Ελεύθερος να ζήσει τη ζωή του όπως ήθελε, άρχισε να κυκλοφορεί μόνο τη νύχτα, εγκαταλειπόμενος με ηδονή στις οποιεσδήποτε, φανερές ή μύχιες τάσεις του, χωρίς την παραμικρή αυτοπειθαρχία.»

1972 – Η Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, αρχικά Ευτυχία Χατζηγεωργίου-Οικονόμου, αργότερα Νικολαΐδου και τελικά Παπαγιαννοπούλου (1893 – 7 Ιανουαρίου 1972) ήταν η πρώτη Ελληνίδα στιχουργός, και η σημαντικότερη του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Γεννήθηκε στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας, αναγκάστηκε όμως να καταφύγει στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Έχασε σε μικρή ηλικία τον πατέρα της. Το 1911 την πάντρεψαν μετά από προξενιό με τον Κωστή Νικολαΐδη, 20 χρόνια μεγαλύτερό της. Απέκτησαν 2 παιδιά την Καίτη και την Μαίρη. Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στο Αϊδίνι και μαζί με τους Τσέτες έκαναν την οικογένειά της να εγκαταλείψει τη Σμύρνη.Τα επόμενα χρόνια η Ευτυχία μαζί με τη μητέρα της και τις δυο κόρες της έζησαν πρόσφυγες λίγο στην ασιατική Σπάρτη αλλά και στην Αττάλεια. Μερικά τραγούδια της είναι : «Ηλιοβασιλέματα», «Περασμένες μου αγάπες», «Δυο πόρτες έχει η ζωή», «Φεύγω με πίκρα στα ξένα», «Γυάλινος κόσμος», «Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά», «Όνειρο απατηλό», «Στο τραπέζι που τα πίνω», «Στου Αποστόλη το κουτούκι», «Ρίξτε στο γυαλί φαρμάκι», «Μου σπάσανε το μπαγλαμά», «Ανεμώνα», «Αργά, είναι πια αργά», «Λίγο-λίγο, θα με συνηθίσεις», «Πήρα απ’ τη νιότη χρώματα», «Αν είναι η αγάπη έγκλημα», «Η διπρόσωπη», «Ένας αϊτός γκρεμίστηκε», «Συρματοπλέγματα βαριά», «Είμαι αετός χωρίς φτερά», «Τι έχει και κλαίει το παιδί», «Η Μαλάμω», «Πετραδάκι, πετραδάκι», «Του ντερβίση το πιοτό», «Τι να σου κάνει μια καρδιά».