Συνέβη 31 Δεκεμβρίου στην Ελλάδα και τον κόσμο

31 Δεκεμβρίου 2023

Είναι η 365η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Είναι η τελευταία ημέρα του έτους. Με το καλό ο νέος χρόνος.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:40 – Δύση ήλιου: 17:15 Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 34 λεπτά
🌖 Σελήνη 18.8 ημερών
Χρόνια πολλά στις: Μελανία, Μέλανυ, Μελανή και Μαύρη

Γεγονότα

1879 – Ο Τόμας Έντισον επιδεικνύει για πρώτη φορά δημόσια τον λαμπτήρα πυρακτώσεως. Η ανακάλυψη του λαμπτήρα πυρακτώσεως συνήθως αποδίδεται στον Τόμας Έντισον, ο οποίος έλαβε και το σχετικό δίπλωμα ευρεσιτεχνίας στις 27 Ιανουαρίου του 1880. Ωστόσο, οι προσπάθειες για την υλοποίηση αυτής της ιδέας είχαν ξεκινήσει πολλά χρόνια νωρίτερα και από διάφορους ερευνητές.
Τα πρώτα αξιόλογα πειράματα έγιναν στη δεκαετία του 1860 από τον άγγλο φυσικό και χημικό Τζόζεφ Σουάν, ο οποίος επεδίωξε να κατασκευάσει λάμπες με νήμα άνθρακα, αλλά η επιτυχία είχε μικτή διάρκεια, αφού έπειτα από μερικά λεπτά το νήμα καταστρεφόταν. Δεκαοκτώ χρόνια αργότερα, αποφάσισε να επαναλάβει τα πειράματά του, αξιοποιώντας μία νέα εφεύρεση, την αντλία υψηλού κενού. Ο Σουάν παρουσίασε την ηλεκτρική του λάμπα το 1879, αλλά διαπίστωσε ότι είχε αργήσει λίγο…
Μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, ο Τόμας Έντισον είχε υποβάλει αίτηση ευρεσιτεχνίας για έναν όμοιο λαμπτήρα κενού. Την πρωτοχρονιά του 1879 παρουσίασε μια συστοιχία από 50 λαμπτήρες, οι οποίες έπαιρναν ρεύμα από μια γεννήτρια συνεχούς ρεύματος. Τρία χρόνια αργότερα άρχισε τη βιομηχανική παραγωγή τους στο ιδιόκτητο εργοστάσιο «Edison Lamp Company» στο Νιου Τζέρσεϊ, το οποίο είχε συγκροτήσει με ξένες χρηματοδοτήσεις. Στο μεταξύ, αντικατέστησε το νήμα άνθρακα από σκληρές ίνες γιαπωνέζικου μπαμπού.
Ο Σουάν είχε αρχίσει την κατασκευή λαμπτήρων στη Μ. Βρετανία από το 1880, επιλέγοντας ως νήμα πυρακτώσεως ίνες βαμβακιού, επεξεργασμένες με άνθρακα.

1944 – Ο 22χρονος φοιτητής του Πολυτεχνείου Ιάννης Ξενάκης τραυματίζεται από θραύσμα όλμου στο πρόσωπο κατά τα Δεκεμβριανά. Ο Ξενάκης πετυχαίνει στις εξετάσεις του Πολυτεχνείου τον Οκτώβρη του 1940, αλλά το Πολυτεχνείο κλείνει λόγω του ελληνοϊταλικού πολέμου. Με την Κατοχή, αρχίζει έντονη πολιτική δράση. Θα οργανωθεί πρώτα σε μια εθνικιστική ομάδα, Αγωνιζόμενη Ελλάδα, αλλά σύντομα θα περάσει στην Αριστερά, θα μπει στο ΕΑΜ νέων, στο ΚΚΕ και στην ΕΠΟΝ. Οπως μας λέει: «Η ρεαλιστική και αποφασιστική πολιτική που είχε υιοθετήσει το Κομμουνιστικό Κόμμα με έπεισε, και προσχώρησα». Θα παίξει σημαντικό ρόλο στην επιτροπή συσσιτίου. Ο φάκελος της αστυνομίας, που μόλις βγήκε στη δημοσιότητα από την «Εφημερίδα των Συντακτών», ξεκινάει ακριβώς στις 6 Ιουλίου 1942, οπότε ο Ξενάκης και οι συμμαθητές του εισέβαλαν στο υπουργείο Οικονομικών για να διαμαρτυρηθούν για τη σχεδιαζόμενη περικοπή των συσσιτίων. Θα συμμετάσχει στην οργάνωση των τεράστιων διαδηλώσεων κατά της αναγκαστικής εργασίας στη Γερμανία.
Στα Δεκεμβριανά, θα πρωτοστατήσει ως ομαδάρχης στον Λόχο Σπουδαστών του ΕΛΑΣ (που θα μετονομαστεί λόχος Λόρδος Μπάιρον) και θα τραυματιστεί βαριά την 1η Ιανουαρίου του 1945, στο κτίριο της γωνίας Μαυρομιχάλη και Ναυαρίνου, λίγο πριν από την αποχώρηση του ΕΛΑΣ από την Αθήνα. Θα σωθεί ως διά μαγείας. Θα καταφέρει να τελειώσει το Πολυτεχνείο. Ως σεσημασμένος αριστερός, δεν θα καταφέρει να μπαρκάρει στο περίφημο «Ματαρόα». Τελικά, θα φύγει παράνομα από την Ελλάδα και θα φτάσει στη Γαλλία τον Νοέμβρη του 1947, όπου θα χτίσει νέα ζωή, αφιερωμένη στη καλλιτεχνική επανάσταση, χωρίς φυσικά να ξεχάσει την ελληνική του ιστορία. Θα μπορούσε μάλιστα κάποιος να πει ότι η καλλιτεχνική επανάσταση αναπληρώνει, κατά κάποιο τρόπο, τη «νικηφόρα επανάσταση που χάθηκε» στην Ελλάδα.

1989 – Ο ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός ΑΝΤ1 ξεκινά τις εκπομπές του. Ο Antenna TV (πιο γνωστό ως ΑΝΤ1, με ελληνικούς χαρακτήρες Αντέννα) είναι ο δεύτερος, χρονολογικά, ιδιωτικός τηλεοπτικός σταθμός εθνικής εμβέλειας που λειτούργησε στην Ελλάδα, αποτελώντας τον αδερφό του ομότιτλου ραδιοφωνικού σταθμού Antenna 97,1 (νυν Easy 97.2) που λειτουργούσε ήδη με μεγάλη επιτυχία από το 1987. Ιδρύθηκε ως επιχείρηση στις 2 Αυγούστου 1989 και εξέπεμψε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ως κανάλι μετά από τέσσερις μήνες, στις 31 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Το κανάλι εκπέμπει σε όλη την Ελλάδα, επίγεια ψηφιακά μέσω της Digea και με συνδρομή μέσω της NOVA από το 1999 και της COSMOTE TV από το Δεκέμβριο του 2012.
Ο ΑΝΤ1 ΤV ξεκίνησε να εκπέμπει την Κυριακή 31 Δεκεμβρίου, ένα μήνα μετά το Mega Channel. Ο πρώτος γενικός συντονιστής του νεοϊδρυθέντος καναλιού και παραγωγός, Νίκος Μαστοράκης έφερε αρκετές πρωτότυπες ιδέες για τους Έλληνες τηλεθεατές, βασισμένες σε ιδέες ξένων παραγωγών έπειτα από την παραμονή του στις ΗΠΑ. Προγράμματα όπως το τηλεπαιχνίδι Ο τροχός της τύχης (1990-1997) και η κωμική σειρά Οι μεν και οι δεν (1993-1996), ήταν από τα πρώτα του είδους, ενώ υπήρχαν και κινούμενα σχέδια που προβάλλονταν τις πρωινές ώρες, τα περισσότερα μεταγλωττισμένα στα Ελληνικά. Επίσης το 1991 ξεκίνησε η μετάδοση της σειράς Λάμψη και το 1993 του Καλημέρα Ζωή που ξεπέρασαν τα 3.000 επεισόδια έκαστος και αποτελούν τις μακροβιότερες ελληνικές σειρές.

1999 – Ο πρωθυπουργός της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν αναλαμβάνει προσωρινά και την προεδρία της χώρας μετά την παραίτηση του Μπόρις Γέλτσιν. Η Ρωσία έβραζε. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ήταν μια πολύ διαφορετική χώρα από ό,τι σήμερα και ο Πούτιν, που ανέλαβε τα ηνία σε μια περίοδο κρίσης, είναι ο βασικός υπεύθυνος γι’ αυτό. Το 1998, ο πρώτος πόλεμος της Τσετσενίας είχε τύποις λήξει δύο χρόνια πριν, όμως η αναταραχή που προκάλεσε η κατάρρευση της ΕΣΣΔ το 1991 είχε επιστρέψει το 1998 στον Καύκασο, με πολλές περιοχές να ζητούν αυτονομία. Ο Μπόρις Γιέλτσιν, παρά τη φιλοαμερικανική πολιτική του και τις προσπάθειες φιλελευθεροποίησης της χώρας που έκανε επί οκτώ χρόνια, δεν είχε το απαιτούμενο σθένος (οι «κακές γλώσσες» λένε ότι προτιμούσε τη βότκα από την πολιτική) για να εξασφαλίσει ότι η Ομοσπονδία δεν θα διαμελιστεί περαιτέρω και ότι θα ανέκαμπτε οικονομικά. Η πολιτική και οικονομική κρίση το 1998 (ο πληθωρισμός είχε φτάσει στο 85% και το κράτος κήρυξε πτώχευση) κορυφωνόταν και ο Πούτιν κλήθηκε «να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά».
Ο Πούτιν άρχισε την καριέρα του στην πολιτική με τη γιγαντιαία επιχείρηση επιβολής της τάξης στον Καύκασο. Ο δεύτερος πόλεμος της Τσετσενίας -ή, καλύτερα, η επιχείρηση κατά της τρομοκρατίας στον Βόρειο Καύκασο- ξεκίνησε… τον Αύγουστο του 1999. Στις 31 Δεκεμβρίου 1999, ο Μπόρις Γιέλτσιν παραιτήθηκε και ο Πούτιν ανέλαβε καθήκοντα μεταβατικού προέδρου, μέχρι να ορκιστεί πρόεδρος ο ίδιος στις 7 Μαΐου 2000.

2009 – Τους 21 φτάνει ο αριθμός των νεκρών λαθρομεταναστών που «ξέβρασε» το Θρακικό πέλαγος. Οι άτυχοι λαθρομετανάστες επέβαιναν σε σκάφος, το οποίο ανετράπη στο Θρακικό πέλαγος λόγω των ισχυρών βοριάδων. Τα πτώματα βρέθηκαν στις παραλίες Δελφίνι Αλεξανδρούπολης και Μαγγάνα Αβδήρων Ροδόπης.

2010 – Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι και επίσημα ο νέος πρόεδρος του Ολυμπιακού, μετά την ολοκλήρωση της Γενικής Συνέλευσης, όπου γίνεται η παράδοση – παραλαβή από τον Σωκράτη Κόκκαλη. Το 2010 εξαγόρασε, από τον Σωκράτη Κόκκαλη, την πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ Ολυμπιακός αναλαμβάνοντας πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου. Έχει, επίσης, διατελέσει πρόεδρος της Superleague, καθώς και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας (ΕΠΟ, Αύγουστος 2010 – Σεπτέμβριος 2011).
Ως πρόεδρος της Π.Α.Ε. Ολυμπιακός έχει κατακτήσει εννιά πρωταθλήματα τις αγωνιστικές περιόδους 2010-11 με 2016-17 και 2019-21, τέσσερα κύπελλα Ελλάδας, πετυχαίνοντας το νταμπλ τίτλων τις αντίστοιχες 2011-13, 2014-15 και 2019-20. Ο Μαρινάκης παραιτήθηκε από τη ΠΑΕ τον Νοέμβριο του 2017 και χρέη προέδρου ανέλαβε ο Γιάννης Μώραλης. Τον Φεβρουάριο του 2021 ο Μαρινάκης ανέλαβε και πάλι πρόεδρος της ΠΑΕ. Από το 2017 είναι ιδιοκτήτης της Βρετανικής ομάδας Νότιγχαμ Φόρεστ, η εξαγορά της οποίας κόστισε 50 εκατομμύρια λίρες.

Γεννήσεις

1514 – Ανδρέας Βεσάλιος (Andreas Vesalius ή Andries van Wesel, 31 Δεκεμβρίου 1514 – 15 Οκτωβρίου 1564) ήταν Φλαμανδός Ιατρός, Ανατόμος, Φυσιοδίφης, Βιολόγος, Ερευνητής κλπ. Γεννήθηκε στις Βρυξέλλες, όταν το Βέλγιο ήταν τμήμα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Σπούδασε Ιατρική στην Λουβέν και στο Παρίσι. Εταξίδευσε σε πολλές περιοχές της Ευρώπης. Εργάσθηκε στις Βρυξέλλες ως Ιατρός και αργότερα στην Ισπανία ως Ιατρός της βασιλικής αυλής και Καθηγητής στην Πάντοβα. Ο Ανδρέας Βεσάλιος θεωρείται δίκαια ως ο θεμελιωτής της νεότερης Επιστήμης της Ανατομίας. Διάσημη είναι η πραγματεία του στα λατινικά, με τον τίτλο : “De humani corporis fabrica libri septem”, 1543 (Περί της κατασκευής του ανθρώπινου σώματος, Βιβλία επτά, 1543), το οποίο πιθανολογείται ότι εικονογραφήθηκε από τον ζωγράφο Γιαν Γιουστ ή Γιαν φαν Κάλκαρ). Ήταν η πρώτη πλήρης και ακριβής περιγραφή του ανθρώπινου σώματος, η οποία συμπλήρωσε και σε ορισμένες περιπτώσεις διόρθωσε τις σχετικές περιγραφές του μεγάλου ΄Ελληνα Ιατρού της αρχαιότητας Γαληνού, από την Πέργαμο της Μικράς Ασίας. Ο Γαληνός θεωρείται ως δεύτερος σε σπουδαιότητα Ιατρός της αρχαιότητας, μετά τον Ιπποκράτη τον Κώο.
Οπως είναι γνωστό, τόσο κατά την αρχαιότητα, όσο και κατά τον μεσαίωνα ήταν αυστηρά απαγορευμένη η διενέργεια νεκροτομής στα ανθρώπινα πτώματα, για λόγους θρησκευτικούς κ.ά. ΄Ετσι οι Ιατροί και άλλοι επιστήμονες, ήσαν αναγκασμένοι να αρκούνται στις έρευνές των στην νεκροτομή πτωμάτων ζώων και σκεπτόμενοι κατ΄ αναλογίαν, εξήγαγαν συμπεράσματα σχετικά με την ανατομία του ανθρωπίνου σώματος. ΄Οπως είναι γνωστόν στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου έζησε και έδρασε περί το 300 π. Χ. ο σπουδαίος Ιατρός Ηρόφιλος ( * Χαλκηδών Βιθυνίας περίπου το 430 π. Χ. – + Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου περίπου 360 π. Χ.), ο οποίος θεωρείται σε σπουδαιότητα τρίτος, ήτοι μετά τον Ιπποκράτη τον Κώο και τον Γαληνό τον Περγαμηνό. Λέγεται ότι ο Ηρόφιλος, με άδεια του Πτολεμαίου, μπόρεσε να διενεργήσει νεκροτομές σε ανθρώπινα πτώματα και να δημοσιεύσει τα συμπεράσματα από τις σχετικές έρευνες. ΄Ομως εξ αιτίας της πυρπολήσεως του ναού της Ειρήνης στη Ρώμη και της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου, όταν κατέλαβαν την πόλη οι ΄Αραβες, τα βιβλία του Ηρόφιλου δεν διετηρήθησαν. Ο σπουδαίος αρχαίος ΄Ελληνας Ιατρός Ιπποκράτης ο Κώος (* Κως 460 π. Χ. – + Λάρισσα 377 π. Χ. ) και στη συνέχεια ο Γαληνός ο Περγαμηνός (*Πέργαμος Μικράς Ασίας 129 μ. Χ. – + Ρώμη 199 μ. Χ.), εγνώριζαν αρκετά καλά την δομή του ανθρωπίνου σώματος, αλλά φαίνεται, ότι οι έρευνές των εστηρίζοντο κυρίως σε παρατηρήσεις επί πτωμάτων ζώων, στα οποία είχαν διενεργήσει νεκροτομή.
Ο Γαληνός προχώρησε πάρα πολύ, περιέγραψε αρκετά καλά την δομή του το ανθρώπινου σώματος και ειδικότερα την κυκλοφορία του αίματος. Διέγνωσε ότι η καρδιά ενεργεί ως ένα υδραυλικό σύστημα και αποτελεί το βασικό όργανο της κυκλοφορίας του αίματος. Πρώτος αυτός διέκρινε τις αρτηρίες και τις φλέβες, καθώς και τα τριχοειδή αγγεία και ανακάλυψε, ότι σε αυτά ρέει αίμα και όχι αέρας, όπως επιστεύετο παλαιότερα. ΄Ηταν ευνόητο, ότι επειδή οι έρευνές του εστηρίζοντο κυρίως στην μελέτη πτωμάτων ζώων, σε ορισμένα σημεία να περιέπεσε σε λάθη. ΄Ομως οι Ιατροί της Ευρώπης μέχρι και τον 16ον αι. μ. Χ. εστηρίζοντο κυρίως στις περιγραφές και στα συμπεράσματα του Γαληνού.
Ο Ανδρέας Βεσάλιος, σπουδαίος Φλαμανδός Ιατρός και θεμελιωτής της νεότερης Επιστήμης της Ανατομίας, ανέταμε ανθρώπινα πτώματα, περιέγραψε με ακρίβεια την δομή του ανθρωπίνου σώματος, διόρθωσε και συνεπλήρωσε τις παρατηρήσεις του Γαληνού και έθεσε τις βάσεις της Επιστήμης της Ανατομίας. ΄Ομως συνήντησε μεγάλη αντίδραση από ομοτέχνους του και άλλους και αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει τις Βρυξέλλες και να έλθει στην Ισπανία, ως Ιατρός της αυλής του εκεί βασιλέως.
Δυστυχώς και εκεί αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες. Ειδικότερα κατά την νεκροτομή ανθρωπίνου πτώματος για ερευνητικούς λόγους, άνοιξε τον θώρακα του νεκρού και τότε διαπιστώθηκε, ότι η καρδιά του έπαλε ακόμη. Οι συγγενείς του νεκρού θεώρησαν τότε, ότι ο Ανδρέας Βεσάλιος διά του τρόπου αυτού έγινε η αιτία του θανάτου του μέλους της οικογενείας των, του υπέβαλαν μήνυση και το Δικαστήριο της Ιεράς Εξέτασης του επέβαλε την τιμωρία να καεί ζωντανός. Με την επέμβαση του τότε βασιλέως της Ισπανίας, η ποινή αυτή μετετράπη σε προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα. Ο Α. Βεσάλιος πραγματοποίησε το προσκύνημα αυτό στους Αγίους Τόπους του Χριστιανισμού, όμως κατά την επιστροφή του, το πλοίο στο οποίο επέβαινε ναυάγησε πλησίον της παραλίας της Ζακύνθου, των Ιονίων νήσων. Ο Α. Βεσάλιος εσώθηκε μεν, αλλά όντας ήδη άρρωστος και ταλαιπωρημένος από το ταξίδι απεβίωσε στη Ζάκυνθο σε ηλικία 50 ετών και ετάφη εκεί. Η ημερομηνία θανάτου του με το νέο ημερολόγιο είναι η 15 Οκτωβρίου 1564.
Σε κεντρική πλατεία της πόλεως της Ζακύνθου έχει στηθεί τελευταία μνημείο, προς τιμή του Ιατρού και Ανατόμου Ανδρέα Βεσάλιου Αυτό περιλαμβάνει : α) Προτομή του Α. Βεσάλιου από λευκόχρωμο μάρμαρο, με επιγραφή, που αναφέρει τόπο γεννήσεως και ημερομηνία γεννήσεως και θανάτου αυτού και β) ένα άγαλμα από χαλκό, το οποίο παριστάνει ολόσωμο πτώμα ανδρός σε φυσικό μέγεθος, με όλες τις ανατομικές λεπτομέρειες αυτού.

1923 – Γιάννης Δαλιανίδης. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη στις 31 Δεκεμβρίου 1923 και μεγάλωσε με θετούς γονείς, τον Ναούμ Δαλιανίδη από τη Σιάτιστα και την Ολυμπία Κύρου-Δαλιανίδη από τη Θεσσαλονίκη. Οι βιολογικοί γονείς είχαν έρθει από την Τιφλίδα της Γεωργίας με ένα μικρό αγοράκι το οποίο πέθανε και μετά γεννήθηκε ο Γιάννης που δόθηκε για υιοθεσία όταν πέθανε ο πατέρας του.
Το όνειρο του μικρού Γιάννη υπήρξε πάντα η Βιέννη εφόσον γνώριζε ότι εκεί θα μπορούσε να κάνει τα καλλιτεχνικά του όνειρα πραγματικότητα. Με την είσοδο των Γερμανών στην Ελλάδα ξεκινάει πρώτα για Βελιγράδι, εκεί όπου διέμεναν συγγενείς του, κι αργότερα για Βιέννη.
Στη Βιέννη ευτύχησε εξαρχής να γνωρίσει ανθρώπους που θα τον βοηθούσαν όμως η οικογένεια που τον φιλοξενούσε συνελήφθη από τους Γερμανούς με την κατηγορία ότι άκουγαν ραδιοφωνικό σταθμό που εξέπεμπε από το Λονδίνο. Μαζί τους συνελήφθη και ο Γιάννης Δαλιανίδης ο οποίος στάλθηκε πρώτα στις φυλακές της πόλης Ροζαουαλέντε και έπειτα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Σβέχατ. Μετά από έξι μήνες κράτησης βγήκε τις παραμονές των Χριστουγέννων του 1942. Θα παραμείνει στη Βιέννη για ένα διάστημα εργαζόμενος σε χορωδία αλλά και ως χορευτής.

1931 – Κώστας Βουτσάς. Γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1931 στον Βύρωνα Αττικής, τέκνο προσφυγικής οικογένειας με καταγωγή από τους Επιβάτες Θράκης. Το οικογενειακό επίθετο ήταν «Σαββόπουλος», αλλά το «Βουτσάς» επικράτησε από τον παππού του που έφτιαχνε βαρέλια και τα βαρέλια παλαιότερα λέγονταν και «βουτσιά». Όταν ξεκίνησε την καριέρα του, τού είχε προτείνει θιασάρχης να το αλλάξει σε «Βέσελης», αλλά εκείνος αρνήθηκε. Σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Μακεδονικού Ωδείου, απ’ όπου αποφοίτησε το 1953 και αρχικά έλαβε μέρος σε παραστάσεις περιπλανώμενων θιάσων (μπουλούκια).
Υπήρξε σύζυγος της ηθοποιού και χορεύτριας Έρρικας Μπρόγιερ, με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Σάντρα (1966). Είχε άλλες δύο κόρες από τον δεύτερο γάμο του, με τη Θεανώ Παπασπύρου, τη Θεοδώρα (1977) και τη Νικολέτα (1979), με την πρώτη να ακολουθεί τα δικά του βήματα στο χώρο της υποκριτικής. Είχε έναν προγονό από προηγούμενο γάμο με την τρίτη σύζυγό του, την πρώην μοντέλο και ηθοποιό Εύη Καραγιάννη, τον Άνθιμο Ανανιάδη, που είναι επίσης ηθοποιός.
Το 2015, ο Κώστας Βουτσάς έκανε σχέση με την επίσης ηθοποιό, Αλίκη Κατσαβού, με την οποία νυμφεύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016 και στις 23 Ιουλίου του ίδιου έτους απέκτησαν ένα γιο, το Φοίβο.
Στις 7 Φεβρουαρίου 2020 εισήχθη εσπευσμένα στη ΜΕΘ με καρδιοαναπνευστική ανεπάρκεια και λοίμωξη του αναπνευστικού. Απεβίωσε τα ξημερώματα της 26ης Φεβρουαρίου 2020, έπειτα από 19 ημέρες νοσηλείας και σε ηλικία 88 ετών. Λίγες μέρες πριν εισέλθει στο νοσοκομείο συμμετείχε σε θεατρική παράσταση. Κηδεύτηκε στις 28 Φεβρουαρίου στον Μητροπολιτικό Ναό Αθηνών. Από την προηγούμενη ημέρα η σορός του είχε τεθεί σε λαϊκό προσκύνημα. Η ταφή του έγινε στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών. Υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ΑΕΚ Ο σύλλογος εξέφρασε και την πρόθεση να τιμήσει τον ηθοποιό με ένα κέρινο ομοίωμα στο μουσείο της ΑΕΚ.

Θάνατοι

1905 – Αλεξάντρ Ποπόφ. Ο Αλεξάντρ (Αλέξανδρος) Στεπάνοβιτς Ποπόφ (ρωσ. Александр Степанович Попов, 4/16 Μαρτίου 1859 – 31 Δεκεμβρίου/13 Ιανουαρίου 1905/1906) ήταν Ρώσος φυσικός και ηλεκτροτεχνικός, ήταν ο πρώτος που παρουσίασε την πρακτική εφαρμογή των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων (αλλά δεν υπέβαλε αίτηση καταχώρησης ευρεσιτεχνίας για την εφεύρεσή του). Στη Ρωσία πιστεύεται πως ήταν ο εφευρέτης του ραδιοφώνου και με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου της τότε Ε.Σ.Σ.Δ. (1945) γιορτάζεται προς τιμή του η 7η Μαΐου ως «Μέρα Ραδιοφωνίας».
Γεννήθηκε στο χωριό Τουρίνσκιγιε Ρουντνικί (Турьинские Рудники), σημερινό Κρασνοτουρίνσκ (Краснотурьинск), της Περιφέρειας Σβερντλόβσκ (Свердловская область) στα Ουράλια Όρη. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και φρόντισε ούτως ώστε ο μικρός Αλέξανδρος να ξεκινήσει την εκπαίδευση του στο καλής φήμης ιεροδιδασκαλείο του Περμ (Пермь), με σκοπό να ακολουθήσει αργότερα τα βήματα του. Εκείνος όμως από την εφηβεία του έδειξε ζωηρό ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες και προτίμησε να ολοκλήρωσει τις σπουδές του, το 1882, στο φυσικομαθηματικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Αγίας Πετρούπολης, στο οποίο παρέμεινε και εργάστηκε ως εργαστηριακός βοηθός. Λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης του Πανεπιστημίου, σύντομα μετέβη σε θέση καθηγητή φυσικής και ηλεκτροτεχνικής στη Ναυτική Ακαδημία (Минный офицерский класс), (1883 – 1900/1901) στην Κροστάνδη (Кронштадт) της νήσου Κότλιν (Котлин), έπειτα συνέχισε ως καθηγητής της έδρας της Φυσικής το 1901 και τέλος ως καθηγητής και διευθυντής (1905) του Ηλεκτροτεχνικού Ινστιτούτου της Αγίας Πετρούπολης, το οποίο σήμερα φέρει το όνομα του. Το 1905 αρρώστησε σοβαρά. Κατέληξε από εγκεφαλική αιμορραγία στις 13 Ιανουαρίου του 1906.

1980 – Μάρσαλ Μακ Λιούαν. Ο Χέρμπερτ Μάρσαλ ΜακΛούαν (Herbert Marshall McLuhan, 1911-1980) ήταν Καναδός φιλόσοφος. Το έργο του είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της μελέτης της θεωρίας των μέσων ενημέρωσης. Γεννημένος στο Έντμοντον της Αλμπέρτα, ο ΜακΛούαν σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Μανιτόμπα και στο Πανεπιστήμιο του Cambridge. Ξεκίνησε τη διδακτική του καριέρα ως καθηγητής Αγγλικών σε πολλά πανεπιστήμια στις ΗΠΑ και τον Καναδά πριν μετακομίσει στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο το 1946, όπου παρέμεινε για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο ΜακΛούαν είναι αυτός που επινόησε τη φράση “το μέσο είναι το μήνυμα” και τον όρο της παγκοσμιοποίησης και προέβλεψε τον παγκόσμιο ιστό 30 χρόνια προτού αυτός εφευρεθεί. Ήταν ένα αναπόσπαστο κομμάτι στον λόγο των μέσων μαζικής ενημέρωσης στα τέλη της δεκαετίας του 1960, αν και η επιρροή του άρχισε να εξασθενεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Ακόμη και χρόνια μετά το θάνατό του, συνέχισε να είναι μια αμφιλεγόμενη φιγούρα στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Με την άφιξη του Διαδικτύου και του Παγκόσμιου Ιστού, το ενδιαφέρον για το έργο του ανανεώθηκε.

1988 – Νίκολας Κάλας. Γεννήθηκε στη Λωζάνη της Ελβετίας το 1907 και ήταν γιος του Ιωάννη Καλαμάρη, εισοδηματία, και της Ρόζας Καρατζά. Από την πλευρά της μητέρας του καταγόταν από την παλιά φαναριώτικη οικογένεια Καρατζά ενώ ήταν απευθείας απόγονος του Γεώργιου Κουντουριώτη και του Μάρκου Μπότσαρη. Εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του στην Αθήνα σε νεαρή ηλικία και σπούδασε στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Την περίοδο αυτή, δηλαδή μεταξύ 1924 με 1927 υπήρξε μέλος της Φοιτητικής Συντροφιάς. Το 1933 εξέδωσε ως Νικήτας Ράντος την πρώτη του συλλογή, Ποιήματα, και το 1934 αναχώρησε για το Παρίσι, όπου εντάχθηκε στην υπερρεαλιστική ομάδα. Στα προλεγόμενα ενός τρίτου μανιφέστου του υπερρεαλισμού, ο Αντρέ Μπρετόν τον κατέταξε στα «πιο φωτεινά και τα πιο τολμηρά» μυαλά της εποχής. Μέχρι το 1937 ζούσε ταξιδεύοντας ανάμεσα στην Αθήνα και το Παρίσι, όπου τελικά εγκαταστάθηκε μέχρι το 1939, όταν έφυγε για την Λισαβόνα, όπου έμεινε για έναν χρόνο, και μετά μετέβη στην Νέα Υόρκη. Στην δεκαετία του ’60 και του ’70 ταξίδεψε στην Ελλάδα και παρέμεινε για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά τελικά επέστρεψε στις Η.Π.Α., όπου έμεινε μέχρι τον θάνατό του το 1988.
Εκτός από το ποιητικό του έργο μετέφρασε Τ. Σ. Έλιοτ και Λουί Αραγκόν και συνεργάστηκε με ελληνικά και διεθνή περιοδικά όπου δημοσίευε θεωρητικά κείμενα και δοκίμια. Το 1977 τιμήθηκε με το Κρατικό βραβείο ποίησης για την συλλογή του Οδός Νικήτα Ράντου, που είχε δημοσιεύσει με το ψευδώνυμο Νικόλαος Κάλας. Υπήρξε πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης, που ασπάστηκε τον τροτσκισμό, χωρίς δογματισμούς.