Πολλές φορές είπαν για το Πλατυγιάλι,
«καλώς ήρθε το δολάριο»
και το μόνο δολάριο που είδαμε ήταν τρύπιο
και μάλιστα στο ύπνο μας
- του Λευτέρη Τηλιγάδα
Ολοκληρώθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2023, η δημόσια διαβούλευση, με στόχο την υπαγωγή στο καθεστώς Στρατηγικών Επενδύσεων, του project που αφορά τη μετατροπή του Λιμένα ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ. Πλατυγιαλίου σε «Τουριστικό Λιμένα για Mega Yachts – Ανάπτυξη Εμπορικών Χρήσεων και Παροχή Υπηρεσιών Τουρισμού και Αναψυχής Υψηλών Προδιαγραφών», της εταιρείας ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ, ύψους άνω του μισού δισεκατομμυρίου ευρώ.
Ήρθε η ώρα λοιπόν, καθώς διαβάζουμε τις παραμονές των εκλογών, το ακριβοπληρωμένο από το ελληνικό δημόσιο μεγάλο ιδιωτικό λιμάνι του Ιονίου, να «πέσει» στα χέρια των αράβων, για να μετατραπεί από λιμάνι διαμετακομιστικού εμπορίου με ελεύθερη οικονομικά ζώνη στη μεγαλύτερη ΜΑΡΙΝΑ φιλοξενίας Mega Yachts της Μεσογείου, με 400 περίπου θέσεις σκαφών, όπως γράφεται, εκ των οποίων οι μισές θα κατασκευαστούν με προδιαγραφές για σκάφη πάνω από 30 μέτρα. Ταυτόχρονα σχεδιάζεται, έτσι λένε, η ανάπτυξη επιχειρηματικού πάρκου, η κατασκευή πολυτελών παραθεριστικών κατοικιών και η παροχή υπηρεσιών τουρισμού και αναψυχής υψηλών προδιαγραφών, την ώρα μάλιστα, που η σημερινή κυβέρνηση έχει αποφασίσει να μετατρέψει ολόκληρο το θαλλάσιο μέτωπο της περιοχής σε «μητροπολιτικό πάρκο» ιχθυοκαλλιεργειών.
Ήδη με τοποθετήσεις τους, και ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου Αιτωλοακαρνανίας, Παναγιώτης Τσιχριτζής και ο Δήμαρχος Ξηρομέρου Γιάννης Τριανταφυλλάκης τοποθετήθηκαν δημόσια και για τη διαβούλευση και για το project:
«Αναρωτιόμαστε, τι είδους διαβούλευση μπορεί να γίνει σε κείμενο μιας σελίδας; Ελπίζουμε να μην είναι άλλη μία «φούσκα, με καθρεφτάκια και χάντρες» για τους ιθαγενείς», είπε ο πρώτος (που σημειωτέον είναι και παλιός) με σκεπτικισμό.
«Σήμερα είναι μια ημέρα απέραντης χαράς… Οφείλω να ευχαριστήσω τον Αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, αρμόδιο για τις Ιδιωτικές Επενδύσεις και τις ΣΔΙΤ , κο Νίκο Παπαθανάση, που πίστεψε και στήριξε αυτό το project. Μια επένδυση που θα αλλάξει την φυσική ιστορία του Δήμου Ξηρομέρου, της Αιτωλοακαρνανίας,της Δυτικής Ελλάδας», σημείωσε σε ανάρτησή του στα social media, ο δεύτερος, ο οποίος είναι… και νέος και ωραίος.
Αφού ευχηθούμε, να ευοδωθεί προς όφελος της τοπικής κοινωνίας και «εν τοις πράγμασι» η «απέραντη χαρά» του Δημάρχου, εμείς θα μείνουμε λίγο στον σκεπτικισμό της δήλωσης του προέδρου του Επιμελητηρίου, ο οποίος γνωρίζει καλά, ότι η εξαγγελία και μόνο όλων των προηγούμενων project, που αφορούσαν διαχρονικά το Πλατυγιάλι, από τη μια γέμιζε με χαρά τους πρωταγωνιστές της τοπικής πολιτικής σκηνής κι από την άλλη διέζωσε ναυαγισμένα επενδυτικά σχήματα, τα οποία έφθαναν ρυμολκούμενα από δημόσιο χρήμα ώς το συγκεκριμένο λιμάνι, για να διαλυθούν με κερδοφορία.
Πλατυγιάλι:
Δημιουργήθηκε για να διαλύονται πλοίων
και μετατράπηκε σε πασαρέλα επενδύσεων
πάνω στην οποία διαλύθηκαν πολύφερνα project
Από το 1984, που η τέως Ε.Τ.Β.Α. (Ελληνική Τράπεζα Βιομηχανικής Ανάπτυξης) με χρηματοδότηση από τα Μ.Ο.Π. (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα) προσπάθησε, ανεπιτυχώς, να στήσει στο Πλατυγιάλι Αστακού την πρώτη ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ (Ναυτιλιακή Βιομηχανική Περιοχή) στην Ελλάδα, στην οποία θα διαλύονταν πλοία, μέχρι το 1990 που η ίδια εταιρία επιχείρησε, ανεπιτυχώς, να «ξεφορτωθεί» τη ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ και να την πουλήσει στην Ελβετική εταιρία C.B.I με σκοπό την κατασκευή μεγάλης μονάδας καύσης τοξικών αποβλήτων που θα προέρχονταν από χώρες κύρια της Δυτικής Ευρώπης, και μέχρι το 1992 που η Ε.Τ.Β.Α. ΑΕ, κόντρα και σε πείσμα της διατυπωμένης απόφασης της τοπικής κοινωνίας για ένα επιβατικό και εμπορικό λιμάνι που θα συνδέσει την κεντρική Ελλάδα με την κεντρική Ιταλία μειώνοντας κατά πολύ το χρόνο του ταξιδιού από τη χώρα μας, επιδίωξε, ανεπιτυχώς και πάλι, να πουλήσει το Πλατυγιάλι στην Εβραϊκή εταιρία LYPSA, με σκοπό την κατασκευή μιας μεγάλης μονάδας παραγωγής πράσινης αμόλυβδης βενζίνης, υψηλών οκτανίων και αποθήκευσης σε δεξαμενές, μεγάλων ποσοτήτων βουτανίου που θα προέρχονταν από την διύλιση της, το Πλατυγιάλι του Αστακού, μία τεράστια λιμενική υποδομή με σημαντικές δυνατότητες ανάπτυξης παρέμεινε για τον κόσμο του καιροσκοπισμού των κατασκευαστικών και των «επενδυτών» η «κότα με τα χρυσά αυγά», όπως το είχε χαρακτηρίσει τότε, ο Δημήτρης Στρατούλης.
Μέσα σε δέκα χρόνια, τρεις μεγάλες αποτυχίες που στοίχησαν στο ελληνικό δημόσιο 16 δισεκατομμύρια δραχμές (με αξία χρήματος 1995)
Τις χρονιές του 1996 και του 1997 η πολιτεία με Ευρωπαϊκούς και Εθνικούς πόρους και κάτω από ένα αυστηρά δεσμευτικό επιχειρησιακό πλάνο χρηματοδοτεί την μετατροπή της «ΝΑ.ΒΙ.ΠΕ» σε «Διαμετακομιστικό Εμπορικό Λιμάνι -Πύλη της Ελλάδας προς τη Δύση» που σε συνδυασμό με την θεσμοθετημένη ελεύθερη ζώνη ΠΔ 330/1990 (νόμος Α. Πεπονή), όπως η τότε κυβέρνηση υποστήριζε «θα έβαζε την περιοχή και την δυτική Ελλάδα σε τροχιά ανάπτυξης».
Στις 27 Ιουλίου του 1999, η ΕΤΒΑ μονογραφεί τη συμφωνία, με την οποία η τότε κυβέρνηση Σημίτη παραδίδει ολόκληρη την υποδομή στην κοινοπραξία «ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ», έναντι του συμβολικού χρηματικού ποσού των 5,120 δισεκατομμυρίων δραχμών (με αξία χρήματος 2000). Στην «ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ», μετέχουν οι κατασκευαστικές εταιρίες ΜΕΤΩΝ, ΑΕΓΕΚ, ΑΚΤΩΡ και ΣΥΜΕΤ. Με αυτόν τον τρόπο και μετά από 13 περίπου χρόνια ανεπιτυχών προσπαθειών της ΕΤΒΑ να ξεπουλήσει το μοναδικό βιομηχανικό λιμάνι της χώρας, εκκινεί η λειτουργία του πρώτου μεγάλου ιδιωτικού λιμανιού της χώρας.
Όπως είπαμε και παραπάνω, το τίμημα με το οποίο το λιμάνι περνούσε στην ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ ήταν συμβολικό για τους παρακάτω λόγους:
- Για να φτάσει το Πλατυγιάλι του Αστακού στο σημείο που βρίσκονταν ως υποδομή την εποχή της πώλησης του στην κοινοπραξία «ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ», το ελληνικό δημόσιο είχε καταβάλλει περισσότερα από 16 δισεκατομμύρια δραχμές
- Η κοινοπραξία θα αγόραζε το λιμάνι με το 1/3 περίπου αυτής της δαπάνης, το οποίο μάλιστα θα το απέδιδε με… δόσεις. Από το συνολικό ποσό των 5,120 δισεκατομμυρίων δραχμών, οι «αγοραστές» θα έδιναν μετρητά μόνο το 25% (πάει να πει 1,28 δισ. δραχμές) και το υπόλοιπο είχε συμφωνηθεί να καταβληθεί έντοκα μέσα στα επόμενα 6 χρόνια, με σταθερό επιτόκιο 8% και με τραπεζική εγγύηση για το κεφάλαιο και τους τόκους. Αυτή ήταν και η Κερκόπορτα με την οποία οι τράπεζες μπήκαν στο λιμάνι.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΤΒΑ, με την υπογραφή της σύμβασης η κοινοπραξία ΑΣΤΑΚΟΣ ΤΕΡΜΙΝΑΛ αναλάμβανε:
- να εκτελέσει επενδυτικό σχέδιο ύψους περίπου 40 δισεκατομμυρίων δραχμών.
- Τη συμπλήρωση δηλαδή, των υποδομών της Βιομηχανικής Περιοχής και του Λιμανιού
- και τη δημιουργία σύγχρονου εμπορομετακομιστικού κέντρου.
- Να δημιουργήσει κατά τη διάρκεια της επόμενης πενταετίας 2.000 θέσεις εργασίας
- να κατασκευάσει μεταξύ άλλων μαρίνα 2.000 θέσεων στο Δήμο του Αστακού.
Η μόνη που δικαιώθηκε από τότε μέχρι και σήμερα στο συγκεκριμένο project είναι μία ισχυρή παράδοση που υπογράφει την άποψη ότι οι συμβάσεις και οι νόμοι που τις αφορούν «γίνονται για να παραβιάζονται» κατά το δοκούν…
Διαβάστε ΕΔΩ τη συνέχεια
