Πάθαμε επιχειρηματικότητα

Είχαμε όλα τ’ άλλα
-αγροδιατροφικό συνέδριο στην Τριχωνίδα,
συνεδρίαση του συντονιστικού για την επιδείνωση του καιρού,
πτώσεις δέντρων στη Μαβίλη και τη Μανδηλαρά,
ημερίδα για τα σοβαρά νοσήματα των παιδιών-
πάθαμε κι επιχειρηματικότητα… και «δέσαμε»

  • γράφει ο provocatorας

Τα κατάφερε τελικά ο Πάνος: μάζεψε όλο το επίσημο εθνικό και θεσμικό επιχειρείν στο Αγρίνιο.

Κι είναι πολλοί: πέντε φορές περίπου, τα «σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά» που «κίνησαν να πατήσουν την Τριπολιτσά», κατά μία εκδοχή. Κι επειδή το δημοτικό τραγούδι έναν συμβολισμό τον διαθέτει, στη συγκεκριμένη περίπτωση η Τριπολιτσά είναι η επιχειρηματικότητα, την οποία κανείς τους δεν επιθυμεί να την πατήσει κάτω. Τουναντίον, που λένε κι οι μορφωμένοι.

Έχει να πέσει κ’βέντα επιχειρηματικιά με το τουλούμι, σαν τις βροχές και τις καταιγίδες που προέβλεψε η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία για σήμερα και αύριο στη Δυτική Ελλάδα.

Εικοσιτρία χρόνια είχε να γίνει τέτοιο συναπάντημα στη πόλη. Όπως το ακούτε: εικοσιτρία ολόκληρα χρόνια. Απ’ την αρχή του αιώνα ένα πράμα.

Τότε βέβαια η επιχειρηματικότητα στο νόμο ήταν αλλιώς:  υπήρχε ακόμα… Υπήρχε! Όχι και πολύ ζωηρή ούτε και πολύ ανθοφορούσα, αλλά υπήρχε.

Κάτι τα «παλιά λεφτά», που κυκλοφορούσαν ακόμα, κάτι οι καλλιτέχνες της λογιστικής, που δημιουργούσαν πλασματική ανάπτυξη, κάτι το τραπεζοπιστωτικό σύστημα, πού ξεσάλωνε σαν αφιονισμένο και άγριο άλογο του Πεταλά, κάτι το: όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά, γινότανε δουλίτσα.

Μετά πλάκωσαν οι εκσυγχρονισμοί και  οι χρηματιστηριακές επιχειρηματικότητες και το πήγαν το καράβι στα βράχια.  Όλη η Ελλάδα γεμάτη βράχια και σπασμένα καράβια.

Και ναυαγοί, αδέρφια!  Πολλοί ναυαγοί!

Στη περιοχή μας βέβαια δεν ναυάγησε κάνεις. Εδώ η επιχειρηματικότητα βούλιαξε. Βούλιαξε αύτανδρη. Βγήκαν στην επιφάνεια οι βάλτοι και τα έλη της Λυσιμαχίας και της Τριχωνίδας και τα σκέπασαν όλα.

Τόσα χρόνια πέρασαν και ακόμα σκεπασμένα είναι.

Να μην είμαστε όμως ισοπεδωτικοί.  Γίνονται προσπάθειες ανασυγκρότησης της επιχειρηματικότητας, το λένε και site: τρέχουν προγράμματα, οργανώνονται δείκτες, στήνονται δρόμοι της ελιάς, της υδατοκαλλιέργειας, της πράσινης ενέργειας, της αειφόρου ανάπτυξης… αλλά παράκαμψη για να τα περάσοιυν όλα αυτά κι από δω.. δεν υπάρχει. «Αλωνίζουν» γύρω – γύρω

Αυτό πρέπει να καταλάβαν τα «σαράντα παλικάρια επί πέντε» της επιχειρηματικής σύναξης και συμφώνησαν να βρεθούν στην πόλη μας.

Ουδέτερη επιχειρηματικά περιοχή είναι το Αγρίνιο, σκέφτηκαν, «καρέκλες» θα ρίχνει, ησυχία θα έχει, οπότε μια χαρά θα καθίσουμε να σκεφτούμε τα του κλάδου μας.

 

Υ.Γ. Αυτό με το Κασελάκι (με γιώτα δεν γράφεται αυτό;) που όλο έρχεται κι ούτε απ’ έξω δεν περνάει, πρέπει να το δούνε στο ΣΥΡΙΖΑ. Λέτε να φταίει η έλλειψη της σύνδεσης με τον Δυτικό Άξονα, για τον οποίο έγινε κουβεντούλα χθες.

Θα μπορούσε να ήταν και σενάριο επιστημονικής πολιτικής φαντασίας,
αν δεν υπήρχε η πραγματικότητα

AgrinioStories