Ωδή στον Κώστα Γεωργάκη

Ο Κώστας Γεωργάκης
(23 Αυγούστου 1948 – 19 Σεπτεμβρίου 1970)
ήταν ο Έλληνας φοιτητής
που αυτοπυρπολήθηκε σε ένδειξη διαμαρτυρίας
για την δικτατορία στην Ελλάδα.

Γεννήθηκε στην Κέρκυρα και ήταν μέλος της νεολαίας της Ένωσης Κέντρου. Σπούδαζε γεωλογία[1] στην Ιταλία, όταν το 1970 ανώνυμα σε συνέντευξή του αποκάλυψε ότι η χούντα είχε διεισδύσει στις ελληνικές οργανώσεις της Ιταλίας. Φοβούμενος ότι η χούντα αργά ή γρήγορα θα ανακάλυπτε την ταυτότητά του, αποφάσισε να προβεί σε μια πράξη διαμαρτυρίας κατά της Χούντας η οποία δεν θα έδινε τη δυνατότητα στο καθεστώς να προβεί σε αντίποινα προς την οικογένειά του, που ήταν στην Ελλάδα.

Στα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, μεταξύ 1967 και 1974, πολλοί νέοι Έλληνες φοιτητές βρίσκονταν στην Ιταλία, όπου σχημάτισαν ισχυρά αντιπολιτευτικά κινήματα τα οποία, σε εκείνη την περίοδο της ευρείας πολιτικής δέσμευσης από την πλευρά των Ιταλών ομοίων τους, βρήκαν πολύ μεγάλους οπαδούς. . Ο Γεωργάκης, ειδικότερα, στη συνέντευξη της 26ης Ιουλίου 1970 που κατήγγειλε τις απόπειρες διείσδυσης στα ελληνικά αντιφασιστικά φοιτητικά κινήματα από την «Εθνική Ένωση Ελλήνων Φοιτητών», κατευθείαν σε αμοιβή των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος, τόνισε επίσης ένα φλέγον πρόβλημα. λόγω των προφανών δεσμών μεταξύ της ιταλικής και της ελληνικής ανατρεπτικής δεξιάς, ακόμη και σε υψηλά επίπεδα (η στήριξη της ελληνικής χούντας από τον γραμματέα του MSI, Τζόρτζιο Αλμιράντε, καθώς και τα «ταξίδια» στην Ελλάδα γνωστών νεοφασιστών. τρομοκράτες είναι γνωστοί). Για το λόγο αυτό ο Γεωργάκης υπέστη επίθεση πριν από την πράξη του στις 19 Σεπτεμβρίου 1970.

Το 1970 ήταν η χρονιά κατά την οποία, σύμφωνα με τα σχέδια της δεξιάς και των ΗΠΑ, που υποστήριξαν επίσης στενά τη χούντα του Παπαδόπουλου και η Ιταλία θα είχε την ίδια μοίρα με την Ελλάδα. Το πρώτο έτος της Στρατηγικής της Έντασης που ξεκίνησε με τη βόμβα στην Piazza Fontana και το έτος κατά το οποίο, μεταξύ 7 και 8 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε πραγματικά μια απόπειρα πραξικοπήματος. Για τη χειρονομία του, ο Κώστας Γεωργάκης δεν επέλεξε τυχαία τη Γενοβέζικη πλατεία που πήρε το όνομα του Τζιάκομο Ματεότι, του οποίου η απαγωγή και η δολοφονία (1924) σηματοδότησε την αρχή της φασιστικής δικτατορίας στην Ιταλία.

Γένοβα. Η ίδια Γένοβα από την οποία, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο δέκα χρόνια νωρίτερα (1960), τους είχε εκδιώξει μια λαϊκή αντιφασιστική εξέγερση. Η ίδια Γένοβα όπου, 31 χρόνια αργότερα, ένα άλλο αγόρι θα είχε έναν φρικτό θάνατο, πολλά από αυτά χάθηκαν

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1970, τα ξημερώματα, στην πλατεία Ματεότι της Γένοβας, μπροστά από το δικαστικό μέγαρο, περιέλουσε τον εαυτό του με βενζίνη και αυτοπυρπολήθηκε, φωνάζοντας Το έκανα για χάρη της Ελλάδας, ζήτω η δημοκρατία, όλοι οι Ιταλοί ας αναφωνήσουν : Ζήτω η ελεύθερη Ελλάδα. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου και πέθανε μετά από λίγες ώρες.

Η κηδεία του έγινε στη Γένοβα στις 23 Σεπτεμβρίου. Το περιστατικό αποσιωπήθηκε από τη δικτατορία, προκάλεσε όμως έντονη αίσθηση στη διεθνή κοινότητα. Η σορός του μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα με καθυστέρηση τεσσάρων μηνών, λόγω εσκεμμένων κωλυσιεργιών της Χούντας, και ενταφιάστηκε στο Α΄ Νεκροταφείο.

Σήμερα στο σημείο που αυτοπυρπολήθηκε υπάρχει αναμνηστική πλάκα με την επιγραφή στα ιταλικά:

«Al giovane Greco Constantino Georgakis che à sacrificato i suoi 22 anni per la Libertà e la Democrazia del suo paese. Tutti gli Uomini Liberi rabbrividiscono davanti al suo Eroico Gesto. La Grecia Libera lo ricorderà per sempre» (Στον νεαρό Έλληνα Κωνσταντίνο Γεωργάκη που θυσίασε τα 22 χρόνια του για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία της πατρίδας του. Όλοι οι ελεύθεροι άνθρωποι σκιρτούν μπροστά στην ηρωική του χειρονομία. Η Ελεύθερη Ελλάδα θα τον θυμάται για πάντα).

Στη γενέτειρά του Κέρκυρα υπάρχει πλατεία με το όνομά του και με τον ανδριάντα του. Στη Θεσσαλονίκη οδός φέρει το όνομά του, στην συνοικία της Ανάληψης. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος αναφέρεται στη θυσία του σε ένα από τα ποιήματά του.

Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 και την ανασύσταση της Ελληνικής Δημοκρατικής Νεολαίας (Ε.ΔΗ.Ν.), από τον Αλέκο Παναγούλη, διοργανώθηκε το 1975 εκδήλωση τιμής για τον Κώστα Γεωργάκη και ευγνωμοσύνης προς την οικογένειά του.

Το 1996 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κωνσταντίνος το βιβλίο του Κωνσταντίνου Παπούτση «Το μεγάλο ΝΑΙ – Υπόθεση Κώστα Γεωργάκη».

Το πασίγνωστο τραγούδι «ωδή στον Γ.Κ. (Γιώργο Καραϊσκάκη)» του παλιού καλού Σαββόπουλου θεωρήθηκε από πολλούς την εποχή που κυκλοφόρησε ότι ήταν «Ωδή στον Κ.Γ. (Κώστα Γεωργάκη)» και η αλλαγή του ονόματος στον τίτλο είχε γίνει για να παρακαμφθεί η λογοκρισία.

AgrinioStories