Ο φασισμός (ο Κασιδιαρισμός) είναι παντού γύρω μας.
Τον συναντάμε ακόμα και σε ανθρώπους που δεν περιμέναμε.
Εδώ είναι δίπλα μας, ανασαίνει στο σβέρκο μας,
τραμπουκίζει τις ζωές μας, σκοτώνει τα παιδιά μας
- της Έλενας Ακρίτα
Το κόμμα του Κασιδιάρη, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, μπαίνει στην Βουλή. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι τα ποσοστά του (3+%) είναι αυτά: πιστεύω πως είναι υψηλότερα Απλώς, ο πολίτης ντρέπεται να πει ότι στις εκλογές θα ψηφίσει φασίστες. Γιατί στην ουσία, ντρέπεται να πει ότι είναι ο ίδιος φασίστας. Συνεπώς, ή δηλώνει ψεύτικο κόμμα, ή δεν ξέρει δεν απαντά, ή κλείνει το τηλέφωνο.
Όμως Κασιδιάρηδες ψηφίζουν, μην σάς ξεγελούν.
- Κασιδιάρηδες ψηφίζουν οι «δεν είμαι χρυσαυγίτης αλλά».
- Κασιδιάρηδες ψηφίζουν οι «η Μάγδα Φύσσα δεν πενθεί με αξιοπρέπεια».
- Κασιδιάρηδες ψηφίζουν οι «στη χούντα κοιμόμαστε μ’ ανοιχτά παράθυρα».
Κι ας μην είχαν γεννηθεί τότε. Κι ας γνωρίζουν απλώς μια στρεβλή Ιστορία από τις αφηγήσεις δοσίλογων και βασανιστών.
Ο Βελόπουλος γι’ αυτούς είναι λίγος. Δεν έχει σβάστικα στο μπράτσο, δεν υμνεί τον Χίτλερ, δεν προτρέπει το λαό να προβεί σε ξυλοδαρμούς, λιθοβολισμούς, ανασκολοπισμούς, όπως κάνει ο φασίστας ο σωστός ο πρόστυχος. Η ακροδεξιά ρητορική του επικεντρώνεται στην ακρίβεια, στην οικονομία, στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Είναι λαϊκιστής, καλός ρήτορας για το δικό του ακροατήριο και κερδίζει πόντους. Έχει έναν ξεκάθαρο λόγο χωρίς ναι μεν αλλά. Μας θέλει όλους Έλληνες, Χριστιανούς Ορθόδοξους, λευκούς, και στρειτ. Παστρικά πράγματα. Για αυτό ανεβαίνει στις μετρήσεις, γι’ αυτό παίρνει ψήφους από τη ΝΔ.
Σε αντίθεση με άλλα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή μετά βαΐων και κλάδων κι έφυγαν κουτρουβαλώντας τις μαρμάρινες σκάλες του Κοινοβουλίου, ο Βελόπουλος κερδίζει πόντους. Για αυτό ανεβαίνει στις μετρήσεις, γι’ αυτό παίρνει ψήφους από τη ΝΔ. Κι αυτό τρομοκρατεί τον Μητσοτάκη.
Τον τρομοκρατεί ένας άνθρωπος που διαφήμιζε τις επιστολές του Χριστού. Τέτοιος ξεπεσμός. Ο Βελόπουλος οδηγεί τον αρχηγό της ΝΔ σε απανωτά αυτογκόλ. Δεν είναι τυχαίο που αυτοί, πάνω στον πανικό τους, έβγαλαν από το χρονοντούλαπο της Ιστορίας τον Καρατζαφέρη.
Ποιον; τον Καρατζαφέρη. Που, εδώ και χρόνια, ουδείς ασχολείται μαζί του. Τον ανέσυραν από τα έγκατα της πολιτικής λήθης και τον παρουσίασαν ως τιμητή, ως Νέστορα ένα πράμα, για να βάλει πλάτη στα χάλια τους.
Και τι δεν είπε για τον Μητσοτάκη. Ο πιο άρτιος πολιτικός του αιώνα, λέει. Έχει φύγει πολύ ψηλά λέει, είναι η ισχυρότερη προσωπικότητα. Θα μπορούσαμε να διακωμωδήσουμε την υπόθεση, αλλά είναι περιττό. Το κάνει η ίδια, χωρίς τη βοήθεια μας. Σεβόμαστε πολύ το Θέατρο, για να μιλήσουμε για ένα κακογραμμένο μονόπρακτο που στήθηκε στο πόδι για να αναχαιτίσει τη δυναμική Βελόπουλου. Κι ούτε έχει νόημα να σταθούμε σε παρόμοιες φαιδρότητες.
Πού είναι κι ανόητες στρατηγικά δηλαδή: οι ακροκεντρώοι θα ψηφίσουν Μητσοτάκη είτε τους δώσει ντιρεκτίβα ο Καρατζαφερης είτε όχι. Ούτε μια ψήφο δεν θα τους φέρει, ούτε μια ψήφο δεν θα τους πάρει. Όμως, ‘οταν ένας Καρατζαφερης μπαίνει από το παράθυρο, ένας Καραμανλής βγαίνει από την πόρτα. Πολλά μπορούμε να προσάψουμε στον πρώην πρωθυπουργό, αλλά είναι γεγονός ότι ουδέποτε άνοιξε διάλογο με το ΛΑΟΣ. Ποτέ δεν τους “νομιμοποίησε” πολιτικά, όσο κι αν οι ίδιοι το επιζητούσαν. Τα “παιδιά του Καρατζαφέρη” οι “τρεις σωματοφύλακες” Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης μπήκαν στο κόμμα επί Σαμαρά κι όχι επί Καραμανλή.
Θα φύγει ο Καραμανλής, έτσι λέγεται. Χαρά μεγάλη θα πάρει ο μητσοτακικός εσμός των ακροδεξιών που έχει διαβρώσει ως το κόκαλο την παραδοσιακή Νέα Δημοκρατία που ίδρυσε ο ηγέτης τους, μετά την ΕΡΕ.
Κι αναρωτιέται κανείς, γιατί ο Κώστας Καραμανλής δεν άρθρωσε ποτέ μια λέξη για να στηλιτεύσει την κατάντια του κόμματος του. Δεν βγήκε να μιλήσει ούτε την ύστατη στιγμή με τις υποκλοπές. Ο έτερος πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου – συνήθως απών (κι αυτός) από τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες – πήρε θέση. Ξεκάθαρη. Προς τιμήν του.
Ο Καραμανλής – αφού θα φύγει που θα φύγει, αν ισχύουν τα δημοσιεύματα – τι ακριβώς περιμένει; Να μην… διαρραγεί η ενότητα της ΝΔ; Ποιας ΝΔ; Αυτής που ο Μητσοτάκης την έκανε σφουγγαρόπανο; Αυτήν προασπίζεται δια της σιωπής του; Αυτή τη ισοπέδωση των θεσμών, αυτήν την ολιγαρχία του αυταρχισμού, αυτή πολιτική αυθαιρεσία που οδήγησε σφαίρα στην διεθνή ανυποληψία; Αυτήν;
Και δε μιλάει. Αδιαφορώντας όχι μόνο για τους κομματικούς χουλιγκάνους, αλλά και για την δική του υστεροφημία βρε αδελφέ.
Επιλογή του.
Κρίνεται.
Οι κασιδιάρηδες που αλώνουν την πολιτική ζωή, βρίσκουν και τα κάνουν. «Τρουπώνουν» που έλεγε κι ο Βουτσάς, στη νομιμότητα μέσα από τις ρωγμές του κοινοβουλευτισμού – όπως αυτός κατάντησε. Το γεγονός ότι ο εγκληματίας με τη σβάστικα δεν θα μπει στη Βουλή, δεν έχει να κάνει με την ψήφο: ήδη κατατέθηκε στη Βουλή η τροπολογία για να μπλοκαριστεί η κάθοδος του κόμματος του στις προσεχείς εκλογές – την ερχόμενη Τρίτη ψηφίζεται η σχετική τροπολογία.
Όμως, ο κασιδιαρισμός είναι εδώ. Παντού, γύρω μας. Ακόμα κι από ανθρώπους που δεν το περιμέναμε. Εδώ είναι δίπλα μας, ανασαίνει στο σβέρκο μας, ρουφάει τον αέρα μας, τραμπουκίζει τις ζωές μας, σκοτώνει τα παιδιά μας. Μπήγει έναν αγκυλωτό σταυρό στην καρδιά της πατρίδας μας. Deutschland Über Alles. Κι αν εμείς τόσον καιρό δεν κάναμε τίποτα γι’αυτό – τώρα σαν κάτι αρχίζει να κινείται. Επιτέλους κινείται. Βγαίνει ο κόσμος από το σπίτι του, μιλάει όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο καθαρά. Μια φωτοβολίδα μες τη νύχτα σκάει. Σφίγγει ο ένας το χέρι του άλλου, γεμίζουν οι δρόμοι με σημαίες και με τραγούδια. Griechenland Über Alles;
Δε σφάξανε.
