Το γνωστότερο,
μη αμιγώς κινηματογραφικό επεισόδιο
στη ζωή του Θόδωρου Αγγελόπουλου,
είναι ο αφορισμός του από το μητροπολίτη Φλώρινας
Στις 9 Ιανουρίου του 1992 η ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» κάνει επίσημη πρεμιέρα στην Αθήνα Επιμέλεια: Λευτέρης Τηλιγάδας Δύο χρονια και 27 μέρες πριν, στις 17 Δεκεμβρίου 1990, διαβάστηκε ο αφορισμός του σε όλες τις εκλησσίες της Ιεράς Μητροπόλεως Φλωρίνης, Πρεσπών και Εορδαίας
Στις 9 Ιανουρίου του 1992 η ταινία «Το μετέωρο βήμα του πελαργού» κάνει επίσημη πρεμιέρα στην Αθήνα, παρουσία του σκηνοθέτη Θόδωρου Αγγελόπουλου και του πρωταγωνιστή Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Η εκπληκτική αυτή ταινία όμως, πριν ακόμη γυριστεί, είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης και του τύπου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα περισσότερα και μεγαλύτερα μέσα εκείνης της εποχής είχαν αρχίσει να ασχολούνται μαζί της πριν καν αυτή γυριστεί, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να φουντώνουν διάφορες μισαλόδοξες απόψεις, χαρακτηρίζοντας την αντεθνική.
Όλα αυτά προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Μητροπολίτη της Φλώρινας Αυγουστίνου Καντιώτη, ο οποίος αναζήτησε και βρήκε το σενάριο της ταινίας, Μόλις ο Καντιώτης διάβασε το σενάριο της ταινίας, καταθορυβήθηκε, και ξεκίνησε εκστρατεία κατά της κινηματογράφησής του, αφού, κατά τη γνώμη του, η ταινία πρόσβαλλε το έθνος και το Χριστιανισμό! Απείλησε τον Αγγελόπουλο ότι θα τον αφορίσει και …. τον διέταξε να σταματήσει τα γυρίσματα.Ο Αγγελόπουλος φυσικά και δεν υποχώρησε. Το θέμα πήρε διεθνείς διαστάσεις αλλά ο διάσημος σκηνοθέτης είχε τη στήριξη των πολιτικών της αριστεράς και την αρωγή του διεθνούς φήμης σκηνοθέτη και φίλου του, Ακίρα Κουροσάβα ο οποίος διεθνοποίησε το θέμα.
Όταν ο σκηνοθέτης έφτασε στη Φλώρινα, για να αρχίσει τα γυρίσματα της ταινίας, μια μεγάλη μερίδα των Χριστιανών της περιοχής είχε κατακλύσει την πόλη με μαύρες σημαίες και πλακάτ, ενώ υπήρχαν και καρικατούρες που παρίσταναν τον σκηνοθέτη σαν ένα προδότη που κρατούσε ένα σακούλι με 600 εκατομμύρια δραχμές. Στη συγκέντρωση αυτή ακούστηκαν συνθήματα, όπως «αναρχία, ανθελληνισμός, αθεΐα, ακολασία», οι καμπάνες των εκκλησιών της πόλης χτυπούσαν πένθιμα και τα μεγάφωνα παιάνιζαν το εμβατήριο «Μακεδονία ξακουστή». Τότε οι Χριστιανοί πιστοί και ο Καντιώτης άρχισαν να κραυγάζουν όλοι μαζί το «Αφορισμένοι, αφορισμένοι!».
Το ημερολόγιο έγραφε εκείνη την ημέρα 17 Δεκεμβρίου 1990.
Τελικά, η ταινία ολοκληρώθηκε και έφτασε μέχρι τις Κάννες. Στην επόμενη ταινία του, Το βλέμμα του Οδυσσέα, ο Αγγελόπουλος αφιέρωσε μία σκηνή για αυτό το περιστατικό.
Ακολουθεί βίντεο με αποσπάσματα εκπομπών της εποχής που αναφέρονταν στη «σταυροφορία» του Καντιώτη, ο οποίος αποκαλούσε το Θόδωρο Αγγελόπουλο, «Διαβολόπουλο» και κατηγορούσε την ταινία ότι έχει ως σύνθημα το «κάτω τα σύνορα» και αποτελεί «το σκοινί για το πνίξιμο της Ελλάδος».
Ενδιαφέρον είναι το σημείο από εκπομπή του δημοσιογράφου τότε, μετέπειτα βουλευτή και υπουργού της ΝΔ, Πάνου Παναγιωτόπουλου, που προσπαθεί να «εκβιάσει» από τον παριστάμενο σκηνοθέτη κάποιου είδους κατανόηση για τις «ευαισθησίες», «στην ακριτική γωνιά της πατρίδας μας, […] σε μια εποχή που η πατρίδα καλείται και πάλι να υπερασπίσει τα βόρεια σύνορά της» (τι μας θυμίζει άραγε αυτή η ρητορική;), για να λάβει από εκείνον μια λιτή και αποστομωτική απάντηση.
Σε άλλο σημείο του βίντεο, ο Καντιώτης ζητάει δημοψήφισμα για το θέμα των γυρισμάτων και προτρέπει: «ο Μαστρογιάννη να πάει με το συνέταιρό του στην Αλβανία», επιδίδεται δε σε ύμνο προς τη Μάργκαρετ Θάτσερ.
Πηγές: katiousa, npress
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Της ημέρας με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί ή στο Posted in Της Ημέρας
