Είναι ένα από τα εγκαταλελειμμένα
χωριά της ΑιτωλοακαρνανίαςΤο Μωρόσκλαβο
ή «Μουρόσκλαβο» ή «Μπρόσκλαβο» ή «Μυροσάλαβον»
Βρίσκεται σε υψόμετρο 230 μέτρων περίπου πάνω σε λόφο πιο πάνω από το χωριό Σιταράλωνα και σε σημείο που έχει πολύ καλή ορατότητα και θέα σε όλη την περιοχή. Κοντά του βρίσκονται το Θέρμο, τα Πριοναίικα, το Πετροχώρι, τα Σιταράλωνα, το Πάμφιο, ο Μαραθιάς, η Κάτω Μακρινού, η Παλιουριά, τα Καημένα Αμπέλια και η Ανάληψη. Στον δρόμο Θέρμου-Κάτω Μακρινούς, στο ύψος της διασταύρωσης προς το Μωρόσκλαβο, υπάρχει η ομώνυμη πέτρινη υδρογέφυρα, η οποία κατασκευάστηκε την εποχή του Τρικούπη (1889), και βρίσκεται σε υψόμετρο 193 μέτρων.
Απέχει από το Θέρμο 9,5 χλμ. περίπου (μέσω Πετροχωρίου), 40 ή 41 χλμ. από το Αγρίνιο (μέσω Θέρμου ή Κάτω Μακρινούς αντίστοιχα), 34 ή 35 χλμ. από τη Ναύπακτο (μέσω Ανάληψης ή Κάτω Μακρινούς αντίστοιχα).
Κατά την αρχαιότητα η θέση στην οποία βρισκόταν το χωριό, το λεγόμενο «Κάστρο του Μωρόσκλαβου», ήταν σημαντική αφού εκεί έχουν βρεθεί αρχαία αιτωλικά νομίσματα και θεμέλια που αποδεικνύουν το οικιστικό παρελθόν της περιοχής.
Το χωριό εγκαταλείφθηκε λίγο μετά τα μισά του 20ού αιώνα λόγω της έλλειψης νερού, με τους κατοίκους του να μετακινούνται χαμηλότερα και να εγκαθίστανται στα σημερινά Σιταράλωνα, τα οποία αποκαλούνται μέχρι και σήμερα Μωρόσκλαβο. Ένα μέρος των κατοίκων σύμφωνα με τα κοινωνικά ιστορικά δεδομένα της περιοχής είχε προέλθει από το χωριό Αρτοτίβα, αφού οι κάτοικοι της αμέσως μετά την πυρπόλησή της από οθωμανικό στρατιωτικό απόσπασμα αναγκάστηκαν να μετοικήσουν σε διάφορα γύρω χωριά. Ένα από αυτά ήταν και το Μωρόσκλαβο.
Στις 07/12/1835, με τη δημιουργία του Δήμου Παμφίας, το Μωρόσκλαβο απείχε μιάμιση ώρα από την τότε έδρα του δήμου, τον Αβαρίκο, ενώ αναφέρεται ότι σ’ αυτό κατοικούσαν 73 άτομα (14 οικογένειες). Αναφέρεται επίσης ότι το 1853 οι κάτοικοι του χωριού καλλιεργούσαν δημητριακά και είχαν στην πλήρη εκμετάλευσή τους βελανιδιές που φύονταν στην περιοχή.
Διοικητικά το Μωρόσκλαβο αποτελούσε οικισμό του Δήμου Παμφίας μέχρι το 1912 που, με το ΦΕΚ 261Α της 31/08/1912 και την κατάργηση των δήμων, ορίστηκε έδρα της Κοινότητας Μωροσκλάβου. Στις 12/12/1922 (ΦΕΚ 73Β) έπαψε να είναι έδρα της Κοινότητας Μωροσκλάβου, η οποία μετακινήθηκε στα Σιταράλωνα και μετονομάστηκε σε Κοινότητα Σιταραλώνων, ενώ στις 14/03/1971 έπαψε και επίσημα να υφίσταται ως οικισμός.
Συγκεντρωτικά, η δημογραφική εξέλιξη του οικισμού σύμφωνα με τις εθνικές απογραφές είναι η εξής:
Στον ερειπωμένο οικισμό, του οποίου σώζονται χαλάσματα από παλιές οικίες, διατηρείται χριστιανικός ναός αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου στον οποίο γίνεται δοξολογία μια φορά το χρόνο, κάθε δεκαπενταύγουστο.
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί απόψεις ότι «αποτελεί το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα εγκαταλειμμένου οικισμού, που μπορεί να αναστηλωθεί και να αποτελέσει κέντρο υποδοχής, διαμονής και ενημέρωσης επισκεπτών στη λίμνη Τριχωνίδα», αν και προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχει και αντίλογος, ο οποίος υποστηρίζει ότι ακόμα καλύτερη επιλογή προς αυτή την κατεύθυνση αποτελεί η «Παλαιοχώρα» στην περιοχή της τοπικής κοινότητας του Καινούργιου της δημοτικής ενότητας Θεστιέων του Δήμου Αγρινίου.

Πηγή: Wikipaideia
Φωτογραφίες: Από την επίσημη ιστοσελίδα του Δήμου Θέρμου