6 Μαρτίου 2024
Είναι η 66η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 300 ημέρες για τη λήξη του
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:48 – Δύση ήλιου: 18:23
Διάρκεια ημέρας: 11 ώρες 35 λεπτά
🌘 Σελήνη 25 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Ησύχιο, Ησύχη και Ησυχία
Γεγονότα
961 – Ο Νικηφόρος Β´ Φωκάς καταλαμβάνει τον Χάνδακα, δίνοντας τέλος στο Εμιράτο της Κρήτης. Στις 7 Μαρτίου 961 ο Φωκάς κατέλαβε τον Χάνδακα κι έθεσε τέλος στην Αραβοκρατία στη μεγαλόνησο, που σήμαινε και την αποκατάσταση της βυζαντινής κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι Βυζαντινοί συμπεριφέρθηκαν με εκδικητική μανία στους ηττημένους. Οι σφαγές και οι λεηλασίες διήρκεσαν πολλές ημέρες, ενώ ο Χάνδακας κατεδαφίστηκε εκ θεμελίων και στη θέση του χτίστηκε μία νέα πόλη, με το όνομα Τέμενος. Ο τελευταίος εμίρης της Κρήτης Αβδούλ Αζίζ Κουρτουμπί (ο Κουρούπης των Βυζαντινών) και ο γιος του Νουμάν (Ανεμάς) συνελήφθησαν και οδηγήθηκαν θριαμβευτικά στην Κωνσταντινούπολη.
Τους επόμενους μήνες οι Βυζαντινοί φρόντισαν για τον εποικισμό της Κρήτης, τον εκχριστιανισμό των μουσουλμάνων κατοίκων της και την επαναφορά των εξισλαμισθέντων στη χριστιανική πίστη. Γνωστοί ασκητές, όπως ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης και ο Νίκων ο Μετανοείτε εργάστηκαν με ζήλο για το σκοπό αυτό. Μάλιστα, μέρος των τεράστιων θησαυρών που είχαν σωρεύσει οι Σαρακηνοί στον Χάνδακα, δόθηκε στον Αθανάσιο τον Αθωνίτη για την ίδρυση της μονής της Μεγίστης Λαύρας στο Άγιο Όρος.
1899 – Η Bayer καταχωρεί την ασπιρίνη ως εμπορικό σήμα. Η Bayer AG (προφέρεται: [ˈbaɪ̯ɐ]) είναι χημική και φαρμακευτική εταιρία που ιδρύθηκε στο Μπάρμεν της Γερμανίας το 1863. Σήμερα έχει την έδρα της στο Λεβερκούζεν, Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, Γερμανία. Είναι γνωστή για το σήμα κατατεθέν της ασπιρίνης.
Το σημαντικότερο προϊόν της Bayer αρχικά ήταν το ακετυλοσαλικυλικό οξύ (που εφευρίσκεται αρχικά από Γάλλο χημικό Charles Frederic Gerhardt στο 1853), η τροποποίηση του σαλικυλικού οξέος ή σαλικίνης. Μέχρι το 1899 η ασπιρίνη έγινε το διεθνώς γνωστότερο προϊόν από ακετυλοσαλικυλικό οξύ. Σήμερα η «ασπιρίνη» έχασε την ιδιότητα της ως σήμα κατατεθέν (trade mark) στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γαλλία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, σε περισσότερες από 80 άλλες χώρες, όπως ο Καναδάς, το Μεξικό, η Γερμανία και η Ελβετία, εξακολουθεί να αποτελεί σήμα κατατεθέν της Bayer. Το 1904, η εταιρεία Bayer παρουσιάζει το σταυρό της Bayer ως εταιρικό λογότυπο της.
1902 – Ιδρύεται η Ρεάλ Μαδρίτης (ισπανικά: Real Madrid, ισπανική προφορά: reˈal maˈðɾið) είναι ισπανικό αθλητικό σωματείο που εδρεύει στην Ισπανία και ιδρύθηκε ως ποδοσφαιρικός σύλλογος το 1902. Η Ρεάλ κατέχει το ρεκόρ των 34 τίτλων στη Λα Λίγα ή Πριμέρα Ντιβισιόν, ενώ έχει κατακτήσει και 19 Κύπελλα Ισπανίας. Ο σύλλογος επίσης διατηρεί δεύτερη ποδοσφαιρική ομάδα, τη Ρεάλ Μαδρίτης Β.
Έδρα της ομάδας είναι το στάδιο Σαντιάγο Μπερναμπέου στη Μαδρίτη. Ιδιαιτερότητα της Ρεάλ είναι πως, σε αντίθεση με τα περισσότερα ποδοσφαιρικά σωματεία, ανήκει και διοικείται αποκλειστικά από τα μέλη της (socios), από το 1902. Στις 23 Δεκεμβρίου 2000, η Ρεάλ τιμήθηκε από τη FIFA ως «ο μεγαλύτερος σύλλογος του 20ου αιώνα». Στις διεθνείς διοργανώσεις έχει κατακτήσει 13 Κύπελλα Πρωταθλητριών, αριθμό ρεκόρ, 3 Διηπειρωτικά Κύπελλα, 2 Κύπελλα ΟΥΕΦΑ, 4 Ευρωπαϊκά Σούπερ Καπ και 4 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.
Λόγο της τεράστιας και διαχρονικής επιτυχίας της, έλαβε το χαρακτηρισμό «Βασίλισσα της Ευρώπης». Τα τελευταία χρόνια παραμένει στην κορυφή των πιο πλούσιων συλλόγων του κόσμου με συνολικά έσοδα το 2007-08 ύψους 289,6 εκατ. ευρώ. Επίσης, αποτελεί μια από τις τρεις ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την πρώτη κατηγορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου, μαζί με την Αθλέτικ Μπιλμπάο και τη Μπαρτσελόνα, με την οποία διατηρεί μακρόχρονη αντιπαλότητα. Οι μεταξύ τους αναμετρήσεις, γνωστές ως El Clásico, συχνότατα καθορίζουν την κατάληξη του πρωταθλήματος της χώρας τους και παρακολουθούνται από εκατομμύρια φιλάθλους ανά τον κόσμο.
1964 – Ο Κωνσταντίνος Β΄ στέφεται βασιλιάς των Ελλήνων. Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε στο Παλαιό Ψυχικό στις 2 Ιουνίου 1940 και ήταν το δεύτερο παιδί και ο μοναδικός γιος του βασιλιά Παύλου Α’ και της βασίλισσας Φρειδερίκης. Βαπτίστηκε στα Ανάκτορα των Αθηνών (νυν Προεδρικό Μέγαρο) στις 20 Ιουλίου 1940, με αναδόχους αντιπροσωπεία των ενόπλων δυνάμεων. Με την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1941, ο Κωνσταντίνος ακολούθησε τη διαδρομή της βασιλικής οικογένειας από την αποχώρησή της από την ηπειρωτική Ελλάδα (22 Απριλίου 1941) έως την επάνοδό της (28 Σεπτεμβρίου 1946), μετά το δημοψήφισμα της 1ης Σεπτεμβρίου 1946.
Μετά την ενηλικίωσή του τού αποδόθηκαν οι βαθμοί του ανθυπολοχαγού Πεζικού, του σημαιοφόρου του Πολεμικού Ναυτικού και του ανθυποσμηναγού (28 Ιουνίου 1958). Από πολύ νωρίς ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στην ιστιοπλοΐα με σκάφη τύπου «Ντράγκον», στις 8 Σεπτεμβρίου 1960, με πλήρωμα του Οδυσσέα Εσκιτζόγλου και Γεώργιο Ζαίμη.
Στις 6 Μαρτίου 1964 διαδέχτηκε στο θρόνο του Βασιλείου της Ελλάδος τον αποθανόντα πατέρα του Παύλο. Η ορκωμοσία του έγινε ενώπιον της Βουλής και την ίδια ημέρα ορκίστηκε και αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων με τους ανώτατους βαθμούς της στρατιωτικής ιεραρχίας (στρατάρχης, αρχιναύαρχος και αρχιπτέραρχος).
Γεννήσεις
1475 – Ο Μικελάντζελο ντι Λοντοβίκο Μπουοναρότι Σιμόνι (Michelangelo di Lodovico Buonarroti Simoni, 6 Μαρτίου 1475 – 18 Φεβρουαρίου 1564), γνωστός περισσότερο ως Μιχαήλ Άγγελος, ήταν Ιταλός γλύπτης, ζωγράφος, αρχιτέκτονας και ποιητής της Αναγέννησης, που άσκησε απαράμιλλη επίδραση στην ανάπτυξη της δυτικής τέχνης. Σήμερα αναγνωρίζεται ως ένας από τους σπουδαιότερους δημιουργούς στην ιστορία της τέχνης. Υπήρξε ο μοναδικός καλλιτέχνης της εποχής, του οποίου η βιογραφία εκδόθηκε πριν τον θάνατό του, στους Βίους του Τζόρτζιο Βαζάρι, ο οποίος επέλεξε να τον τοποθετήσει στην κορυφή των καλλιτεχνών, χρησιμοποιώντας για τον Μιχαήλ Άγγελο το προσωνύμιο ο θεϊκός (Il Divino). Στα δημοφιλέστερα έργα του ανήκουν οι νωπογραφίες που φιλοτέχνησε για το Παπικό παρεκκλήσιο του Βατικανού (Καπέλα Σιξτίνα), το άγαλμα του Δαβίδ και η Πιετά (αποκαθήλωση) στην Βασιλική του Αγίου Πέτρου, στη Ρώμη.
Ο Μιχαήλ Άγγελος γεννήθηκε στις 6 Μαρτίου 1475, στο Καπρέζε της Ιταλίας, μια κωμόπολη 60 χλμ μακριά από τη Φλωρεντία και που σήμερα, προς τιμήν του, λέγεται Καπρέζε Μικελάντζελο. Ήταν γιος του Λουντοβίκο ντι Μπουοναρότι ντι Σιμόνι και της Φραντσέσκα ντι Νέρι ντελ Μινιάτο ντι Σιένα. Η οικογένεια Μπουοναρότι είχε καταγωγή από παλαιά Φλωρεντινή οικογένεια και μέλη της είχαν στο παρελθόν καταλάβει σημαντικά αξιώματα. Η οικονομική ευημερία της φαίνεται πως ανατράπηκε στα μέσα του 15ου αιώνα. Το 1474, ο πατέρας του διορίστηκε ως τοποτηρητής (podestà) στην πόλη Κιούζι και αργότερα στο Καπρέζε. Ο Μιχαήλ Άγγελος είχε άλλα τέσσερα αδέλφια ενώ κατά την γέννα του τελευταίου, το 1481, η μητέρα του πέθανε. Αργότερα, η οικογένεια εγκαταστάθηκε στην πόλη Σετινιάνο, κοντά στη Φλωρεντία, όπου ο Λουντοβίκο εμπιστεύτηκε την ανατροφή του Μιχαήλ σε μία παραμάνα.
1619 – Συρανό ντε Μπερζεράκ (Cyrano de Bergerac, πραγματικό όνομα: Hercule Savinien Cyrano, 6 Μαρτίου 1619 – 28 Ιουλίου 1655) ήταν Γάλλος δραματουργός και στρατιωτικός. Από οικογένεια μικροευγενών, κατατάχτηκε στον στρατό και πληγώθηκε σοβαρά στην πολιορκία του Αράς. Παρακολούθησε μετά την διδασκαλία του φιλοσόφου Πιερ Γκασσεντί και έγινε ένα esprit fort, ένας ελευθεριάζων δηλαδή ως προς τα φρονήματα, όσο ήταν ελευθεριάζων και ως προς τα ήθη. Σχετίστηκε στο Παρίσι με ένα κύκλο ομοφρόνων του θορυβοποιών, απέκτησε φήμη δεινού μονομάχου και σε διάστημα έξι ετών έγραψε τα έργα του. Η κωμωδία του Ο εμπαιζόμενος σχολαστικός δεν είχε επιτυχία στη σκηνή, επειδή ήταν αντίθετη στην περί δράματος άποψη της εποχής, ο Μολιέρος όμως «δανείστηκε» δύο σκηνές της για τις Fourberies de Scapin (Κατεργαριές του Σκαπίνου). Η τραγωδία του Ο θάνατος της Αγριππίνας παίχτηκε μόνο μια φορά το 1640 κι αμέσως απαγορεύτηκε λόγω των αθεϊστικών της κηρυγμάτων. Στον Άλλο Κόσμο περιγράφονται ταξίδια του Συρανό στις αυτοκρατορίες της Σελήνης και του Ήλιου : τα αθεϊστικά κηρύγματα εξακολουθούν και όλα είναι διαφορετικά απ’ ό,τι είναι στον δικό μας κόσμο.
Επηρεασμένος πιθανώς από την Ουτοπία του Τόμας Μορ, ο Συρανό επηρέασε με την σειρά του τους συγγραφείς έργων ουτοπικής φαντασίας, αρχίζοντας από τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ του Τζόναθαν Σουίφτ και φθάνοντας στον Γενναίο, νέο κόσμο του Άλντους Χάξλεϋ.
1927 – Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, 6 Μαρτίου 1927 – 17 Απριλίου 2014) ήταν σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας, βραβευμένος με Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Θεωρείται ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεύματος του μαγικού ρεαλισμού και ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όχι μόνο της ισπανόφωνης αλλά και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Έγινε διάσημος με το μυθιστόρημά του Εκατό χρόνια μοναξιά (1967), ενώ επίσης σημαντικά θεωρούνται τα έργα του Το φθινόπωρο του Πατριάρχη (1975), Χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου (1981) και Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας (1985). Ο Μάρκες εργάστηκε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος. Υπήρξε φίλος του Φιντέλ Κάστρο και για μεγάλο χρονικό διάστημα του είχε απαγορευτεί η είσοδος στις ΗΠΑ, λόγω της στήριξής του σε αριστερά καθεστώτα που ήταν ενάντια σε αυτές. Ο πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος έχει αποκαλέσει τον Μάρκες «τον μεγαλύτερο Κολομβιανό που έζησε ποτέ».
Θάνατοι
1964 – Παύλος, βασιλιάς της Ελλάδας. Από το φθινόπωρο του 1963 η υγεία του ήταν αρκετά κλονισμένη ενώ κατά τις λιγοστές δημόσιες εμφανίσεις του παρουσιαζόταν εμφανώς καταβεβλημένος από την ασθένειά του (καρκίνος στομάχου). Στις 18 Φεβρουαρίου 1964 δόθηκε ανακοίνωση στον Τύπο ότι σημειώθηκε επιδείνωση του έλκους και ότι ο βασιλιάς έπρεπε να χειρουργηθεί ενώ επίσης αναφερόταν ότι ο Κωνσταντίνος ανέλαβε καθήκοντα αντιβασιλιά.
Με απόφαση της συζύγου του, ο βασιλιάς Παύλος δε μετακινήθηκε από το Τατόι ενώ για τις ανάγκες της νοσηλείας του ένα δωμάτιο των ανακτόρων είχε μετατραπεί σε χειρουργείο. Παράλληλα κλήθηκαν δύο Βρετανοί ιατροί. Την παραμονή του χειρουργείου, η ανακοίνωση των Ελλήνων και Άγγλων γιατρών (Θωμά Δοξιάδη, Αλέξανδρου Μάνου, Νικόλαου Τσαμπούλα, Στ. Κέιντ και Εντ. Μουίρ) ανέφερε ότι πρόκειται για “στένωσιν του πυλωρού συνεπεία παλαιού έλκους” που “ενδείκνυται να εγχειρισθή”. Τα ίδια ανέφερε και η ανακοίνωση μετά την εγχείρηση που έγινε το πρωί της 21ης Φεβρουαρίου. Τα ιατρικά δελτία εκείνης της ημέρας πρόσθεσαν ότι η μετεγχειρητική κατάσταση του βασιλιά ήταν “ικανοποιητική”.
Αποφασίσθηκε επίσης η μεταφορά της εικόνας της Παναγίας από την Τήνο, όπως είχε γίνει και το 1915 για να σωθεί ο Κωνσταντίνος, πατέρας του Παύλου, που έπασχε από πνευμονία. Με κυβερνητική εντολή, το αντιτορπιλικό Ιέραξ έφερε στις 3 Μαρτίου από την Τήνο την εικόνα. Στην αποβάθρα περίμεναν ο διάδοχος, ο Γεώργιος Παπανδρέου, υπουργοί, ο αρχιεπίσκοπος, μητροπολίτες, ο αρχηγός του Γ.Ε.Ν. κ.ά. Τελικά πέθανε μετά από τρεις μέρες, στις 6 Μαρτίου 1963. Οι απλοί πολίτες για να μπορέσουν να δουν από κοντά και να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας, έπρεπε απαραίτητα να περάσουν από το τριήμερο λαϊκό προσκύνημα της σορού του Παύλου στη Μητρόπολη Αθηνών.
Το 2014, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από το θάνατό του, προβλήθηκε ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, με τίτλο Παύλος. Ένας Ασυνήθιστος Βασιλιάς.
1994 – Μελίνα Μερκούρη, Ελληνίδα ηθοποιός και πολιτικός. Μετά από πολύχρονη αντιμετώπιση του καρκίνου, εξέπνευσε στο νοσοκομείο Memorial της Νέας Υόρκης, την Κυριακή 6 Μαρτίου του 1994.
Η σορός της, έφτασε στην Ελλάδα στις 8 Μαρτίου του 1994 και τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών, ενώ ταυτόχρονα κηρύχθηκε τριήμερο εθνικό πένθος. Την Πέμπτη 10 Μαρτίου του 1994, ψάλλεται η νεκρώσιμος ακολουθία στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και αμέσως μετά, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι τη συνοδεύουν ως το Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών. Στην κηδεία της συγκεντρώθηκε ίσως ο περισσότερος κόσμος, μετά από την πάνδημη κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της δικτατορίας (Νοέμβρης του 1968). Ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κηδεύτηκε με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού. Ενταφιάστηκε σε οικογενειακό τάφο.
Ο θάνατός της προκάλεσε πρωτόγνωρες εκδηλώσεις συγκίνησης σε όλο τον κόσμο. Πολλοί πολιτικοί ηγέτες στέλνουν συλλυπητήρια μηνύματα στην οικογένειά της και στην Ελλάδα.
Την ώρα της κηδείας της, τα θέατρα και τα μαγαζιά στο Μπρόντγουεϊ παραμένουν κλειστά, ενώ σβήνουν τα φώτα για ένα λεπτό σε ένδειξη πένθους. Σύμφωνα με τους New York Times, αποτελεί πρακτική που συνηθίζεται για τους Αμερικανούς ηθοποιούς που πρωταγωνίστησαν στις θεατρικές σκηνές της Νέας Υόρκης. Η Μελίνα υπήρξε η μοναδική ξένη ηθοποιός που τιμήθηκε με αυτό τον τρόπο από το Μπρόντγουεϊ.
Επίσης έχει ιδρυθεί, σύμφωνα με επιθυμία της, από το σύζυγό της Ζυλ Ντασέν και με τη συμμετοχή προσωπικοτήτων παγκόσμιας ακτινοβολίας, όπως ο νομπελίστας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης, ο Γάλλος πολιτικός Ζακ Λανγκ κ.ά. το Πολιτιστικό Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, το οποίο έχει ως στόχο την επιστροφή των κλαπέντων γλυπτών του Παρθενώνα.
2005 – Τερέζα Ράιτ (Teresa Wright, 27 Οκτωβρίου 1918 – 6 Μαρτίου 2005) ήταν Αμερικανίδα ηθοποιός, βραβευμένη με Όσκαρ Β’ Γυναικείου Ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία του 1942 Κυρία Μίνιβερ (Mrs Miniver), ενώ την ίδια χρονιά ήταν επίσης υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία Αποθέωση (The Pride of the Yankees) στο πλευρό του Γκάρι Κούπερ. Είναι επίσης γνωστή για τις ερμηνείες της στις ταινίες του Γουίλιαμ Γουάιλερ Οι μικρές αλεπούδες (The Little Foxes, 1941) και Τα καλύτερα χρόνια της ζωής μας (The Best Years of our Lives, 1946), καθώς και στην ταινία του Άλφρεντ Χίτσκοκ Το Χέρι που Σκοτώνει (Shadow of a Doubt, 1943). Η Ράιτ έλαβε επίσης 3 υποψηφιότητες για Βραβείο Έμμυ για τη συμμετοχή της στην τηλεταινία The Miracle Worker το 1957 καθώς και στις σειρές The Margaret Bourke-White Story και Dolphin Cove, 1989. Το ταλέντο της κατέκτησε τους μεγάλους σκηνοθέτες με τους οποίους συνεργάστηκε. Ο Γουίλιαμ Γουάιλερ την αποκάλεσε την πιο υποσχόμενη νέα ηθοποιό με την οποία συνεργάστηκε ποτέ, ενώ ο Άλφρεντ Χίτσκοκ θαύμαζε την προετοιμασία και τον επαγγελματισμό της.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
