5 Φεβρουαρίου 2024
Είναι η 36η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο Υπολείπονται 330 ημέρες για τη λήξη του. 🌅 Ανατολή ήλιου: 07:26 - Δύση ήλιου: 17: Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 26 λεπτά 🌘 Σελήνη 24.5 ημερών Χρόνια πολλά στις: Αγαθή, Αγαθούλα, Αγαθώ, Αγαθία, Αγαθίτσα.
Γεγονότα
1852 – Ανοίγει για το κοινό το νέο μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας, ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα μουσεία στον κόσμο. Το Ερμιτάζ (ρωσικά: Эрмитаж) αποτελεί το μεγαλύτερο και ένα από τα παλαιότερα μουσεία στον κόσμο, καθώς και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αγίας Πετρούπολης. Φιλοξενείται σε ένα συγκρότημα έξι κτιρίων, τα παλαιά Χειμερινά Ανάκτορα, στις όχθες του ποταμού Νέβα. Ανάμεσα στα σημαντικά εκθέματα του μουσείου, περιλαμβάνεται η συλλογή έργων δυτικοευρωπαϊκής τέχνης με έργα των Λεονάρντο ντα Βίντσι, Ωγκύστ Ροντέν, Πάμπλο Πικάσσο, Ανρί Ματίς, Πωλ Γκωγκέν, Πωλ Σεζάν, Κλωντ Μονέ, Ρέμπραντ και άλλων. Φιλοξενούνται ακόμα εκθέματα από την αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο και τη Ρώμη, καθώς και μεγάλες συλλογές ειδών κοσμηματοποιίας. Ο συνολικός αριθμός των έργων που ανήκουν στις συλλογές του Ερμιτάζ ξεπερνούν τα 3.000.000.
Η λέξη ερμιτάζ (hermitage) είναι γαλλική, εκ παραφθοράς της ελληνικής λέξης ερημητήριο. Με τον όρο αυτό αποκαλούσαν οι Γάλλοι οποιαδήποτε εξοχική ή απόκεντρη κατοικία κυρίως για μονήρη ανάπαυση ή αναψυχή. Γνωστότερο τέτοιο ερημητήριο στη Γαλλία ήταν ο παλαιός πύργος που κτίσθηκε το 1225 από τον ιππότη Γκάσπαρ ντε Σπέριμπεργκ, στην αριστερή όχθη του Ροδανού, στη πεδιάδα Μονμαρσύ, σε μια γραφική οινοπαραγωγική περιοχή της οποίας τα κρασιά είναι ονομαστά. Σ΄ αυτό το ερημητήριο διέμεινε επίσης και ο Ρουσσώ.
1913 – Οι Έλληνες αεροπόροι Μιχαήλ Μουτούσης και Αριστείδης Μωραϊτίνης εκτελούν την πρώτη αεροναυτική αποστολή στην ιστορία, με ένα υδροπλάνο Farman MF.7.
Ο Μιχαήλ Μουτούσης (1885 – 16 Μαρτίου 1956) ήταν Έλληνας πρωτοπόρος αεροπόρος, αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και μετέπειτα της Αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων εκτέλεσε μαζί με τον Σημαιοφόρο Αριστείδη Μωραϊτίνη την πρώτη αποστολή ναυτικής συνεργασίας στην παγκόσμια ιστορία. Ο Μουτούσης, αρχικά αξιωματικός του Μηχανικού, υπήρξε από τους πρώτους έξι Έλληνες αξιωματικούς που εστάλησαν το 1912 στη Γαλλία για αεροπορική εκπαίδευση ώστε να στελεχώσουν την νεοσύστατη Αεροπορική Υπηρεσία Στρατού. Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (1912 – 1913) εκτέλεσε αποστολές αναγνώρισης και βομβαρδισμού εναντίον τουρκικών θέσεων στο Μακεδονικό μέτωπο. Τον Δεκέμβριο του 1912, τοποθετήθηκε στο μέτωπο Ηπείρου όπου εκτέλεσε με επιτυχία αρκετές αποστολές στους τομείς Ιωαννίνων και Μπιζανίου κατά την ομώνυμη μάχη.
Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης (3 Φεβρουαρίου 1891 – 22 Δεκεμβρίου 1918) ήταν Έλληνας αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού και από τους πρωτοπόρους της ελληνικής αεροπορίας. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων (1912-1913) πραγματοποίησε μαζί με τον Μιχαήλ Μουτούση την πρώτη στην παγκόσμια ιστορία αεροπορική αποστολή ναυτικής συνεργασίας. Ο Αριστείδης Μωραϊτίνης τα επόμενα έτη πρωτοστάτησε στην εκπαίδευση νέων Ελλήνων πιλότων, ενώ ανέλαβε πρωτοβουλίες για την ανάδειξη της ναυτικής αεροπορίας της οποίας ήταν διοικητής. Το 1916 κατατάχτηκε στο Κίνημα Εθνικής Αμύνης του Ελευθερίου Βενιζέλου και συμμετείχε δυναμικά ως εκπαιδευτής αεροπόρων και επικεφαλής αεροπορικών αποστολών στο Μακεδονικό Μέτωπο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, καθώς και στις περιοχές των Δαρδανελλίων, στο ανατολικό Αιγαίο και στη Μικρά Ασία, μέχρι και το τέλος του Πολέμου.
1917 – Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών περνά το νόμο περί μετανάστευσης του 1917, παρά το βέτο του προέδρου Γούντροου Ουίλσον. Ο νόμος απαγορεύει τη μετανάστευση από το σύνολο σχεδόν της νότιας και νοτιοανατολικής Ασίας. Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών (αγγλικά: United States Congress) είναι το δικαμεραλικό νομοθετικό σώμα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ, αποτελούμενο από τη Γερουσία και τη Βουλή των Αντιπροσώπων. Το Κογκρέσο συνέρχεται στο Καπιτώλιο των ΗΠΑ που βρίσκεται στην Ουάσινγκτον.
Αμφότεροι οι γερουσιαστές και οι βουλευτές επιλέγονται μέσω άμεσης εκλογής. Κάθε ένα από τα 435 μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων αντιπροσωπεύει μια περιφέρεια και υπηρετεί διετή θητεία. Οι έδρες της Βουλής κατανέμονται μεταξύ των πολιτειών κατά πληθυσμό. Κάθε πολιτεία, ανεξαρτήτως πληθυσμού, έχει δύο γερουσιαστές· και εφόσον υπάρχουν πενήντα έδρες, υπάρχουν εκατό γερουσιαστές που υπηρετούν εξαετείς θητείες. Οι θητείες αλληλοεπικαλύπτονται, έτσι κάθε διετία, περίπου το ένα τρίτο της Γερουσίας είναι ανοιχτό προς εκλογή. Οι περισσότεροι κάτοχοι διεκδικούν επανεκλογή, και η πιθανότητα να κερδίσουν τις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις υπερβαίνει το 90%. Τον Αύγουστο του 2012, μια δημοσκόπηση ανέφερε ότι το ποσοστό δημοτικότητας του Κογκρέσου μεταξύ των Αμερικανών ήταν 10%, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο ένας στους 10 Αμερικανούς είχε μεγάλη ή αρκετά μεγάλη εμπιστοσύνη στο θεσμό.
1924 – Το Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς αρχίζει να εκπέμπει από το ραδιόφωνο του BBC τα ωριαία σήματα χρόνου. Το Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς (αγγλ.:Royal Greenwich Observatory) ήταν ένα από τα ιστορικότερα αστεροσκοπεία του κόσμου και το αρχαιότερο στην Αγγλία. Ιδρύθηκε το 1675 από τον βασιλιά της Αγγλίας Κάρολο Β΄, λίγα χιλιόμετρα έξω από το κέντρο του Λονδίνου, του οποίου ο θεμέλιος λίθος τέθηκε στις 10 Αυγούστου εκείνου του έτους. Ταυτόχρονα ο βασιλιάς θεσμοθέτησε τον επίζηλο τίτλο – θέση του Βασιλικού Αστρονόμου, διευθυντού του αστεροσκοπείου όπου πρώτος που ανέλαβε ήταν ο Τζον Φλάμστηντ, σε αναγνώριση των μέχρι τότε προσπαθειών του, με κύριο έργο τη διεύθυνση του νέου αστεροσκοπείου και με το να «ασχοληθεί με την προσεκτικότερη φροντίδα και επιμέλεια στην ανόρθωση των πινάκων των ουράνιων κινήσεων και των θέσεων των απλανών (αστέρων), ούτως ώστε να ευρίσκεται το κάθε φορά ζητούμενο γεωγραφικό μήκος των τόπων, τελειοποιώντας έτσι τη τέχνη της ναυσιπλοΐας».
Το Αστεροσκοπείο του Γκρίνουϊτς κτίσθηκε πάνω σε ένα λόφο στη ομώνυμη συνοικία Γκρήνουιτς (Greenwich) του Λονδίνου, πάνω από τον ποταμό Τάμεσι από την οποία πήρε και το όνομά του. Σήμερα πλέον το «Βασιλικό Αστεροσκοπείο του Γκρήνουιτς» δεν υφίσταται ως επιστημονικός οργανισμός ή ίδρυμα, αφού διαλύθηκε το 1998 μετά τη μεταφορά των αστρονομικών οργάνων και του επιστημονικού προσωπικού στο Αστεροσκοπείο του Σάσεξ. Στο νέο αυτό αστεροσκοπείο εγκαταστάθηκε και το περίφημο τηλεσκόπιο “Ισαάκ Νεύτων” του οποίου η διάμετρος του κατόπτρου του είναι 2,5 μέτρα.
Τα παλαιά πλέον κτίσματα στο Γκρίνουϊτς λειτουργούν ως μουσείο, και μάλιστα όχι ως ανεξάρτητο, αλλά ως τμήμα του Εθνικού Ναυτικού.
Γεννήσεις
1919 – Ανδρέας Παπανδρέου (Χίος, 5 Φεβρουαρίου 1919 – Εκάλη Αττικής, 23 Ιουνίου 1996) ήταν Έλληνας πολιτικός, πρόεδρος και ιδρυτής του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος (ΠΑ.ΣΟ.Κ.), του οποίου η ιδρυτική διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου συμπυκνώνεται στο τρίπτυχο «Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση». Διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας (21 Οκτωβρίου 1981 – 2 Ιουλίου 1989 και 13 Οκτωβρίου 1993 – 18 Ιανουαρίου 1996) μετά τη νίκη του στις εκλογές του Οκτωβρίου 1981, του Ιουνίου 1985 και του Οκτωβρίου 1993. Πριν αναμειχθεί στην πολιτική, ήταν καθηγητής Οικονομικών στις ΗΠΑ και συγγραφέας.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε ηγέτης με ευρύτατη λαϊκή αποδοχή: σε έρευνα της εφημερίδας Καθημερινή το 2007, η πρώτη κυβέρνησή του αναδείχθηκε η καλύτερη της Μεταπολίτευσης και ο ίδιος ο σημαντικότερος πρωθυπουργός της περιόδου. Ομοίως, σε δημοσκόπηση για την εφημερίδα Real News το 2010 και σε έρευνα της εταιρείας ALCO το 2013, ψηφίσθηκε ως ο καλύτερος πρωθυπουργός μετά το 1974. Από την άλλη δημιούργησε πολλούς φανατικούς εχθρούς στο εσωτερικό, και προκάλεσε συχνά την αγανάκτηση της δυτικής κοινής γνώμης και σωρεία επικριτικών κειμένων στα δυτικά ΜΜΕ.
Ήταν ίσως ο πολιτικός με τη μεγαλύτερη συμβολή στη διαμόρφωση του πολιτικού και κομματικού συστήματος στη σύγχρονη Ελλάδα. Ανέτρεψε τον κυρίαρχο πολιτικό διαχωρισμό «Εθνικόφρονες-Κομμουνιστές» και στη θέση του επέβαλλε το δίπολο «Δεξιά-Αντιδεξιά». Το ΠΑΣΟΚ που δημιούργησε ήταν το πρώτο κόμμα εξουσίας στην ελληνική ιστορία με μαζική οργάνωση (στα πρότυπα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας), αντί του παραδοσιακού κόμματος στελεχών, ένα πρότυπο οργάνωσης που θα υιοθετούσε από τον Παπανδρέου και η Νέα Δημοκρατία. Από το κυβερνητικό του έργο ξεχωριστή θέση στη νεοελληνική πολιτική ιστορία έχουν η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ο εκδημοκρατισμός του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά και των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, η δημιουργία του Εθνικού Συστήματος Υγείας και του Ανωτάτου Συμβουλίου Επιλογής Προσωπικού (ΑΣΕΠ) και η συνταγματική αναθεώρηση του 1985-1986, η οποία παγίωσε το σύστημα κοινοβουλευτικής εξουσίας που ισχύει έως και σήμερα, περιορίζοντας δραστικά τις «βασιλικές» εξουσίες του Προέδρου.
Άλλες σημαντικές τομές των κυβερνήσεών του ήταν η νομιμοποίηση του πολιτικού γάμου, η ψήφος στα 18, η εισαγωγή του μονοτονικού συστήματος γραφής (1982), η κατάργηση της σχολικής ενδυμασίας (1982), η θέσπιση των επιδομάτων (τέκνων, αναπηρίας κτλ.), η αναγνώριση του εργατικού ατυχήματος, οι αλλαγές στο Οικογενειακό Δίκαιο όπως η καθιέρωση της ισότητας των δύο φύλων και η απαγόρευση του αναχρονιστικού θεσμού της προίκας, η κατάργηση πλείστων μεταξικών και μετεμφυλιακών νόμων, όπως αυτοί του τεντιμποϊσμού και της κατασκοπείας, η άσκηση ακηδεμόνευτης και πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής και η μεγάλη ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και η παραχώρηση άδειας επιστροφής στην Ελλάδα στους πολιτικούς πρόσφυγες του Δημοκρατικού Στρατού.
Οι αντίπαλοι του Ανδρέα Παπανδρέου από τον συντηρητικό και τον φιλελεύθερο χώρο αναγνώρισαν τις προσπάθειές του να αποκαταστήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας που είχαν υποστεί διώξεις και ταπεινώσεις από το αυταρχικό μετεμφυλιακό κατεστημένο και να χτίσει κράτος πρόνοιας, αλλά επέκριναν την μεγάλη αύξηση των δημοσίων δαπανών και του δημοσίου χρέους στην οικονομική του διαχείριση, την προσπάθεια επιβολής στη δημόσια διοίκηση που του καταλόγισαν και την εξωτερική του πολιτική, την οποία θεωρούσαν μαξιμαλιστική και επικίνδυνη στις μεθόδους και τους στόχους της, ενώ από τον χώρο της Αριστεράς υπήρξαν επικρίσεις για την αθέτηση προεκλογικών υποσχέσεων καθώς και για το καθεστώς προσωπολατρίας με το οποίο τον περιέβαλλαν τα πλήθη των πολιτικών οπαδών του.
1954 – Πέτρος Κωστόπουλος (Βόλος, 5 Φεβρουαρίου 1954) είναι Έλληνας πρώην επιχειρηματίας και εκδότης και νυν σύμβουλος επιχειρήσεων. Τα ΜΜΕ που ίδρυσε και διευθύνει από το 1987 έως σήμερα έχουν επιδράσει καταλυτικά στην σύγχρονη ελληνική ποπ κουλτούρα και κοσμοαντίληψη. Γεννήθηκε στις 5 Φεβρουαρίου 1954 στο Βόλο, όπου και μεγάλωσε. Μετά το σχολείο, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου φοίτησε στην Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς (σημερινό Πανεπιστήμιο Πειραιώς). Έπειτα, εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, συνεχίζοντας τις σπουδές του Πανεπιστήμιο του Παρισιού και κάνοντας διδακτορικό στη Πολιτική Οικονομία. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, σταδιοδρόμησε στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις Βρυξέλλες.
Από τον Απρίλιο του 1987 και την εμφάνιση του περιοδικού ΚΛΙΚ, ο Πέτρος Κωστόπουλος ήταν αυτός που άνοιξε μία νέα αγορά και έφερε κάτι εντελώς καινούργιο στα ΜΜΕ. Ήταν το πρώτο έντυπο μαζικής κυκλοφορίας που απενεχοποίησε το σεξ και ασχολούνταν μαζί του συνεχώς, ενώ πρόβαλε για πρώτη φορά στην ελληνική αγορά και ό,τι είχε να κάνει με «εναλλακτικό τρόπο ζωής, media, νυχτερινή ζωή, κλάμπινγκ, νεολαιίστικη αργκό, νέα δημοσιογραφία, ιδιωτική ραδιοφωνία».
Στον Πέτρο Κωστόπουλο ασκήθηκε κριτική, πρώτα από τα κομματικά έντυπα της Αριστεράς και στη συνέχεια και από άλλους, ότι εισήγαγε το λαϊφστάιλ στην Ελλάδα και τελικά το επέβαλε, επιδρώντας έτσι αρνητικά στην ελληνική κοινωνία. Ο ίδιος το αρνείται και σε συνέντευξή του το 2012 έλεγε ότι «κουβαλούσα μέχρι πρόσφατα και βαριά ενοχικά μια αριστερόστροφη ιδεολογία που δεν μου επέτρεπε ούτε να χαρώ πολύ, ούτε να προμοτάρω χλιδοειδείς υπερβολές στην ύλη των περιοδικών μου».
1961 – Σάββας Κωφίδης (Αλμάτι, 5 Φεβρουαρίου 1961) είναι Έλληνας πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής. Με τη λήξη της επαγγελματικής ποδοσφαιρικής του καριέρας εργάζεται ως προπονητής.
Αγωνιζόταν στη θέση του μέσου και ήταν εξαιρετικός χειριστής της μπάλας ενώ διέθετε αξιόλογη τεχνική κατάρτιση. Πρωταγωνίστησε για 7 χρόνια με την ομάδα του Ηρακλή δίπλα στον Βασίλη Χατζηπαναγή και κέρδισε το Βαλκανικό Κύπελλο το 1985, ενώ το 1987 συμμετείχε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδας. Το ντεμπούτο ήταν στις 18 Ιανουαρίου 1981 χρονιά που ο Ηρακλής αγωνιζόταν στη Β’ Εθνική.
Το 1988 αποκτήθηκε από τον Ολυμπιακό και αγωνίστηκε πλάι στον Λάγιος Ντέταρι. Κατέκτησε 2 Κύπελλα (1989-90, 1991-92) και ένα Σούπερ Καπ το 1992, στα 4 χρόνια που αγωνίστηκε στην ομάδα του Πειραιά. Τα πέντε επόμενα χρόνια τον βρήκαν να αγωνίζεται με την ομάδα του Άρη Θεσσαλονίκης, ενώ τις τρεις τελευταίες χρονιές της καριέρας του αγωνίστηκε και πάλι στον Ηρακλή.
1964 – Αλέξια (Αμμόχωστος, 5 Φεβρουαρίου 1964), γνωστή και ως Αλέξια, είναι Ελληνοκύπρια τραγουδίστρια, συνθέτης, στιχουργός, ακτιβίστρια, με ιδιαίτερη σχέση προς την τζαζ μουσική, αλλά και γενικότερα με τον φωνητικό αυτοσχεδιασμό, με πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο ενεργητικό της και με μεγάλες επιτυχίες στη δεκαετία του ’80 και ’90. Έχει ασχοληθεί με πολλά μουσικά είδη: τζαζ, ποπ, γκόσπελ, φολκ και αβάν-γκάρντ σε μουσική για ταινίες με κλασσικές ορχήστρες, τζαζ κουαρτέτα, ένα πιάνο, μόνο φωνή. Η Αλέξια δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς της τέχνης. Συνεργάζεται με 2 εικαστικούς, την Ανίσα Ασκάρ από την Παλαιστίνη και τον Τζόζεφ Νταντούν από το Ισραήλ, και παρουσιάζει τα 2 αυτόνομα έργα τους, με την επιμέλεια της Δρ. Σάνιας Παπά στην έκθεση ῎Αγάπη καθαρή῎. Το project “Αγάπη καθαρή” αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος βλέπουμε την περφόρμανς «In a blink of an eye», μια ανατροπή του μύθου της Μέδουσας. Εδώ, η Αλέξια έχει το ρόλο της θεάς Αθηνάς, τραγουδάει και απαγγέλει πεζά από το “Re-bE”, ενώ ο χορευτής Μιχάλης Ελπιδοφόρου αναλαμβάνει το ρόλο του Περσέα. Το δεύτερο μέρος αποτελείται από το φιλμ του Joseph Dadoune «Bunker Buster», το οποίο γυρίστηκε στο Πολεμικό Μουσείο Αθηνών, στο οποίο η Αλέξια συμμετέχει σαν ηθοποιός και σε φωνητικούς αυτοσχεδιασμούς.
1988 – Ηλιάνα Παπαγεωργίου (Πάτρα, 5 Φεβρουαρίου 1988) είναι Ελληνίδα μοντέλο. Γεννήθηκε στην Πάτρα όπου και μεγάλωσε. Οι γονείς της ονομάζονται Κοσμάς και Αναστασία ενώ έχει μια μεγαλύτερη αδελφή, την Μαριλένα (γενν. 1986). Μετά το σχολείο, σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο ΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας και συνέχισε τις σπουδές της σε Εργαστήρι Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας. Παράλληλα με τις σπουδές της, ξεκίνησε να ασχολείται με το μόντελινγκ, με μάνατζερ την Έλενα Χριστοπούλου. Το 2011 εξελέγη Σταρ Ελλάς στα ελληνικά καλλιστεία και την ίδια χρονιά εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διαγωνισμό Μις Υφήλιος.
Εκτός Ελλάδας, έχει ζήσει και δουλέψει ως μοντέλο σε μέρη του εξωτερικού όπως Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες, Παρίσι, Μιλάνο, Αμβούργο, Φραγκφούρτη, Κοπεγχάγη,Ελβετία, Βραζιλία, Λονδίνο, Μεξικό, Σουηδία, Φιλανδία, Αυστρία ενώ έχει συμμετάσχει σε ξένες καμπάνιες όπως της λιβανέζικης εταιρίας ενδυμάτων AliYounes, του αρώματος Gabriella Sabatini, την διαδικτυακή καμπάνια των Dolce & Gabbana. Επίσης συνεργαστεί με Cavalli, Armani κ.α. Ακόμη έχει περπατήσει στην Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου. Επιπλέον, έχει κάνει και εξώφυλλα όπως Vogue, Harper’sbazzar και πολλά άλλα.
Στην Ελλάδα έχει συνεργαστεί με εταιρίες όπως Toi&Moi, H&M, JCou Watches, TREsemmé και Radiant Professional ενώ έχει συντάξει άρθρα για τις ελληνικές εκδόσεις των περιοδικών Vogue και Madame Figaro. Επίσης έχει φωτογραφηθεί στα εξώφυλλα των ελληνικών εκδόσεων των περιοδικών Madame Figaro, InStyle, Glow. Από το 2018 μέχρι το 2020 ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής στο Greece’s Next Top Model ενώ το 2019 παρουσίασε το MadWalk – The Fashion Music Project. Την σεζόν 2020-2021, παρουσίασε τη μεσημεριανή ψυχαγωγική εκπομπή “Pop Up” στον ALPHA. Το 2021-2022 παρουσίασε την εκπομπή “Style me up” στον ALPHA.
Θάνατοι
2014 – Τζένη Βάνου (πραγματικό όνομα: Ευγενία Βραχνού) (10 Φεβρουαρίου 1939 – 5 Φεβρουαρίου 2014) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια που διακρίθηκε για τη χαρακτηριστική φωνή της, για αρκετές δεκαετίες στο ελαφρό και λαϊκό τραγούδι. Γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1939 στην Αθήνα, στην πλατεία Αττικής. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ευγενία Βραχνού, το οποίο και άλλαξε ο Γεράσιμος Λαβράνος για να μην την αναγνωρίσει ο πατέρας της, καθώς ήταν κάθετα αντίθετος στην απόφασή της να ασχοληθεί με το τραγούδι. Οι γονείς της χώρισαν, αφού η μητέρα της θέλησε να ακολουθήσει έναν άλλον άνδρα. Γι’ αυτόν το λόγο και της απαγορεύθηκε να βλέπει την κόρη της. Σπουδαίο ρόλο στη ζωή της Τζένης Βάνου έπαιξε η γιαγιά της.
Αρχικά σκόπευε να σπουδάσει στη Φυσικομαθηματική Σχολή, αλλά μετά τη γνωριμία της με τον συνθέτη Μίμη Πλέσσα, τον οποίο θεωρούσε μέντορά της, έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1955, ως τραγουδίστρια ελαφράς ορχήστρας, στον ραδιοφωνικό σταθμό της ΕΡΤ.
Τραγούδησε πρώτη φορά σε δισκογραφική εταιρία το 1945, με το τραγούδι “Θυμήσου”, καθώς ήταν μέλος στη χορωδία του Νίκου Γούναρη. Εκεί πρωτογνώρισε τον νεαρό Μίμη Πλέσσα. Το 1959 στο τραγούδι “Αστέρι αστεράκι” του Δημήτρη Χορν έκανε τα φωνητικά μέρη, με αποτέλεσμα να της ανοιχτούν πολλές πόρτες για νέες δισκογραφικές δουλειές. Το 1964, με το τραγούδι του Πλέσσα «Τώρα» πήρε το Α΄ βραβείο στο Φεστιβάλ Ελαφράς Μουσικής της Θεσσαλονίκης. Σύντομα καθιερώθηκε ως τραγουδίστρια του ελαφρού τραγουδιού και ερμήνευσε ντουέτα κυρίως με τον Γιάννη Βογιατζή. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε με τον πρώτο της συζυγό, Βασίλη Ρηγόπουλο, με τον οποίο χώρισε το 1971, έπειτα από συνεχείς κακοποιήσεις.
Κατά τη Στρατιωτική δικτατορία συμμετείχε στους χουντικούς εορτασμούς της επετείου της 21ης Απριλίου στο Παναθηναϊκό Στάδιο ανάμεσα σε άλλους ηθοποιούς και τραγουδιστές.
Το 1969 ταξίδεψε στην Αμερική, αφού είχε υπογράψει συμβόλαιο, για την πραγματοποίηση διεθνούς καριέρας, την οποία αρνήθηκε την τελευταία στιγμή. Εκεί ηχογράφησε έναν 45άρη δίσκο με δύο αμερικανικά τραγούδια. Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, μετά τον χωρισμό της, αναγκάστηκε να μπει στο λαϊκό τραγούδι για οικονομικούς λόγους. Το 1971 συναντά τον Τόλη Βοσκόπουλο, ο οποίος της κλείνει συμβόλαιο στην Minos όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία τραγουδώντας λαϊκά. Το 1977 πήρε μέρος για τελευταία φορά σε φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, κερδίζοντας βραβείο ερμηνείας με το τραγούδι “Να μ’ αγαπάς” του Γιώργου Μανίκα. Το 1981 αποκτά τον πρώτο και τελευταίο της χρυσό δίσκο με τίτλο “τις ώρες που σε θέλω”, έπειτα από 50.000 πωλήσεις. Στα χρόνια του ’80, η πορεία της Τζένης Βάνου, που στις δυο προηγούμενες δεκαετίες στέφθηκε από τεράστιες επιτυχίες, άρχισε να γνωρίζει μια κάμψη… Ευδιάκριτη ήταν πλέον κάποια φθορά στη φωνή της, που εμφανίσθηκε στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’80. Παρόλα αυτά η τραγουδίστρια συνέχισε να δίνει το παρών με μια σειρά δίσκων, ανάμεσα στους οποίους υπήρχαν αρκετές ενδιαφέρουσες στιγμές. Τελευταία δισκογραφική δουλεία το 1998.
Υπήρξε βασική ερμηνεύτρια και «μούσα» πολλών συνθετών. Ερμήνευσε τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, του Μίκη Θεοδωράκη, του Γιώργου Μουζάκη, του Κώστα Γιαννίδη, του Ζακ Ιακωβίδη, του Αττίκ, του Αλέκου Χρυσοβέργη, του Τάκη Μουσαφίρη της Νινής Ζαχά, του Γιώργου Μανίκα, του Γιώργου Κατσαρού, του Γιώργου Κριμιζάκη, του Αλέξη Παπαδημητρίου κ.α
Για τη δουλειά της βραβεύτηκε στην Ισπανία, την Πολωνία και την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Τα τελευταία 15 χρόνια της ζωής της βρισκόταν μακριά από τη δισκογραφία, τραγουδώντας μονο ζωντανά σε κέντρα διασκεδάσεων, όπου την καλούσαν. Όμως 4 χρόνια πριν τον θάνατό της εγκατέλειψε πλήρως το τραγούδι, αφιερώνοντας τον εαυτό της στον εγγονό της. Τον Αύγουστο του 2013 έκανε επέμβαση στον λαιμό για να της αφαιρεθεί όγκος. Στις αρχές του 2014 αντιμετώπισε πάλι σοβαρά προβλήματα υγείας εξαιτίας μεταστάσεων του καρκίνου. Στις 5 Φεβρουαρίου 2014 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Μεταξά, στον Πειραιά, όπου νοσηλευόταν.
Πηγές: Σαν σήμερα, el.wikipedia
Διαβάστε περισσότερα στην ενότητα Χρονολόγιο
με click πάνω στην κάρτα που ακολουθεί
ή στο Posted in Χρονολόγιο
