...
Ο γέγονε… Γέγονε|
Γεγονότα
1680 – Οι Τούρκοι αποκεφαλίζουν στην Κωνσταντινούπολη τον νεομάρτυρα Τριαντάφυλλο από τη Ζαγορά. Από μικρός έδειξε ήθος, σεμνότητα και αγάπη για την Εκκλησία. Σε ηλικία περίπου δεκαπέντε ετών μπάρκαρε ως ναύτης σε ζαγοριανά καράβια, όπως έκαναν τότε πολλά νέα παιδιά της περιοχής. Τα ταξίδια του τον έφεραν σε διάφορα λιμάνια, ώσπου το καλοκαίρι του 1680 έφτασε στην Κωνσταντινούπολη.
Εκεί, ο νεαρός ναύτης επισκέφθηκε με ευλάβεια τις εκκλησίες και τα αγιάσματα της Πόλης. Κάποιοι Τούρκοι, με τους οποίους συνομίλησε, τον συκοφάντησαν στον πασά ότι δήθεν ήθελε να αλλαξοπιστήσει. Όταν κλήθηκε σε απολογία και του ζητήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη του, εκείνος απάντησε με σταθερότητα: «Χριστιανός είμαι, δεν αρνούμαι τον Σωτήρα μου Χριστό». Παρά τις πιέσεις, τις απειλές και τα βασανιστήρια, παρέμεινε ακλόνητος.
Στις 8 Αυγούστου 1680, στον Ιππόδρομο της Κωνσταντινούπολης, ο Τριαντάφυλλος αποκεφαλίστηκε, σε ηλικία μόλις 17–18 ετών, καταγράφοντας το όνομά του στο μαρτυρολόγιο της Εκκλησίας ως Νεομάρτυρας. Η θυσία του τιμάται κάθε χρόνο την ίδια μέρα, τόσο στη Ζαγορά, όπου ανεγέρθηκε ναός προς τιμήν του, όσο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Τμήμα των ιερών λειψάνων του φυλάσσεται στη Μονή Αγίου Νικολάου στην Άνδρο, συνοδευόμενο από την εικόνα του Αγίου.
Η μορφή του Άγιου Τριαντάφυλλου στέκει ως σύμβολο της ακλόνητης πίστης και της ανδρείας ψυχής, ενός νέου που προτίμησε τον θάνατο παρά την άρνηση του Χριστού.
1884 – Τελούνται στον Πειραιά πάνω στη φρεγάτα «Ελλάς» τα εγκαίνια της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων, πρώτος διοικητής της οποίας είναι ο πλωτάρχης Ηλίας Κανελλόπουλος.
Η Σχολή Ναυτικών Δοκίμων (Σ.Ν.Δ.) αποτελεί Ανώτατο Στρατιωτικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (ΑΣΕΙ), ισότιμο με Πανεπιστήμιο, το οποίο οργανώνεται και λειτουργεί συμφωνα με τον οργανισμό του, παρέχοντας ισότιμη εκπαίδευση και χορηγώντας ισότιμα πτυχία με τα ιδρύματα του πανεπιστημιακού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης.
Οι Καθηγητές της ΣΝΔ θεωρούνται Πανεπιστημιακοί Καθηγητές καθώς εκλέγονται με τις ίδιες ακριβώς διαδικασίες από μητρώο εκλεκτόρων από τα ελληνικά Πανεπιστήμια. Μπορούν να επιβλέπουν διδακτορικά και να αναλαμβάνουν ερευνητικά προγράμματα. Η εποπτεία στη ΣΝΔ ασκείται από τον Υπουργό Εθνικής Άμυνας δια μέσου του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (Γ.Ε.Ν.). Σκοπός λειτουργίας της Σχολής είναι να παρέχει στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό (Π.Ν.) Αξιωματικούς με την κατάλληλη αγωγή και εκπαίδευση για την κάλυψη των αναγκών του, καθώς επίσης να παράγει γνώση και να προάγει την έρευνα περί τη ναυτική επιστήμη και τεχνολογία.
Η Σχολή έχει έδρα στον Πειραιά στην Αθήνα. Είναι 4ετούς φοίτησης και οι Ναυτικοί Δόκιμοι αποφοιτούν με το βαθμό του Σημαιοφόρου. Η εισαγωγή στη Σχολή των ημεδαπών σπουδαστών ακολουθεί το σύστημα των πανελληνίων εξετάσεων, παράλληλα με κάποια ψυχοτεχνικά, ιατρικά και αθλητικά τεστ. Στη ΣΝΔ φοιτούν επίσης και αλλοδαποί σπουδαστές – στελέχη ξένων Ενόπλων Δυνάμεων.
Στη ΣΝΔ λειτουργεί Τμήμα Ναυτικών Επιστημών με κατευθύνσεις Μαχίμων και Μηχανικών. Η εκπαίδευση των Ναυτικών Δοκίμων είναι χωρισμένη σε ακαδημαϊκό, ναυτικό και στρατιωτικό μέρος. Η ναυτική εκπαίδευση περιλαμβάνει ταξίδια σε διάφορα μέρη του κόσμου επ’ ωφελεία των Ναυτικών Δοκίμων. Στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων εκπαιδεύονται επίσης και οι Δόκιμοι Σημαιοφόροι του Λιμενικού Σώματος – Ελληνικής Ακτοφυλακής.
1952 – Ο Τιραμόλα κάνει την πρώτη εμφάνισή του, σε κόμικ-στριπ. Ο Τιραμόλα είναι χαρακτήρας κόμικ που πρωτοσχεδιάστηκε το 1952 σε σενάριο του Ρομπέρτο Ρέντσι και σχέδιο του Τζόρτζιο Ρεμπούφφι. Κυκλοφόρησε σε ομώνυμο περιοδικό.
Το βασικό χαρακτηριστικό του ήρωα ήταν ότι το σώμα του ήταν φτιαγμένο από καουτσούκ, κι έτσι είχε τη δυνατότητα να εκτείνει τα μέλη του για πολλά μέτρα έως και χιλιόμετρα. Ο χαρακτήρας ήταν ένα απλό σχέδιο, με μαύρες γραμμές για σώμα, οβάλ πρόσωπο, έναν κύλινδρο για μύτη και ημίψηλο καπέλο.
Τα κόμικς του Τιραμόλα κυκλοφόρησαν στην Ιταλία για αρκετά χρόνια, και υπήρχαν στην αγορά μέχρι τη δεκαετία του ’80. Στη δεκαετία του ’90 το κόμικ έγινε ξανά της μόδας και κυκλοφόρησε από άλλες εκδόσεις, με νέες ιστορίες και μοντέρνο σχέδιο, χωρίς όμως επιτυχία.
Στην Ελλάδα το περιοδικό πρωτοκυκλοφόρησε το 1970, από τον εκδοτικό οίκο Καμπανά. Στο περιοδικό εμφανίζονταν εκτός από τον Τιραμόλα και άλλοι ήρωες, όπως οι Πέπο και Κάρλο, ο λύκος Πουγκατσώφ, ο ινδιάνος Καριμπού και ο υπερήρωας Μίστερ Ματζέστικ.
1990 – Το Ιράκ προσαρτά το Κουβέιτ και ο αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους στέλνει στρατεύματα στη Σαουδική Αραβία για να ανακαταλάβουν το Εμιράτο. (Α’ Πόλεμος του Κόλπου).
Ο Α’ Πόλεμος του Κόλπου ξέσπασε όταν, στις 2 Αυγούστου 1990, ο Σαντάμ Χουσεΐν, επιδιώκοντας την υλοποίηση παναραβικού οράματος και την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων του Ιράκ, εισέβαλε στο Κουβέιτ. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ αντέδρασε με οικονομικές κυρώσεις και αποκλεισμό, ενώ η αμετακίνητη στάση του Ιρακινού ηγέτη οδήγησε το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, με απόφαση του Κογκρέσου, στην προετοιμασία στρατιωτικής επέμβασης. Οι ειρηνευτικές πρωτοβουλίες, ακόμη και από τη Γαλλία και τον αραβικό κόσμο, απέτυχαν.
Στις 17 Ιανουαρίου 1991 ξεκίνησε αιφνιδιαστική αεροπορική επίθεση των συμμαχικών δυνάμεων με σφοδρούς βομβαρδισμούς της Βαγδάτης. Το Ιράκ απάντησε εκτοξεύοντας παλαιάς τεχνολογίας πυραύλους «Σκουντ» προς τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ, επιδιώκοντας να προκαλέσει την εμπλοκή αραβικών κρατών εναντίον του Ισραήλ. Η Τουρκία παρείχε στους συμμάχους την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, ενώ οι Ιρακινοί κατέστρεφαν πετρελαϊκές εγκαταστάσεις στο Κουβέιτ και κατέλαβαν τη σαουδαραβική πόλη Χάφτζι.
Μετά την απόρριψη ιρανικού σχεδίου ειρήνης, ο Σαντάμ αποδέχθηκε πρόταση της Μόσχας, αλλά πυρπόλησε πάνω από 500 πετρελαιοπηγές. Οι συμμαχικές δυνάμεις εισέβαλαν στο νότιο Ιράκ και το Κουβέιτ, αναγκάζοντας τον Χουσεΐν να αποδεχθεί όλα τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και να δεχθεί εκεχειρία. Το Συμβούλιο Ασφαλείας επέβαλε εμπάργκο όπλων όσο θα παρέμενε στην εξουσία.
Στο εσωτερικό, ξέσπασε εμφύλια σύγκρουση με σιίτες και Κούρδους, αλλά ο Σαντάμ ανακατέλαβε τον Νότο και το Κιρκούκ. Ο ΟΗΕ ανέπτυξε ειρηνευτική δύναμη στα σύνορα Ιράκ–Κουβέιτ. Η Διεθνής Αμνηστία κατήγγειλε βασανιστήρια κατά την κατοχή του Κουβέιτ. Παρά τις αρχικές δεσμεύσεις για συνεργασία στους ελέγχους πυρηνικών εγκαταστάσεων, το Ιράκ προκάλεσε κρίση συλλαμβάνοντας 44 επιθεωρητές του ΟΗΕ, τους οποίους απελευθέρωσε μετά από διεθνείς πιέσεις. Οι οικονομικές κυρώσεις, με στόχο την αποτροπή ανάπτυξης όπλων μαζικής καταστροφής, βύθισαν τον πληθυσμό σε πείνα, φτώχεια και ασθένειες.
Γεννήσεις
1898 – Αλέξης Μινωτής. Γεννημένος στα Χανιά στις 8 Αυγούστου 1900 ως Αλέξης Μινωτάκης, εμφανίστηκε στον λογοτεχνικό χώρο από την εφηβεία, δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό Διόνυσος της Κωνσταντινούπολης. Μετά τις σπουδές του εργάστηκε στην Τράπεζα Αθηνών, αλλά το 1921 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και άρχισε να εμφανίζεται στο θέατρο, αρχικά ως ερασιτέχνης και έπειτα ως επαγγελματίας, περιοδεύοντας με τους θιάσους Βεάκη και Νέζερ. Για να αμβλύνει τις αντιδράσεις της οικογένειάς του, τροποποίησε το επίθετό του, χωρίς όμως να αποφύγει τη ρήξη με τον πατέρα του.
Η μεγάλη του καλλιτεχνική αναγνώριση ήρθε το 1925 με τον ρόλο του βιολιστή στο έργο Πόλεμος του Αρτζιμπάσεφ στον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη. Στη δεκαετία του ’30 διακρίθηκε στην “Ελεύθερη Σκηνή” και το 1939, με το Εθνικό Θέατρο στην Αγγλία, οι κριτικοί τον χαρακτήρισαν κορυφαίο Άμλετ των τελευταίων 50 ετών. Υποδύθηκε σχεδόν όλους τους μεγάλους ρόλους της δραματικής σκηνής, από τον “Ιούλιο Καίσαρα” και τον “Μάκβεθ” έως τον “Βασιλιά Ληρ” και τον “Οιδίποδα”.
Το 1940 παντρεύτηκε την Κατίνα Παξινού και δημιούργησαν μαζί το Βασιλικό Θέατρο. Στην Κατοχή κατέφυγε στις ΗΠΑ, όπου συνεργάστηκε με το Χόλυγουντ, συμμετέχοντας σε ταινίες όπως η Υπόθεση Νοτόριους του Χίτσκοκ. Μετά τον πόλεμο επέστρεψε για παραστάσεις αρχαίου δράματος, σκηνοθέτησε έργα όπως η Εκάβη και η Μήδεια και συνεργάστηκε με τη Μαρία Κάλλας στην περίφημη Μήδεια του Κερουμπίνι.
Συμμετείχε και σε διεθνείς παραγωγές, όπως η Γη των Φαραώ. Η τελευταία του εμφάνιση στην Επίδαυρο το 1989, με τον “Οιδίποδα επί Κολωνώ”, υπήρξε κορύφωση της καριέρας του. Πέθανε στην Αθήνα στις 11 Νοεμβρίου 1990, παραμένοντας έως το τέλος πιστός στη μνήμη της Παξινού.
1927 – Σβιατοσλάβ Φιοντόροφ. Ο Σβιατοσλάβ Φιοντόροφ (8 Αυγούστου 1927 – 2 Ιουνίου 2000) ήταν Ρώσος οφθαλμίατρος, πολιτικός, καθηγητής, τακτικό μέλος της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών και της Ρωσικής Ακαδημίας Ιατρικών Επιστημών. Θεωρείται πρωτοπόρος της διαθλαστικής χειρουργικής. Ήταν επίσης ένας από τους υποψηφίους στις ρωσικές προεδρικές εκλογές του 1996, συμμετέχοντας ως μέλος του Κόμματος Εργατικής Αυτοδιοίκησης.
Στην δεκαετία του 1960 μελέτησε το πρωτοποριακό έργο του Άγγλου οφθαλμίατρου Sir Harold Ridley, του εφευρέτη του ενδοφακού (IOL). Ο Φιοντόροφ άρχισε να χρησιμοποιεί τους ενδοφθάλμιους φακούς του Ridley στη θεραπεία του καταρράκτη. Στην αρχή χρησιμοποίησε φακούς που κατασκευάζονταν από την εταιρεία Rayner στην Αγγλία, αλλά γρήγορα μετακόμισε για να κατασκευάσει τους φακούς του στη Σοβιετική Ένωση.
Στη δεκαετία του 1970 ανέπτυξε τη χειρουργική τεχνική για την οποία είναι πιο διάσημος, την ακτινωτή κερατοτομή, για να αλλάξει το σχήμα του κερατοειδούς και να θεραπεύσει τη μυωπία. Το 1986, ο Φιοντόροφ σχεδίασε τον πρώτο οπίσθιο θάλαμο phakic IOL σε διαμόρφωση “κολάρο-κουμπί” ή “μανιτάρι” και κατασκεύασε το pIOL από σιλικόνη. Το 1980 έγινε επικεφαλής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Μικροχειρουργικής της Μόσχας. Το 1988 ίδρυσε το Σύμπλεγμα Μικροχειρουργικής Οφθαλμού Fyodorov. Το 1994 ενέκρινε και έγραψε τον πρόλογο του αμερικανικού εγχειριδίου (Radial and Astigmatic Keratotomy) του Δρ. Spencer Thornton στο οποίο ο Thornton δίδαξε μια χειρουργική τεχνική που προερχόταν αλλά σημαντικά διαφορετική από την τεχνική Φιοντόροφ.
1981 – Ρότζερ Φέντερερ. Είναι Ελβετός επαγγελματίας αντισφαιριστής, ο οποίος κατατάσσεται σήμερα στο Νο. 30 παγκόσμια από την Ένωση Επαγγελματιών Αντισφαιριστών.
Είναι ένας από τους κορυφαίους τενίστες όλων των εποχών -σύμφωνα μάλιστα με τις δηλώσεις ειδικών του αθλήματος και τενιστών, “ο σπουδαιότερος όλων των εποχών”.
Μερικά από τα πολυάριθμα ρεκόρ του είναι η παραμονή του επί 310 εβδομάδες ως νούμερο 1 της παγκόσμιας κατάταξης (237 από τις όποιες συνεχόμενες), η κατοχή 20 τίτλων Grand Slam και 6 τίτλων ATP World Tour Finals, η κατάκτηση 5 συνεχόμενων τίτλων σε δύο διαφορετικά Grand Slam (Γουίμπλεντον και Αμερικανικό Όπεν) και η κατάκτηση 3 Grand Slam σε κάθε μία από τρεις διαφορετικές σεζόν (2004, 2006 και 2007).
Και τα ρεκόρ συνεχίζονται: συμμετοχή του σε 31 τελικούς Grand Slam (κατέχοντας, μάλιστα, τα δύο ρεκόρ συμμετοχής σε συνεχόμενους τελικούς Grand Slam -10 και 8 αντίστοιχα), συμμετοχή του σε τουλάχιστον 5 τελικούς σε κάθε Grand Slam (7 στο Αυστραλιανό Όπεν, 5 στο Ρολάν Γκαρός, 12 στο Γουίμπλεντον και 7 στο Αμερικανικό Όπεν), συμμετοχή του στους τελικούς και των τεσσάρων Grand Slam σε τρεις διαφορετικές σεζόν (2006, 2007 και 2009), συμμετοχή του σε τουλάχιστον τρεις από τους τέσσερις τελικούς Grand Slam σε πέντε διαφορετικές σεζόν (2004, 2006, 2007, 2008, 2009) και η συμμετοχή του σε 23 συνεχόμενους ημιτελικούς Grand Slam.
Θάνατοι
1827 – Τζορτζ Κάνινγκ (αγγλ. Georges Canning, 11 Απριλίου 1770 – 8 Αυγούστου 1827) ή εξελληνισμένα Γεώργιος Κάνιγξ (γεν. Κάνιγγος) ήταν Άγγλος φιλέλληνας πολιτικός, που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας και πρωθυπουργός κατά την περίοδο 10 Απριλίου-8 Αυγούστου του 1827.
Φοίτησε στο Hyde-Abbey του Γουίντσεστερ και το 1788 συνέχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εξέδιδε, από την ηλικία των 16 ετών, τη λογοτεχνική εφημερίδα Μικρόκοσμος. Το 1793 έγινε βουλευτής και διακρίθηκε για την ευγλωττία του, ενώ έγινε και ιδιαίτερος του πρωθυπουργού Ουίλιαμ Πιτ του νεότερου.
Στα 1799 υποστήριξε με τον Πιτ την κατάργηση του δουλεμπορίου ενώ τάχθηκε υπέρ του αγώνα θρησκευτικής ελευθερίας των Ιρλανδών καθολικών. Αυτό το ακανθώδες πρόβλημα ήταν ταυτόχρονα το όπλο του Τζωρτζ Κάνινγκ, που το χρησιμοποίησε ως μέσο εκβιασμού για να παραμείνει στο υπουργείο διατηρώντας την ελπίδα του εκλογικού σώματος των Ιρλανδών για ένωση. Στις 8 Ιουλίου 1800 παντρεύτηκε την κόρη του στρατηγού John Scott Balcomie, ο οποίος είχε αποκτήσει περιουσία στην Ινδία, τότε αποικία της Βρετανίας. Το 1801 ακολούθησε τον Πιτ στην αντιπολίτευση ενώ όταν ανέλαβε ξανά την εξουσία, το Μάιο του 1804, ανέλαβε την οικονομική διαχείριση του Πολεμικού Ναυτικού.
Το 1814 διορίστηκε πρέσβης στην Πορτογαλία θέση από την οποία παραιτήθηκε τον επόμενο χρόνο. Τον Ιούλιο του 1817 επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο και το 1821 διορίστηκε κυβερνήτης της Ινδίας. Μετά την αυτοκτονία του υπουργού Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας, Κάσλρεϊ, στις 12 Αυγούστου 1822, ο Κάνινγκ τον διαδέχτηκε εφαρμόζοντας πιο φιλελεύθερη πολιτική στο ελληνικό ζήτημα.
Το 1824 η Βρετανική κυβέρνηση υποστήριξε τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία από την Οθωμανική αυτοκρατορία και το 1826 ο Κάνινγκ υπέγραψε με τη Γαλλία και τη Ρωσία συνθήκη ειρήνης ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα. Τον Απρίλιο του 1827 ο Κάνινγκ σχημάτισε κυβέρνηση και προώθησε την ανεξαρτησία της Ελλάδας αλλά και τα αιτήματα των καθολικών Ιρλανδών, χωρίς να προλάβει να ολοκληρώσει το έργο του καθώς πέθανε τρεις μήνες αργότερα από πνευμονία.
2003 – Αντώνης Σαμαράκης. Ο Αντώνης Σαμαράκης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1919. Μετά το απολυτήριο από το Β’ Γυμνάσιο της Βαρβακείου Σχολής, σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής συμμετείχε στην εθνική αντίσταση.Το 1944 συνελήφθη από τους Ναζί και καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά κατάφερε να αποδράσει. Το 1963 νυμφεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά.
Εργάσθηκε ως εμπειρογνώμων της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας των Ηνωμένων Εθνών σε πολλές χώρες για κοινωνικά θέματα και το 1989 ανακηρύχθηκε Πρεσβευτής Καλής Θέλησης της UNICEF για τα παιδιά του κόσμου. Η πρώτη του ουσιαστική εμφάνιση στον λογοτεχνικό χώρο γίνεται το 1954 με την έκδοση της συλλογής διηγημάτων Ζητείται ελπίς. Πρόκειται για έναν από τους περισσότερο μεταφρασμένους Έλληνες πεζογράφους, καθώς τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 30 γλώσσες.
Το έργο του Σαμαράκη έχει έντονο το στοιχείο της κοινωνικής καταγγελίας και αντικατοπτρίζει τις προσωπικές του ανησυχίες για το παρόν και το μέλλον της σύγχρονης κοινωνίας. Χρησιμοποίησε απλή γλώσσα και μη επιτηδευμένο ύφος και προσέγγισε τα θέματά του από μια έντονα ανθρωποκεντρική γωνία. Χαρακτηριζόταν από την αγάπη του για τους νέους. Δική του ιδέα ήταν η δημιουργία της Βουλής των Εφήβων, που οδήγησε στη διοργάνωση άτυπων συνεδριάσεων της Βουλής, όπου δίνεται ο λόγος σε νέους από όλη τη χώρα.
Ο Αντώνης Σαμαράκης έφυγε από τη ζωή στις 8 Αυγούστου του 2003. Σύμφωνα με επιθυμία του, το σώμα του δωρήθηκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών για έρευνες των φοιτητώv της Ιατρικής.
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
