.
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
– 7 Φεβρουαρίου 2025 –
Είναι η 38η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 327 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:23 – Δύση ήλιου: 17:55 – Διάρκεια ημέρας: 10 ώρες 32 λεπτά
🌔 Σελήνη 9.6 ημερών.
Χρόνια πολλά στους: Παρθένιο, Παρθένη, Παρθενία,
Παρθενόπη, Λουκάς, Λουκία και Λουκίτσα.
| Γεγονότα
1497 – Οπαδοί του Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα καίνε στη Φλωρεντία έργα τέχνης και βιβλία, επειδή οδηγούν στην αμαρτία. Θα μείνει στην ιστορία ως η «Πυρά της ματαιοδοξίας» («Falò delle vanità»). Ένα τεράστιο γεράκι πετά πάνω από την Πιάτσα Σινιορία, χτυπά με ορμή πάνω στην πόρτα του Παλάτσο Βέκιο και πέφτει νεκρό. Ο μοναχός Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα αμέσως «προφητεύει» συμφορές που εξελίσσονταν ήδη, αφού η πόλη παρέπαιε από μια ανερμάτιστη εξουσία και από αποχαυνωμένους πολίτες.
Παρ’ όλο που οι Φλωρεντινοί έτρεξαν να υπερασπιστούν τα τείχη της πόλης, βλέποντας μονοσήμαντα το κακό να έρχεται από έξω, είχε ήδη ξεσπάσει επιδημία πανώλης που σκότωνε τον πληθυσμό και η πανώρια πόλη απειλούνταν από αυτόν ο οποίος εμέλλετο να την κατακτήσει: τον βασιλιά Κάρολο της Γαλλίας. Θύμιζαν, έτσι, τα Λίβηθρα, την αρχαία πόλη στις υπώρειες του Ολύμπου, που όταν οι κάτοικοί της δέχθηκαν δελφικό χρησμό πως «θα καταστρεφόταν από το χειρότερο θηρίο που υπάρχει στη φύση», έψαξαν παντού και δεν είδαν πως ήταν οι ίδιοι, περνώντας ως ορδή (όχι ως συλλογικό σώμα) για την ατομική σωτηρία τους πάνω από τα τείχη.
Πιάτσα Σινιορία, Φλωρεντία. Οπαδοί του Σαβοναρόλα ρίχνουν στην πυρά αμαρτωλά έργα καλλιτεχνών – σε λίγο θα καίγανε κι ανθρώπους όπως ο Τζορντάνο Μπρούνο. Ο εχθρός είχε βρεθεί. Η λύση στην πανδημία και στα εξωτερικά προβλήματα είχε παγιωθεί. «Μάστιγα και φωτιά».
«Falò delle vanità…», η πυρά της ματαιοδοξίας ονομάστηκε η καύση των καλλιτεχνικών έργων από τους οπαδούς του Σαβοναρόλα, που γίνηκε σαν σήμερα, σε μια Ευρώπη που κυοφορούσε, σαν το κήτος του Ιωνά, αιώνες πριν, τον φασισμό… Γιατί το νεκρό γεράκι είναι σαν τον νεκρό κύκνο, σε έναν κόσμο που δεν αντέχει ούτε την αλήθεια, ούτε την ομορφιά.
1828 – Ο έμπορος και εθνικός ευεργέτης Ιωάννης Δομπόλλης ή Δόμπολης διορίζεται από τον κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, Ταμίας της Ελλάδος. Θα παραμείνει στη θέση αυτή έως τις 18 Νοεμβρίου 1829, χωρίς μισθό, κατ’ επιθυμίαν του. Γεννήθηκε το 1769 στη Νίζνα αλλά καταγόταν από την Ήπειρο και ήταν γιος του του δερματέμπορου Τριαντάφυλλου Δομπόλη που είχε μεταναστεύσει στη Ρωσία. Το 1818 έγινε ταμίας της Φιλομούσου Εταιρίας που είχε ιδρυθεί στη Βιέννη από τον Ιωάννη Καποδίστρια, τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο και τον Άνθιμο Γαζή. Με τον Καποδίστρια ο Ιωάννης Δομπόλης γνωρίστηκε την επόμενη χρονιά στη Ρωσία, συνδέθηκε μαζί του με στενή φιλία και οι δυο τους έκαναν σχέδια για τη διάδοση των γραμμάτων στην Ελλάδα.
Το 1828 ο Δομπόλης ήρθε στην Ελλάδα με τη συνοδεία του Καποδίστρια και διορίστηκε ταμίας της Ελλάδας, θέση που διατήρησε χωρίς μισθό, όπως ο ίδιος επιθυμούσε, μέχρι τις 18 Νοεμβρίου του 1829 οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας. Επέστρεψε στην Πετρούπολη όπου τιμήθηκε με τίτλο ευγενείας.
Στις 4 Φεβρουαρίου 1849 συνέταξε στην Πετρούπολη τη διαθήκη του με την οποία άφησε στο ελληνικό δημόσιο το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του με τον όρο ότι το ποσό που θα σχηματιζόταν (στην αυτοκρατορική τράπεζα της Ρωσίας) μαζί με τους τόκους μέχρι το 1906 θα χρησιμοποιούνταν για την ίδρυση και λειτουργία πανεπιστημίου στην Αθήνα ή σε οποιαδήποτε άλλη πόλη ήταν πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους το 1906. Επιπλέον, το ανώτατο αυτό εκπαιδευτικό ίδρυμα θα ονομαζόταν Καποδιστριακό, προς τιμήν του αγαπημένου του φίλου και συνεργάτη. Στη διαθήκη του επίσης ανέφερε ότι το πανεπιστήμιο αυτό γράφους των Η.Π.Α. Έγραψε ακόμη τα έργα: Από βασιλικό αίμα, Κας Τιμπερλέν, Ένας τόσο απέραντος κόσμος, Οι αθώοι, Έργο τέχνης, Γεδεών Πλάνις κ.ά.θα έπρεπε να είχε εκτός των άλλων επιστημονικών οργάνων και εργαστηρίων, και ιδιαίτερο παρεκκλήσιο για να εκκλησιάζονται σε αυτό οι διδάσκαλοι και οι φοιτητές.
Εν τέλει, η Ρωσική Κυβέρνηση παραχώρησε στην Ελληνική χρήματα που αντιστοιχούσαν σε ποσοστό μικρότερο του 50% του κεφαλαίου που είχε σωρευτεί στις ρωσικές τράπεζες. Το 1906 μετέφερε μόνον 1.000.000 δραχμές και μέχρι το 1916 άλλες 2.500.000 δραχμές σε δόσεις. Το 1917 η εισροή χρημάτων σταμάτησε, λόγω της κατακόρυφης πτώσης του ρουβλιού και της πολιτικής μεταβολής που έφερε η Οκτωβριανή Επανάσταση.
| Γεννήσεις
1885 – Σινκλέρ Λιούις, αμερικανός συγγραφέας, ο πρώτος που τιμήθηκε με βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας (1930). Γεννήθηκε στη Μινεσότα των Η.Π.Α. και ήταν γιος γιατρού. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ. Το πρώτο του σημαντικό έργο με το οποίο έγινε γνωστός, ήταν το μυθιστόρημα Μέιν Στριτ (Κεντρικός Δρόμος, 1920), που απέσπασε την προσοχή των κριτικών και του κοινού και κυκλοφόρησε πλατιά. Στο έργο αυτό ο Λιούις έκανε μια ρεαλιστική καταγγελία της κενότητας και του συντηρητισμού της αμερικανικής επαρχίας. Ακολούθησε το Μπάμπιτ (1922), όπου περιγράφει τη ζωή των νεόπλουτων της εποχής του, από τους οποίους διαμορφώθηκε αργότερα το σύμβολο του μέσου Αμερικανού.
Στο Άροουσμιθ (1925) πραγματεύεται το θέμα της επιστημονικής έρευνας, ενώ στο Έλμερ Γκάντρι (1927) καυτηριάζει την αμερικανική εκκλησία. Για το Άροουσμιθ βραβεύτηκε το 1926 με το βραβείο Πούλιτζερ (Μυθοπλασίας), το οποίο όμως αρνήθηκε. Στο μυθιστόρημά του Ντόντσγουερθ (1929) επανέρχεται στο θέμα του Μπάμπιτ, αλλά αυτή τη φορά ασχολείται με την απογοήτευση του τύπου του νεόπλουτου, που ανακαλύπτει την κενότητά του.
Δημοσίευσε διάφορα μυθιστορήματα και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά. Το 1936 το Πανεπιστήμιο του Γέιλ τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα της Φιλολογίας. Τη δεκαετία 1930-1940 στράφηκε στο θέατρο και συνεργάστηκε στη συγγραφή των έργων Τζεϊχόκερ, Αυτό δε μπορεί να συμβεί εδώ και Η Άντζελα είναι εικοσιδυό χρονών.
Αναγνωρίζεται ως ένας από τους μεγαλύτερους μυθιστοριογράφους των Η.Π.Α. Έγραψε ακόμη τα έργα: Από βασιλικό αίμα, Κας Τιμπερλέν, Ένας τόσο απέραντος κόσμος, Οι αθώοι, Έργο τέχνης, Γεδεών Πλάνις κ.ά.
| Θάνατοι
2017 – Λουκιανός Κηλαηδόνης (15 Ιουλίου 1943 – 7 Φεβρουαρίου 2017) ήταν Έλληνας συνθέτης, στιχουργός και ερμηνευτής. Γεννήθηκε στην Κυψέλη (Αθήνα) στις 15 Ιουλίου 1943. Σπούδασε στο Λεόντειο Λύκειο Πατησίων και κατόπιν Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καθώς και στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Αθήνας), χωρίς ποτέ να ασκήσει το επάγγελμα.
Ἠταν παντρεμένος με την ηθοποιό Άννα Βαγενά, με την οποία είχε δύο κόρες. Οι δυο τους το 1999 δημιούργησαν μια μουσική σκηνή, το «Μεταξουργείο», στο οποίο και εμφανίζονταν επί σειρά ετών. Απεβίωσε στις 7 Φεβρουαρίου 2017 από καρδιακή ανεπάρκεια.
Η καλλιτεχνική πορεία του Λουκιανού Κηλαηδόνη ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1970, όταν έγραψε τη μουσική για τη θεατρική παράσταση του έργου της Κωστούλας Μητροπούλου Η Πόλη μας. Τα τραγούδια, στον ομότιτλο δίσκο που κυκλοφόρησε, ερμήνευσαν η Βίκυ Μοσχολιού και ο Μανώλης Μητσιάς.
Συνέχισε παραγωγικότατος με πολλά τραγούδια και περισσότερη μουσική (προσωπικοί δίσκοι, συμμετοχές και συνεργασίες, μουσική ή/και στίχους για θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις, για τηλεοπτικές εκπομπές, κ.α.). Πολλά τραγούδια του αγαπήθηκαν πολύ («Στη Βουλιαγμένη», «Το Ματς», «Χαμηλή πτήση», «Είμαι ένας φτωχός και μόνος καουμπόυ», «Μια μέρα μιας Μαίρης», «Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών», «Ντίσκο», «Που βαδίζουμε κύριοι»). Είχε κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις και συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και στην Κύπρο. Στην πολύχρονη πορεία του συνεργάστηκε με πληθώρα καλλιτεχνών, καταξιωμένων αλλά και νεότερων, από όλο το φάσμα του ελληνικού τραγουδιού.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 7η Φεβρουαρίου
