...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν»
|5 Δεκεμβρίου 2025 |
Είναι η 339η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 26 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 07:26 – Δύση ήλιου: 17:05 – Διάρκεια ημέρας: 9 ώρες 40 λεπτά
🌕 Σελήνη 15.3 ημερών
| Χρόνια πολλά στους: Διογένη, Σάββα, Σαββούλη και Σαββούλα |
Γεγονότα
1933 – Καταργείται η ποτοαπαγόρευση στις ΗΠΑ, που είχε επιβληθεί το 1920. Η περίοδος από το 1920 έως το 1933 στις ΗΠΑ, όταν κηρύχθηκε παράνομη με συνταγματική πρόνοια η παρασκευή, διακίνηση, εισαγωγή, εξαγωγή και πώληση αλκοολούχων ποτών. Το κίνημα της ποτοαπαγόρευσης είχε ξεκινήσει στις αρχές του 19ου αιώνα και ήδη ως το 1850 αρκετές πολιτείες, κυρίως του νότου, είχαν ψηφίσει νόμους που περιόριζαν ή απαγόρευαν τη διάθεση αλκοολούχων ποτών. Η πρωτοβουλία ανήκε σε θρησκευτικές προτεσταντικές οργανώσεις, κυρίως του Μεθοδιστικού δόγματος.
Στα θετικά της Ποτοαπαγόρευσης ήταν η δραστική μείωση των θανάτων από ασθένειες σχετιζόμενες με το αλκοόλ, όπως και η πτώση της συναφούς εγκληματικότητας. Όμως, επτά χρόνια μετά την επιβολή της ποτοαπαγόρευσης οι θάνατοι άρχισαν να αυξάνονται, ενώ τα ποτά-μπόμπες συνέβαλαν στη σημαντική άνοδο των τυφλώσεων και των παραλύσεων.
Η αύξηση της εγκληματικότητας και της διαφθοράς άλλαξε τη διάθεση της κοινής γνώμης. Στις προεδρικές εκλογές του 1932 ο δημοκρατικός υποψήφιος Φραγκλίνος Ρούσβελτ, λάτρης του μαρτίνι, συμπεριέλαβε στο πρόγραμμά του την άρση της ποτοαπαγόρευσης. Ένα χρόνο αργότερα, στις 5 Δεκεμβρίου του 1933, η Ποτοαπαγόρευση ήρθη στο μεγαλύτερο μέρος των ΗΠΑ, μετά την υιοθέτηση από το Κογκρέσο της 21ης Τροποποίησης του Συντάγματος. Το Μισισιπί ήταν η τελευταία πολιτεία που νομιμοποίησε και πάλι το αλκοόλ το 1966.
2001 – Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, αποδέχεται πρόσκληση που του απηύθυνε ο τουρκοκύπριος ηγέτης Ραούφ Ντενκτάς για δείπνο στο σπίτι του στα Κατεχόμενα. Ο Κληρίδης περνά από το οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας στην κατεχόμενη Λευκωσία για πρώτη φορά από το 1974. Το γεγονός προσελκύει τεράστιο ενδιαφέρον στον ελληνικό, τουρκικό και το διεθνή Τύπο.
Για πρώτη φορά από το 1974 Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας «πάτησε» στα Κατεχόμενα από τους Τούρκους εδάφη της νήσου. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Γλαύκος Κληρίδης, καλεσμένος σε δείπνο από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ραούφ Ντενκτάς στο σπίτι του στην κατεχόμενη Λευκωσία, έκανε αυτό που η Αθήνα, η Αγκυρα και η διεθνής κοινότητα απεκάλεσαν «ένα βήμα προόδου». Πήγε στο δείπνο που παρέθεσε ο Ντενκτάς στον ειδικό σύμβουλο του γ.γ. του ΟΗΕ Αλβαρο ντε Σότο. Αλλά το πέρασμα του κ. Κληρίδη στα Κατεχόμενα έγινε όχι με την ιδιότητα του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά του εκπροσώπου της ελληνοκυπριακής κοινότητας και χωρίς τα σύμβολα της Κυπριακής Δημοκρατίας, εφαρμόζοντας την απόφαση του Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο είχε συνεδριάσει χθες το πρωί για να ενημερωθεί για το προχθεσινό τετ α τετ Κληρίδη-Ντενκτάς.
Κατά την είσοδό του στις κατεχόμενες περιοχές Τουρκοκύπριοι είχαν συγκεντρωθεί στους δρόμους από όπου πέρασε το αυτοκίνητο του κ. Κληρίδη, κρατώντας πινακίδες με διάφορα συνθήματα υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας μεταξύ των δύο κοινοτήτων.
Το δείπνο έγινε σε θερμή ατμόφαιρα και σε αυτό βοήθησε η παλαιά φιλία των δύο ανδρών και το μενού από μελιτζάνες με κιμά, μανιταρόσουπα, ψάρι, μακαρόνια του φούρνου, σαλάτα και εκμέκ καταΐφι. Σύμφωνα με πληροφορίες, άνδρες της Προεδρικής Φρουράς τού κ. Κληρίδη βρίσκονταν μέχρι αργά το απόγευμα στην κατεχόμενη Λευκωσία όπου διενήργησαν έλεγχο στην οικία Ντενκτάς και στην περιοχή γύρω από αυτή. Στο μεταξύ, ο πρέσβης των ΗΠΑ στη Λευκωσία Ρόναλντ Μπάτλερ είχε νωρίτερα συνάντηση με τον κατοχικό ηγέτη.
Γεννήσεις
1934 – Νίκος Κούρκουλος. Γεννήθηκε τον Δεκέμβριο του 1934 στην Αθήνα, στην περιοχή του Ζωγράφου και ήταν το δεύτερο από τα τέσσερα παιδιά της οικογένειας του Αλκίνοου Κούρκουλου, που ήταν κουρέας με καταγωγή από την Κέρκυρα. Στα νιάτα του υπήρξε ποδοσφαιριστής στον Παναθηναϊκό και από σύμπτωση πήρε την απόφαση να γίνει ηθοποιός, όπως ο ίδιος έλεγε. Σπούδασε στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και στο πλευρό του Μάνου Κατράκη, από την οποία αποφοίτησε το 1958.
Την πρώτη θεατρική του εμφάνιση έκανε στο έργο Η κυρία με τις καμέλιες με τον θίασο Λαμπέτη – Χορν (1958-59). Η θεατρική του πορεία στη συνέχεια έχει ως εξής: 1959-60: Συμμετοχή στο θίασο Βεργή στο έργο Nίκη χωρίς φτερά. 1964: Πύργος του Φραντς Kάφκα και Ιούλιος Καίσαρ του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ. 1967: Ποτέ την Κυριακή («Ίλια Ντάρλιγκ») στις H.Π.A., σε σκηνοθεσία Ζυλ Ντασέν με τη Μελίνα Μερκούρη, παράσταση για την οποία κέρδισε την υποψηφιότητα για Βραβείο Τόνυ. 1971: Η δίκη του Φραντς Kάφκα. 1972: Συγκροτεί δικό του θίασο. Ανεβάζει το Tάνγκο του Σλάβομιρ Μρόζεκ. 1974: Δημιουργεί το θέατρο «KAΠΠA» όπου στεγάζει τον θίασό του. 1975: Όπερα της πεντάρας του Μπέρτολτ Μπρεχτ. 1976: Ο γλάρος του Άντον Τσέχοφ. 1982: Οιδίπους τύραννος του Σοφοκλή. 1983: Ανταπόκριση του Oύγκο Μπέτι. 1986: Ψηλά από τη γέφυρα του Άρθουρ Μίλερ. 1987: Στη φωλιά του κούκου του Ντέιλ Bάσερμαν. 1988: Σκηνοθέτησε το Φτωχέ μου φονιά του Πάβελ Kόχουτ. 1992: Τελευταία εμφάνιση στο θέατρο, με τον Φιλοκτήτη του Σοφοκλή, στην Επίδαυρο. 1993:
Πρόεδρος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου. 1994: Καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού θεάτρου. Ίδρυσε την Πειραματική Σκηνή και το Εργαστήρι Ηθοποιών, έθεσε σ ε μόνιμη λειτουργία την Παιδική Σκηνή του Θεάτρου, ενώ στις καινοτομίες του καταγράφηκε και η τεράστια επιτυχία του μιούζικαλ Βίρα τις άγκυρες των Ρέππα-Παπαθανασίου, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή, ως το πρώτο μουσικό έργο στην ιστορία του Εθνικού Θεάτρου, αφιερωμένο στην ελληνική επιθεώρηση.
Θάνατοι
1791 – Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (γερμανικά: Wolfgang Amadeus Mozart, Σάλτσμπουργκ, 27 Ιανουαρίου 1756 – Βιέννη, 5 Δεκεμβρίου 1791) ήταν ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες κλασικής μουσικής. Μαζί με τον Γιόζεφ Χάυντν, τον Λούντβιχ βαν Μπετόβεν και τον Φραντς Σούμπερτ αποτελούν τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λεγόμενου βιεννέζικου κλασικισμού, του κλασικισμού και τη λεγόμενη «Πρώτη Σχολή της Βιέννης». Συνέθεσε πάνω από 600 έργα, μουσική δωματίου, συμφωνική και εκκλησιαστική μουσική, καθώς και μικρότερες συνθέσεις: παραλλαγές, φαντασίες, σονάτες, άριες κ.ά.
Ήδη από την παιδική του ηλικία ο Μότσαρτ έδειξε ότι διέθετε σημαντικές μουσικές ικανότητες, οι οποίες υποστηρίχθηκαν συστηματικά από τον πατέρα του, έναν από τους καλύτερους μουσικούς παιδαγωγούς της εποχής του. Ιδιαίτερα τα ταξίδια σε χώρους με υψηλή μουσική καλλιέργεια έδωσαν σημαντική ώθηση στη συνθετική δραστηριότητα του μεγάλου συνθέτη και βοήθησαν στη δημιουργία ενός χαρακτηριστικού προσωπικού στιλ.
Αντίθετα, αμελήθηκε σημαντικά η εκμάθηση διαφόρων τεχνικών της συνθέσεως, με αποτέλεσμα ο Μότσαρτ να έχει διαρκώς ορισμένα προβλήματα, π.χ. με την αντίστιξη. Μόνο στα χρόνια της Βιέννης κατάφερε, μέσω της επαφής του με τον Γιόζεφ Χάυντν και τον φιλόμουσο ευγενή Γκ. βαν Σβίτεν, αλλά κυρίως λόγω της ενασχολήσεώς του με τα ορατόρια του Χαίντελ, να διορθώσει τις παιδικές παραλείψεις. Όπως και πολλοί άλλοι συνθέτες εκείνης της εποχής, ο Μότσαρτ συνέθετε τα έργα του σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η φήμη, όμως, ότι συνέγραφε τις συμφωνίες χωρίς προετοιμασία, από το μυαλό, αποτελεί μάλλον καλοπροαίρετη υπερβολή.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 5η Δεκεμβρίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
