30 Ιουνίου 2024
Είναι η 182η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 184 ημέρες για τη λήξη το
🌅🌅 Ανατολή ήλιου: 06:06 – Δύση ήλιου: 20:51
Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 46 λεπτά
🌗 Σελήνη 23.7 ημερών
Χρόνια πολλά στους: Αγαμέμνονα, Αγησίλαο, Αγόρω, Αγορίτσα, Ρίτα, Αίολος, Άλκηστη,
Αλκμήνη, Ανδρομέδα, Αντιόπη, Αριστομένης, Αρθούρος, Βελισάριος, Βενέτιος, Βενετία,
Βενιζέλο, Βιολέτα Βρασίδα, Διαγόρα, Δίκαιο, Εβελίνα, Έβελιν, Έκτορα, Ελβίρα,
Εριφύλη, Ερρίκο, Έρικ, Ερωτόκριτος, Ευαγόρα, Ευριπίδης, Ευρυδίκη, Φαίδωνα, Φειδία,
Φραγκίσκο, Φρατζέσκα, Γιασεμή, Γιασμίνα, Γιολάντα, Γλαύκο, Ηλέκτρα, Ιοκάστη, Ισαβέλα,
Καλομοίρα, Καλυψώ, Κανέλο, Κανέλα, Νέλλη, Κασσάνδρα, Κίμωνα, Κίρκη, Κλάρα,
Κλεάνθης, Κλεάνθη, Κλέαρχο, Κλεομένη, Κομνηνό, Κρίτωνα, Κυβέλη, Λαέρτη,
Λογοθέτη, Λυκούργο, Λύσανδρο, Μανταλένα, Μάνθο, Μανθούλα, Μίνωα,
Μιράντα, Μιρέλα, Μυρτώ, Ναυσικά, Νεοκλή, Νεοπτόλεμο, Νιόβη, Οφηλία,
Ορφέα, Όθωνα, Παγώνα, Πανωραία, Περίανδρο, Πραξιτέλη, Πυθαγόρα, Ροδοθέα,
Τερέζα, Τερψιθέα, Θέλξη, Θρασύβουλο, Θράσο, Τιμολέοντα, Άγη, Αίσωπο, Αλβέρτο,
Αλκίνοο, Αμφιτρίτη, Αναξίμανδρο, Ανδροκλή, Αρετή, Αρετούσα, Εριέττα, Έρη,
Έρρικα, Γοργία, Ήρα, Ηρώ, Ιόλη, Ιπποκράτη, Κάρολο, Καρολίνα, Μαλβίνα, Μέλισσα,
Μελίσσα, Ναπολέωντα, Σεμίνα, Οδέττη, Ζώτο, Αλφρέδο, Αρμονία, Ηώ, Ήβη, Ινώ, Κλαίρη,
Λάνα, Λάρα, Λίλα, Λίλιαν, Μαρίσσα, Κυρήνη, Μηλινόη, Νία, Ρέα, Υβόννη, Βεατρίκη,
Άρια, Άρυα,Καλλίµαχο, Κρατερό, Πολυκράτη, Πούλια
Γεγονότα
1884 – Εγκαινιάζεται ο σιδηροδρομικός σταθμός Πελοποννήσου στην Αθήνα, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ. Αποτελεί μικρογραφία του σιδηροδρομικού σταθμού Σικφτσί της Κωνσταντινούπολης. Ο Σταθμός Αθηνών Πελοποννήσου των πρώην ΣΠΑΠ βρισκόταν επί της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιά – Πάτρας. Εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1884 και έκλεισε στις 7 Αυγούστου 2005, μαζί με το τμήμα Πειραιά – Αγίων Αναργύρων της γραμμής. Οι δραστηριότητές του μεταφέρθηκαν από τότε στον παρακείμενο σταθμό Λαρίσης, ο οποίος φέρει πλέον μόνο το όνομα «Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθήνας».
Ο σταθμός Πελοποννήσου χτίστηκε σε σχέδια Γάλλων μηχανικών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Αλφρέντ Ροντέλ (Alfred Rondel) και αρχιμηχανικό τον Αντέλ Γκοτελάν (Abel Gotteland) και αργότερα μεταποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ τον 19ο αιώνα. Αποτελεί διατηρητέο κτίριο ιδιαίτερης αρχιτετονικής αξίας. Είναι μικρογραφία με μικρές διαφοροποιήσεις του Σιδηροδρομικού Σταθμού Σιρκετσί της Κωνσταντινούπολης.
Από τον σταθμό Πελοποννήσου, μία γραμμή οδηγούσε προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αττικής των Σιδηροδρόμων Αττικής, περνώντας ανισόπεδα πάνω από τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών – Λάρισας. Η συνδετήρια αυτή γραμμή δε χρησιμοποιούταν από συρμούς που εκτελούσαν δρομολόγια, αλλά μόνο από κενούς ή υπηρεσιακούς και κυρίως για ανταλλαγές τροχαίου υλικού μεταξύ των δύο δικτύων (ΣΑ και ΣΠΑΠ), τα οποία διέθεταν το ίδιο εύρος γραμμής (1 μέτρο). Η γραμμή αυτή καταργήθηκε το 1931.
1908 – Μία περίεργη έκρηξη σημειώνεται κοντά στον ποταμό Τανγκούσκα στη Σιβηρία, η οποία αργότερα θα υπολογιστεί στους 10 με 15 μεγατόνους. Το μέγεθος της έκρηξης είναι τόσο μεγάλο, ώστε καταστρέφονται 60.000.000 δέντρα σε έκταση 2.150 χιλιομέτρων. Οι πρώτες έρευνες θα αρχίσουν το 1920, αλλά τα αίτια της έκρηξης είναι ακόμη άγνωστα. Άλλοι λένε ότι πρόκειται για μετεωρίτη, άλλοι για πυρηνικό πείραμα, άλλοι για επίθεση εξωγήινων. Οι γεωγραφικές συντεταγμένες του κέντρου της εκρήξεως είναι κατά προσέγγιση πλάτος 60°53΄09΄΄ βόρειο και μήκος 101°53΄40΄΄ ανατολικό.
Η πιθανότερη αιτία για την έκρηξη ήταν η εκρηκτική διάλυση στη γήινη ατμόσφαιρα ενός μεγάλου μετεωροειδούς, ή μικρού αστεροειδούς ή και θραύσματος κομήτη, η οποία πρέπει να έλαβε χώρα σε ύψος από 5 ως 10 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης. Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για τις διαστάσεις του ουράνιου αυτού σώματος, γενικά πάντως συμφωνούν ότι είχε διαστάσεις μερικών δεκάδων μέτρων. Παρότι το μετέωρο ή ο κομήτης εξερράγη στον αέρα αντί να προσκρούσει στην επιφάνεια της Γης, η ενέργεια που απελευθερώθηκε ήταν τόσο μεγάλη (από 5 ως 30 μεγατόνοι TNT ή το χιλιαπλάσιο της ατομικής βόμβας της Χιροσίμα), ώστε θέρισε περίπου 80 εκατομμύρια δέντρα σε μια έκταση πάνω από 2,15 εκατομμύρια στρέμματα. Μια έκρηξη αυτού του μεγέθους θα μπορούσε να καταστρέψει μια μεγάλη πόλη.
Η Έκρηξη της Τουνγκούσκα θεωρείται η μεγαλύτερη χερσαία πτώση μετεώρου ή αστεροειδή στη Γη στην καταγεγραμμένη Ιστορία. Πτώσεις παρόμοιου μεγέθους σε απομακρυσμένες περιοχές των ωκεανών δεν θα είχαν γίνει αντιληπτές πριν τη γενικευμένη τηλεπισκόπηση του πλανήτη από τεχνητούς δορυφόρους, την δεκαετία του 1970.
1913 – Οι Βούλγαροι, υποχωρώντας, λεηλατούν και πυρπολούν το Δοξάτο Δράμας, ενώ σφαγιάζουν περισσότερους από 650 κατοίκους, ιδίως γυναικόπαιδα. Μετά την απελευθέρωση των Σερρών, το 21ο Σύνταγμα της 7ης Μεραρχίας διατάσσεται να κατευθυνθεί προς τη Δράμα και να συνεχίσει την καταδίωξη των Βουλγάρων, που κατείχαν την περιοχή από τον Οκτώβριο του 1912. Το πρωί της 30ης Ιουνίου, μία ίλη ιππικού της 10ης Μεραρχίας του βουλγαρικού στρατού, με επικεφαλής τους ταγματάρχες Μπίρνεφ και Σιμεόνοφ, συνεπικουρούμενη από ένα τάγμα πεζικού και ομάδες κομιτατζήδων, κυκλώνει το Δοξάτο (9 χιλιόμετρα νοτιανατολικά της Δράμας. Σκοπός τους να σφάξουν και να λεηλατήσουν το πλούσιο χωριό της Δράμας, που κατοικείται από Έλληνες χριστιανούς και μουσουλμάνους. Ως δικαιολογία προβάλλουν το επιχείρημα ότι είχαν παρενοχληθεί από ομάδες Ελλήνων προσκόπων (στρατιωτικό σώμα από εθελοντές απόμαχους του Μακεδονικού Αγώνα).
Αμέσως, οι επιδρομείς άρχισαν να σφάζουν αδιακρίτως όσους Δοξατινούς και Δοξατινές είχαν απομείνει στο χωριό, με πρωτοστατούντες τους κομιταζήδες. Στη συνέχεια περιέλουσαν με πετρέλαιο τα σπίτια του Δοξάτου και το παρέδωσαν στις φλόγες. Με τους Βουλγάρους συνενώθηκαν και αρκετοί μουσουλμάνοι του Δοξάτου, τους οποίους οι επιδρομείς έπεισαν ότι η Βουλγαρία και η Οθωμανική Αυτοκρατορία είχαν συμμαχήσει κατά της Ελλάδας.
Ο τραγικός απολογισμός των βουλγαρικών ωμοτήτων στο Δοξάτο ήταν 650 νεκροί (περίπου το ένα τρίτο των κατοίκων), ενώ 240 σπίτια και 80 καταστήματα καταστράφηκαν ολοσχερώς. Αφού ολοκλήρωσαν το απάνθρωπο έργο τους, οι επιδρομείς με τη λεία τους κατευθύνθηκαν προς τα βόρεια. Την επομένη, 1η Ιουλίου 1913, το 21ο Σύνταγμα του ελληνικού στρατού κατέλαβε αμαχητί τη Δράμα και το Δοξάτο και ολοκλήρωσε την απελευθέρωση της Ανατολικής Μακεδονίας.
1934 – Αναταραχή επικρατεί στο ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, με την αμφισβήτηση του Αδόλφου Χίτλερ. Τελικά, ο Φύρερ επιβάλλεται, σκοτώνοντας 77 στελέχη του κόμματος ή κατ’ άλλους 400. Το επεισόδιο αυτό θα μείνει στην ιστορία ως «Η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών».
Η επιχείρηση, η οποία έλαβε την ονομασία «Κολιμπρί», ξεκίνησε με την κατασκευή ενός πλαστού κατηγορητηρίου από τον Χάινριχ Χίμλερ, πως ο Ρεμ είχε λάβει 12.000.000 μάρκα από τη Γαλλία για να ανατρέψει τον Χίτλερ. Το κατηγορητήριο ήταν απαραίτητο, ώστε ο Χίτλερ στις 24 Ιουνίου να πείσει τα στελέχη της SS να αναλάβουν την επιχείρηση χωρίς συναισθηματικούς δισταγμούς. Στον φάκελο γινόταν, επίσης, αναφορά στις ομοφυλοφιλικές τάσεις του Ρεμ, πράγμα ανήκουστο για την εποχή εκείνη, και δη για αξιωματούχο του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, το οποίο όχι μόνο αποκήρυττε αλλά δίωκε την ομοφυλοφιλία. Τρεις μέρες αργότερα συμφώνησε με τον στρατό για την επιχείρηση, κάτι μάλλον εύκολο, αφού το στράτευμα ελεγχόταν ακόμα από τους συντηρητικούς αστούς.
Ο Βασιλιάς των πολυβόλων της Βαυαρίας, ήταν ο αρχηγός της SA. Είχε τέτοια δύναμη, που ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που μιλούσε με τον Χίτλερ στον ενικό. Το πρωί της 30ής Ιουνίου ο Χίτλερ συγκέντρωσε τους ηγέτες των βαυαρικών SA στο Μόναχο και τους άσκησε δριμύτατη κριτική, επειδή δήθεν αδυνατούσαν να επιβάλουν τη ναζιστική τάξη στους δρόμους της πόλης. Αυτή ήταν η αρχή του διωγμού, ο οποίος υλοποιήθηκε με μαζικές συλλήψεις και δεκάδες εκτελέσεις στελεχών της SA από τους άνδρες της SS χωρίς καν δίκη. Μέσα στην αναταραχή, ο Χίτλερ βρήκε την ευκαιρία να εξοντώσει και διάφορους άλλους πολιτικούς αντιπάλους του που δεν είχαν σχέση με την οργάνωση, όπως ο Γκρέγκορ Στράσερ, ο στρατηγός Φέρντιναντ φον Μπρέντοβ, ο πρώην καγκελάριος Κουρτ φον Σλάιχερ[1] και ο πρώην πρωθυπουργός της Βαυαρίας Γκούσταβ Ρίτερ φον Καρ.
Ο Ρεμ συνελήφθη στο εξοχικό του και οδηγήθηκε στη φυλακή Στάντελχαϊμ του Μονάχου, χωρίς ακριβώς να αντιλαμβάνεται τι έχει συμβεί. Ο επικεφαλής των δεσμοφυλάκων Τέοντορ Άικε άφησε στο κελί ένα πιστόλι με μια σφαίρα και αποχώρησε, προσδοκώντας ότι ο Ρεμ θα αυτοκτονούσε. Κάτι τέτοιο δε συνέβη και τελικά ο αρχηγός της SA εκτελέσθηκε στις 2 Ιουλίου. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων δεν δημοσιεύθηκε. Ο νέος αρχηγός της SA, Βίκτορ Λούτσε, είπε αργότερα ότι εκτελέσθηκαν 81 άτομα. Σήμερα υπολογίζεται ότι στις τρεις ημέρες δολοφονήθηκαν περίπου 200 άτομα, κυρίως από την SS, με βοήθεια από τη μυστική αστυνομία (Γκεστάπο) και τον Στρατό.
1957 – Εγκαθίσταται στην Ελλάδα ο πρώτος ατομικός αντιδραστήρας (Δημόκριτος). Ο συγκεκριμένος αντιδραστήρας είναι ο μοναδικός που υπάρχει στην Ελλάδα και όπως λένε επιστήμονες είναι για πειραματικό σκοπό. «Ο αντιδραστήρας που έχουμε στο Δημόκριτο είναι ερευνητικός, δηλαδή χρησιμοποιείται για έρευνα και όχι για παραγωγή πυρηνικής ενέργειας όπως ίσως πιστεύει ο απλός κόσμος. Από τις 5 Σεπτεμβρίου του 2001 ο αντιδραστήρας παραμένει κλειστός. Τότε είχε δηλωθεί από τον τότε πρόεδρο του Δημόκριτου κ. Διονύσιο Ιθακήσιο ότι διέκοψε τη λειτουργία του προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ετήσια συντήρησή του και η οποία γινόταν κάθε Σεπτέμβριο.
Σύμφωνα όμως με καθηγητές ακόμη και σήμερα ο αντιδραστήρας δεν λειτουργεί και αυτό οφείλεται όπως επισημαίνουν σε δυο βασικά γεγονότα. Το πρώτο είναι η έλλειψη επιστημονικού προσωπικού και το δεύτερο είναι ότι τα προϊόντα που παρασκευάζονταν από τις ραδιενεργές αντιδράσεις σταμάτησαν λόγω κόστους. «Ο αντιδραστήρας αυτός είναι ο μοναδικός που έχουμε και τον χρησιμοποιούσαν για πειράματα αλλά και για την παραγωγή ραδιενεργών ισοτόπων που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία. Επειδή, όμως η εισαγωγή αυτών των στοιχείων, από το εξωτερικό ήταν φθηνότερη σταμάτησε η παραγωγή. Τώρα δεν λειτουργεί γιατί δεν υπάρχει επαρκές επιστημονικό προσωπικό για να κάνει έρευνες και από την άλλη δεν υπάρχουν και επιστήμονες που να ασχολούνται με την πυρηνική τεχνολογία και με την πυρηνική φυσική. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον πλέον» λέει ο πρώην διευθυντής του Δημόκριτου κ. Νίκος Κατσαρός.
Γεννήσεις
1892 – Στρατής Μυριβήλης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1915, με τα διηγήματα Κόκκινες ιστορίες. Η πρώτη περίοδος του έργου του είναι εμπνευσμένη από το παρόν ή το άμεσο παρελθόν, τη ζωή στη Μυτιλήνη και κυρίως τις εμπειρίες του από τον πόλεμο. Αποκορύφωση της έκφρασης του αντιπολεμικού πνεύματος είναι το μυθιστόρημα Η ζωή εν τάφω (1924). Αυτή η περίοδος ολοκληρώνεται το 1932 με το μυθιστόρημα Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, βιβλίο που λογοκρίθηκε από το καθεστώς του Μεταξά.
Κατά τη δεύτερη περίοδο στράφηκε στο παρελθόν και τις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. Τα έργα της περιόδου είναι οι νουβέλες Ο Βασίλης ο Αρβανίτης (1943), Τα παγανά (1945), Ο Παν (1946), το μυθιστόρημα Η Παναγιά η Γοργόνα (1949) και οι συλλογές διηγημάτων Το πράσινο βιβλίο (1935), Το γαλάζιο βιβλίο (1939), Το κόκκινο βιβλίο (1952) και Το βυσσινί βιβλίο (1959).
1939 – Γεώργιος Γεννηματάς. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 30 Ιουνίου 1939. Πατέρας του ήταν ο Μανιάτης Θεόδωρος Γ. Γεννηματάς, δικηγόρος και οικονομολόγος, που διετέλεσε γενικός διευθυντής του Οργανισμού Περιθάλψεως και Αποκαταστάσεως του ΟΗΕ στην Ελλάδα, σύμβουλος της Αμερικανικής Οικονομικής Αποστολής και αργότερα της εν Ελλάδι Αμερικανικής Πρεσβείας. Αδελφός του πατέρα του ήταν ο Αντιστράτηγος και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού επί κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου, 1964-1965, Ιωάννης Γεννηματάς. Από τη μητέρα του, Φωτεινή, ήταν δισεγγονός του μεγάλου ευεργέτη της Σύμης και της Δωδεκανήσου, Γεωργίου Νικήτα Πετρίδη και θείος του Ν. Λαΐου.
Μαθήτευσε στο Α΄ Γυμνάσιο της Πλάκας. Σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (Ε.Μ.Π.), όπου ανέπτυξε σημαντική φοιτητική συνδικαλιστική δράση, οργανώνοντας πολλές διαδηλώσεις για την Κύπρο. Υπηρέτησε στην Πολεμική Αεροπορία ως ανθυποσμηναγός. Στη διάρκειά της θητείας του (1962), ασθένησε σοβαρά και διαγνώσθηκε με τη νόσο του Άντισον, από την οποία έπασχε και ο πρόεδρος Τζον Κένεντι. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του και των στρατιωτικών του υποχρεώσεων, ίδρυσε και διηύθυνε την εταιρεία μελετών και κατασκευών “Αρχιτεχνική ΕΠΕ”. Επίσης, διετέλεσε στέλεχος της Αγροτικής Τράπεζας έως το 1981, οπότε και παραιτήθηκε μετά από 17 χρόνια. Διετέλεσε Προϊστάμενος του τμήματος Γεωργικών Βιομηχανιών, της Διεύθυνσης Τεχνικών Έργων της Αγροτικής Τράπεζας. Πολλές γεωργικές βιομηχανίες έχουν την υπογραφή του στις κατασκευαστικές μελέτες τους, όπως το εργοστάσιο της Νεστλέ στο Πλατύ Ημαθίας, η Ελαιουργική στον Ασπρόπυργο, κτίσματα της Ένωσης Πεζών στην Κρήτη και άλλα. Όταν επετράπη ο συνδικαλισμός από τη δικτατορία, συμμετείχε σε συνδικαλιστικές ενώσεις μηχανικών, και από το 1974 έως το 1978 διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας. Παντρεύτηκε τον εφηβικό του έρωτα, την Αικατερίνη (Κάκια) Βέργου, κόρη ταχυδρομικού υπαλλήλου στη Σύμη, με την οποία απέκτησε δύο κόρες, τη Φώφη, η οποία διετέλεσε πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και τη Μαίρη.
1985 – Μάικλ Φελπς (Michael Fred Phelps, γεννήθηκε 30 Ιουνίου 1985) είναι Αμερικανός πρωταθλητής και ολυμπιονίκης της κολύμβησης, κάτοχος πολλαπλών παγκοσμίων επιδόσεων. Έχει κατακτήσει 28 μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες, από τα οποία τα 23 χρυσά, 3 ασημένια και 2 χάλκινα. Από αυτά, τα 8 (6 χρυσά, 2 χάλκινα) τα κέρδισε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και τα 8 (όλα χρυσά και 7 από αυτά πετυχαίνοντας παγκόσμια ρεκόρ) στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008 στο Πεκίνο. Είναι ο μεγαλύτερος ολυμπιονίκης όλων των εποχών και συγκαταλέγεται στους κορυφαίους αθλητές από όλα τα αθλήματα.
Έτσι, ξεπέρασε το ρεκόρ των περισσότερων χρυσών μεταλλίων σε μία μόνο διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων με 8 χρυσά, ρεκόρ που κατείχε από την Ολυμπιάδα του 1972 ο επίσης Αμερικανός κολυμβητής Μαρκ Σπιτς με 7 χρυσά. 8 μετάλλια σε μία Ολυμπιάδα έχει κερδίσει και ο Σοβιετικός γυμναστής Αλεξάντερ Ντιντιάτιν με 3 χρυσά.Συνολικά σε 4 Ολυμπιάδες έχει κερδίσει 28 μετάλλια, ξεπερνώντας το 2012 τη Σοβιετική γυμνάστρια Λαρίσα Λατίνινα που έχει κερδίσει συνολικά 18 (9 χρυσά) σε 3 Ολυμπιάδες. Τα 23 χρυσά του είναι ρεκόρ όλων των Ολυμπιάδων.
Έχει τιμηθεί με το Παγκόσμιο Βραβείο του Κολυμβητή της Χρονιάς τέσσερις φορές, τα έτη 2003, 2004, 2006, 2007 και του Αμερικανού Κολυμβητή της Χρονιάς έξι φορές, τα έτη 2001, 2002, 2003, 2004, 2006 και 2007.
Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, αποχώρησε ήδη ως ο κορυφαίος Ολυμπιονίκης όλων των εποχών. Τον Απρίλιο του 2014 επανήλθε και προκρίθηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, όπου κέρδισε 5 χρυσά μετάλλια (στα αγωνίσματα: 4×200 μ. ελεύθερο ανδρών,
Θάνατοι
1984 – Ζαν-Ανρί Καζιμίρ Φαμπρ, γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1823 στο Σαιν-Λεόν ντυ Λεβεζού (Αβεϊρόν) και απεβίωσε στις 11 Οκτωβρίου 1915 στο Σερινιάν-ντυ-Κοντά (Βωκλύζ), ήταν Γάλλος επιστήμονας, ουμανιστής, νατουραλιστής, μεγάλος εντομολόγος, συγγραφέας με ιδιαίτερη αγάπη για την φύση και, ταυτόχρονα, ποιητής, βραβευμένος από την Γαλλική Ακαδημία, αλλά και έχοντας λάβει πολλά άλλα βραβεία. Θεωρείται ως ένας από τους πατέρες της ηθολογίας, επιστήμης της συμπεριφοράς των ειδών, και της οικοφυσιολογίας. Οι ανακαλύψεις του θεωρούνται υψηλής σημασίας στην Ρωσία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και κυρίως την Ιαπωνία όπου ο Ζαν-Ανρί Φαμπρ θεωρείται ως το απόλυτο πρότυπο του συνδυασμού μεταξύ επιστήμονα και ανθρώπου των γραμμάτων και, ως αποτέλεσμα, βρίσκεται στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα του Δημοτικού. Είναι επίσης γνωστός παγκοσμίως για το έργο του Εντομολογικές Αναμνήσεις (“Souvenirs entomologiques”), το οποίο μεταφράστηκε σε δεκαπέντε γλώσσες. «Ένας μεγάλος σοφός που σκέφτεται ωσάν φιλόσοφος, βλέπει ωσάν καλλιτέχνης, αισθάνεται και εκφράζεται ωσάν ποιητής », έτσι χαρακτήρισε ο Ζαν Ροστάν τον Ζαν-Ανρί Φαμπρ.
2009 – Πίνα Μπάους (Pina Bausch, 27 Ιουλίου 1940 – 30 Ιουνίου 2009) ήταν Γερμανίδα χορεύτρια, χορογράφος, δασκάλα χορού και διευθύντρια μπαλέτου του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, το οποίο πήρε το όνομά της. Στη δεκαετία του 1970 η Πίνα Μπάους, με την ανάπτυξη του χοροθεάτρου, έγινε φιγούρα που λατρεύτηκε στη χορευτική σκηνή. Θεωρήθηκε από τον κλάδο της ως η σημαντικότερη χορογράφος της εποχής της.
Η Πίνα Μπάους συνδυάζει για πρώτη φορά τον χορό με το τραγούδι, την παντομίμα, τα ακροβατικά και την υποκριτική σε ένα νέο είδος τέχνης. Πολλοί επαγγελματίες θεωρούν αυτή τη νέα μορφή τέχνης ως την αρχή του χοροθεάτρου. Η Μπάους “έσπασε” την παραδοσιακή δομή της δράσης σε μεμονωμένες σκηνές και τις συνέδεσε μέσω κολάζ και μοντάζ σε θεματικά πλαίσια. Το σημείο εκκίνησης των έργων της ήταν οι μεμονωμένες χειρονομίες, η αναπαράσταση και η έκφραση ενός συγκεκριμένου συναισθήματος. Η ζωντάνια και η ευφορία έρχονται σε αντίθεση με δραματικές σκηνές, και έτσι άγγιξε τα βάθη της ύπαρξης ανθρώπου, αυτά που το κοινό συχνά βίωνε με έντονο τρόπο. Πολλά από τα έργα της είχαν ως εκ τούτου χαρακτηριστεί ως εξαιρετικά ριζοσπαστικά και συγκινητικά ταυτόχρονα.
2012 – Θύμιος Καρακατσάνης ήταν Έλληνας ηθοποιός και σκηνοθέτης. Γεννήθηκε στις 8 Δεκεμβρίου 1940 στα Ταμπούρια του Πειραιά και πέθανε στις 30 Ιουνίου 2012. Σπούδασε στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και από το 1960 εργαζόταν συνεχώς στο θέατρο, αρχικά ως βασικό στέλεχος του Θεάτρου Τέχνης και εν συνεχεία στο ελεύθερο θέατρο, όντας γνωστός για τις αριστοφανικές του ερμηνείες. Τελευταία του εμφάνιση στο θέατρο είναι την περίοδο 2008–2010 στο Θάνατο του εμποράκου του Άρθουρ Μίλερ με την Αφροδίτη Γρηγοριάδου. Όπως αναφέρθηκε από την ηθοποιό Μάρθα Καραγιάννη στην εκπομπή Μπορώ της Άννας Δρούζα, η Μάρθα Καραγιάννη με τον Θύμιο Καρακατσάνη ήταν συμμαθητές στο σχολείο. Κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης στο θέατρο “Σμαρούλα” ο Θύμιος Καρακατσάνης ανακάλυψε τον Γιάννη Μπέζο και ξεχώρισε το ταλέντο του.
