...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
30 Ιουνίου 2025 |
Είναι η 181η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 184 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 06:06 – Δύση ήλιου: 20:51 – Διάρκεια ημέρας: 14 ώρες 46 λεπτά
🌒 Σελήνη 5.1 ημερών |
Χρόνια πολλά στους: Απόστολο, Τόλη, Αποστόλη, Λάκη, Αποστολία, Λία, Αποστολίνα,
Πολίνα, Μελίτωνα, Μελίτο, Μελίτη και Γερβάσιο |
Γεγονότα
1884 – Εγκαινιάζεται ο σιδηροδρομικός σταθμός Πελοποννήσου στην Αθήνα, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ. Αποτελεί μικρογραφία του σιδηροδρομικού σταθμού Σικφτσί της Κωνσταντινούπολης.
Ο Σταθμός Αθηνών Πελοποννήσου των πρώην ΣΠΑΠ βρισκόταν επί της σιδηροδρομικής γραμμής Πειραιά – Πάτρας.
Εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1884 και έκλεισε στις 7 Αυγούστου 2005, μαζί με το τμήμα Πειραιά – Αγίων Αναργύρων της γραμμής. Οι δραστηριότητές του μεταφέρθηκαν από τότε στον παρακείμενο σταθμό Λαρίσης, ο οποίος φέρει πλέον μόνο το όνομα «Σιδηροδρομικός Σταθμός Αθήνας».
Ο σταθμός Πελοποννήσου χτίστηκε σε σχέδια Γάλλων μηχανικών, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Αλφρέντ Ροντέλ (Alfred Rondel) και αρχιμηχανικό τον Αντέλ Γκοτελάν (Abel Gotteland) και αργότερα μεταποιήθηκε από τον αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλλερ τον 19ο αιώνα. Αποτελεί διατηρητέο κτίριο ιδιαίτερης αρχιτετονικής αξίας. Είναι μικρογραφία με μικρές διαφοροποιήσεις του Σιδηροδρομικού Σταθμού Σιρκετσί της Κωνσταντινούπολης.
Από τον σταθμό Πελοποννήσου, μία γραμμή οδηγούσε προς τον Σιδηροδρομικό Σταθμό Αττικής των Σιδηροδρόμων Αττικής, περνώντας ανισόπεδα πάνω από τη σιδηροδρομική γραμμή Αθηνών – Λάρισας. Η συνδετήρια αυτή γραμμή δε χρησιμοποιούταν από συρμούς που εκτελούσαν δρομολόγια, αλλά μόνο από κενούς ή υπηρεσιακούς και κυρίως για ανταλλαγές τροχαίου υλικού μεταξύ των δύο δικτύων (ΣΑ και ΣΠΑΠ), τα οποία διέθεταν το ίδιο εύρος γραμμής (1 μέτρο). Η γραμμή αυτή καταργήθηκε το 1931.
1957 – Εγκαθίσταται στην Ελλάδα ο πρώτος ατομικός αντιδραστήρας (Δημόκριτος). Ο συγκεκριμένος αντιδραστήρας είναι ο μοναδικός που υπάρχει στην Ελλάδα και όπως λένε επιστήμονες είναι για πειραματικό σκοπό.
«Ο αντιδραστήρας που έχουμε στο Δημόκριτο είναι ερευνητικός, δηλαδή χρησιμοποιείται για έρευνα και όχι για παραγωγή πυρηνικής ενέργειας όπως ίσως πιστεύει ο απλός κόσμος. Από τις 5 Σεπτεμβρίου του 2001 ο αντιδραστήρας παραμένει κλειστός. Τότε είχε δηλωθεί από τον τότε πρόεδρο του Δημόκριτου κ. Διονύσιο Ιθακήσιο ότι διέκοψε τη λειτουργία του προκειμένου να πραγματοποιηθεί η ετήσια συντήρησή του και η οποία γινόταν κάθε Σεπτέμβριο.
Σύμφωνα όμως με καθηγητές ακόμη και σήμερα ο αντιδραστήρας δεν λειτουργεί και αυτό οφείλεται όπως επισημαίνουν σε δυο βασικά γεγονότα. Το πρώτο είναι η έλλειψη επιστημονικού προσωπικού και το δεύτερο είναι ότι τα προϊόντα που παρασκευάζονταν από τις ραδιενεργές αντιδράσεις σταμάτησαν λόγω κόστους. «Ο αντιδραστήρας αυτός είναι ο μοναδικός που έχουμε και τον χρησιμοποιούσαν για πειράματα αλλά και για την παραγωγή ραδιενεργών ισοτόπων που χρησιμοποιούνται στα νοσοκομεία.
Επειδή, όμως η εισαγωγή αυτών των στοιχείων, από το εξωτερικό ήταν φθηνότερη σταμάτησε η παραγωγή. Τώρα δεν λειτουργεί γιατί δεν υπάρχει επαρκές επιστημονικό προσωπικό για να κάνει έρευνες και από την άλλη δεν υπάρχουν και επιστήμονες που να ασχολούνται με την πυρηνική τεχνολογία και με την πυρηνική φυσική. Δεν υπάρχει ενδιαφέρον πλέον» λέει ο πρώην διευθυντής του Δημόκριτου κ. Νίκος Κατσαρός.
Γεννήσεις
1892 – Στρατής Μυριβήλης. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1915, με τα διηγήματα Κόκκινες ιστορίες.
Η πρώτη περίοδος του έργου του είναι εμπνευσμένη από το παρόν ή το άμεσο παρελθόν, τη ζωή στη Μυτιλήνη και κυρίως τις εμπειρίες του από τον πόλεμο.
Αποκορύφωση της έκφρασης του αντιπολεμικού πνεύματος είναι το μυθιστόρημα Η ζωή εν τάφω (1924). Αυτή η περίοδος ολοκληρώνεται το 1932 με το μυθιστόρημα Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, βιβλίο που λογοκρίθηκε από το καθεστώς του Μεταξά.
Κατά τη δεύτερη περίοδο στράφηκε στο παρελθόν και τις αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία. Τα έργα της περιόδου είναι οι νουβέλες Ο Βασίλης ο Αρβανίτης (1943), Τα παγανά (1945), Ο Παν (1946), το μυθιστόρημα Η Παναγιά η Γοργόνα (1949) και οι συλλογές διηγημάτων Το πράσινο βιβλίο (1935), Το γαλάζιο βιβλίο (1939), Το κόκκινο βιβλίο (1952) και Το βυσσινί βιβλίο (1959).
Θάνατοι
2009 – Πίνα Μπάους (Pina Bausch, 27 Ιουλίου 1940 – 30 Ιουνίου 2009) ήταν Γερμανίδα χορεύτρια, χορογράφος, δασκάλα χορού και διευθύντρια μπαλέτου του Χοροθεάτρου του Βούπερταλ, το οποίο πήρε το όνομά της. Στη δεκαετία του 1970 η Πίνα Μπάους, με την ανάπτυξη του χοροθεάτρου, έγινε φιγούρα που λατρεύτηκε στη χορευτική σκηνή. Θεωρήθηκε από τον κλάδο της ως η σημαντικότερη χορογράφος της εποχής της.
Η Πίνα Μπάους συνδυάζει για πρώτη φορά τον χορό με το τραγούδι, την παντομίμα, τα ακροβατικά και την υποκριτική σε ένα νέο είδος τέχνης. Πολλοί επαγγελματίες θεωρούν αυτή τη νέα μορφή τέχνης ως την αρχή του χοροθεάτρου.
Η Μπάους “έσπασε” την παραδοσιακή δομή της δράσης σε μεμονωμένες σκηνές και τις συνέδεσε μέσω κολάζ και μοντάζ σε θεματικά πλαίσια. Το σημείο εκκίνησης των έργων της ήταν οι μεμονωμένες χειρονομίες, η αναπαράσταση και η έκφραση ενός συγκεκριμένου συναισθήματος. Η ζωντάνια και η ευφορία έρχονται σε αντίθεση με δραματικές σκηνές, και έτσι άγγιξε τα βάθη της ύπαρξης ανθρώπου, αυτά που το κοινό συχνά βίωνε με έντονο τρόπο. Πολλά από τα έργα της είχαν ως εκ τούτου χαρακτηριστεί ως εξαιρετικά ριζοσπαστικά και συγκινητικά ταυτόχρονα.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 30η Ιουνίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
.
