...
Η ταυτότητα της ημέρας
και τα γεγονότα που την «σημάδεψαν» |
24 Ιουλίου 2025 |
Είναι η 000η ημέρα του έτους κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Υπολείπονται 00 ημέρες για τη λήξη του.
🌅 Ανατολή ήλιου: 00:00 – Δύση ήλιου: 19:02 – Διάρκεια ημέρας: 00 ώρες 00 λεπτά
🌒 Σελήνη 0.0 ημερών |
Χρόνια πολλά στους: α |
Γεγονότα
1908 – Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, λίγο πριν από τον τερματισμό του μαραθωνίου, ο ιταλός Ντοράντο Πιέτρι σωριάζεται στο έδαφος.
Ο Ντοράντο Πιέτρι (Dorando Pietri, 16 Οκτωβρίου 1885 – 7 Φεβρουαρίου 1942) ήταν Ιταλός αθλητής αποστάσεων. Γεννήθηκε στις 16 Οκτωβρίου του 1885 στο Κάπρι, ένα μικρό χωριό της Ιταλίας. Δεν είχε ασχοληθεί με τον αθλητισμό ποτέ στη ζωή του όταν αποφάσισε να τρέξει στον μαραθώνιο των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου το 1908.
Μέχρι τα τελευταία χιλιόμετρα ήταν στους τρεις πρώτους του αγώνα. Καθ’ όλη τη διαδρομή οι φίλαθλοι φώναζαν στους αθλητές την απόσταση που απομένει, αλλά ο Πιέτρι μην ξέροντας αγγλικά νόμισε ότι πλησίαζε στον τερματισμό και ανέπτυξε ταχύτητα για να ξεφύγει από τους υπόλοιπους αθλητές. Φτάνοντας στο Στάδιο μπήκε πρώτος, αλλά μην αντέχοντας άλλο από την υπερπροσπάθεια τρίκλιζε και παραπατούσε.
Έπεσε κάτω τρεις φορές και σηκωνόταν με τη βοήθεια των κριτών, οι οποίοι τον βοήθησαν να κόψει και το νήμα. Ο 2ος ήταν ο Αμερικανός Τζον Χέις, ο οποίος έκανε ένσταση και κέρδισε την 1η θέση. Ο Πιέτρι μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο σε άσχημη κατάσταση και μετά δυο μέρες του απονεμήθηκε χρυσό κύπελλο από την Βασίλισσα Αλεξάνδρα. Ο Πιέτρι ξανάτρεξε δυο φορές στον μαραθώνιο της Νέας Υόρκης και κέρδισε τον Χέις και τις δυο φορές, το 1908 και 1909. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου 1942.
1909 – Ιδρύεται στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη η Σοσιαλιστική Εργατική Ομοσπονδία, γνωστή και ως «Φεντερασιόν».
Στις 24 Ιουλίου 1909, την επομένη δηλαδή του εορτασμού της πρώτης επετείου της επανάστασης των Νεοτούρκων, η εβραϊκή, σοσιαλιστική, εργατική λέσχη με ονομασία Εργατικός Σύνδεσμος Θεσσαλονίκης, συνενώθηκε με τη βουλγαρική Σοσιαλδημοκρατική Ομάδα (οι λεγόμενοι “στενοί”), δημιουργώντας τη Φεντερασιόν. Στο πρώτο άρθρο του Καταστατικού της οργάνωσης δηλωνόταν πως “σκοπόν έχει να αργανώση το προλεταριάτο δια την πάλην των τάξεων.
Πολύ σύντομα η πλειοψηφία των “στενών” με επικεφαλής τον Βασίλη Γκλαβίνωφ αποχώρησε. Η βασική διαφωνία ήταν η ρεφορμιστική οργανωτική και ιδεολογική πλατφόρμα των Εβραίων της οργάνωσης και η συνεπόμενη τάση συνδιαλλαγής με τους Νεοτούρκους. Η αφορμή για την αποχώρηση των στενών ήταν η συνεργασία της Φεντερασιόν και αστών μασόνων της Θεσσαλονίκης σε συλλαλητήριο διαμαρτυρίας για τη θανατική καταδίκη του Ισπανού αναρχικού Φρανσίσκο Φερρέρ.
Η αποχώρηση έγινε τον Αύγουστο του 1909 και οδήγησε την Φεντερασιόν στα πρόθυρα της διάλυσης.[6] Κλείνοντας σχεδόν ένα μήνα ύπαρξης, η οργάνωση θα αποκτήσει και κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο (ο πρώτος σοσιαλιστής βουλευτής που εκπροσωπεί το βορειοελλαδικό χώρο στο οθωμανικό κοινοβούλιο), αφού ο Ντιμιτάρ Βλάχοφ, που ήταν ήδη εκλεγμένος (Λαϊκό Ομοσπονδιακό Κόμμα), έγινε μέλος της οργάνωσης.
Γεννήσεις
1783 – Σιμόν Ντε Μπολιβάρ. Ο Σιμόν ντε Μπολιβάρ (Simón Bolívar, 1783–1830), γνωστός και ως «Ελευθερωτής», υπήρξε εμβληματική μορφή των αγώνων ανεξαρτησίας στη Λατινική Αμερική. Γεννημένος στο Καράκας της Βενεζουέλας σε εύπορη κρεολή οικογένεια, σπούδασε στην Ευρώπη και επηρεάστηκε βαθιά από τον Διαφωτισμό και τις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης. Η επιστροφή του στη Νότια Αμερική σηματοδότησε την έναρξη ενός τιτάνιου αγώνα ενάντια στη ισπανική αποικιοκρατία.
Ο Μπολιβάρ πρωταγωνίστησε σε μια σειρά στρατιωτικών και πολιτικών εκστρατειών που οδήγησαν στην απελευθέρωση τεράστιων περιοχών της ηπείρου. Μεταξύ 1810 και 1825, συνέβαλε καθοριστικά στην ανεξαρτησία της Βενεζουέλας, της Κολομβίας, του Εκουαδόρ, του Περού και της Βολιβίας — η τελευταία μάλιστα έλαβε το όνομά της προς τιμήν του. Η οραματική του φιλοδοξία ήταν η δημιουργία μιας ενωμένης Λατινικής Αμερικής, κάτι που δεν κατάφερε να υλοποιήσει, εξαιτίας των πολιτικών και τοπικών αντιθέσεων.
Παρά την προσωπική του δόξα, τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα σημάδεψε η απογοήτευση, η πολιτική απομόνωση και η ασθένεια. Πέθανε το 1830, εξόριστος και πικραμένος, αφήνοντας πίσω του όμως έναν μύθο που καθόρισε την ταυτότητα ολόκληρης της ηπείρου. Σήμερα, ο Μπολιβάρ θεωρείται εθνικός ήρωας σε πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής και σύμβολο του αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα και της ελευθερίας.
Θάνατοι
1980 – Πίτερ Σέλερς. Ο Πίτερ Σέλλερς (Richard Henry Sellers, 8 Σεπτεμβρίου 1925 – 24 Ιουλίου 1980) ήταν Βρετανός ηθοποιός, που έγινε γνωστός στη δεκαετία του ’60, ιδιαίτερα για τον ρόλο του Επιθεωρητή Κλουζώ, στη σειρά ταινιών Ροζ Πάνθηρας.
Γεννήθηκε στο Σάουθσι του Πόρτσμουθ.
Η οικογένειά του συμμετείχε στα βαριετέ της εποχής, κάτι που έκανε και ο ίδιος από μικρή ηλικία, μαθαίνοντας στην πράξη χορό, τραγούδι και ηθοποιία, ενώ έπαιξε και ντραμς σε διάφορες τζαζ μπάντες. Κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο υπηρέτησε στη RAF ως μη-ιπτάμενος, λόγω της κακής του όρασης.
Μετά τον πόλεμο ξαναγύρισε στα βαριετέ, ενώ αργότερα παρουσίασε την ραδιοφωνική εκπομπή The Goon Show που μεταφέρθηκε στην τηλεόραση και τον έκανε αρκετά γνωστή. Το 1955 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο, κάνοντας επιτυχία με βρετανικές κωμωδίες, πιο σημαντική απ’ τις οποίες ήταν Το ποντίκι που βρυχάται. Το 1962 συμμετείχε στην κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Βλαντίμιρ Ναμπόκοφ Λολίτα από τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ υποδυόμενος τον ρόλο του Κλαιρ Κίλτι.
Έκανε μεγαλύτερη και διεθνή επιτυχία μετά την εμφάνισή του στην ταινία Ο ροζ Πάνθηρας το 1963, και στη συνέχειά της του 1964, ενώ την ίδια χρονιά εμφανίστηκε και στη σημαντική κωμωδία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ S.O.S Πεντάγωνο καλεί Μόσχα (Dr. Strangelove), παίζοντας τρεις διαφορετικούς ρόλους. Την ίδια χρονιά παντρεύτηκε τη Σουηδή ηθοποιό Μπριτ Έκλαντ και έπαθε την πρώτη του καρδιακή προσβολή.
Ακολούθησαν τρεις συνέχειες του Ροζ Πάνθηρα αλλά και άλλες σημαντικές ταινίες όπως Καζίνο Ρουαγιάλ, Το πάρτυ, Τα σατανικά κόλπα του Φου Μαντσού και ο βασικός ρόλος στην ταινία Να είσαι εκεί κύριε Τσανς (Being there Mr. Chance) του Γέρζι Κοζίνσκι που του χάρισε τη Χρυσή Σφαίρα.
Ο Σέλερς πάλευε χρόνια με την κατάθλιψη και παρά την επαγγελματική επιτυχία, είχε ανασφάλειες καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Υπήρξε μια αινιγματική φιγούρα του κινηματογράφου και σύμφωνα με όσα ο ίδιος δήλωνε δεν είχε καμία προσωπική ταυτότητα πέρα από τους ρόλους που υποδύθηκε. Στη δεκαετία του ’70, τα προβλήματα με τον αλκοολισμό και τα ναρκωτικά εντάθηκαν και συχνά ερχόταν σε έντονη σύγκρουση με τους σκηνοθέτες και τους συμπρωταγωνιστές του.
Πέθανε στις 24 Ιουλίου 1980 από καρδιακή προσβολή. Δυο χρόνια μετά τον θάνατό του κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία Στα ίχνη του Ροζ Πάνθηρα στην οποία χρησιμοποιήθηκαν σκηνές που ο Σέλλερς είχε γυρίσει πριν το θάνατό του για τις υπόλοιπες ταινίες της σειράς.
Στο link που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε
ακόμα περισσότερα γεγονότα που συνέβησαν αυτή την ημερομηνία
Γέγονε την 24η Ιουλίου
————————————————————————
Πηγές: sansimera.gr, el.wikipedia
